Από του ΑΒΒΑ ΛΟΥΚΙΟΥ το κελλί πέρασαν κάποτε οι λεγόμενοι Ευχίται Μοναχοί. Ο Γέροντας τούς κράτησε και συνωμίλησε μαζί τους.

- Ποιο είναι το έργο σας αδελφοί; τούς ρώτησε.
- Εμείς δεν ασχολούμεθα με καμμιά υλική εργασία, αποκρίθησαν εκείνοι. Ακολουθούμε τη σύστασι του θείου Παύλου: αδιαλείπτως προσευχόμεθα.
- Δεν τρώτε καθόλου;
- Τρώμε.
- Δεν κοιμάσθε;
- Κοιμώμεθα λίγο.
- Όταν κοιμάσθε, ποιός προσεύχεται για σας;
- ...
- Μα τότε, αδελφοί μου, είπε ο Αββάς Λούκιος, δεν κάνετε ακριβώς αυτό που λέτε. Εμείς εδώ κάνομε εργόχειρο για να μη ζούμε εις βάρος άλλων και να πως τηρούμε το "αδιαλείπτως προσεύχεσθε": Όταν αρχίζωμε το πρωϊ τη δουλειά μας, λέγει ο καθένας μας: "ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου". Δεν είναι τούτο προσευχή; Όταν με το νου προσεύχωμαι, τα χέρια μου πλέκουν. Από την εργασία μου αυτή κερδίζω δεκαέξι νομίσματα. Ξοδεύω ελάχιστα για το καθημερινό μου ψωμί και τα υπόλοιπα τα δίνω ελεημοσύνη στούς πτωχούς και αρρώστους αδελφούς μου, που δεν μπορούν να εργασθούν. Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι αδελφοί. Όταν λοιπόν εμείς τρώμε ή κοιμώμεθα, οι πτωχοί προσεύχονται για μας και η καρδιά μας μας πληροφορεί πως έτσι εφαρμόζομαι τη σύστασι του Αποστόλου.

Πανορθόδοξος Σύνοδος με αποκλεισμούς Επισκόπων

Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ λειτουργίας της Μεγάλης Συνόδου και κυρίως το άρθρο 12 που αφορά στην ψηφοφορία και τελική έγκριση των κειμένων περιέχει πρωτόγνωρη για την Ορθόδοξη Εκκλησία διαδικασία, κατά την οποία η ψήφος είναι δικαίωμα μόνο των Προκαθημένων των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και όχι ενός εκάστου μέλους των αντιπροσωπιών των Εκκλησιών στη Σύνοδο. Πιο απλά κάθε Εκκλησία έχει μία ψήφο και όχι κάθε επίσκοπος που θα συμμετέχει στη Σύνοδο. Επιπλέον, αρνητική θέση η διαφωνία ενός η και περισσοτέρων αρχιερέων επί κάποιου κειμένου η τροπολογίας κειμένου καταγράφεται μεν στα πρακτικά, δεν αποτελεί όμως αντικείμενο μελέτης της Συνόδου, αλλά όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το κείμενο του Κανονισμού «είναι πλέον εσωτερικόν ζήτημα της εις ην ανήκουν αυτοκεφάλου Εκκλησίας».

Πάτερ αγαθέ, εμακρύνθην από σου μη εγκαταλίπης με

Πάτερ αγαθέ, εμακρύνθην από σου μη εγκαταλίπης με, μηδέ αχρείον δείξης της βασιλείας σου· ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με, και ήρε μου τον πλούτον· της ψυχής τα χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα, αναστάς ουν, επιστρέψας προς σε εκβοώ· Ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου, ο δι' εμέ εν Σταυρώ τας αχράντους σου χείρας απλώσας, ίνα του δεινού θηρός αφαρπάσης με, και την πρώτην καταστολήν επενδύσης με, ως μόνος πολυέλεος.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016

Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης, Πολυχρονίου μάρτυρος, Γοργονίας οσίας, Δαμιανού οσιομάρτυρος του εν Λαρίση (1586).

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πολύκαρπος γεννήθηκε περὶ τὸ 80 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Παγκράτιο καὶ τὴ Θεοδώρα, ποὺ εἶχαν ἐγκλειστεῖ στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς σὲ νεαρὴ ἡλικία. Ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο, μαθητὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Λίγο πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν πρόσκαιρο αὐτὸ βίο ὁ Ἅγιος Βουκόλος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης († 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὡς διάδοχό του, τὸν Ἅγιο Πολύκαρπο καὶ μετὰ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Η Αγάπη περισσεύει μόνο για τους εκτός Εκκλησίας;

Με βαθιά λύπη φτάνω στο σημείο να πω δυο λόγια αναφορικά με το θέμα που προέκυψε μετά την κοίμηση του πνευματικού μου πατρός, Ιερομονάχου Αμβροσίου, Ηγουμένου της Μονής των  Αγίων Πατέρων. Αφορμή γι’ αυτό στάθηκε το δημοσίευμα που υπογράφεται από τους κ.κ.  Ζωρζή Σκέλλα και Κων/ντίνο Παραδείση που αναρτήθηκε στον Πολίτη στις 16/02/2016 με τίτλο:  « Οι Άγιοι Πατέρες σήμερα-η άλλη άποψη».

Στο προαναφερόμενο κείμενο υπάρχουν πάμπολλες ανακρίβειες για την αναίρεση των οποίων θα μπορούσαν να γραφούν πολλές σελίδες, θεωρούμε όμως φρόνιμο να το αποφύγουμε και να ασχοληθούμε με τα ουσιώδη.

Απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί με ή χωρίς εισαγωγικά όπως «κληρικών» , Σωματείου των αυτοαποκαλούμενων Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, «Επίσκοπος», «Μοναχός», καταληψίας Αθανάσιος, «Ιερεύς»,  ψευδοηγούμενος, λυμαίνονται από «κληρικούς» κ.α. καταδεικνύουν τα πραγματικά πιστεύω των συγγραφέων του κειμένου σχετικά με την κανονικότητα και την Ιερωσύνη των ακολουθούντων το παλαιό εορτολόγιο στην Ελλάδα. Αφού, αρκεί να ανατρέξουμε στα ελληνικά που μάθαμε στο Δημοτικό Σχολείο ή στους κανόνες για την ελληνική γλώσσα, που αναφέρονται στην Υπηρεσία εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να πληροφορηθούμε ότι: «… δ) σε εισαγωγικά κλείνονται ….. φράσεις ή λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται με το συνηθισμένο τους νόημα ή αναφέρονται ειρωνικά».

Βάλλεται λοιπόν ευθέως η Ιερωσύνη του παλαιού εορτολογίου στη  Χίο διά χειρός  κάποιων από τους στενούς συνεργάτες του Γέροντος. (Να βάλω άραγε εισαγωγικά σε κάποιες από τις τελευταίες λέξεις;) Κατά λογική συνέπεια αμφισβητούν το κύρος των  μυστηρίων, των οποίων πολλές φορές οι ίδιοι έγιναν κοινωνοί στην Σκήτη Αγίων Πατέρων.

Παραβλέπουν ηθελημένα οι αρθρογράφοι ότι ο Γέροντας πάντοτε στις ακολουθίες, δηλαδή καθημερινά, μνημόνευε τον επίσκοπο των Παλαιοημερολογιτών,  που αυτοί βάζουν σε εισαγωγικά, συλλειτουργούσε σε όλες τις πανηγύρεις μαζί του, συλλειτουργούσε με τους ιερείς  που επίσης βάζουν σε εισαγωγικά και γενικώς τελούσε  πάντοτε υπό την πνευματική δικαιοδοσία της Συνόδου των ΓΟΧ (Παλαιοημερολογιτών).

Κι αν ο Ιερέας π.  Μιχαήλ, ο συλλειτουργός του Γέροντα Αμβρόσιου, έγινε τώρα «Ιερέας», τότε να υποθέσουμε ότι και ο π. Αμβρόσιος ήταν κι αυτός ιερέας εντός εισαγωγικών κατά τη λογική τους;

Όλοι γνωρίζουν όμως ότι ο π. Αμβρόσιος ήταν χειροτονημένος από τον Επίσκοπο Αστορίας κ.κ.Πέτρο Αστυφείδη,  ο οποίος με την σειρά του είχε λάβει την Αρχιερωσύνη από επισκόπους της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, καθ’ όλα νόμιμους και κανονικούς.

Σκοπός μου εδώ δεν είναι να γράψω ένα άρθρο που να διευκρινίζει το γιατί υπάρχουν άνθρωποι - οι του παλαιού ημερολογίου - που επιλέγουν να μην έχουν πνευματική επικοινωνία με την Κρατούσα Εκκλησία. Αυτό απαιτεί πολύ χώρο και χρόνο. Θέλω όμως να θυμίσω ότι και ο Γέροντας Αμβρόσιος ήταν ένας εξ  αυτών. Όσο και να θέλουν οι αγαπητοί να τον εμφανίσουν ότι είχε επικοινωνία με τη Μητρόπολη, αυτή η όποια επικοινωνία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με πνευματική  πατρότητα ή πνευματική καθοδήγηση ή πνευματική δικαιοδοσία. Απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός  ότι ουδέποτε συμμετείχε κληρικός  της Μητροπόλεως Χίου σε θεία Λειτουργία, μυστήριο ή ακολουθία που τελέστηκε στη Σκήτη ή στα υπόλοιπα μοναστήρια.

Για να δώσω στα γρήγορα  και το στίγμα της διαφοροποίησης των παλαιοημερολογιτών, θα επιστρατεύσω επιχειρήματα από τα κηρύγματα του Γέροντα Αμβροσίου.

 Έτσι θα θυμίσω ότι η πνευματική αρχή και κεφαλή των συγγραφέων που δεν είναι άλλος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αναγνωρίζει τα μυστήρια και την Ιερωσύνη των Ρωμαιοκαθολικών, που θεωρούνται αιρετικοί  για την Ορθόδοξη εκκλησία. Ο  δε Πάπας της  Ρώμης  είναι για τον Πατριάρχη Επίσκοπος της αδελφής Εκκλησίας, της πρεσβυτέρας Ρώμης. Για εκείνον ούτε εισαγωγικά μπαίνουν ούτε ειρωνείες και υποτιμητικές εκφράσεις αναφέρονται. Ίσα ίσα.

 Εκεί με λόγια και έργα η Παπική “Εκκλησία” αναγνωρίζεται ως Εκκλησία πρακτικά δια μέσω των πολλαπλών συλλειτουργιών και συμπροσευχών,  αλλά και τυπικά μέσω υπογραφών σε επίσημες συμφωνίες. Για παράδειγμα η συμφωνία μεταξύ Ορθοδόξων και παπικών που υπογράφηκε  στο  Ballamand του Λιβάνου το 1993 προβλέπει μεταξύ άλλων τα εξής :

« Ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς ἀναγνωρίζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστός ἐνεπιστεύθη στὴν Ἐκκλησία Του –(δηλαδή), ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, συμμετοχὴ στὰ ἴδια μυστήρια…, ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῶν Ἐπισκόπων– δὲν δύναται νὰ θεωρείται ὡς ἡ ἰδιοκτησία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες μας. Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναι προφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβαπτισμὸς ἀποκλείεται.Διά τούτον ακριβώς τον λόγον η Καθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζουν εαυτάς αμοιβαίως ως αδελφάς εκκλησίας, από κοινού υπευθύνους διά την τήρησιν της Εκκλησίας του Θεού».

 Είναι σαφές ότι η ορθόδοξη πλευρά παραδέχτηκε επίσημα ότι οι παπικοί συνεχίζουν να έχουν αποστολική διαδοχή και κανονικά - έγκυρα - μυστήρια, όπως το βάπτισμα, αν και έχουν περάσει 10 αιώνες από το Σχίσμα.

Κι αν η Σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδος δεν υπέγραψε το συγκεκριμένο κείμενο, 9 από τις 14 Ορθόδοξες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες το υπέγραψαν με προεξάρχουσα την του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Έτσι ο Πατριάρχης που πέρυσι κλήθηκε να ευλογήσει τον Χιακό λαό και του οποίου ο Μητροπολίτης Χίου είναι συχνός συλλειτουργός (όπως πρόσφατα στον Τσεσμέ) ξεχειλίζει μεν από αγάπη προς τους λατίνους και τον αδελφό του επίσκοπο της "αδελφής εκκλησίας" Ρώμης, προς δε τους ορθοδόξους παλαιοημερολογίτες, που αντιδρούν νόμιμα και κανονικά σε όλα αυτά, χάραξε γραμμή εντελώς διαφορετική σε σημείο μάλιστα που οι εν Χίω αδελφοί να τους χλευάζουν ως ψευδοεπισκόπους, ψευδοιερείς και ψευδοηγουμένους.

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Γιάννης Καραγιαννάκης

Εκπαιδευτικός

«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

Όποιος πέσει στα μικρά, αναμφίβολα θα πέσει και στα μαγάλα.

Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, όποιος πέσει στα μικρά, αναμφίβολα θα πέσει και στα μαγάλα. Και ενώ τότε, η ημερολογιακή αλλαγή της Εγκυκλίου του 1920, φαινόταν ως κάτι μικρό και ασήμαντο (δεδομένου ότι η Εγκύκλιος δεν είχε γνωστοποιηθεί ακόμα στον κόσμο), οδήγησε σιγά-σιγά σε ολοένα και μεγαλύτερες προδοσίες, σε σημείο που να μπορούμε να πούμε ότι η Εγκύκλιος (η οποία, κατά τους σύγχρονους Πατέρες, θεωρείται και ως ο καταστατικός χάρτης του Οικουμενισμού) έχει εφαρμοστεί πλήρως από όλα τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία. Αυτό σημαίνει ότι ο Οικουμενισμός και η Εγκύκλιός του, έχει επικρατήσει παντού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δήλωση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου

22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Πριν απο λίγες ημέρες  έλαβε χώρα  η ομολογιακή  συγκέντρωση περί κάρτας πολίτη.  Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος  απήθυνε  εναν ομολογιακό χαιρετισμό, αλλά  έκανε και μία καταγγελία. Επ’ αυτού  την επομένη  ένα Blog  απάντησε  και ως εκ τούτου ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος  τοποθετήθηκε επίσημα με την κάτωθι δήλωση:

π. Θεόδωρος Ζήσης:πῶς νὰ θεωρήσουµε ἐµεῖς ὅτι προετοιµάζουµε Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, χωρὶς νὰ καλέσουµε τοὺς Παπικούς, τοὺς Προτεστάντες, τοὺς Μονοφυσίτες, τοὺς Παλαιοκαθολικούς; ∆ὲν τοὺς θεωροῦµε «ἀδελφὲς ἐκκλησίες»;

Ἡ ἑρµηνευτική της λοιπὸν ἀρχὴ ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὸ νέο µοντέλο τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», εἶναι ὅτι γιὰ νὰ συγκληθεῖ µία Οἰκουµενικὴ Σύνοδος πρέπει νὰ καλέσει νὰ µετάσχουν ὅλες οἱ ἐκκλησίες, γιατὶ ὅσες δὲν κληθοῦν δὲν εἶναι ἐκκλησίες. ῾Εποµένως πῶς νὰ θεωρήσουµε ἐµεῖς ὅτι προετοιµάζουµε Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, χωρὶς νὰ καλέσουµε τοὺς Παπικούς, τοὺς Προτεστάντες, τοὺς Μονοφυσίτες, τοὺς Παλαιοκαθολικούς; ∆ὲν τοὺς θεωροῦµε «ἀδελφὲς ἐκκλησίες»; Ἐµεῖς µποροῦµε νὰ συγκαλέσουµε µόνον ἐπὶ µέρους Σύνοδο τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, µετὰ ἀπὸ διαβούλευση µὲ τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσµο, καὶ µὲ παρατηρητὲς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες. Μόνοι µας δὲν µποροῦµε νὰ κάνουµε τίποτε, γιατὶ εἴµαστε αἰχµάλωτοι τοῦ µοντέλου τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν». Καὶ τὸ χειρότερο καὶ πιὸ προσβλητικὸ· ἐπειδὴ δὲν εἴµαστε ἡ Μία Ἐκκλησία, ὅσες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἔχουµε σχέση µὲ τὸ Βυζάντιο, νὰ αὐτοσυγκροτηθοῦµε, ὡς µία ξεχωριστὴ ὁµολογιακὴ οἰκογένεια, δίπλα σὲ τόσες ἄλλες ὁµολογίες. «Ἤθελές τα καὶ ἔπαθές τα». Ἔτσι δυστυχῶς πορευόµαστε πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Καταντήσαµε τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, χλεύη τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισµατικῶν, ἀνίκανη νὰ συγκαλέσει Οἰκουµενικὴ Σύνοδο, ἀρνούµενη τὴν µοναδικότητα καὶ καθολικότητά της. Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις τὶ καλὸ καὶ ὀρθόδοξο νὰ περιµένει κανεὶς ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις της;

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΚΑΙ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥΡΚΩΝ

Η ελληνική κυριαρχία στην περιοχή κινδυνεύει να τεθεί υπό μόνιμη αμφισβήτηση λόγω  των συνεχών σφαλμάτων
Ο «εθνικά υπερήφανος» κ. Τσίπρας αρχικά είχε σχεδιάσει να πετάξει προς το Ιράν, με μία στάση στη Ρόδο για ανεφοδιασμό του κυβερνητικού αεροσκάφους. Η Τουρκία τού απαγόρευσε να σταθμεύσει στη Ρόδο, την οποία θεωρεί αποστρατιωτικοποιημένη. Ο πρωθυπουργός, δυστυχώς, αποδέχθηκε την τουρκική απαγόρευση και δεν ανεφοδιάστηκε στη Ρόδο. Εδωσε λανθασμένα μηνύματα υποχωρητικότητας στην Τουρκία.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε την εξαίρεση της Δωδεκανήσου από τις περιπολίες των πλοίων του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών. ΝΑΤΟ και Ελλάδα υποχώρησαν μπροστά στις τουρκικές απαιτήσεις.

Εἰκονοµαχικαὶ ἔριδες εἰς τὴν Θεολ. Σχολήν

Τὸ τελευταῖον διάστηµα γίνεται πολὺς λόγος διὰ τὴν ἀποµάκρυνσιν ἑνὸς προσκυνηταρίου µὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν εἴσοδον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὴν τοποθέτησίν του πλησίον τῆς εἰσόδου τοῦ παρεκκλησίου εἰς τὸν 4ον ὄροφον µὲ πρωτοβουλίαν τοῦ Κοσµήτορος κ. Μ. Κωνσταντίνου. Τὴν καταγγελίαν ἔκαναν ἀπόφοιτοι τῆς Σχολῆς καὶ ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησε ἀπάντησις τοῦ Κοσµήτορος, ὁ ὁποῖος ἰσχυρίσθη ὅτι τὸ προσκυνητάριον ἐτέθη εἰς τὸν «φυσικόν του χῶρον». Τὴν ἐνέργειαν αὐτὴν ἐσχολίασαν οἱ πρώην Κοσµήτορες κ. Μ. Τρίτος καὶ κ. Ἰ. Κογκούλης, ἐνῷ αἰχµαὶ τοῦ τελευταίου ἔδωσαν ἀφορµὴν εἰς τὸν Πρόεδρον τοῦ Τµ. Θεολογίας κ. Σκαλτσῆν νὰ ἀπαντήση ὅτι εἰς τὴν θέσιν αὐτὴν θὰ τοποθετηθῆ ψηφιδωτόν τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Θεσσαλονίκης, διὰ νὰ λάβη ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγον τὴν ἀνταπάντησιν τοῦ κ. Κογκούλη. Τέλος, εἰς τὴν Κοσµητείαν κατε- τέθη αἴτηµα 48 φοιτητῶν διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ προσκυνηταρίου εἰς τὴν ἀρχικὴν θέσιν. ∆υστυχῶς, ἀκόµη καὶ ἂν δεχθῆ κανεὶς καλὴν πρόθεσιν, τόσον τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ πρᾶξις ἔγινε ὀλίγον µετὰ τὴν ἔγκρισιν τοῦ Προγράµµατος Ἰσλαµικῶν Σπουδῶν, ὅσον καὶ τὰ δεδηλωµένα φιλοπανθρησκειακὰ αἰσθήµατα τοῦ κ. Μ. Κωνσταντίνου, δὲν ἀφήνουν περιθώρια παρὰ διὰ ἔντονον ἀνησυχίαν. Νὰ σηµειωθῆ ὅτι ὁ ἴδιος ἀπεκαθήλωσε µαζὶ µὲ ἄλλας κορνίζας καὶ τὴν φωτογραφίαν τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως! Ἡ λύσις πάντως εἶναι ἁπλῆ: Οἱ φοιτηταὶ νὰ προβοῦν µὲ τόλµην εἰς τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ προσκυνηταρίου.

"Ο.Τ"

Ανακοίνωση – Πρόσκληση -- της Ένωσης Θεολόγων Ν. Λέσβου

Ανακοίνωση – Πρόσκληση

Προσκαλούνται όλοι οι Θεολόγοι των σχολείων της Λέσβου και όλα τα μέλη και οι φίλοι της Ένωσης Θεολόγων Λέσβου, το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016, στη θεία Λειτουργία που θα τελεσθεί στην  Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ, Νικολάου και παρθένου Ειρήνης, Καρυές – Θερμής, της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης.

Μετά την θεία Λειτουργία τα μέλη της Ένωσης Θεολόγων Λέσβου θα κόψουν τη Βασιλόπιτά τους στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ.

Την εκδήλωση της Ένωσης μας, θα τιμήσει με την παρουσία του και με σύντομη ομιλία-χαιρετισμό, ο Νευροχειρούργος ιατρός του Βοστάνειου Γενικού Νοσοκομείου Μυτιλήνης, κ. Ευριβιάδης Μπαϊραμίδης.

Για το ΔΣ

της Ένωσης Θεολόγων Ν. Λέσβου

-Ο-                                                                          -Ο-

  Πρόεδρος                                                                 Γραμματέας

Παναγιώτης Τσαγκάρης                                             Βασίλειος Μαντζουράνης