Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱ Μητροπολίτες μας ἀπέναντι στον Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στον Οἰκουμενισμό και ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία με τον Παπισμό και Προτεσταντισμό;

ΠΟΙΟΣ  ΘΑ  ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ;  -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας ἡ ἁμαρτία ἔχει ἐξαπλωθεῖ παντοῦ. Ὁ Θεός ἀπουσιάζει ἀπό τη ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία δεν συγκινεῖ. Ὁ διάβολος κάνει κουμάντο στους περισσότερους. Γι᾽ αὐτό και οἱ ἀληθινοί κληρικοί δεν μποροῦν να ἡσυχάσουν. Στενοχωροῦνται γιά ὅσα συμβαίνουν και σκέφτονται τρόπους προσέλκυσης τῶν ἀνθρώπων στην Ἐκκλησία και περιορισμοῦ τῆς δράσης τῶν ὀργάνων τοῦ ἀντιχρίστου. Τά ἀποτελέσματα ὡστόσο εἶναι πενιχρά. Παρόλο πού στή μικρή μας πατρίδα ὑπάρχουν πάνω ἀπό ὀγδόντα Μητροπολίτες καί ἀρκετοί βοηθοί ἐπίσκοποι, δεν ἔχει γίνει κάτι σπουδαῖο. Σε αὐτό μερίδιο εὐθύνης ἔχουν και οἱ ἐφημέριοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν μόνο για τους ἐκκλησιαζόμενους, ἐνῶ ἔχουν ξεχάσει το δυσεξαρίθμητο πλῆθος τῶν λεγόμενων χριστιανῶν, πού βρίσκεται  ἐκτός τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Γενικά το παράδειγμα τῶν Μητροπολιτῶν και τῶν κληρικῶν δεν φωτίζει πιά. Οὔτε και ἡ Ἱ. Σύνοδος γίνεται σεβαστή. Παρατηρεῖται παντοῦ μια ἁμαρτωλή ἐκκοσμίκευση και ἕνας ἀπαράδεκτος συμβιβασμός. Τό  ἦθος τῶν κληρικῶν εἶναι ὑποβαθμισμένο. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου δεν οἰκοδομοῦν πάντα. Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις ὅπου «οἰκονομοῦν» το κοσμικό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων και ἐκφράζουν μια ἀδικαιολόγητη ἀνοχή. Θα ἔλεγα ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ὄργανο τῶν καταφατικῶν ἀπαντήσεων. Δεν τολμᾶ να πεῖ «ὄχι», γιατί ὑπολογίζει το θόρυβο, πού θα ξεσηκώσουν οἱ δημοσιογράφοι και οἱ πολιτικοί. Λείπει ἡ ἀρετή τῆς παρρησίας. Λείπει ἀκόμα και το πνεῦμα τῆς ὁμολογίας. Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱ Μητροπολίτες μας ἀπέναντι στον Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στον Οἰκουμενισμό και ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία με τον Παπισμό και Προτεσταντισμό; Εἶναι πολλά τά κακῶς κείμενα στην Ἐκκλησία μας.
Πιο ἐνοχλητική ὅμως εἶναι ἡ ἀδράνεια για τη διόρθωσή τους. Δεν ὑπάρχει το ἕνα πρόσωπο, πού με την ἁγιότητα βίου και την κατά Θεόν σοφία, θα μποροῦσε να βοηθήσει ἤ καλύτερα να ἐμπνεύσει τους ἀξιωματούχους  τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά και τον ἁπλό κλῆρο. Στην συνέχεια παραθέτω μια σύντομη ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου προς τον Μέγα Ἀθανάσιο ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας, ἡ ὁποία εἶναι χρήσιμη και στις μέρες μας καθώς ἀναφέρεται σε ἕναν Ἅγιο, πού μποροῦσε να βοηθήσει στη θεραπεία πολλῶν ἀρρωστημάτων, γιατί διέθετε τελειότητα, δύναμη στις προσευχές του και κατά Θεόν σοφία. Γράφει λοιπόν ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅσο τά ἀρρωστήματα τῶν Ἐκκλησιῶν γίνονται βαρύτερα, τόσο περισσότερο στρεφόμαστε ὅλοι προς την τελειότητά σου, διότι ἔχουμε πιστέψει ὅτι μόνο μία παραμυθία για τά δεινά μᾶς ἔχει μείνει, ἡ δική σου προστασία. Πράγματι ὁμοφώνως ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν την τελειότητάσου, ἔστω και λίγο, εἴτε ἐξ ἀκοῆς εἴτε ἐκπροσωπικῆς συναντήσεως, πιστεύουν ὅτι ἐσύ μπορεῖς να μᾶς διασώσεις ἀπό αὐτή την τρικυμία και λόγῳ τῆς δύναμης τῶν προσευχῶν σου και λόγῳ τῆς ἱκανότητάς σου να δείχνεις τά καλύτερα στις δύσκολες περιστάσεις. Γι᾽ αὐτό μη παύεις να προσεύχεσαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν μας και να μᾶς διεγείρεις με τά γράμματα. Ἐάν γνώριζες πόση εἶναι ἡ ὠφέλεια ἀπό τά γράμματα, δεν θα ἄφηνες καμιά εὐκαιρία να μᾶς γράφεις. Ἐάν δε ἀξιωθοῦμε, με τη βοήθεια τῶν προσευχῶν σου, να σε δοῦμε και να ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά σου και νά προσθέσουμε στην ἱστορία τῆς ζωῆς μας τη συνάντηση με τήν  πραγματικά μεγάλη και ἀποστολική σου ψυχή, θα θεωρήσουμε ὅτι λάβαμε παραμυθία ἀπό την φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ἀντίρροπο γιά  ὅλες τις θλίψεις, πού δοκιμάσαμε στη ζωή μας». Μακάρι νά βρεθεῖ καί γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἕνα πρόσωπο, μέ τίς ἀρετές τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, γιά νά στηρίξει τούς κληρικούς καί λαϊκούς στίς δύσκολες μέρες πού περνᾶμε.