Λόγος εις την Αγίαν του Χριστού Ανάστασιν -- ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Ο Ήλιος της δικαιοσύνης ο τριήμερος ανέτειλε σήμερα κι ολόκληρη εφώτισε την πλάση. Ο τριήμερος και προαιώνιος Χριστός, το τσαμπί του σταφυλιού, βλάστησε και τον κόσμο πλημμύρισε από χαρά. Την αβασίλευτην αυγή ας δούμε. Πριν έρθη η αυγή, ας τη δούμε σήμερα και απ τη φωτοπλημμύρα ας γεμίσουμε από χαρά. Τις πόρτες του Άδη ανοίγει ο Χριστός και οι νεκροί σηκώθηκαν σά να κοιμούνταν. Αναστήθηκε ο Χριστός που ανασταίνει τους πεσμένους και ανάστησε μαζί Του τον Αδάμ. Αναστήθηκε ο Χριστός, Αυτός που ανασταίνει όλους και ελευθέρωσε την Εύα απ την κατάρα. Αναστήθηκε ο Χριστός που Αυτός μόνος ανασταίνει και χαροποίησε τον ακατάστατο πρώτα κόσμο, σε όλα το ρυθμό και την τάξη εγκαθιστώντας. Σηκώθηκε ο Κύριος, όπως αυτός που κοιμάται, και τους εχθρούς Του όλους τους χτύπησε και τους ντρόπιασε. Αναστήθηκε κι είναι η χαρά το δώρο Του σ όλη την χτίση. Αναστήθηκε κι άνοιξε του Άδη η φυλακή. Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης σε αφθαρσία τη μετάλλαξε. Αναστήθηκε ο Χριστός, κι αποκατάστησε τον Αδάμ στην παλιά δόξα της αθανασίας.

Η νέα χτίση, που φέρνει ο Χριστός, με την Ανάστασή Του ανανεώνεται. Με τη νέα ομορφιά του Χριστού ας στολισθούμε. Η Εκκλησία του Χριστού ο καινούργιος ουρανός γίνεται σήμερα, ένας ουρανός πιο λαμπρός από τον ουρανό που αντικρύζομε. Γιατί δεν περιμένει τον ήλιο που κάθε μέρα βασιλεύει, αλλά τον Ήλιο που υψωμένο στο Σταυρό τον ντράπηκε τούτος ο δούλος ήλιος και χάθηκε. Έχει τον ήλιο, που γι αυτόν είπε ο προφήτης: θ' ανατείλη για τους φοβισμένους τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Ιησού, Ήλιο που την Εκκλησία καταυγάζει φωτεινός και αιώνιος. Γι αυτόν λέει η Γραφή. Ήλιος βγήκε στη γη και Λωτός φύτρωσε, για να υποτυπώση το νόμο, μπήκε στη Σιγώρ, που σημαίνει μικρότητα. Αυτός ο Ήλιος κάνει σοφούς τους άσοφους και αυτός ο Ήλιος στην ακλόνητη πέτρα μαζί με την πίστι μας έχει ρίξει θεμέλιο. Γι αυτόν τον Ήλιο της δικαιοσύνης, το Χριστό, έχει γίνει ουρανός η Εκκλησία και δεν έχει φεγγάρι που μεγαλώνει και μικραίνει, παρά τη χάρη που λάμπει πάντα. Δεν ανατέλλει κάποια αστέρια πλανητικά αλλά αστέρια νεοφώτιστα μέσα από την κολυμβήθρα. Δε βγάζει σύννεφα που προκαλούν τη βροχή. Έχει η Εκκλησία θεολόγους δασκάλους. Δεν κρέμεται πάνω σε θολά νερά, αλλά έχει θεμελιωθή πάνω στα ιερά δόγματα. Δεν φέρνει χειμωνιάτικη βροχή και συγκινεί τους ανθρώπους όχι με κρωγμούς αγριοπουλιών αλλά με τις ομιλίες των δασκάλων.

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi

<

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 1 Μαΐου 2016

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. Ιερεμίου του προφήτου, Ακακίου του εκ Νίβορι Θεσσαλονίκης (1813), Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης των οσιομαρτύρων, Παναρέτου επισκόπου Πάφου, Νικηφόρου του Χίου (1821) των οσίων.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23 – 25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627 – 625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾶ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τιμὴ αὐτὴ ὁ Ἱερεμίας, ἀρνεῖται τὴν ὑψηλὴ τιμητικὴ κλήση, προβάλλοντας τὶς ἀσθενεῖς νεανικές του δυνάμεις. Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνισχύει αὐτὸν ὑποσχόμενος, ὄχι ὑλικὲς ἀμοιβὲς καὶ τιμές, ἀλλὰ τὸ πολυτιμότερο ὅλων: τὴ βοήθειά Του. Ὁ Ἱερεμίας ὑπακούει.

Miracle of the Holy Fire (Holy Light) in Jerusalem 2016

Όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός

Αν προσέξει κανείς, στο βίο και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, θα διακρίνει ότι όλοι, σε όλα τα στάδια της ζωής τους, εκινούντο στον κοινό χώρο των εντολών του Χριστού. Δηλαδή δεν έφευγε ο νους και η βούλησή τους έξω από την περιοχή των ζωοποιών και θεοποιών εντολών, μέσα στις οποίες είναι μυστικά κρυμμένος ο ίδιος ο Χριστός. Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’ όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής. Με άλλα λόγια η αφετηρία του βίου τους, κοινώς ήταν βιβλική, γι’αυτό και η διδασκαλία είναι εμπειρική ανάπτυξη του Ευαγγελίου, του οποίου σαρκωμένες εικόνες έγιναν οι ίδιοι.

Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση !

Ο Σταυρός, ως σταύρωσίς μας εν τω κόσμω, είναι η μόνη οδός σωτηρίας μας.

Είναι απαραίτητον να αντιληφθώμεν ότι η αγία Εκκλησία μας, είναι Εκκλησία πιστών του Σταυρού. Ο Σταυρός, ως σταύρωσίς μας εν τω κόσμω, είναι η μόνη οδός σωτηρίας μας. Σταυρός  είναι θλίψις δια Χριστόν, είναι πόνοι και δάκρυα. Εάν δεν θλιβώμεν δια τον Χριστόν, θα θλιβώμεν από τον σατανάν και από τα πάθη μας. Είναι και αυτός ένας άλλος σταυρός, με την διαφοράν, ότι ο Σταυρός του Χριστού είναι γλυκύς, πνευματικός, αγιαστικός, ζωοποιός. Με συνέπειαν την αιωνίαν ζωήν και την άληκτον χαράν. Ο άλλος σταυρός είναι φρικτός, άπελπις, νεκροποιός και με συνέπειαν τον αιώνιον θάνατον και τον «ακοίμητον σκώληκα». Θα είμεθα απείρως δυστυχείς, απείρως ελεεινοί, εάν δεν αγαπήσωμεν τον Σταυρωθέντα Χριστόν, εάν δεν άρωμεν με χαράν τον Σταυρόν μας και αν δεν ζήσωμεν ως εσταυρωμένοι.

Οφειλόμενη απάντηση στον Δημητριάδος Ιγνάντιο απο την εκπομπή “Επί του Πιεστηρίου”

Οφειλόμενη απάντηση στον Δημητριάδος  Ιγνάντιο  απο την εκπομπή “Επί του Πιεστηρίου” και στους δημοσιογράφους Σωτήρη Ξενάκη & Μάκη Κούρη, που προβλήθηκε σε μαγνητοσκόπηση από τον τηλεοπτικό σταθμό Contra Channel, την Τρίτη 26/04/2016...

Ιερομονάχου Γρηγορίου Ζιώγου:

Την  αγάπη σας μόνο για τον Διάβολο ξέρετε να την δείχνετε.

Είπες ότι 400 χρόνια σκλαβιάς δεν πάθαμε τίποτε, τώρα θα πάθουμε; 

Σου απαντώ λοιπόν. Ποιός σου είπε ότι δεν πάθαμε τίποτε;  η συντριπτική πλειονότητα τουρκέψανε  και δέχθηκαν παθητικά  να τους βιάζουν οι Τούρκοι   τις γυναίκες και τις κόρες...

«φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν...» (Μάρκ. ιε΄ 15).

Τι ήταν το φραγγέλιο; Ίσως νομίζουμε ότι το φραγγέλιο ήταν μία απλή μαστίγωσις. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτόν που επρόκειτο να υποστεί το φραγγέλιο τον έδεναν σε μια κολώνα και ο ειδικός δήμιος που εκτελούσε την φραγγέλωση έπαιρνε ένα μαστίγιο βαρύ το οποίο είχε πολλές λουρίδες στην άκρη του, πάνω στις λουρίδες ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά οστάρια, κότσια από αρνί και τις έφερνε με όση δύναμη είχε πάνω στην ράχη δεμένου ανθρώπου. Πολύ σύντομα, απ’ τα πρώτα κτυπήματα εξεσχίζετο το δέρμα τού ανθρώπου που εδέχετο την φραγγέλωση και ύστερα από μερικά κτυπήματα ακόμη έφευγαν και κατεξεσχίζοντο τελείως οι σάρκες του και απεγυμνώνοντο τα κόκαλα τής ράχης. Αναφέρονται στην ιστορία αρκετές περιπτώσεις από ανθρώπους, που απέθαναν την ώρα τής φραγγελώσεως.

ΔΕΗΣΙΣ Β --- ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ ΤΣΑΚΟΥ (πατέρας Ευθύμιος Βαρδάκας)

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - - Αλεξανδρεύς

(Α΄) 

Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. 
Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. 
Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. 
Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. 
Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά της αγαθής έκβασης των πραγμάτων (αρχιτεκτόνημα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα διαμείφθηκαν ενδιαμέσως. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. 
Μα τα υλικά της ζωής μου δύσκολα με έπειθαν πως η συνταγή της θα οδηγούσε σε αγαθή έκβαση. 
Σε μια κοινωνία κλειστή και συντηρητική το να είσαι πόρνη σε οδηγούσε πάντα στη σκέψη πως η ιστορία σου δεν θα μπορούσε να έχει καλό τέλος. 
Εντάξει, η παρουσία των Ρωμαίων έδινε την ανακούφιση της σύγκρισης με τα δικά τους ήθη, ωστόσο εγώ δεν ανήκα σε εκείνους. 
Είχα το “χάρισμα” και την κατάρα να ανήκω στον εκλεκτό λαό του Θεού. 
Ξεχώριζα. 
Εμείς οι πόρνες και οι τελώνες έχουμε το προσόν να αισθητοποιούμε μέσα στο σώμα της κοινωνίας την αμαρτία. 
Εκείνοι με την παμφάγα, ακόρεστη πλεονεξία, εμείς με την σωματική ηδονή. 
Εκείνοι με τα χέρια, εμείς με το υπόλοιπο κορμί. 

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ... --- Orthodox Hymns

Zητούμε την κατανόησή σας, εδώ στον Καναδά είναι 5.30 απόγευμα της Μ. Παρασκευής.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 30 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, Η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου. Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ«ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Τούρκοι απείλησαν να συλλάβουν Έλληνα ψαρά στις Οινούσσες

Σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής μεταξύ ακταιωρού της τουρκικής ακτοφυλακής και κανονιοφόρου του Πολεμικού Ναυτικού που παρενέβη προκειμένου να αποτραπεί η σύλληψη Έλληνα ψαρά!

Το πρωτοφανές επεισόδιο ξεκίνησε περίπου στη μία και μισήτο μεσημέρι όταν σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προσέγγισε ελληνικό αλιευτικό που ψάρευε μέσα σε ελληνικά χωρικά ύδατα, πολύ κοντά στις Οινούσσες. Αρχικώς η τουρκική ακταιωρός ζήτησε από τον Έλληνα ψαρά να φύγει από την περιοχή με το ψευδοεπιχείρημα ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα. Όταν ο Έλληνας ψαράς αρνήθηκε να απομακρυνθεί το πλήρωμα της τουρκικής ακταιωρού απείλησε να συλλάβει τον Έλληνα ψαρά!

Το λιμενικό δεν μπόρεσε να αποκλιμακώσει το επεισόδιο και έτσι αποφασίστηκε να κινηθεί προς την περιοχή πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού.

Όταν έφτασε ανοιχτά των Οινουσσών η κανονιοφόρος «Κραταιός» κάλεσε το σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής να απομακρυνθεί. Αρχικώς το πλήρωμα της τουρκικής ακταιωρού αρνούνταν, πείστηκε όμως να αποχωρήσει από τα ελληνικά χώρικα ύδατα έπειτα από διαπραγματεύσεις και αντιπαράθεση που διήρκεσε μέχρι τις 16:00 το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής.

Οι αξιωματικοί στο θάλαμο επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ και στον κλάδο επιχειρήσεων του ΓΕΝ ενημέρωναν σε απευθείας χρόνο την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για το σημερινό επεισόδιο στις Οινούσσες, το οποίο αξιολογείται ως πολύ σοβαρό.

Παραλλήλως με τις προκλήσεις στο θαλάσσιο χώρο, τουρκικό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας τύπου CN-235 έκανε συνεχείς χαμηλές πτήσεις πάνω από τις Οινούσσες παραβιάζοντας τον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά και πετώντας πάνω από ελληνικό έδαφος. 

http://www.politischios.gr/koinonia/toyrkoi-apeilisan-na-syllaboyn-ellina-psara-stis-oinoysses

Εἰς τὴν Λέσβον ὁ Πάπας καὶ οἱ ἄλλοι ἄθεοι. Ὅλοι κερδίζουν, χαµένη ἡ Ὀρθοδοξία -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

2ον.-Τελευταῖον

3. Ἄθεοι καὶ «ἄθεοι» στὴν Λέσβο

 Ἐπειδὴ κάποιοι θὰ ξενισθοῦν, διότι τὴν συντροφιὰ τοῦ πάπα στὴν Λέσβο τὴν χαρακτηρίζουµε ὡς ἀποτελούµενη ἀπὸ ἀθέους, χωρὶς εἰσαγωγικά, καί «ἀθέους», µὲ εἰσαγωγικά, θὰ δώσουµε τὴν ἑρµηνεία ποὺ δίδει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πολέµιους τοῦ Παπισµοῦ καὶ ὁ µεγαλύτερος καὶ σπουδαιότερος Πατὴρ καὶ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας µας κατὰ τὴν δεύτερη χιλιετία. Ἀντιµετώπιζε καὶ ἐκεῖνος τότε τὸν 14ο αἰώνα τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι πολὺ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὸν δυτικὸ µοναχὸ Βαρλαάµ, ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ διαδώσει τὴν παπικὴ αἵρεση γιὰ τὴν κτιστὴ Χάρη καὶ νὰ δυσφηµήσει τὸν Ὀρθόδοξο Μοναχισµὸ γιὰ τὴν µέθοδο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευµατικῆς τελείωσης, ποὺ µέχρι σήµερα µαζὶ µὲ πλῆθος ἄλλων αἱρέσεων ταλαιπωροῦν τὸν Παπισµό. Πολλοὶ κληρικοὶ καὶ µοναχοί, ὅπως συµβαίνει καὶ σήµερα, δὲν ἀντιλαµβάνονταν τὴν βαρύτητα τῆς αἱρέσεως, ἄλλοι δέ, οἱ περισσότεροι, σιωποῦσαν ὑποκριτικῶς καὶ δὲν ἀνελάµβαναν µὲ βάση τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν πλανῶν. Γράφει λοιπὸν ἐπιστολή «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν µοναχοῖς κὺρ ∆ιονύσιον» ὅτι δὲν ὑπάρχει µόνο ἕνα εἶδος ἀθεΐας, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ κυριολεκτικὰ ἄθεοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα δύο εἴδη ἀθεΐας· τὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ αἵρεση, γιατὶ διαστρέφει καὶ καταστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως πράττουν ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ ὁ Παπισµός, καὶ τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπὴ γιὰ τὶς αἱρέσεις, διότι ἔτσι διευκολύνεται ἡ ἐξάπλωση καὶ ἡ διάδοσή τους2 .Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη ἀθεΐας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς σιωπῆς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, τὰ θέσαµε ἐµεῖς ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ διευκρινίσουµε τὰ πράγµατα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος θεωρεῖ ὅλους ἐξ ἴσου ἀθέους.

Τά ἀποκαλυπτήρια µιᾶς ἐξυφανθείσης συγκαλύψεως! -- Τοῦ ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Περὶ τῆς «ἀντι»-Ἡμερίδος τῆς Θεολ. Σχολῆς

2ον.-Τελευταῖον

Ἦταν µᾶλλον ἀπογοητευτικό τό φαινόµενο Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί συγχρόνως ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νά ἐπιχειρεῖ νά ἀποκρύπτει τό πραγµατικό φρόνηµά του, ταυτιζόµενο πλήρως µέ τό γράµµα καί τό πνεῦµα τοῦ Κειµένου τῆς Μεγάλης Συνόδου, δηλαδή τόν Οἰκουµενισµό, προκειµένου νά ἀποκρουσθοῦν ἤ ὑποτιµηθοῦν ὡς ἀστήρικτες καί ὑπερβολικές οἱ αἰτιάσεις τῶν ἐπικριτῶν της. Τά πράγµατα, ὅµως, γίνονταν τραγικά καί προκλητικά ὅταν γινόταν ἐπίκληση τῆς ἱεροκανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτοξεύονταν κατά τῶν ἀµφισβητούντων τήν ὀρθοδοξία τοῦ Κειµένου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου περί τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας µετά τοῦ λοιποῦ χριστιανικοῦ κόσµου, (ἀκόµη καί) κατηγορίες περί δῆθεν Ρωµαιοκαθολικῆς νοοτροπίας καί εὐσεβισµοῦ! Ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστοµος Σαββᾶτος, µέλος τῆς ἀντιπροσωπίας τῶν Ἱεραρχῶν πού θά συµµετάσχουν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ἐκ µέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέν δίστασε νά ἀντικρούσει- ἀπορρίψει τήν πρόταση τοῦ Μητρ/του Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου νά θεωρηθεῖ ὡς ὀρθή ἔκφραση τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς Παραδόσεως περί τοῦ τρόπου ἐπιστροφῆς τῶν αἱρετικῶν παπικῶν στήν Ἐκκλησία τό ἐξ ἀρχῆς Βάπτισµα αὐτῶν, κατά τή σχετική Ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ 1756, ἐπί Πατριάρχου Κυρίλλου τοῦ Ε΄, κρίνοντάς την ὡς (ἀπόφαση) τοπικῆς συνόδου, παροδικῆς σηµασίας, ληφθείσης λόγῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν, χωρίς θεολογικό ἀντίκρυσµα καί ἀνέρειστη στήν κανονική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ορθοδοξία και Ανάστασις --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Άγγελμα –  παράγγελμα                                                                                        

Η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία ιστορική αγγελία, το σπουδαιότερο άγγελμα που ακούστηκε στην ιστορία. Αναγγέλλει το μεγαλύτερο γεγονός που συνέβη στην ανθρωπότητα και συνδέεται με το πιο καίριο παράγγελμα που άκουσε ποτέ ο άνθρωπος, τη μετάνοια. Εδώ ακριβώς, στη μετάνοια, έγκειται η βίωση του μηνύματος της Ανάστασης από τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η μετάνοια, γεγονός αποκλειστικά και απόλυτα προσωπικό του πιστού, αποδεικνύει ότι αυτός αποδέχεται και προσυπογράφει το άγγελμα της Ανάστασης. Η πρακτική είναι μεγαλειώδης, καθότι μυστηριακή, αλλά και απλή, προσεγγίσιμη από τον καθένα• Μετανοώντας ο χριστιανός αφήνεται στη χάρη του Θεού, η οποία τον ανασταίνει από τα μνήματα των παθών και των κακών επιθυμιών. Και γίνεται αυτή η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου μία ασάλευτη και αξιόπιστη μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού. Τον θείο και σωτήριο συνδυασμό των δύο γεγονότων, της ανάστασης του Ιησού Χριστού και της προσωπικής ανάστασης του ανθρώπου που μετανοεί, εκφράζει και επαγγέλλεται στον κόσμο η Εκκλησία και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη Εκκλησία. Και η μεν πραγμάτωση της μετάνοιας επαφίεται στον άνθρωπο, ενώ η αγγελία της ανάστασης είναι το ίδιο το περιεχόμενο της Ορθοδοξίας θεολογικά, ιστορικά αλλά και πρακτικά.

ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Τὴν Παρασκευήν, ἔζησα ἐφιαλτικὲς στιγμὲς κάτω ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου, στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ἀφηνιασμένα στίφη Ἀσιατῶν, τινα ἔχοντα μετατρέψει σὲ κουκοῦλες τὶς ἀραβικές τους μαντῆλες, κατέκλυσαν τὴν πρὸς τὸ Σύνταγμα περιοχήν, κρατοῦντες ρόπαλα, πέτρες, σπαθιὰ κ.λπ., κραδαίνοντες κοράνια καὶ κραυγάζοντες «Ἀλλὰχ Ἀκμπάρ». Τὸ θέαμα ἦτο συγκλονιστικόν. Σκέφτηκα τί περιμένει καὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ ἰδίως τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μας. Περιέργως τὰ Μ.Μ.Ε., ἄγνωστον τινος ἐντολὲς ἐκτελοῦντα, ὑπεβάθμισαν τὸ γεγονός. Ἡ ὅλη εἰκόνα προειδοποιεῖ ὅτι ἔρχονται δεινά. Ἡ ἀσυδοσία τῶν ἀνελέγκτως κατακλυζόντων τὴν Ἑλλάδα λαθρομεταναστῶν, ὅμως, ὁδηγεῖ ἀφεύκτως εἰς κατάλυσιν τῆς  Ἑλλάδος. Τέτοια εἰκόνα τοῦ παγκοσμίως γνωστοῦ κέντρου τῆς Πρωτευούσης πλήττει καίρια καὶ ἀνεπανόρθωτα τὸ κύρος τῆς χώρας. Τουρισμός, ἐπενδύσεις, ἠθικὰ ἐρείσματα, ὅλα κινδυνεύουν. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ Ἑλλάδα διαθέτει κάποιο εἶδος μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ μόνο στὰ χαρτιά, ἀρκουμένη νὰ τὴν ἐπικαλεῖται στὴν Ε.Ε. διά νὰ εἰσπράττει κάποια ψιχία. Θανάσιμον κίνδυνον γιὰ τὴν αὐριανὴν ὑπόστασιν τῆς  Ἑλλάδος ἀποτελοῦν οἱ μουσουλμάνοι μετανάστες ἀπὸ  Ἰράκ, Πακιστάν, Ἀφγανιστάν,  Μπαγκλαντὲς κ.λ.π., τὸ σύνολο τῶν ὁποίων εἰσέρχονται στὴν Ἑλλάδα μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀποδεδειγμένον ὅτι ἐφαρμόζει συνεπῆ πολιτικὴν φθορᾶς τῆς Ἑλλάδος. Οἱ λαθρομετανάστες αὐτοὶ α) εἶναι στὸ σύνολόν τους ἀνειδίκευτοι ἐργάται, χωρὶς κανένα ἐπαγγελματικὸ προσόν, καταδικασμένοι νὰ ἀσκοῦν τὰ κατώτατα «ἐπαγγέλματα» καὶ ἀδυνατοῦντες νὰ ἐνταχθοῦν στὴν  Ἑλληνικὴν κοινωνίαν, ἐπιλέγοντες ἢ ἀναγκαζόμενοι νὰ ζοῦν μονίμως  στὸ περιθώριον  β) ἐκ θρησκευτικῶν λόγων ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα μόνοι, χωρὶς γυναῖκες. Καταφεύγουν στοὺς ἑσμοὺς τῶν ἀφροασιατισσῶν πτωχοπορνῶν τῶν 20 εὐρώ, πού ἔχουν κατακλύσει περιοχὲς τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἄμεσο κίνδυνο τὴν ἀσύδοτον κυριαρχίαν τῶν ναρκωτικῶν καὶ τὴν διασπορὰν ἀφροδισίων νοσημάτων. Πρόσφατα στοιχεῖα τῆς Εὐρωπαϊκῆς  Ὑπηρεσίας Ὑγείας ὑποδεικνύουν τὴν Ἑλλάδα ὡς σημαντικὸν κέντρον καὶ πηγὴν διαδόσεως τοῦ Εἴτζ  στὴν Εὐρώπην»  γ) εἶναι φανατικοὶ μουσουλμάνοι, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπολογίζουν τὴν ζωήν τους καὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἀνθρώπους-βόμβες, αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους, ὅταν βρεθοῦν στὰ χέρια καταλλήλων ἰνστρουχτόρων, ποὺ φαίνεται ὅτι ἀναδύονται τελευταίως στοὺς  χώρους τους καὶ δροῦν καὶ ἐργάζονται ἄγνωστον γιὰ ποιούς. Ἡ ἐμφάνιση τους ἀποδεικνύει καταδήλως σύστασιν, ὀργάνωσιν, κατεύθυνσιν. Εἶναι τὸ ἀσφαλέστερον στοιχεῖο σὲ κάθε προσπάθεια ἀποσταθεροποιήσεως κάθε Κυβερνήσεως καὶ τοῦ Ἔθνους. Τὸ Κράτος ὑποχρεοῦται νὰ ὑπογραμμίσει ἐμφαντικότατα τὴν ὕπαρξιν καὶ λειτουργίαν του. Κάθε «θωπεία» ἐκλαμβάνεται καὶ ἀδυναμία. Ὅποιος δὲν σέβεται τὴν  Ἑλλάδα, νὰ ἀπομακρύνεται ἀπ' αὐτῆς πάραυτα. Τὸ Κράτος νὰ δείξει ὅτι εἶναι ὄντως Κράτος.  δ) Ὅρος ἀναγκαῖος καὶ θεμελιώδης προϋπόθεσις ἐπιτυχοῦς ἀντιμετωπίσεως τοῦ ὀξυτάτου αὐτοῦ προβλήματος εἶναι νὰ τεθεῖ ἡ Τουρκία πρὸ τῶν εὐθυνῶν της. Νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐφαρμόσει, μὲ ἐλεγχομένην αὐστηρότατα ἀπὸ Κοινοτικὰ ὄργανα, τὴν ἐπαναπροώθησιν πρὸς αὐτὴν τῶν συλλαμβανομένων στὸ Αἰγαῖο καὶ τὸν  Ἕβρο λαθρομεταναστῶν. Ἀπὸ Πακιστάν, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Ἰράν, Μπαγκλαντὲς οἱ λαθρομετανάσται ἔρχονται ὅλοι μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία ἀσκεῖ ὡς ἐπίσημον πολιτικὴν της τὸν κατακλυσμὸν τῆς Ἑλλάδος μὲ μουσουλμάνους. Πολλάκις τὰ κρατικὰ τουρκικὰ ὄργανα τοὺς μεταφέρουν στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ ἀκταιωρούς. Νὰ ὑψώσει κάποτε φωνὴ ἡ τρεμαλέα  Ἑλλὰς καὶ νὰ διακόψει ἡ ἰδία, καὶ νὰ ἀξιώσει νὰ πράξει τοῦτο καὶ ἡ Ε.Ε., κάθε συζήτηση ἤ ἐπαφὴ μὲ τὴν Τουρκία, ἂν δὲν ἐφαρμόσει πλήρως τὴν ἐπαναπροώθησιν τῶν λαθρομεταναστῶν. Οἱ κίνδυνοι εἶναι μέγιστοι. Ἀποτελεῖ δὲ κοινὸν τόπον διὰ τοὺς ἱστορικοὺς τὸ ὅτι ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ ὁ μεσαιωνικὸς  Ἑλληνισμός, παντελῶς δὲ ἀγνοούμενος ἀπὸ τοὺς Νεοέλληνες, ποὺ κατέταξαν ἀπίθανους ἀνθρώπους μεταξὺ τῶν σπουδαίων  Ἑλλήνων καὶ κανέναν ἀπὸ τὴ χιλιόχρονη, κακοζήλως ὀνομαζομένην βυζαντινήν,  Ἑλληνικὴν αὐτοκρατορίαν μας, κατέρρευσε διὰ δύο, κυρίως, λόγους:  Πρῶτον, διότι ἠδιαφόρησε παντελῶς γιὰ τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ τὴν διατήρησιν ἀξιομάχου, πλήρως ἐξοπλισμένου καὶ διαθέτοντος τὸ προσῆκον φρόνημα στρατοῦ, πρᾶγμα ποὺ ἰσχύει ἀπαραλλάκτως καὶ σήμερον. Καὶ δεύτερον, διότι ἐδέχθη εἰς τὰ ἐδάφη της σωρείαν «μεταναστῶν», ἑτεροκλήτων στοιχείων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀπερρόφησε οὔτε ἐνέταξε στὶς κοινωνικές της δομές, ἀλλὰ τοὺς ἄφησε ἀνεξέλεγκτους. Ἔτσι, ἀπομονωμένοι καὶ περιθωριοποιημένοι κατέστησαν ἀδυσώπητοι «ἐσωτερικοὶ ἐχθροί», ἐξέθρεψαν αἰσθήματα μίσους κατὰ τῆς κρατούσης τάξεως, τὰ ὁποῖα σὲ δεδομένη στιγμὴ ἐξεδήλωσαν εἴτε δι' ἐξεγέρσεων, εἴτε δι' ἐντάξεώς τους σὲ ἰσχυρότερες ὁμάδες. Στὴν πολιορκία τῆς Πόλεως τοῦ Μαΐου τοῦ 1453 μόλις τὸ 15% τῶν πολιορκητῶν ἦσαν Ὀθωμανοί. Οἱ λοιποί, μὲ μεγάλο ποσοστὸ «Ἑλλήνων», προήρχοντο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «οἰκονομικοὺς μετανάστες». Φοβοῦμαι ὅτι ἡ Ἱστορία θὰ ἐπαναληφθεῖ ὁσονούπω καὶ διὰ τὸν νεώτερον Ἑλληνισμόν. Ἄς ληφθοῦν μέτρα, ὅσον εἶναι καιρός.  Καθημέραν ὁ κίνδυνος μεγεθύνεται καὶ καθίσταται ἐνεστὼς καὶ ἀπειλητικός.

"O.T" 

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Γ΄ Κυριακή των Νηστειών - Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως [mp3 - 2016].

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 29 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, Τα Άγια Πάθη του Κυρίου. Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.

Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσων ἀπαντᾶ σὲ δύο ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου.

Μ. ΠΕΜΠΤΗ ---- ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια χάνοµεν τὴν Ἑλλάδα

Τοῦ ἁγιορείτου µοναχοῦ Νικολάου

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ κοινότητα ποὺ µᾶς δίνει ἀφειδῶς τὰ ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, καὶ ποὺ πρώτη αὐτὴ ἐψήφισε τὸ νόµο τῆς ντροπῆς γιὰ τοὺς Σοδοµίτες, καὶ µᾶς συνέστησε καὶ ἐµᾶς νὰ τὴν ἀκολουθήσουµε ὡς πιστὴ παραµάνα µας, ἰδοὺ µᾶς ἑτοιµάζουν καὶ ἕτερο δεινό, ποὺ εἶναι ὁ ἐποικισµὸς τῆς «ψωροκώσταινας» ἀπὸ διάφορες φυλὲς καὶ φουρνιὲς προσφύγων. Πῶς πρέπει νὰ ἀντιµετωπίσουµε τὶς προκλήσεις αὐτές; Νὰ βγάλουµε τοὺς σταυροὺς καὶ τὰ ἐγκόλπια ἀπὸ τὸ στῆθος; Νὰ σιγήσουν οἱ καµπάνες τῶν ἐκκλησιῶν; Νὰ κάνουµε ἀποκαθήλωση τῶν σταυρῶν ἀπὸ τοὺς τρούλλους τῶν ἐκκλησιῶν; Νὰ σταµατήσουν τὰ ἔθιµα τῶν Χριστουγέννων, διὰ νὰ µὴ προκαλοῦµε τοὺς πρόσφυγες; Ταῦτα πάντα ἀρχαὶ ὀδυνῶν. Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν φωνή µας ποὺ χάσαµε, τώρα κινδυνεύει καὶ ἡ ταυτότητά µας καὶ ἀκολουθεῖ ἡ χριστιανική µας πίστη «Ὥρα ἤδη ἡµᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωµ. 13 - 11).

"O.T"

Κορυτσά: Επίθεση εναντίων της Ορθοδοξίας και της Παράδοσής της

Η επόμενη γκάφα ή καλύτερα το επόμενο σκάνδαλο του Δήμου Κορυτσάς είναι το πάρτι που διοργανώνει ο Δήμος το Μεγάλο Σάββατο από τις 12 το μεσημέρι μέχρι και στις 12 τα μεσάνυχτα στο Παζάρι της Κορυτσάς με την ευκαιρία της Ανάστασης.
Από 'τι φαίνεται, οι... εφευρέτες αυτής της γιορτής κινούνται στο... ρυθμό του πρωθυπουργού ο οποίος προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε τι το ορθόδοξο ή να αλλοιώσει με κάθε τρόπο την παράδοση. Δεν γνωρίζει ο Δήμαρχος πως κατά την Μεγάλη Εβδομάδα οι ορθόδοξοι πενθούν, πως δεν γιορτάζουν, πως δεν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους γιορτές, πριν ακούσουν το Χριστός Ανέστη;
Οι ώρες διοργάνωσης είναι εξίσου περίεργες. Με στόχο την εμπορευματοποίηση της γιορτής και την απομάκρυνση της προσοχής από την Εκκλησία, οι «φωτισμένοι» αυτοί εφευρέτες σκέφτηκαν να κρατήσουν τον κόσμο στο παζάρι μέχρι στις 12 τα μεσάνυχτα για να γιορτάσουν και για να μην πάνε στο Καθεδρικό για να πάρουν μέρος στην Λειτουργία της Ανάστασης. Χτυπούν την παράδοση χιλιάδων ετών της Ορθοδοξίας στην πόλη, μια παράδοση στην οποία συμμετέχουν ακόμη και οι αλλόθρησκοι, με στόχους πολύ σκοτεινούς.

Πηγή: pelasgoskoritsas.gr

Επίσκεψη της Αλκίμου Νεολαίας στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα

Η Άλκιμος Νεολαία του Ιερού Λόχου 2012, αποφάσισε να ΜΑΘΕΙ

όσα δεν διδάχθηκε στο σχολείο:

Σήμερα 28/4/2016, επισκέφθηκε το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη 

και ξεναγήθηκε για 2 περίπου ώρες (παρακολουθώντας και σχετικές προβολές).

Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, (Ελληνικό Προξενείο στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη), βρίσκεται δίπλα στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. 

ΝΕΟΣ ΜΩΥΣΗΣ; -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πανηγυρίζουν  ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ αἱρετικός Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´, γιατί συμπληρώθηκε τεσσαρακονταετία καί πλέον ἀπό τότε πού ἔγινε ἡ ἀμοιβαία ἄρση τῶν ἀναθεμάτων (7 Δεκεμβρίου 1965). Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μάλιστα χαρακτηρίζει τήν ἡμέρα ἐκείνη ὡς ἱστορική καί ἁγία καί τήν ἐπέτειο τῆς τεσσαρακονταετίας σημαντική καί εὐλογημένη. Εἶναι χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει στόν φίλτατο ἀδελφό του Πάπα Ρώμης: «Θά ηὐχόμεθα νά εἴμεθα εἰς θέσιν νά ἑορτάσωμεν (ἐννοεῖ τήν ἐπέτειο τῆς ἄρσης τῶν ἀναθεμάτων) εἰσοδεύοντες ἀπό κοινοῦ εἰς τήν Γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου, μετά τόσων αἰώνων περιπλάνησιν εἰς τήν ἔρημον τοῦ χωρισμοῦ, μάλιστα δέ μετά τήν ὑπό τῶν δύο ἐκείνων Μωυσέων, ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Ἀθηναγόρου καί Παύλου τοῦ ΣΤ´, παράδοσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν πλακῶν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἀρχαίας ἀγάπης, διά τῆς ἱστορικῆς ἐκείνης καί χριστοτερποῦς πράξεως τοῦ 1965». Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μιλάει γιά περιπλάνηση στήν ἔρημο τοῦ χωρισμοῦ. Kοινή περιπλάνηση Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν. Αὐτό εἶναι ἱστορική ἀνακρίβεια. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν εἶχαν ποτέ περιπλάνηση. Οἱ Παπικοί περιπλανήθηκαν ἐπί αἰῶνες, περιπλανῶνται ἀκόμα καί θά περιπλανῶνται στήν ἔρημο τῆς αἱρέσεως, ὅσο θά βρίσκονται ἐκτός καί μακριά τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας. Ἀλίμονο, ἄν δεχτοῦμε ὅτι κι ἐμεῖς βρισκόμαστε στήν ἔρημο καί δέν ξέρουμε ἀπό ποῦ ξεκινήσαμε καί ποῦ θέλουμε νά φτάσουμε. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν συμπίπτουν μέ τούς Παπικούς. Δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τούς Παπικούς, ὅπως εὐγενῶς κι ἐπιπολαίως τονίζει ὁ Πατριάρχης. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν βαδίζουν στήν ἔρημο καί δέν χρειάζονται νέο Μωυσή. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔβλαψε μέ τίς οἰκουμενιστικές του ἰδέες καί πράξεις τήν Ὀρθοδοξία καί οἱ Ὀρθόδοξοι δηλώνουν εὐθέως ὅτι δέν τοῦ ἀναγνωρίζουν ρόλο νέου Μωυσῆ. Προφανῶς καί στούς διαδόχους του δέν ἀναγνωρίζουν τέτοιο ρόλο. Τά ἀνοίγματα πρός τούς αἱρετικούς καί ἡ ἰσοπέδωση τῶν πάντων δέν εἶναι θεάρεστες κινήσεις. Καί ἄς δηλώνουν τό ἀντίθετο οἱ οἱκουμενιστές. Στήν ἴδια ἐπιστολή πρός τόν Πάπα ὁ Πατριάρχης ἐκδηλώνει τήν ἐπιθυμία του νά ξανασυναντηθοῦν στήν Κωνσταντινούπολη, ἰδιαίτερα κατά τή θρονική ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου, γιά νά εἶναι ἡ χαρά του πεπληρωμένη! Καί διακατεχόμενος ἀπό διακαή πόθο καί ἀσίγαστη προσευχή, γιά νά συντομεύσει ὁ Κύριος τό χρόνο τῆς περιπλάνησης στήν ἔρημο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀποκαλύπτει: «Πρός τούτοις, ἡ ἐλπίς ὅτι, αἰρομένων θεία συνάρσει τῶν οἱωνδήποτε κωλυμάτων, δέν προβλέπεται νά καθυστερῆ ἡ χαρμόσυνος ἡμέρα, κατά τήν ὁποίαν θά ἔχωμεν τήν τιμήν καί εὐχαρίστησιν νά ὑποδεχθῶμεν Ὑμᾶς εἰς τάς ταπεινάς αὐλάς τοῦ Πρωτοκλήτου φωτίζει τάς ἡμέρας ἡμῶν καί κινεῖ τό πνεῦμα εἰς συντομωτέραν προσευχήν ὑπέρ Ὑμῶν, ὑπέρ τῆς ἐν Ρώμῃ “ἐκλεκτῆς κυρίας” καί τῶν τέκνων αὐτῆς (πρβλ. Ἰωάν. β´,1) καί ὑπέρ τοῦ κοινοῦ τῆς Ἐκκλησίας συμφέροντος». Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέν λαμβάνει ὑπόψη του τίς ἀντιδράσεις τῶν ᾽Ορθοδόξων. Δέν ἀλλάζει τούς στόχους του. Παραμένει σταθερός στό ὅραμα τῆς πάντων ενώσεως ή εκριβέστερα της ενώσεως  με όλους τους αιρετικούς.

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Χαμένη καθώς τριγυρνούσα μέσα στους δρόμους πέρασα το πρώτο κύμα, τον πρώτο πειρασμό. Τότε δεν ήξερα πως θα ακολουθούσαν κι άλλοι. Ξεκίνησε σαν μια επίμονη φωνή. Την έδιωχνα, ερχόταν πάλι. 
-Καλά να πάθεις! Τι δουλειά είχες εσύ μ' αυτόν; Τι ζήταγες στο σπίτι του Φαρισαίου; Κάνεις λάθη! Έκανες ένα ακόμα. Το μεγαλύτερο ίσως. Γιατί δεν γυρίζεις πίσω; Είσαι πόρνη. Φαντάστηκες πως με τα νομίσματά σου θα ξεπληρώσεις το βίο σου; 
Κι εκείνος που πίστεψες ποιος ήταν; 
Ένας αγύρτης! 
Ένας χαμένος! Σε λίγο θα χάσει τη ζωή του. Κι εσύ; Εσύ τι θα κάνεις; Πάλι με τους χαμένους; Είχες κάτι. Μια σταθερή δουλειά. Εντάξει όχι την καλύτερη. Εντάξει, εντάξει τη χειρότερη. Αλλά τώρα, τι έχεις; 
Τώρα δεν έχεις τίποτε. 
Τα έχασες όλα. 
Βούιζαν οι φωνές σα σφήκες μέσα στο κεφάλι μου, τόσο δυνατά, τόσο επίμονα που άρχισα ασυναίσθητα να κουνάω τα χέρια, να κουνάω το κεφάλι για να τις διώξω. 
Έκλαιγα. Τα μάτια μου πλημμύριζαν δάκρυα με μια ένταση που ποτέ δεν είχα ξαναζήσει. Πονούσα. 
Τον αγαπούσα και θα τα περνούσα όλα αγόγγυστα για χάρη του φτάνει μόνο να είχα τη βεβαιότητα της ύπαρξής του. 
Σε λίγο λυγμοί ανατάραζαν το κορμί μου ολάκερο, ένιωθα να συντρίβομαι από το πελώριο “γιατί” που μου εξακόντιζε κείνος που μου ψιθύριζε -λάθος που κραύγαζε και κάγχαζε και επαιρόταν μέσα στο μυαλό μου. 
Ήθελα να φωνάξω μα ήταν ξημέρωμα. Θα με μάζευε η περίπολος κι εγώ θα χανα οριστικά την ελπίδα να τον ξαναδώ. Δάγκωσα τα χείλη με δύναμη και μούγκρισα από τον πόνο ως τα κατάβαθά μου. Όχι από τον πόνο των χειλιών. Από τον άλλο... 
Ύστερα σωριάστηκα στο χώμα, υγρό από την πρωινή πάχνη, μη θέλοντας να συνεχίσω τη ζωή μου. Τότε τον άκουσα ξανά. 
¨Η αγάπη σου είναι το κλειδί σου” ξανά 'πε. 
Τον είδα να χαμογελά και να χάνεται μέσα στην αχλύ του πρωινού, εκείνου του πρωινού, παραμονή Πάσχα. 
Έξω από την αυλή του πραιτωρίου στάθηκα με τις ώρες. Δεν με ένοιαζε το να μη μπω μέσα. Σιγά το μίασμα. Τι σημασία είχε πια το Πάσχα; Έχανα ό,τι είχα και μια γιορτή θα με έκανε να σταματήσω; Μα οι άλλοι; 
Α! Οι άλλοι έμειναν απέξω. Ήτανε μίασμα λέει να μπουν μέσα στο πραιτώριο, να βρεθούν μαζί με τους Ρωμαίους παραμονή τέτοιας γιορτής. 
Μα την πίστη μου είμαστε περίεργος λαός. 
Μας νοιάζει το Πάσχα και το Σάββατο, μετράμε τα βήματά μας και το μήκος του φορέματός μας και σκοτώνουμε αλύπητα ό,τι πιο ευγενικό έβγαλε η φυλή μας. 
Δεν τρώμε χοιρινά, μα τρέχουμε να κυλιστούμε σα γουρούνια στα κρεβάτια του αγορασμένου έρωτα. 

Είμαστε ικανοί να σταματήσουμε την άνοιξη αν τύχει κι έρθει λάθος μέρα. 
Είμαστε ξεχωριστοί, τάχα, και μας αξίζει κάθε εύνοια του ουρανού μόνο και μόνο γιατί το λέει το αίμα μας. 
Κουνάμε στον αγέρα το όνομα του Μωυσή και του Αβραάμ για να ξορκίσουμε κάθε υποψία ότι μοιάζουμε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. 
Δουλωθήκαμε στους Ρωμαίους και περιμένουμε πάντα ένα βασιλιά για να μας σώσει. Κι ωστόσο οι άρχοντές μας γίνανε ένα με τους κατακτητές. 
Πίνουν και τρώνε μαζί -δεν εννοώ φυσικά πως κάθονται στο ίδιο τραπέζι, όχι- απλά τρώνε και πίνουνε μαζί το αίμα του λαού. 
Κι ο λαός; Ο λαός καταπίνει ό,τι του σερβίρουν. Του αρέσει το δόλωμα του “ξεχωριστού”. Τσιμπάει πάντα. Είμαστε λέει ξεχωριστοί. Εγώ βέβαια στο επάγγελμά μου πάντα τους ξεχωρίζω τους συμπατριώτες μου πελάτες... 
.......................................................................................................................................................... 
Όπως απλώνει το λάδι πάνω στο νερό της θάλασσας. Έτσι άπλωσε στο πλήθος που μαζεύτηκε έξω από το πραιτώριο το μίσος κι η κακία. Δεν χρειάστηκαν πάνω από πεντέξι ακροβολισμένους φαρισαίους για να απλωθεί το δηλητήριο. Κοίταγα το πρόσωπο μιας μεσόκοπης γυναίκας πως άλλαξε σιγά-σιγά. 
Όταν ήρθε ήταν κουρασμένη, ξενυχτισμένη. Φαινόταν καθαρά πως την τραβούσε μια περιέργεια. Μια περιέργεια σχεδόν παθολογική που έχουμε όλοι μας σαν πρόκειται να δούμε να αλλάζει η μοίρα ενός ανθρώπου προς το χειρότερο. Ένας πελάτης μου, Έλληνας, που του άρεσε να μου κάνει μάθημα κάθε φορά που ερχότανε μαζί μου (ίσως να νόμιζε πως έτσι ησύχαζε λίγο τις ενοχές του) έλεγε πως κι ο δικός του λαός είχε αυτό το ενδιαφέρον. 
Είδα εκείνη τη γυναίκα να ξυπνά σιγά σιγά, το πρόσωπό της να χάνει την περιέργεια που μεταβαλλόταν σε μίσος. Σε λίγο με στριγγή φωνή κραύγαζε: “Πάρτον, πάρτον και σταύρωσέ τον”. Το πλήθος την ακολούθησε και σε λίγο το ρυθμικό “πάρτον-πάρτον” έμοιαζε με τον ήχο των καρφιών που καρφώνονταν στα χέρια και τα πόδια εκείνου. 
Την έβλεπα να φωνάζει και μόλο που δεν την ήξερα πίστευα πως κάπου την έχω ξαναδεί. Και τότε... Τότε θυμήθηκα! Τι βάσανο είναι στον άνθρωπο η μνήμη! Ήταν εκείνη η ίδια γυναίκα.... Στάθηκα δίπλα της και ψιθύρισα: “Ωσανά, ωσανά υιός Δαυίδ”! 
Πώς άκουσε τη φωνή μου; Θα ταν η ψυχή της που την ακούμπησε στα αυτιά της. Με κοίταξε με βλέμμα τρομαγμένο. Ύστερα πήρε δύναμη από τα “άρον, άρον” που άκουγε γύρω της. Με κοίταξε μ' οργή. 
“Οι άνθρωποι κάνουν λάθη, είπε. Καλό είναι που το καταλάβαμε. Που καταλάβαμε την αλήθεια!” 

Εγώ την αλήθεια την έβλεπα μπροστά μου. 
Στεκόταν εκεί στο μπαλκόνι του Πιλάτου. Ματωμένος, με το χιτώνα να χει κολλήσει πάνω στο κορμί, με το μέτωπο γεμάτο πηγμένα αίματα, με δυο μάτια γεμάτα πόνο αλλά και βεβαιότητα. Κρατούσε το κορμί τεντωμένο με την αρχοντιά ενός πρίγκιπα κι ωστόσο είχε το βλέμμα του στοργικού πατέρα. Μας κοίταζε όπως ένας πατέρας κοιτάζει ένα παιδί που ατακτεί, που δεν ξέρει τι ζητά. 

Ήταν εκεί, θύμα της κακίας μας και μαζί ελεγκτής μας. 

Ήταν υπέροχος και άθλιος, ήταν αξιολύπητος κι αξιοζήλευτος. 

Ήταν άνθρωπος στην ομορφιά και στην κατάντια του. 

Αλεξανδρεύς 
Αναρτήθηκε από Αναστάσιος  
Ετικέτες Αλεξανδρεύς 

Η Ευρώπη με τα ξύλινα πόδια -- του Ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Μαζεύτηκαν στη Λέβο για τους λαθροπρόσφυγες, επανέλαβαν το γνωστό ευχολόγιο περί ειρήνης, αλλά τσιμουδιά για την "ταμπακιέρα", κατά τη λαϊκή έκφραση. Δηλαδή, πώς στην ευχή μας προέκυψε αυτό το "τσουνάμι" με τους λαθροπρόσφυγες του Ισλάμ ; Αυτή τη σφαγή που ξεκίνησε από το Ιράκ, επεκτάθηκε στις Μεσογειακές ακτές της Αφρικής και τώρα μαίνεται στη Συρία.

Απέφυγαν να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Και ποια είναι αυτή ; Ότι η ενεργειακά φτωχή Ευρώπη των Γερμανών και των Γάλλων, ...

( σημ. Μήπως υπάρχει κάποια γερμανική, γαλλική, ιταλική ή άλλη χώρα της Ευρώπης, που να έχει αποκλειστικά δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων, όπως οι πανίσχυρες Shell, BP και Gazprom ; )

... γνωρίζοντας τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου, μας γονατίζει οικονομικά, προκειμένου να λύση το δικό της ενεργειακό πρόβλημα. Δηλαδή, την εξάρτησή της από τον αμερικανοβρετανικό κολοσσό της Shell και της BP, όπως και της Ρωσίας.

Η Ευρώπη των λαών του ευρώ στέκεται πάνω σε ξύλινα πόδια - ορθοπεδικές προσθήκες, που της φόρεσαν οι αγγλοαμερικανοί μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και επί του παρόντος, οι ... μεταμοσχεύσεις άκρων δεν στέφονται με επιτυχία. 
Ο ασθενής είναι καταδικασμένος ή να πεθάνει, ή να συνεχίσει να ζει με τις προσθήκες και τα δεκανίκια.

Ας καθήσει λοιπόν φρόνιμα, διότι ο αναμενόμενος "μεσσίας" της ειρήνης και της δικαιοσύνης δεν αστειεύεται. Έχει στα χέρια του το χρυσό μηχάνημα, που κόβει δολάρια, και με αυτό αγοράζει όπου γης, την ελευθερία, τη δημοκρατία και τον αντιφασισμό. Οι στρατιές των ανέργων είναι έτοιμες να θυσιαστούν γι΄ αυτά και διόλου δεν ενδιαφέρονται για αγαπητικά κελεύσματα, σαν αυτά που ακούστηκαν και πράχθηκαν στη Λέσβο, από τον Πάπα Φραγκίσκο, τον οικουμενικό συνεργάτη του Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον υποτακτικό Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος Ιερώνυμο και τον οραματιστή μιας άλλης Ευρώπης, τον "τσεγκεβαριστή" Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Τσίπρα..

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

"ΚΑΛΑΜΟΣ ΥΠΟ ΑΝΕΜΟΥ ΣΑΛΕΥΟΜΕΝΟΣ" -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Μία αρετή πού πρέπει νά κοσμεῖ τούς κληρικούς εἶναι ἡ σταθερότητα στίς ἀρχές τῆς Ὀρθοδοξίας, τόσο στό περιεχόμενο τῶν δογμάτων ὅσο καί στήν ὑπεράσπιση τῆς ἠθικῆς. Μέ ἄλλα λόγια χρειάζεται ὁ ἱερός ζῆλος. Ὅμως βλέπουμε ὅτι πολλοί κληρικοί στίς μέρες μας εἶναι σχεδόν ἀδιάφοροι γιά τό  τί συμβαίνει στήν Ἐκκλησία καί τήν κοινωνία. Εἶναι κυριευμένοι ἀπό τό κοσμικό φρόνημα καί τόν  ἐπαγγελματισμό. Τό ἴδιο φαινόμενο παρατηρεῖται καί σέ μερικούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζουν  μιάν ἀνωριμότητα πνευματική, πού δέν ταιριάζει στήν ἡλικία τους. Ἡ μεγάλη τους ἀδυναμία τό  εὐμετάβλητον τοῦ χαρακτῆρος. Τά ὅσα λένε δέν ἔχουν καμιά ἀξιοπιστία. Ἄλλα ἔλεγαν χθές, ἄλλα  λένε σήμερα καί ἐντελῶς ἀντίθετα θά ὑποστηρίξουν αὔριο. Ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις καί τήν  ἐπικαιρότητα, ἀλλάζουν γνώμη καί γίνονται ἀγνώριστοι.

Η άλλη διάστασις -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

 Από την αρχή του Χριστιανισμού, όπως το δείχνει η Καινή Διαθήκη και μάλιστα οι επιστολές του αποστόλου Παύλου, η θεολογία αποτελεί τη ρίζα και το θεμέλιο της πράξεως. Διαφορετικά, η θεολογία εκφυλίζεται σ΄ ένα στεγνό και άχρηστο σύστημα ιδεών, ενώ η πράξη χάνει το βάθος και την ουσία της, καταντά τύπος και, όχι σπάνια, αιρετικός ακτιβισμός. Μ΄ αυτή την προοπτική είναι χρήσιμο και αναγκαίο τις μέρες αυτές, που γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να σκύψουμε στη θεολογία αυτής της κατεξοχήν θεολογικής γιορτής. Το «θαυμαστόν και μέγα» τούτο γεγονός σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας δράσεως του Ιησού και συγχρόνως συνοψίζει τη θεολογία όλων των γεγονότων της θείας οικονομίας.                                                                                                               

Επιβεβαιώνει τον Ευαγγελισμό και την ενανθρώπηση του Κυρίου: Το ανθρώπινο σώμα, το οποίο τότε ενωμένο με τη θεία φύση συνελήφθη εν Πνεύματι αγίω στη μήτρα της Παναγίας μας και γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, αυτό το ίδιο αναλαμβάνεται τώρα στους ουρανούς.

Part 4: On the Great and Holy Council - Fr Theodoros Zisis

Χορωδιακόν Εκ νυκτός Ορθρίζει Αλληλούϊα -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 28 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ, Ο Μυστικός Δείπνος. Των εν Κυζίκω εννέα μαρτύρων, οσίων Μέμνονος του θαυματουργού και Αυξιβίου επισκόπου Σόλων Κύπρου.

Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κυζίκου, ὁ Ἀντίπατρος,  Ἀρτεμᾶς, ὁ Θαυμάσιος, ὁ Θεόγνις, ὁ Θεόδουλος, ὁ Θεόστιχος, ὁ Μάγνος, ὁ Ροῦφος καὶ ὁ Φιλήμονας κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν ὅμως ὅλοι μαζὶ στὴν Κύζικο τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὅταν ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν τοπικὸ ἄρχοντα ἐπέδειξαν θαυμαστὴ γενναιότητα καὶ ὑπερασπίσθηκαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ καμφθεῖ τὸ σθένος τους, ρίχθηκαν στὴ φυλακή.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς :

Και  είναι άξιο απορίας, πως συμβαίνει οι Επίσκοποί μας, όταν ακούνε για τους Παλαιοημερολογίτες να γίνωνται θηρία και να μιλάνε με τα χειρότερα λόγια, ενώ για τους παπικούς και τους προτεστάντες που δεν άφησαν τίποτε όρθιο στην πίστη και στην Παράδοση, να είναι τόσο ενδοτικοί. Αυτό κατά την γνώμη μου συμβαίνει, επειδή οι Παλαιοημερολογίτες μάς θυμίζουν διαρκώς τις αμαρτίες μας και τις προδοσίες μας και επειδή στις ημέρες μας φαίνεται περισσότερο καθαρά τα σχέδια των Οικουμενιστών που ξεκίνησαν από την αλλαγή του ημερολογίου με σκοπό την πλήρη ένωση με τους αιρετικούς που στις ημέρες μας φαίνεται να πραγματοποιήται προς πλήρη δικαίωσή των.

***

Ο  ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς :":

Χαίρομαι γι αυτό το απόσπασμα που για πρώτη φορά διαβάζω. Δεν γνωρίζω εάν είναι πρόσφατο, γιατί εάν είναι πρόσφατο η αξία του είναι πολύ μεγαλύτερη. Είναι καιρός οι Αντιοικουμενιστές του Νέου να καταλάβουν ότι εμείς οι Παλαιοημερολογίτες παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη μας βγήκαμε (οι παππούδες μας και μετά εμείς) στον ίδιο ουσιαστικά αγώνα που και εκείνοι κάνουν, πολλά χρόνια πριν, και να σταματήσουν να μας αποκαλούν ημερολάτρες, γιατί δεν είμαστε κάτι τέτοιο. Μακάρι να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα είμαστε αδέλφια στην αγάπη μας για την Ορθοδοξία και έστω τώρα, έστω και την δωδεκάτη ώρα, γιατί αυτή η δωδεκάτη ώρα έφθασε με την " Μεγάλη και Αγία Σύνοδο" να σκεφθούν ότι η Εκκλησία μας χρειάζεται όλους τους αληθινά Ορθόδοξους Ενωμένους σαν απάντηση στην " Σύνοδο " αυτή και όχι να μαθαίνουμε ότι πράγματι κάποιοι Αντιοικουμενιστές μετά την " Σύνοδο " σκέπτονται να σταματήσουν το μνημόσυνο προσωρινά σαν μέσον πίεσης και αντίδρασης, λες και η Αποτείχιση είναι παιγνίδι ( μπαίνω -βγαίνω )και όχι έμπρακτη Αποκήρυξη εκείνων που θεωρούμε Αιρετικούς και όλων όσων κοινωνούν μαζί τους. Αυτοί που σκέπτονται την διακοπή μνημοσύνου σαν όπλο πίεσης και μόνον αυτό, τελικά θα αποτύχουν και θα ξαναγυρίσουν πίσω νικημένοι. Ένας είναι ο δρόμος, αληθινή Αποτείχιση και Ένωση κατόπιν όλων των αληθινών Ορθοδόξων, είτε από το Πάτριο, είτε από οποιαδήποτε άλλη προέλευση σε μία Αληθινά Ορθόδοξη Εκκλησία συνέχεια στην Πίστη Της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.