Το
φως της ζωής
Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο
της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν
ακόμα πιο μεγάλη γιατί δεν μπορούσε να έχει και θέαση εικόνων, πραγμάτων και
κυρίως προσώπων. Αδυνατούσε να κοιτάξει ακόμα και το διπλανό του και η ζωή του
ήταν ανυπόφορη και δυσβάστακτη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι.
Ο άνθρωπος αυτός,
βέβαια, βίωνε οδυνηρά τη στέρηση της σωματικής όρασης. Πολύ όμως πιο τραγική
ήταν σίγουρα η θέση των Φαρισαίων, οι οποίοι ήταν βυθισμένοι στο πνευματικό
σκοτάδι, στο εφιαλτικό έρεβος της υποκρισίας τους. Είχαν ερμητικά κλειστά τα
μάτια της ψυχής τους. Στην περίπτωσή τους ίσχυε ο λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη,
ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν μάλλον οι
άνθρωποι το σκότος ή το φως». Η διαπίστωση αυτή αντανακλά την εικόνα της ζωής
μέχρι σήμερα και αποτυπώνει στάσεις απέναντι στην προσφερόμενη αγάπη του Θεού.
Έβλεπε
ψυχικά
Με την απουσία της σωματικής του όρασης, ο τυφλός δεν μπορούσε να έχει
αντίληψη και κυρίως ολοκληρωμένη εικόνα των πραγμάτων. Ωστόσο, εκείνο που
τελικά αποδείχθηκε στην πράξη ήταν ότι το φως των ματιών της ψυχής του ήταν
παράγοντας που τον καταξίωνε σ’ ένα άλλο ανώτερο επίπεδο. Τον βοηθούσε να
κατανοεί βαθύτερα πραγματικότητες της ζωής. Γι’ αυτό και αποδεικνύεται σωτήριο.
Αυτό συνέτεινε στο να κατανοήσει ότι αυτός που τον θεράπευσε δεν ήταν
κάποιος θαυματοποιός. Ήταν «προφήτης». Πίστευε για τον Κύριο που τον θεράπευσε
ότι ήταν «θεοσεβής». Ότι «πράττει το θέλημα του Θεού» και ότι «αν δεν ήταν
απεσταλμένος από τον Θεό, δεν θα μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτε, ούτε
θαύματα ούτε οποιοδήποτε καλό». Με άλλα λόγια, μπορεί να μην έβλεπε με τα μάτια
του σώματός του αλλά η όραση της ψυχής του ήταν τόσο δυνατή και αυθεντική ώστε
έβλεπε τόσο ξεκάθαρα την παρουσία του Σωτήρα Χριστού.
Οι
υγιείς…τυφλοί
Η αντίθεση σε όλο της το μεγαλείο: οι κατά τα άλλα υγιείς Φαρισαίοι,
συλλαμβάνονταν σχεδόν κατά κανόνα να κρατούν ερμητικά κλειστά τα μάτια της
ψυχής τους. Οι όχι αγαθές προθέσεις και διαθέσεις τους, τούς άφηναν αδιάφορους
μπροστά στην αλήθεια και το αγαθό. Δυστυχώς και στις δικές μας μέρες είναι
πολλοί εκείνοι που αρνούνται επίμονα να δεχθούν την αλήθεια της Εκκλησίας και
κλείνονται στο εγώ τους. Δεν διαθέτουν την όραση της ψυχής για να αντικρίσουν
την αλήθεια. Κάτι που αποβαίνει πολύ πιο οδυνηρό σε σχέση με την αδυναμία της
σωματικής όρασης.
Έρχεται όμως και
σήμερα ο Χριστός για να μάς απαλλάξει από την «τυφλότητα» μας. Την παθογένεια
που μάς προσβάλλει και δεν μας επιτρέπει να βλέπουμε καθαρά τις εικόνες της
ζωής και της αλήθειας της. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που μάς αφήνει
αδιάφορους η παρουσία του. Προτιμούμε να ζούμε στο σκοτάδι και να αρνούμαστε το
αληθινό φως. Το λυτρωτικό του έργο δεν άγγιζε μόνο τους ανθρώπους μιας εποχής
αλλά επεκτείνεται στους αιώνες και το φως του καταυγάζει και ανακεφαλαιώνει την
ίδια την ουσία της ζωής. Αρκεί να το δεχθούμε και να του προσφέρουμε κατάλυμα
και στην δική μας καρδιά.
Αγαπητοί αδελφοί, ο τυφλός πίστεψε στον Χριστό και ομολόγησε την Θεότητά
του. Άφησε ανοικτή την ύπαρξή του για να δεχθεί τις ευεργετικές του ενέργειες
και να βρει το φως του. Η σωματική τυφλότητα αφήνει κάποιους συνανθρώπους μας
να έχουν τη δική τους δοκιμασία στη ζωή.
Τα συμπτώματα όμως της ψυχικής τύφλωσης είναι πολύ πιο φοβερά γιατί δεν
αφήνουν τον άνθρωπο να δεχθεί την χαρά της αληθινής ζωής και τον εξωθούν να
ασφυκτιά στις αναθυμιάσεις και τις οσμώσεις του θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό
αυτό που έλεγε στους ψαλμούς του ο Δαβίδ: «Κύριε, φώτισον τους οφθαλμούς μου
μήποτε υπνώσω εις θάνατον». Ας εμπιστευθούμε, λοιπόν, τον εαυτό μας στις
αγκάλες του Χριστού, ώστε να πορευόμαστε μέσα από την ακτινοβολία του φωτός της
θείας παρουσίας του.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου