ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ -- του Κυπριανού Χριστοδουλίδη

"Πολλές φορές όπως γνωρίζετε, υπάρχουν οι εντός εισαγωγικών «υπέρ-Ορθόδοξοι», οι οποίοι κατηγορούν το Πατριαρχείο μας και τας άλλας Ορθοδόξους Εκκλησίας διότι διεξάγουν διαλόγους μὲ τοὺς  μὴ Ὀρθοδόξους Ἀδελφούς μας, διότι ἔχουμε διαφόρους ἐπικοινωνίας καὶ ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων". Ὁ Παναγιότατος ἀνακάλυψε τώρα τοὺς  «ἐντὸς εἰσαγωγικῶν» ὑπερορθόδοξους. Ἐκτὸς εἰσαγωγικῶν θὰ ἐννοεῖ προφανῶς τοὺς «παραδοσιοκάπηλους», τοὺς «σχισματικούς»  καὶ τοὺς «θεομπαῖχτες»  (τὰ εἰσαγωγικά, ἂν καὶ δὲν τὰ συμπαθῶ, δικά μου). Δὲν ἐξηγεῖται διαφορετικά. Οἱ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν ὑπογράψαντες ζήλωσαν δόξα Ὀρθόδοξη, ἐντὸς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι τὴν  ἐκτὸς Ἐκκλησίας «σχισματικὴ» δόξα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Ποὺ δὲν εἶναι φυσικὰ καὶ δόξα ὀρθή. Εἶναι στρεβλή,  λένε. Πάρ᾽ ὅλα αὐτά, οἱ ἐντὸς Ἐκκλησίας καὶ εἰσαγωγικῶν ὑπογράψαντες, δὲν παύουν ἀκόμη νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι. Καὶ μάλιστα πέραν τοῦ δέοντος. Ἐρωτᾶται λοιπὸν ποιοὶ εἶναι οἱ  ἐκτὸς εἰσαγωγικῶν καὶ ἐντὸς  φυσιολογικῶν—καὶ ὄχι ἀκραίων — ὁρίων Ὀρθόδοξοι, τοὺς ὁποίους  προτιμᾶ ὁ Παναγιότατος; Τὴν  ἀπάντηση δὲν θὰ μᾶς  τὴν δώσει, ἀλλὰ δὲν δυσκολευόμαστε νὰ τὴν καταλάβουμε.
Τὸ Πανεπιστήμιο ἔχει μερικὰ ἠχηρὰ ὀνόματα, ὁ χῶρος  τῆς Τέχνης  ἐπίσης, στὰ δὲ «μίντια» ξέρουμε ποιοὺς βλέπουμε συνέχεια. Ὡς πρὸς τὴν διοικοῦσα  Ἐκκλησία, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα. Ὁ ἐκλιπὼν Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ἂν καὶ συγκρούσθηκε  μαζί του,  φρόντισε νὰ ἀφήσει πίσω του ἀρκετοὺς ἐραστὲς τῶν διαλόγων καὶ τῶν επισκέψεων (sic). Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ (τώρα θὰ βάλω ἐγὼ εἰσαγωγικά)  «ἀφανεῖς» τεχνίτες τοῦ λόγου, ποὺ συνεπικουροῦν στὸ ἔργο τῆς καλῆς—καὶ ὄχι ἀκραίας  καὶ σὲ εἰσαγωγικὰ—Ὀρθοδοξίας. Διαβάζουμε τὶς ἐφημερίδες καὶ  τὰ διάφορα  θρησκευτικὰ ἔντυπα, ἔτσι,  ὥστε νὰ μὴ «μένουμε  ἀπομονωμένοι μέσα στὸ κέλυφός μας ὁ καθένας  μὲ αὐτάρκειαν  καὶ αὐταρέσκειαν, χωρὶς νὰ ἐπικοινωνοῦμε, χωρὶς νὰ διαλεγόμεθα, χωρὶς νὰ δίδουμε μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας», ὅπως μᾶς λέει ὁ Παναγιότατος. Ξέρουμε λοιπὸν ποιοὶ ἔσπασαν τὸ κέλυφος καὶ μᾶς ἀπελευθέρωσαν ἀπὸ τὰ ψυχικά μας συμπλέγματα.Τὰ Κυριακάτικα διαφημιστικὰ ἔντυπα ποικίλης ὕλης, οἱ ἐφημερίδες δηλαδή, τοὺς προβάλλουν ἐδῶ καὶ χρόνια. Καταλάβαμε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Ὅλοι ὅσοι βρίσκονται μέσα «στὸ κέλυφος» τοῦ ἀσκητικοῦ τους κλωβοῦ, δὲν μποροῦν νὰ δίνουν μαρτυρία Ὀρθόδοξης Πίστης! Καὶ μᾶλλον δὲν ἔχουν δώσει. Ἐγκλωβισμένοι στὴν αὐτάρκεια καὶ τὴν αὐταρέσκειά τους, πῶς θὰ μποροῦσαν; Ἐκτὸς ὁρισμένων, ποὺ παλεύουν μόνοι τους (ποτὲ δὲν εἶναι μόνοι) κατὰ τὴν θεομίσητη πρωτοκαθεδρία καὶ αὐτοπροβολή. Αὐτοὺς πραγματικὰ δὲν τοὺς γνωρίζει κανείς. Ἀλλὰ ὁ δυσεύρετος καὶ σπάνιος λόγος τους πιάνει τόπο κι ἔτσι, βλέπουμε τὸ στραβὸ δρόμο, ποὺ ἔχει πάρει ἡ πίστη μας, μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐπονομαζόμενες πανορθόδοξες συνόδους (μὲ μικρὰ γράμματα γιὰ νὰ ἀποφεύγονται τὰ πολλὰ εἰσαγωγικά). Σὲ λίγο, ὅταν τὰ «μίντια» θὰ μᾶς δείχνουν παπικοὺς καὶ ὀρθόδοξους νὰ συνεκκλησιάζονται καὶ νὰ κοινωνοῦν ἄλλος μὲ τὴν ὄστια καὶ ἄλλος μὲ ἄρτο καὶ οἶνο, θὰ μᾶς δείχνουν καὶ τοὺς μαζεμένους ἀπέξω «ταλιμπάν». Μόνο, ποὺ αὐτοὶ δὲν θὰ εἶναι οἱ ἀγράμματοι Παλαιοημερολογίτες. Θὰ εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔμαθαν—μᾶς ἔφεραν καὶ μᾶς δίδαξαν—τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὰ παπικὰ καὶ τὰ προτεσταντικὰ Πανεπιστήμια.