Σχετικά με την "και εκ του Υιού" εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος των
Παπικών.
Η παπική διαστροφή καταργεί το συνάναρχον της θεότητας του Αγίου Πνεύματος :
"Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῷ, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεῶτας, ἐν τῇ ἐνδόξῳ Ἀναστάσει αὐτοῦ."
Ο εκ Παρθένου τεχθείς, κατά την παπική διαστροφή, συνελήφθη ασπόρως ("επί της γης απάτωρ ... υπό μητρός Παρθένου" εις τα καθ΄ ημάς) υπό ανάρχου Πατρός και συνάναρχου Λόγου. Ιδού όμως τί μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κεφ. α΄ : "34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; 35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ."
Το πνεύμα της κακοποιού χριστιανικής Δύσεως, το εκπορευόμενο εκ του πατρός και εκ του υιού, είναι μετά τα εκτεθέντα η ενδεικτικότερη βλασφημία του Παναγίου Πνεύματος.
Η παπική διαστροφή καταργεί το συνάναρχον της θεότητας του Αγίου Πνεύματος :
"Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῷ, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεῶτας, ἐν τῇ ἐνδόξῳ Ἀναστάσει αὐτοῦ."
Ο εκ Παρθένου τεχθείς, κατά την παπική διαστροφή, συνελήφθη ασπόρως ("επί της γης απάτωρ ... υπό μητρός Παρθένου" εις τα καθ΄ ημάς) υπό ανάρχου Πατρός και συνάναρχου Λόγου. Ιδού όμως τί μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κεφ. α΄ : "34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; 35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ."
Το πνεύμα της κακοποιού χριστιανικής Δύσεως, το εκπορευόμενο εκ του πατρός και εκ του υιού, είναι μετά τα εκτεθέντα η ενδεικτικότερη βλασφημία του Παναγίου Πνεύματος.
+.Ι.Γ.Ζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήTo φιλιόκβε καταργεί την Μοναρχία, καθώς δημιουργείται η Δυαρχία. Ο Πατέρας παύει να είναι η αιτία της Τριαδικότητας και η μοναδική πηγή της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή έχουμε δύο αρχές και δύο αιτίες, τουτέστιν δύο θεούς.