ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

Ύμνοι στα εισόδια της Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

By telemaxos doumanis

Ο Συναξαριστής της ημέρας

Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου 2016

Λέοντος πάπα Ρώμης, Αγαπητού επισκόπου Σινάου, του ομολογητού.

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ρώμη περὶ τὰ τέλη τοῦ 4^ου αἰῶνος μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας (450 – 457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος τῶν Ἐπισκόπων Ρώμης Καλλίστου καὶ Σίξτου (432 – 440 μ.Χ.) καὶ ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀρετῆς, τῆς συνέσεως καὶ τῆς καθαρότητας τοῦ βίου του χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ρώμης στὶς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 440 μ.Χ.

Κατὰ τὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα, τὸ ἔτος 451 μ.Χ., προσέφερε μεγάλη ὑπηρεσία στὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια διὰ τῆς ἐνεργοῦ καὶ φωτισμένης συμβολῆς του. Ἀπέστειλε σὲ αὐτὴν τέσσερις ἀντιπροσώπους του, ἡ δὲ ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἀπηύθυνε πρὸς τὴ Σύνοδο καθόριζε μὲ ὅλη τὴν ἀκρίβεια καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς δύο φύσεις τοῦ Κυρίου, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας στὶς 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. μὲ εἰρήνη καὶ ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.

Άρθρο της καθηγήτριας Θεώνης Τασσοπούλου - Woodley, από την Αγγλία.

 Για το μνημόσυνο του Παλαιών Πατρών Γερμανού.

Σαν Ελληνίδα του εξωτερικού χάρηκα αφάνταστα όταν διάβασα το άρθρο στην εφημερίδα Γορτυνία (Φεβρουάριος 2016, σ. 3) που αφορά στην τέλεση μνημόσυνου υπέρ αναπαύσεως του αοίδιμου Ενθομάρτυρα μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού μπροστά στον ανδριάντα του στο Πασαλιμάνι Πειραιώς.

Είναι σπουδαίο να γίνονται τέτοιες τελετές τακτικά γιατί κρατούν πάντα στην επικαιρότητα την ιστορία μας και ιδιαίτερα τις εκκλησιαστικές μορφές οι οποίες αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας και υπερασπίστηκαν τα Ελληνορθόδοξα ιδεώδη. Θεώρησα τον τόπο τέλεσης του μνημόσυνου ώς τον πιό κατάλληλο για την τελετή διότι δόθηκε η ευκαιρία να θυμίσουμε στους περαστικούς, ρωμιούς και μη, ότι δεν ξεχνάμε τις καταβολές μας και ότι είμαστε ευγνώμονες σε αυτούς που ευεργέτησαν την φυλή μας.

Συγχαρητήρια αρμόζουν όχι μόνο στον σύλλογο "Καλαβρυτινών Πειραιώς η Αγία Λαύρα" και το "Ενθικοθρησκευτικό Γιαννακοπούλειο Ίδρυμα", που οργάνωσαν το μνημόσυνο αλλά και στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κυρήνειας κ. Χρυσόστομο που ταξίδεψε από την Κύπρο για να τιμήσει με την παρουσία του τον Αρχιερέα που άφησε το όνομά του στην ιστορία σαν πρωτεργάτης της Ελληνικής Επανάστασης.

Η Παναγία η Χρυσοπηγή

Στον κυκλαδίτικο νησιώτικο χορό είναι στημένη και η Σίφνος, με το απαλόγραμμο τοπίο της και το ιερό προσκύνημα της Παναγίας της Χρυσοπηγής. Το προσκύνημα αυτό είναι χτισμένο πάνω σε ένα ανεμόδαρτο κάβο - διακόσια τόσα χρόνια πριν της Τήνου και δεμένο με θρύλους και παραδόσεις. Μέσα στην εκκλησία της Παναγίας είναι φυλαγμένο το θαυματουργικό εικόνισμά της που βρέθηκε, καθώς λέει η παράδοση, μεσοπέλαγα πάνω στα κύματα. 
Εκεί, στα δύο ανατολικά κελλιά της Χρυσοπηγής, έζησε απέριττα μεγάλο μέρος της ζωής του ο ποιητής Αριστομένης Προβελέγγιος, και πάνω εκεί έγραψε τους καλύτερους στίχους του. 
Πολλά θαύματα αποδίδονται στην Παναγία τη Χρυσοπηγή, που συντελέσθηκαν είτε σε άτομα είτε σε ολόκληρο το νησί. 
Χρόνια ολόκληρα μαστιζόταν η Σίφνος από την πληγή της ακρίδας. Πίτουρα δηλητηριασμένα, πετρέλαια, φλογοβόλα, συνεργεία για την εξόντωσή της, όλα αποδεικνύονταν ανίσχυρα. Η απελπισία είχε κορυφωθεί , αλλά η Παναγία είχε το σχέδιό της. 

Λέγει ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος:

«Ευχαίς και δάκρυσι τον Θεόν καθικέτευσον πέμψαι σοι οδηγόν απαθή τε και άγιον. Ερεύνα δε και αυτός τας Θείας Γραφάς, και μάλιστα τας των Αγίων Πατέρων πρακτικάς συγγραφάς, ίνα ταύταις αντιπαρατιθείς τα παρά του διδασκάλου και προεστώτος σοι διδασκόμενα και πραττόμενα, ως εν κατόπτρω δύνασαι βλέπειν ταύτα και καταμανθάνειν και τα μεν συνάδοντα ταις Γραφαίς, εγκολπούσθαι κατέχειν τη διανοία. Τα δε νόθα και αλλότρια, διακρίνειν και αποπέμπεσθαι, ίνα μη πλανηθής. Πολλοί γαρ, ίσθι, πλάνοι και ψευτοδιδάσκαλοι, εν ταις ημέραις ταύταις  γεγόνασιν»                                                                                                                  

(Ρ.G. 120, 617).

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή "Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ --Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν...":

Σχόλιο, κατά την άποψη, πάντα, του γράφοντος κχ.

Πολύ "ξώφαλτσα" έπιασε το ημερολογιακό ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Η μετεξελιχθείσα Κοινωνία των Εθνών, αγγλικής έμπνευσης και μασονικής διεκπεραίωσης, δεν τον απασχόλησε αυτή τη φορά. Αφωνία επίσης και για το ΠΣΕ, το οποίο σύντομα θα μετονομαστεί - εντολή Shimon Perez - σε οργανισμό ηνωμένων θρησκειών, προφανώς, λόγω αυστηρών εντολών ως προς την τήρηση του δόγματος "ανήκομεν εις την Δύσιν".

Όσον αφορά δε το :
"Ἡ Β΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις εἶχε ἐξετάσει τό θέμα μέ γνώμονα ὅτι εἶναι πολύ πέραν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀκριβείας, εἶναι θέμα ἐκκλησιολογικῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ὀρθοδοξίας, τῆς ὁποίας ἡ ἑνότης κατ’ οὐδένα λόγον ἤ τρόπον ἔπρεπε νά διασαλευθῆ ἐν τῇ πεποιθήσει, ὅμως, ὅτι «τό Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἐγένετο καί οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον» (Μαρκ. 2, 27).",

Διαβάζω στην «Κλίμακα» για την δειλία:

«Η δειλία είναι το νηπιακόν ήθος και η νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής, που εγήρασε μέσα στην κενοδοξία. Η δειλία είναι η απομάκρυνση της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά». 

Σατανάς : Όλα επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων

Η δύναμις του Σατανά έγκειται εις αυτήν την φωτοφάνειάν του, εις τας περί αγάπης Θεού και του πλησίον θεωρίας του, εις τα δάκρυά του υπέρ της Εκκλησίας του Χριστού! Εις τας τάσεις δημιουργίας μιας «νέας και υγιούς τάξεως πραγμάτων», εις τον πόθον της άρσεως του «σατανικού» σχίσματος των Εκκλησιών, εις το ενδιαφέρον δια την αναπροσαρμογήν του Ευαγγελίου εις τα σύγχρονα δεδομένα, εις την αναψηλάφησιν θεολογικών, ηθικών και Εκκλησιαστικών θεμάτων, διότι ναι μεν – ομιλεί ο Σατανάς – οι άγιοι Πατέρες ορθώς εδογμάτισαν, αλλά η πρόοδος του κόσμου, αι ανάγκαι της νέας κοινωνίας, η ύψωσις της διανοητικής στάθμης των ανθρώπων, η ασύλληπτος εξέλιξις του τεχνικού πολιτισμού, όλα ταύτα, εν πάση περιπτώσει, επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων….

(Ένα κομμάτι από το κείμενο του Archbishop John Maximovitch of blessed memory : The Meaning of the Russian Diaspora).

And what of the Russian fatherland? Blessed are you, O Russian land, being purified by the fire of suffering. You have gone through the water of baptism, and now you are going through the fire of suffering, and you will yet enter into your repose. At one time Christians gathered with reverence sand from the Colosseum which was drenched with the blood of martyrs. The place of the sufferings and death of the martyrs became sacred and especially revered. And now the whole of Russia is an arena of passion-bearers. Her earth has been sanctified by their blood, her air by the ascent of their souls to heaven. Yea, sacred are you, O Russia. The ancient writer was correct who said that you are the Third Rome, and there will be no fourth. You have surpassed the ancient Rome by the multitude of exploits of your martyrs, you have surpassed also the Rome which baptized you [Constantinople] by your standing in Orthodoxy, and you will remain unsurpassed to the end of the world. Only the land which was sanctified by the sufferings and the earthly life of the God-man is holier than you in the eyes of Orthodox Christians.

Και τι δε θα έπρεπε να λεχθεί για τη πατρίδα [μας] Ρωσία;

Ευλογημένη είσαι εσύ, Ω, ρωσική γη που εξαγνίστηκες με το πυρ των παθών.

Εν πρώτoις, βαπτίστηκες με ύδωρ, τώρα υποφέρεις τα πυρά των παθών - ανάπαυση και γαλήνη σε περιμένουν.

Κάποτε οι χριστιανοί μάζευαν με ευλάβεια από το Κολοσσαίο άμμο που είχε ποτιστεί με το αίμα των μαρτύρων. 

Ο τόπος του μαρτυρίου και του θανάτου των μαρτύρων θεωρείτο ιερός και ευλαβής. 

Τώρα ολόκληρη η Ρωσία είναι μία παλαίστρα κομιστών των παθών. Η γη της έχει αγιαστεί από το αίμα τους και ο αέρας της από την άνοδο των ψυχών τους στους Ουρανούς. 

Ιερή είσαι ‘συ, Ω, Ρωσία.

Ο αρχαίος συγγραφέας ήταν σωστός όταν είπε πως εσύ είσαι η Τρίτη Ρώμη και ότι τέταρτη δεν θα υπάρξει.

Ξεπέρασες την αρχαία Ρώμη με το πλήθος των άθλων  των μαρτύρων σου. Ξεπέρασες και τη Ρώμη που σε βάπτισε [Κωνσταντινούπολη] με την στάση σου έναντι της Ορθοδοξίας και θα παραμείνεις αξεπέραστη μέχρι την συντέλεια του κόσμου. 

Μόνο η γη που αγιάστηκε από τα Πάθη και το γήινο βίο του Θεανθρώπου είναι αγιότερη από εσένα στα μάτια των Ορθοδόξων Χριστιανών. 

Αλήθεια ποτισθείσα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως

H πανηγυρική διακήρυξις ότι ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία Χριστού αλλά κακοδοξία και αίρεσις αποτελεί παγία θέσι της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και μάλιστα αλήθεια ποτισθείσα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως, ως οι Οσίαθλοι Πατέρες οι επί Βέκκου εν Αγίω Όρει μαρτυρήσαντες, οι εν τη Μονή Καντάρας εν Κύπρω αναιρεθέντες, οι 800.000 των Αγίων ενδόξων Νεομαρτύρων οι υπό του ψευδοαγίου του Βατικανού Καρδιναλίου Στέπινατς και των φασιστών Ουστάσι δια πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντες, οι άγιοι ένδοξοι ιερομάρτυρες Μάξιμος ο Καρπαθορώσσος ο υπό των Ουνιτών δια τυφεκισμού τελειωθείς και Αθανάσιος ο Λιθουανός ο υπό των Ουνιτών δια πελέκεως αποκεφαλισθείς και εις βόρθον ριφθείς και μετά δέκα επτά έτη ανασυρθείς έχων αδιαλώβητο, ευωδιάζον και θαυματουργούν το σκήνωμά του.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ --Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν -- ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 17/2/2016

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 ΤΟ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ  ΖΗΤΗΜΑ

Ἡ Ἱερά Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού συνῆλθε στό Σαμπεζύ τῆς Ἑλβετίας ἀπό 21 ἕως 28 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. ἔκρινε σκόπιμον ὅτι ὅσον ἀφορᾶ εἰς τό ἡμερολογιακό ζήτημα «ἑκάστη Ἐκκλησία νά ἀφεθῆ ἐλευθέρα ἵνα τηρῆ τό ὑπ’ αὐτῆς θεωρούμενον ὡς λυσιτελές διά τήν πνευματικήν οἰκοδομήν τοῦ ποιμνίου αὐτῆς ἡμερολόγιον, χωρίς τοῦτο νά ἐπηρεάζει τόν ὑπό πάντων τῶν Ὀρθοδόξων κοινόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα».

Ἡ Β΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις εἶχε ἐξετάσει τό θέμα μέ γνώμονα: ὅτι εἶναι πολύ πέραν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀκριβείας, εἶναι θέμα ἐκκλησιολογικῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ὀρθοδοξίας τῆς ὁποίας ἡ ἑνότης κατ’ οὐδένα λόγον ἤ τρόπον ἔπρεπε νά διασαλευθῆ ἐν τῇ πεποιθήσει ὅμως ὅτι «τό Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἐγένετο καί οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον» (Μαρκ. 2, 27).

Ὅπως εἶναι γνωστό ἡ Ἁγία Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος μέ ὅρον Της πού διασώζεται στόν πρῶτο Κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ τοπικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ἐπεκυρώθη ἀπό τόν Β΄ Κανόνα τῆς Ἁγίας ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡρισμένως, καθώρισε ὅτι τό Ἅγιον Πάσχα θά ἑορτάζεται πάντοτε τήν πρώτην Κυριακήν μετά τήν πανσέληνον, μετά τήν  Ἐαρινήν ἰσημερίαν, ὥστε νά μή συμπίπτει ποτέ μέ τό Νομικόν Φάσκα τῶν Ἰουδαίων, διότι κατά τόν Ζ΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων «εἴ τις Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διακόνος τήν Ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρό τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετά Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω».