Ἀρχιµ. Μάξιµε Καραβᾶ, έκανες αποτείχιση ή μας δουλεύεις κοινώς με τον κουραστικό πλέον χαρτοπόλεμο;

Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Πρὸς τὸν Οἰκουµενι(στὴν)κὸν Πατρ. Κων/πόλεως Βαρθολοµαῖον

Θὰ ἔχετε ἀκούσει, Παναγιώτατε, τὴν λαϊκὴν παροιµίαν ποὺ λέγει : «Πές µου τοὺς φίλους σου νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι». Ἢ τὸ τοῦ Ἀποστόλου «φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁµιλίαι κακαὶ» (Α΄ Κορ. 15, 33) Καὶ ἐξηγοῦµαι : Ποῖοι εἶναι οἱ ἀγαπητοὶ καὶ πεφιληµένοι σας φίλοι; Τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µας ποὺ ἀγωνίζονται καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὰ δρώµενα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ οἱ παντὸς τύπου αἱρετικοί, Πάπας, Προτεστάντες, Ἑβραῖοι, Μασόνοι, Μουσουλµάνοι, Βουδισταί, Μάγοι καὶ λοιποί; ∆ὲν θὰ ἀσχοληθοῦµε ὅµως µὲ ὅλους αὐτούς, ἀλλὰ µὲ τοὺς δύο πρώτους, Πάπα καὶ Προτεστάντες, ἵνα µὴ µακρύνωµεν τὸν λόγον. Καὶ ἐρωτῶ; Ποία εἶναι ἡ µεγάλη σας ἀγάπη, ὁ οὐρανοµήκης ἔρωτάς σας; Ὁ Χριστὸς ἢ ὁ ἀντίχριστος Πάπας, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖον Πάπα ἡ πρώτη (Α΄) Βατικανὴ Σύνοδος (1870) ἀνεκήρυξε ἀνώτερον τοῦ Θεοῦ ἀποφανθεῖσα ὅτι : «Ἐὰν ὁ Πάπας ἔχη ἀποφανθῆ γιὰ κάποιο θέµα καὶ ἡ γνώµη τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική τῆς γνώµης τοῦ Πάπα, θὰ πρέπη ὁ Θεὸς νὰ ἀνακαλέση τὴν γνώµην Του καὶ νὰ συµφωνήση µὲ τὴν γνώµη τοῦ Πάπα». Τοῦτο, οὔτε ὁ Ἑωσφόρος δὲν διενοήθη νὰ τὸ ἐπιθυµήση, ἀλλὰ µόνον διενοήθη νὰ γίνη ἴσος µὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀµέσως ἀπὸ φωτεινὸς ἄγγελος ἔγινε σκοτεινὸς δαίµονας. Πόσον σκοτεινότερος τοῦ Ἑωσφόρου εἶναι ὁ Πάπας καὶ ἀκόµα σκοτεινότεροι τοῦ Πάπα εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ποὺ τὸν τιµοῦν καὶ τὸν ἀκολουθοῦν; Ὑπάρχει µεγαλυτέρα προδοσία ἀπὸ αὐτήν; Πῶς θὰ παρουσιαστῆτε, Παναγιώτατε, καὶ τί θά ἀπολογηθῆτε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν ἡµέρα τοῦ θανάτου σας; Καὶ ὅµως, αὐτὸς ὁ ὑπερφίαλος, ὁ «ἀλάθητος», ὁ ὑπεράνω παντὸς κτίσµατος καὶ Αὐτοῦ τοῦ ∆ηµιουργοῦ Θεοῦ, κηρύξας ἑαυτὸν ἀνώτερον Αὐτοῦ, ἔσκυψε δουλοπρεπῶς καὶ ἐφίλησε τὸ χέρι ἑνός ἀντίχριστου ἀρχιραββίνου! Καὶ τώρα ἔρχοµαι εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς «πεφιληµένους ἀδελφούς» σας Προτεστάντες µὲ τοὺς ὁµοφυλοφιλικοὺς καὶ λεσβιακοὺς ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους. ∆ὲν θὰ ἀσχοληθοῦµε µ’ αὐτὲς τὶς βρωµιὲς τοῦ προτεσταντικοῦ µωσαϊκοῦ. Θὰ ἀναφερθῶ µόνον σὲ δύο γεγονότα καὶ ἴσως συναισθανθῆτε τὸ βάθος τῆς πτώσεώς σας καὶ ἀνανήψετε καὶ σωθῆτε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας. Πρῶτον: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Καντέρµπουρι τὴν ἡµέρα τῆς, ὑπὸ τῶν Τζιχαντιστῶν, καταστροφῆς τοῦ κέντρου διασκεδάσεως εἰς τὸ Παρίσι, προσευχόµενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ σταµατήσουν αὐτὲς οἱ καταστροφὲς καὶ οἱ θάνατοι ἀθώων ἀνθρώπων καὶ µὴ παίρνοντας ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Θεὸν, ἀπεφάνθη ὅτι ἴσως δὲν ὑπάρχει Θεός! Καὶ ὅµως, παραµένει Ἀρχιεπίσκοπος, τίνος Θεοῦ; Τοῦ ἀµφισβητουµένου ὑπ’ αὐτοῦ ἢ τοῦ Ἀντιχρίστου; Καὶ ἔρχοµαι εἰς τὴν δευτέραν περίπτωσιν, ἑνὸς προτεστάντη ἐπισκόπου, τοῦ Jοhan Ediun στὴν πόλη Elcistuna στὸν ναὸ closter, ὁ ὁποῖος παρήγγειλε γιὰ τὸ ναὸ ἕνα ἀνάγλυφο σὲ µάρµαρο ποὺ παρίστανε τὸν Ἐσταυρωµένο Χριστὸ (συγχώρεσέ µας, Κύριε) ἀγκαλιασµένο ἀπὸ ἕνα γυµνό ὁµοφυλόφιλο! Καὶ δὲν ἀρκοῦσε αὐτὸ, ἀλλὰ ὅταν τὸν ἐρώτησαν, γιατί τὸ ἐπέτρεψε, εἶπε πώς αἰσθάνεται εὐτυχισµένος, γιατί µὲ τὴν πρωτοβουλία του αὐτὴ, νὰ ἀπεικονιστῆ ὁ Κύριος µὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἔδωσε «µία ἄλλη πιὸ ἀνθρώπινη διάσταση στὸ θεῖο Μαρτύριο τῆς Σταυρώσεως»! ∆ὲν ὑπάρχει λέξις, οὔτε στὴν τόσο πλούσια ἑλληνικὴ γλώσσα, γιὰ νὰ ἐκφράση τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, χριστιανοῦ ἢ µή, γιὰ τὴν βέβηλον καὶ ἀνίερον αὐτὴν πρᾶξιν. Καὶ ὅµως, ἐσεῖς καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες σας, ἔχετε ἁβροτάτας σχέσεις µὲ ὅλους αὐτούς! Τέλος, εὔχοµαι νὰ συνέλθετε καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὰ γνήσια πνευµατικά σας παιδιά, τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀφήνοντας, ἀνεπιστρεπτὶ, τὸ σκοτάδι τῆς πανσπερµίας τοῦ κακοῦ καὶ χαροποιώντας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὡς λέγει ὁ Κύριος: «χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁµαρτωλῷ µετανοοῦντι» (Λουκ. 15, 7). Μὲ τὸν ἁρµόζοντα σεβασµὸ πρὸς τὸ ἀρχιερατικό σας ἀξίωµα, διατελῶ.

Ἀρχιµ. Μάξιµος Καραβᾶς, ἡγούµενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Ἐορδαίας