Στρατοκόποι ἀέναοι σ᾿ αὐτόν τον κόσμο ἀδιάκοπα βαδίζουμε
-ἤ μᾶλλον τρέχουμε- γιά νά προλάβουμε «νά κάνουμε κάτι»· εἶναι τρομακτικά
σύντομη ἡ πορεία μας. Τό νιώθουμε αὐτό ἰδιαίτερα
στή γοργή ἀνακύκληση τῶν ἑορτῶν, στό γρήγορο πέρασμα ἀπό τήν προηγούμενη
χρονολογία στήν ἑπόμενη. Ποιό νά ᾿ναι τό νόημα τοῦ δρόμου μας, ποιά ἡ ἀφετηρία καί ποῦ ὁριοθετεῖται
τό τέρμα του; «Ἀπ᾿ το μηδέν προήλθαμε καί στό μηδέν τραβᾶμε», ἀκούγεται ὁ
καημός τοῦ ὑλιστῆ, πού δέν ἀντιλαμβάνεται παρά μόνο τήν ὁριζόντια πεπερασμένη
διάσταση, ἀπό τό λίκνο ὥς τό μνῆμα. Παρόμοια σκέπτονται κι ὅλοι ὅσοι δέν ἔνιωσαν
τήν εὐλογία τῆς πίστεως. Γιά τόν πιστό ὅμως ἡ ζωή ἔχει εὐγενική προέλευση και προορισμό:
τήν ἀληθινή ζωή, τον Δημιουργό καί Πατέρα μας. Ἀπό τήν ἀγάπη του ξεκινᾶ, στό ἔλεός
του ἐκτυλίσσεται καί στήν αἰώνια δόξα τῆς βασιλείας του καταλήγει. Στήν
προοπτική τῆς πίστεως παίρνει ἄλλη, αἰώνια, διάσταση ἡ τόσο μικρή, σκληρή καί
πικρή ζωή μας. Γίνεται τό πολύτιμο σκαλοπάτι, πού μᾶς ἀνεβάζει στήν αἰωνιότητα.
Μ᾿ αὐτή τή βεβαιότητα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐνθαρρύνει τόν μαθητή του Τιμόθεο καί τον
κάθε πιστό· «Ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς!» (Α΄ Τι 6,12). Διότι, ἀπό τότε πού
περπάτησε ὡς ἄνθρωπος στή γῆ ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός,
κατέστησε γιά τόν κάθε θνητό «βατήν» καί «εὐχερῆ» (=εὔκολη) τήν «τρίβον πόλου»
(=τό δρόμο τοῦ οὐρανοῦ), παιανίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός στόν ἰαμβικό
Κανόνα τῶν Χριστουγέννων.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ (Άββάς Παφνούτιος)
Ἔλεγαν γιά τόν ἀββά
Παφνούτιο, πώς πολύ σπάνια ἔπινε κρασί. Ὁδοιπορώντας, λοιπόν, κάποτε στήν ἔρημο,
ἔπεσε πάνω σέ μιά συντροφιά ληστῶν, πού τρώγανε καί πίνανε. Ὁ ἀρχιληστής τόν
γνώρισε, καί ἤξερε πώς δέν πίνει κρασί. Ὡστόσο, μόλις τόν εἶδε κατάκοπο ἀπ' τήν
ὁδοιπορία, γεμίζει τό ποτήρι μέ κρασί, καί μέ τό σπαθί στ' ἄλλο του χέρι, λέει
στόν Γέροντα:
-Ἄν δέν τό πιεῖς θά σέ σκοτώσω.
Σκεφτόμενος ὁ Γέροντας, πώς ὁ ἀρχιληστής θέλει νά ἐκπληρώσει μ' αὐτό τόν τρόπο τό θέλημα τοῦ Θεοῦ , καί θέλοντας κιόλας νά τόν κερδίσει, πῆρε και ἤπιε.
Τότε ὁ ληστής ἔδειξε μετάνοια, καί τοῦ λέει:
- Συγχώρεσέ με ἀββᾶ, γιατί σέ στενοχώρησα.
Κι ὁ Γέροντας τοῦ ἀπαντᾶ:
- Ἔχω ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη στό Θεό , πώς, γι' αὐτό τό ποτήρι πού μοῦ 'δωκες, μπορεῖ νά σοῦ χαρίσει τό ἔλεός Του.
Κι ὁ ἀρχιληστής ἀμέσως τοῦ λέει:
- Πιστεύω κ' ἐγώ, Γέροντα, πώς ὁ Θεός θά μέ βοηθήσει νά μή βλάψω κανέναν ἀπό τώρα καί πέρα!
Κ' ἔτσι ὁ Γέροντας, ἀφήνοντας τό δικό του θέλημα ἀπό ἀγάπη στό Θεό, κέρδισε ὁλόκληρη τήν ὁμάδα ἐκείνων τῶν ληστῶν.
-Ἄν δέν τό πιεῖς θά σέ σκοτώσω.
Σκεφτόμενος ὁ Γέροντας, πώς ὁ ἀρχιληστής θέλει νά ἐκπληρώσει μ' αὐτό τόν τρόπο τό θέλημα τοῦ Θεοῦ , καί θέλοντας κιόλας νά τόν κερδίσει, πῆρε και ἤπιε.
Τότε ὁ ληστής ἔδειξε μετάνοια, καί τοῦ λέει:
- Συγχώρεσέ με ἀββᾶ, γιατί σέ στενοχώρησα.
Κι ὁ Γέροντας τοῦ ἀπαντᾶ:
- Ἔχω ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη στό Θεό , πώς, γι' αὐτό τό ποτήρι πού μοῦ 'δωκες, μπορεῖ νά σοῦ χαρίσει τό ἔλεός Του.
Κι ὁ ἀρχιληστής ἀμέσως τοῦ λέει:
- Πιστεύω κ' ἐγώ, Γέροντα, πώς ὁ Θεός θά μέ βοηθήσει νά μή βλάψω κανέναν ἀπό τώρα καί πέρα!
Κ' ἔτσι ὁ Γέροντας, ἀφήνοντας τό δικό του θέλημα ἀπό ἀγάπη στό Θεό, κέρδισε ὁλόκληρη τήν ὁμάδα ἐκείνων τῶν ληστῶν.
Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=39&t=7143
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016
Ξενοφώντος οσίου και της συνοδείας αυτού.
Ὁ
Ὅσιος Ξενοφῶν κατοικοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τοὺς χρόνους τῶν
αὐτοκρατόρων Ἰουστίνου Α’ (518 – 527 μ.Χ.) καὶ Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.).
Ἦταν πλούσιος συγκλητικὸς καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν βαθιὰ εὐσέβειά του πρὸς τὸν
Θεό. Εἶχε δύο παιδιά, τὸν Ἀρκάδιο καὶ τὸν Ἰωάννη. Μόλις αὐτὰ τελείωσαν τὰ
ἐγκύκλια γράμματα, τὰ ἔστειλε στὴ Βηρυττὸ τῆς Φοινίκης, γιὰ νὰ μελετήσουν καὶ
νὰ σπουδάσουν τὴ νομικὴ ἐπιστήμη. Καθ’ ὁδὸν τὸ πλοῖο μὲ τὸ ὁποῖο ταξίδευαν
ναυάγησε. Διασώθηκαν ὅμως καὶ μετέβησαν στὰ Ἱεροσόλυμα ὅπου ἔγιναν μοναχοί. Οἱ
γονεῖς τους, Ξενοφῶν καὶ Μαρία, τοὺς ἀναζήτησαν καὶ πληροφορήθηκαν ὅτι διάγουν
στὴν ἔρημο ἀσκητικὸ βίο, δόξασαν τὸν Θεὸ καὶ ἀποταξάμενοι τὸν κόσμο,
ἀκολούθησαν καὶ αὐτοὶ τὸ μοναχικὸ βίο. Ὁ Ξενοφῶν, ἡ γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά
τους πρόκοψαν τόσο πολὺ στὴν ἀρετὴ καὶ στὴ φιλανθρωπία, ὥστε τοὺς ἀξίωσε ὁ Θεὸς
νὰ ἐπιτελοῦν καὶ θαύματα.
Ἔτσι ἡ θεία αὐτὴ οἰκογένεια ἔζησε θεοφιλῶς καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος
Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και
έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να
λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να
υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά,
είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για
να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι
υπηρέτες του διαβόλου, οι Παπόδουλοι οικουμενιστές, να δρουν ανενόχλητοι!
Καμιά ανάμνηση του κόσμου δεν υπάρχει εκεί κάτω.
«Εξελεύσεται το
πνεύμα αυτού (η τελευταία του πνοή) και επιστρέψει εις την γήν αυτού· εν εκείνη
τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού»
(Ψαλμ. 145, 4).
«Οι νεκροί ουκ
εισί γινώσκοντες ουδέν... ότι ουκ έστι ποίημα και λογισμός και γνώσις και σοφία
εν άδη, όπου σύ πορεύη εκεί»
(Εκκλησιαστής Θ΄5-10).
Καμιά ανάμνηση του κόσμου
δεν υπάρχει εκεί κάτω.
«ώσπερ εξελθών της γαστρός, των εν γαστρί ου
μνημονεύεις^ ούτω και του σώματος εξελθών, ου μνημονεύεις των εν σώματι»
(Αγ.
Αντωνίου Μεγ., Φιλοκ. Α΄σ.19) .
Ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη
Όσοι αφήσουν σε τούτη τη ζωή τον Κύριο να τους
γεμίσει, όσοι γίνονται κατοικητήριά Tου, στο θάνατο, όταν ο κόσμος και οι αισθήσεις λείψουν
εντελώς, ζούν την κοινωνία αυτή με τον Χριστό και το Πνεύμα το Άγιο, άμεσα και
ανεμπόδιστα. Εκεί σαββατίζουν. Εκεί γεύονται την τέλεια ησυχαστική εμπειρία τους, σαν
συνέχεια της επίγειας, σαν ανώτερη βαθμίδα μιας προκοπής που θα ολοκληρωθεί με
την Ανάσταση, αλλά ποτέ στον αιώνα δεν θα τελειώσει, αφού ο Θεός είναι άπειρος
και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη.
«Προκόπτοντες
ουδέποτε καταλήξομεν, ου κατά τον παρόντα, ου κατά τον μέλλοντα αιώνα, φωτί φως
προσλαμβάνοντες»
(αγ. Ιω.
Κλίμακος, Λόγ. ΚΣΤ΄, σ.141-142).
Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;
Εάν όμως αυτήν
την γνώμην ( του Αγίου Ιγνατίου) ηκολούθουν πάντες οι χριστιανοί κατά γράμμα,
να ακολουθούν δηλαδή τους επισκόπους εις πάντα, αλλοίμονον τότε, ούτε
Ορθοδοξία, ούτε Εκκλησία, ούτε Ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε σήμερον. Εάν οι
ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν τους πατριάρχας και επισκόπους, Απολιναρίους,
Μακεδονίους, Ευτυχέας, Διοσκόρους, Σαββελιο-Σεβήρους, Ευσεβίους, Αθηναγόρους,
Βαρθολομαίους και μυρίους άλλους, και εδέχοντο και ησπάζοντο τα φρονήματά των,
που τότε Ορθοδοξία; Που χριστιανός ευσεβής και ορθόδοξος; Και τι λέγω ανθρώπους
πατριάρχας και μητροπολίτας, και δεν λέγω Συνόδους; Διότι 348 τον αριθμόν
συνήλθον εν έτει 754 εν Κωνσταντινουπόλει, Πατριάρχαι, Μητροπολίται, Επίσκοποι
κ.λ.π. Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε πατριάρχην
Κωνσταντίνον και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί
μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους
ήλεγχον και τους απεκάλουν κακοδόξους και εικονομάχους. Άρα γε οι τοιούτοι
είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι, και μαζί
με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα, σχετικώς και κατά την
παράδοσιν, τας αγίας εικόνας;
Ημείς έχομεν την γνώμην και
ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν,
και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους
προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους (Γερμανός, Νικηφόρος, Μεθόδιος, Ταράσιος,
Στέφανος, Θεόδωρος, Θεοφάνης, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π.), την δε σύνοδον
εκείνην ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον…
Κατόπιν με ηρώτησε πάλιν ο Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος: υπάρχει ειδωλολατρία ή διωγμός των Χριστιανών ακόμη;
Απεκρίθην εγώ: με την βοήθειαν των ευχών σου, Πάτερ, έχει παύσει πλέον ο
διωγμός, ούτε ειδωλολατρία υπάρχει πολιτευομένη εκ του εμφανούς. Τούτο ακούσας
ο Γέρων πολύ ηυχαριστήθη και συνέχισεν ερωτών με : υπάρχουν Άγιοι εις τον
κόσμον σήμερον, κατορθούντες υπερφυσικά φαινόμενα και θαύματα, όπως είπεν ο
Χριστός εις τα Ευαγγέλια, ότι : εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως ερείτε τω
όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται ( Ματθ. ιζ: 20 ) και : άρθητι
και βλήθητι εις την θάλασσαν και γενήσεται ( Ματθ. κα:21 ).
Ἀληθής ἕνωση θά γίνει μόνο, ὅταν ὅλοι οἱ Λατῖνοι, ἀπό τόν «πάπα» μέχρι καί τόν τελευταῖο παπικό, δώσουν λίβελλο, τόν ὁποῖο ἤδη δίνει κάθε Λατῖνος, ὅταν ἐπιστρέφει στήν Ὀρθοδοξία.
Τό κείμενο τοῦ λιβέλλου
παρέχει τόν ὅρο τῆς ἀληθοῦς ἑνώσεως : «Θεία χάριτι
προσερχόμενος εἰς τήν Ὀρθόδοξον, ἤτοι τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί
Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, παρέχω τόν παρόντα λίβελλον, δι’ οὖ καθομολογῶ καί
στέργω ἅπαντα τά παρά τῶν ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν καί τοπικῶν Συνόδων
ἀποφανθέντα καί στερχθέντα, ἀποβαλλόμενος πάντα τά ὑπό τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας
καινοτομηθέντα περί τε τά δόγματα, τά μυστήρια, τάς παραδόσεις καί τήν πρᾶξιν
τῆς Ἐκκλησίας. Τήν Ὀρθοδοξίαν δέ καθομολογῶν καί ὁλοψύχως ἀσπαζόμενος, ἔσομαι
πιστόν καί γνήσιον αὐτῆς τέκνον».
Μετά δέ τόν λίβελλο νά ἀκολουθεῖ τό βάπτισμα, καί ὄχι μόνο ἡ χρίση μέ Ἅγιο
Μῦρο, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τούς ἁγίους Πατέρες, ὅλα τά μυστήρια τῶν Παπικῶν, καί
ἑπομένως καί τό Βάπτισμα ἤ μᾶλλον τό ράντισμα ἤ τό βάπτισμα δι’ἐπιχύσεως, εἶναι
ἄκυρα. Κάθε
ἄλλη ὕποπτη διαδικασία ἑνώσεως, πού ἤδη ἑτοιμάζεται ἀπό τούς φιλοπαπικούς
οἰκουμενιστές, θά ὁδηγήσει σέ τραγική περιπέτεια τήν Ὀρθοδοξία καί θά
προκαλέσει μεγαλύτερο διχασμό.
***
Ο Ανώνυμος άφησε
ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ἀληθής ἕνωση θά γίνει μόνο, ὅταν ὅλοι οἱ
Λατῖνοι, ...":
Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος
Δυστυχώς και το ποδόλουτρο που κάνουν στην κρατούσα εκκλησία των Νεοημερολογιτών είναι επίσης Ακυρο. Εν πρώτοις επειδή αντιστρατεύεται τον Θεοδίδακτο τρόπο του Μυστηρίου, και κατά δεύτερον επειδή γίνεται εξ' επί τούτου, γεγονός που το καθιστά apriori Ακυρο.
Οταν παραχαράζεται κάτι απο τον τρόπος, την ύλη, η την ιερολογία του Μυστηρίου, τότε το Μυστήριο είναι Ακυρο. Για τον τρόπο ( ράντισμα ) και την ύλη ( νερό η χώμα ) υπάρχει οικονομία, μόνο όταν ΔΕΝ δίνεται αλλιώς. π.χ. Στην μέση της ερήμου, στον Β.Πόλο και εν καιρω διωγμού και θανάτου, τότε και νόμου παρέκκλισης.
Καταργήθηκαν οι καταδύσεις, δίκην Οικουμενισμού και ένωσις Παπικών Και Προτεσταντών βλέπε Balamand 1992 και βαπτισματική θεολογία όπου έκαναν δεκτά τα βαπτίσματα όλων των αιρετικών.
Υπάρχουν κάποιοι Ιερείς στο Νέο που εξακολουθούν να φοβούνται τον Θεό, και βαπτίζουν σωστά.
Αναλυτική Μελέτη δική μου θα βρείτε στο Blog Μαρτυρική Εκκλησία(για όποιον ενδιαφέρεται )
Τρόπος διόρθωσης
1.Αποτείχιση απο τον Οικουμενισμό
2. Κατήχηση εν παντί
3. Είσοδος στην Εκκλησία δια Βαπτίσματος ( εαν έχουμε ποδόλουτρο )
Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος
Δυστυχώς και το ποδόλουτρο που κάνουν στην κρατούσα εκκλησία των Νεοημερολογιτών είναι επίσης Ακυρο. Εν πρώτοις επειδή αντιστρατεύεται τον Θεοδίδακτο τρόπο του Μυστηρίου, και κατά δεύτερον επειδή γίνεται εξ' επί τούτου, γεγονός που το καθιστά apriori Ακυρο.
Οταν παραχαράζεται κάτι απο τον τρόπος, την ύλη, η την ιερολογία του Μυστηρίου, τότε το Μυστήριο είναι Ακυρο. Για τον τρόπο ( ράντισμα ) και την ύλη ( νερό η χώμα ) υπάρχει οικονομία, μόνο όταν ΔΕΝ δίνεται αλλιώς. π.χ. Στην μέση της ερήμου, στον Β.Πόλο και εν καιρω διωγμού και θανάτου, τότε και νόμου παρέκκλισης.
Καταργήθηκαν οι καταδύσεις, δίκην Οικουμενισμού και ένωσις Παπικών Και Προτεσταντών βλέπε Balamand 1992 και βαπτισματική θεολογία όπου έκαναν δεκτά τα βαπτίσματα όλων των αιρετικών.
Υπάρχουν κάποιοι Ιερείς στο Νέο που εξακολουθούν να φοβούνται τον Θεό, και βαπτίζουν σωστά.
Αναλυτική Μελέτη δική μου θα βρείτε στο Blog Μαρτυρική Εκκλησία(για όποιον ενδιαφέρεται )
Τρόπος διόρθωσης
1.Αποτείχιση απο τον Οικουμενισμό
2. Κατήχηση εν παντί
3. Είσοδος στην Εκκλησία δια Βαπτίσματος ( εαν έχουμε ποδόλουτρο )