Απάντηση - περί εγκύρου βαπτίσματος

+Ι.Γ.Ζ.

 Κανών Αποστολικός 50:

Ει τις Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος μη τρία βαπτίσματα (3 καταδύσεις ), μιας μυήσεως επιτελέση αλλά εν βάπτισμα ( 1 κατάδυση ),  το εις τον θάνατον του Κυρίου διδόμενον καθαιρείσθω…

(σ.σ. Εάν με την 1 κατάδυση είναι άκυρο, τότε  το χωρίς καμμία, που μπορεί να σταθεί;)

Κανών Αποστολικός 68:

…τους γαρ παρά των τοιούτων ( αιρετικών ), βαπτισθέντας ή χειροτονηθέντας, ούτε πιστούς, ούτε κληρικούς είναι δυνατόν.   

255μ.χ συνεκλήθη τοπική σύνοδος αποκλειστικά για το θέμα του βαπτίσματος, γνωστή ως  Εν Καρθαγένη. Απόφαση της συνόδου: Έξω της Εκκλησίας κανένας δεν δύναται να βαπτισθεί, επειδή είναι ένα της Ορθοδόξου  Εκκλησίας  το βάπτισμα.

258 μ.χ. συνεκλήθη τοπική σύνοδος στην Ικονία με έξαρχο τον Φιρμιλιανό Καισαρείας. Απόφαση της συνόδου: Καμιά Ιεροπραξία των αιρετικών να μην είναι δεκτή.

325 μ.χ. η 1^η οικουμενική σύνοδος στον 19⁰ Κανόνα βαπτίζει τους αιρετικούς Παυλιανιστάς.

Ο Μέγας Βασίλειος: στον 1^ο Κανόνα του δέχεται το βάπτισμα των σχισματικών με την αναμύρωση   ( χάριν των επισκόπων της Ασίας, δηλονότι είχαν απαράλλαχτο τον Ορθόδοξο τύπο του Μυστηρίου). Γιά τους υπόλοιπους  αιρετικούς ορίζει να βαπτισθούν εξ’ άπαντος, διότι ίδιον επινόησαν βάπτισμα, παραχαράξαντες  την εν  τω βαπτίσματι  παράδοσιν.

 Στον 47^ο Κανόνα του ο Βασίλειος επιδιορθούμενος διατάσει την ακρίβεια των Αποστολικών  Κανόνων.

381 μ.χ. η 2^η οικουμενική σύνοδος στον 7^ο Κανόνα δέχεται το βάπτισμα  των αιρετικών Αρειανών και Μακεδονιανών διότι είχαν απαράλλαχτο τον Ορθόδοξο  τύπο του βαπτίσματος. Τους αιρετικούς που παραχάραξαν τον Ορθόδοξο τύπο του Μυστηρίου, τους βάπτισαν ακινδύνως.   (Ευνομιανούς – Μοντανιστάς – Σαββελιανούς).

451 μ.χ. η 4^η οικουμενική σύνοδος στον 14^ο Κανόνα ορίζει να βαπτίζονται οι αιρετικοί που παραχάραξαν  τον Ορθόδοξο  τύπο του Μυστηρίου.

691 μ.χ. η Πενθέκτη οικουμενική σύνοδος στον 2^ο Κανόνα σφραγίζει τους Κανόνες του Μ. Βασιλείου και της τοπικής συνόδου Εν Καρθαγένη, δίνοντας τους πλέον κύρος  Οικουμενικό  και Αλάθητο.

Το 1755 μ.χ. συνεκλήθη Πανορθόδοξος σύνοδος για το θέμα του βαπτίσματος.

Απόφαση της συνόδου: Τους αβαπτίστους βαπτιζομένους ( βαπτισμένους χωρίς καταδύσεις )  ως αβαπτίστους αποδεχόμεθα και ακινδύνως αυτούς βαπτίζομεν.

Προσκομίζουμε  την  Απόφαση της  Συνόδου:

 † Πολλών όντων των μέσων, δι’ ων της σωτηρίας ημών αξιούμεθα και τούτων, ως ειπείν, κλιμακηδόν αλληλενδέτων και αλληλουχουμένων όντων, άτε δη πάντων προς το αυτό τέλος αφορώντων, πρώτον εστι το τοις ιεροίς Αποστόλοις θεοπαράδοτον βάπτισμα, οία δη των λοιπών τούτου χωρίς απρακτούντων· «εάν γαρ τις μη γεννηθή, φησίν, εξ ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανών» έδει και γαρ αναγκαίως, της πρώτης γεννήσεως επί τον θνητόν τουτονί βίον παραγαγούσης τον άνθρωπον, γέννησιν ετέραν εξευρεθήναι και τρόπον μυστικώτερον, μήτε από φθοράς ανερχόμενον, μήτε εις φθοράν καταλήγοντα, δι’ ου γένοιτ’ αν ημίν δυνατόν μιμήσασθαι τον αρχηγόν της σωτηρίας ημών Ιησούν Χριστόν.

Το γαρ εν τη κολυμβήθρα ύδωρ του βαπτίσματος εν τάξει μήτρας λαμβάνεται, και τόκος τω τικτομένω γίνεται, η φησιν ο Χρυσόστομος· το δε εν τω ύδατι επιφοιτών Πνεύμα εν τάξει Θεού το έμβρυον διαπλάττοντος· και ώσπερ εκείνος μετά την εν τάφω κατάθεσιν τριταίος επί την ζωήν ανεφοίτησεν, ούτως οι πιστεύοντες, αντί της γης, το ύδωρ υποδυόμενοι, εν τρισί καταδύσεσι την τριήμερον εαυτούς χάριν της Αναστάσεως εξεικονίζουσιν αγιαζομένου του ύδατος τη επιφοιτήσει του παναγίου Πνεύματος, ως αν τω μεν φαινομένω ύδατι το σώμα φωτίζοιτο, τω δε αοράτω Πνεύματι τον αγιασμόν η ψυχή λήψαιτο· ως γαρ το εν τω λέβητι ύδωρ της του πυρός μεταλαμβάνει θερμότητος ούτω το εν τη κολυμβήθρα ύδωρ τη ενεργεία του Πνεύματος εις θείαν μεταστοιχειούται δύναμιν, καθαίρον μεν και υιοθεσίας αξιούν τους ούτω βαπτιζομένους, τους δε άλλως πως τελουμένους, αντί καθάρσεως και υιοθεσίας ακαθάρτους και σκότους υιούς αποφαίνον. Επειδή τοιγαρούν προ χρόνων ήδη τριών ζήτημα ανεφύη, ει τα παρά την παράδοσιν των αγίων Αποστόλων και θείων Πατέρων και παρά την συνήθειαν και διαταγήν της Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας επιτελούμενα βαπτίσματα των αιρετικών δεκτά εστι, προσερχομένων ημίν, ημείς, άτε θείω ελέει τη ορθοδόξω Εκκλησία εντραφέντες, και τοις κανόσι των ιερών Αποστόλων και θείων Πατέρων επόμενοι, και μίαν μόνην γινώσκοντες την ημετέραν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν, και ταύτης τα μυστήρια, επομένως και το θείον βάπτισμα, αποδεχόμενοι, τα δε υπό των αιρετικών, όσα μη ως το Πνεύμα το άγιον τοις ιεροίς Αποστόλοις διετάξατο και η Εκκλησία του Χριστού μέχρι της σήμερον ποιεί, επιτελούμενα, εφευρέματα ανθρώπων διεφθαρμένων όντα, ως αλλόκοτα και της αποστολικής όλης παραδόσεως αλλότρια γινώσκοντες, αποστρεφόμεθα κοινή διαγνώσει. Και τους εξ αυτών ημίν προσερχομένους ως ανιέρους και αβαπτίστους δεχόμεθα, επόμενοι τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ, τω τοις μαθηταίς αυτού εντειλαμένω βαπτίζειν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» τοις τε ιεροίς και θείοις Αποστόλοις, διαταττομένοις εν τρισί καταδύσεσι και αναδύσεσι τους προσερχομένους βαπτίζειν και εν εκάστη των καταδύσεων εν όνομα επιλέγειν της αγίας Τριάδος· τω τε ιερώ και ισαποστόλω Διονυσίω, λέγοντι «τρις εν κολυμβήθρα ύδωρ και έλαιον ηγιασμένα εχούση τον προσερχόμενον παντός αμφίου γεγυμνωμένον βαπτίζειν, την τρισσήν της θείας μακαριότητος επιβοήσαντα υπόστασιν, και ευθύς τω θεουργικωτάτω μύρω τον βαπτισθέντα επισφραγίζειν, και μέτοχον αποφαίνειν λοιπόν της ιεροτελεστικωτάτης ευχαριστίας» τη τε δευτέρα και πενθέκτη αγίαις Οικουμενικαίς Συνόδοις, διαταττομέναις τους μη βαπτιζομένους εις τρεις αναδύσεις και καταδύσεις και εν εκάστη των καταδύσεων μίαν επίκλησιν των θείων υποστάσεων μη επιβοώντας, αλλ’ άλλως πως βαπτιζομένους, ως αβαπτίστους προσδέχεσθαι τη Ορθοδοξία προσιόντας.

Τούτοις τοίνυν τοις θείοις και ιεροίς διατάγμασιν επόμενοι και ημείς, τα μεν των αιρετικών βαπτίσματα, ως απάδοντα και αλλότρια της αποστολικής θείας διατάξεως και ύδατα ανόνητα, ως ο ιερός Αμβρόσιος και ο μέγας φησίν Αθανάσιος, και αγιασμόν μηδένα παρέχοντα τοις ταύτα δεχομένοις, και προς κάθαρσιν αμαρτημάτων ουδέν ωφελούντα, απόβλητα και αποτρόπαια ηγούμεθα. Τους δ’ εξ αυτών αβαπτίστως βαπτιζομένους ως αβαπτίστους αποδεχόμεθα, προσερχομένους τη ορθοδόξω πίστει, κι ακινδύνως αυτούς βαπτίζομεν, κατά τους αποστολικούς και συνοδικούς κανόνας, οις αραρότως επιστηρίζεται η αγία του Χριστού και αποστολική και καθολική Εκκλησία, η κοινή μήτηρ πάντων ημών. Και επί ταύτη τη κοινή ημών διαγνώσει και αποφάνσει σφραγίζομεν τον Όρον ημών τούτο, ταις αποστολικαίς και συνοδικαίς διαταγαίς συνάδοντα, διαβεβαιούντες αυτόν δι’ ημετέρων υπογραφών.    Εν έτει σωτηρίω αψνε’.

† Κύριλλος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και οικουμενικός πατριάρχης.                                                                                                                                                  
† Ματθαίος ελέω Θεού πάπας και πατριάρχης της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας και κριτής της Οικουμένης.                                                                                                               
† Παρθένιος ελέω Θεού πατριάρχης της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΤΟΥ  1829

Περί  του θείου  βαπτίσματος και του τύπου των τριών καταδύσεων.

«… Διαβεβαιούμεν διά τούδε του Πατριαρχικού και Συνοδικού Γράμματος και αποφαινόμεθα, ίνα το θείον και ιερόν βάπτισμα, ώσπερ απανταχού των Ορθοδόξων… εκτελήται κατά την αρχαίαν της Αποστολικής  αποστολικήν διάταξιν και κανονικήν διατύπωσιν ούτω πώς:

Πληρουμένου του ιερού λουτήρος ύδατος, λαμβάνει ο Ιερεύς το βρέφος ανά χείρας και επιφωνών το Βαπτίζεται ο δούλος του θεού… είς το όνομα του Πατρός, Βαπτίζει αυτό ολόκληρον εν τη Ιερά κολυμβήθρα, ήτοι καταδύει, εμβυθίζει αυτό είς το ύδωρ μέχρις υπέρ κεφαλήν μετ΄ επιδεξείου προσοχής, μετά δε την ανάδυσιν και εξαγωγήν εκφωνεί το Αμήν. Είτα βαπτίζων αυτό εκ δευτέρου, ως και το πρώτον, εκφωνεί το και του Υιού και αύθις μετά την ανάδυσιν και εξαγωγήν λέγει το Αμήν. Βαπτίζων δε ωσαύτως αυτό και εκ τρίτου, επιλέγει το και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Και αύτη εστίν η εξ΄αρχαίας παραδόσεως συνωδά τοις ιεροίς αποστολικοίς κανόσι και συνοδικαίς διατάξεσι των θεοφόρων Πατέρων τελετή του ιερού μυστηρίου του θείου βαπτίσματος.

Ανάγκη γάρ γίνεσθαι εντελείς μέχρι υπέρ κεφαλήν τας τρείς καταδύσεις του βαπτιζομένου…»

Και ούτω το βάπτισμα τετελεσμένον εστίν ευαγγελικώς τε και κανονικώς και κατά την έν Ευαγγελίοις του Κυρίου ημών εντολήν τοις ιεροίς αυτού μαθηταίς εντειλαμένου: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη Βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και9 του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Βαπτίζοντας αυτούς είπεν ο Κύριος ουχί επριραντίζοντες η επιχέοντες.

 Η γάρ κυρίως σημασία καιν έννοια του ρήματος Βαπτίζω ουδέν άλλον σημαίνουσα εστίν, ειμή εμβάλλειν τοίς ύδασι το βαπτιζόμενον και κοινότερον ειπείν, βουτών αυτό καλύπτειν ολόκληρον εν τοις ύδασι…

Το δε μέχρι της οσφύος ( μέσης ) εμβυθίζειν και τη δεξιά χειρί  επιρραντίζειν επί την κεφαλήν του νηπίου τρίς ύδωρ, πρώτον επιβοών το Είς το όνομα του Πατρός, τρίς δεύτερον και τρίς τρίτον και όσα άλλα παρά την κανονικήν ταύτην έκθεσιν της του ιερού τούτου μυστηρίου τελετής είς πράξιν τυχόν χωρούσι σκολιά και κακόδοξα και ουδόλως εξ΄αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως βεβαιωμένα, απαράδεκτα διόλου εστί τη Ανατολική ημών Εκκλησία, ως αντιβαίνοντα τοίς αποστολικοίς και συνοδικοίς κανόσι και αυτή τη θεία του Κυρίου ημών εντολή απάδοντα, ως ανωτέρω διείληπται και ο επιχειρών δε τη πράξει των τοιούτων σκολιών και τη Εκκλησία απαραδέκτων και μη διορθούμενος, ένοχος εστί τοίς παρά των ιερών Αποστόλων εν τη παραβάσει τούτων ωρισμένοις επιτιμίοις και αποδοκιμαστέος. Όθεν είς ένδειξιν απελύθη και το παρόν ημέτερον  Πατριαρχικόν και Συνοδικόν Γράμμα.      αωκθ’ 1829  κατά μήναν Σεπτέμβριον  επινεμήσεως Γ’

† Αγαθάγγελος ελέω θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης αποφαίνεται.

† Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αθανάσιος αποφαίνεται.

† Ο Χαλκηδόνος Ζαχαρίας αποφαίνεται

† Ο Δέρκων Νικηφόρος αποφαίνεται.

(+Ι.Γ.Ζ.  τι δεν καταλαβαίνετε;)