«…ἐκτός τῆς Μιᾶς αὐτῆς
Ἐκκλησίας (τῆς Ὀρθοδόξου), ὅλαι αἱ ἄλλαι –αἱ ὁποῖαι καταχρηστικῶς ὀνομάζονται ἐκκλησίαι–
δέν εἶνε παρά αἱρέσεις καί σχίσματα. Εἰδικῶς δέ διά τόν παπισμόν ὁμιλοῦντες… δέν
εἶνε ἁπλῶς σχίσμα, ὅπερ ἀντικανονικῶς ἤρθη ὑπό τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὡς ἄλλοτε
εἴπομεν, ἀλλά καί αἵρεσις, ἄθροισμα κακοδοξιῶν, τῶν ὁποίων αἱ κυριώτεραι εἶνε τό
πρωτεῖον καί τό ἀλάθητον τοῦ πάπα, διά τῶν ὁποίων ὁ ποντίφηξ, ὡς ἄλλος ἑωσφόρος,
ἐπήρθη ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας, ὑπεράνω Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων,
καί προσκυνεῖται ἐνσυνειδήτως ἤ ἀσυνειδήτως ὡς θεός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου