Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης εἶπε σὲ ὁμιλία του στὸ Βόλο, παρουσία ἱερέων, μοναχῶν καὶ ἑκατοντάδων πιστῶν:
«Ἐν
πρώτοις νὰ φροντίσουμε νὰ μὴ μιανθοῦμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ μὴν ἔχουμε καμία
ἐπικοινωνία μαζί τους, ὅπως συνιστοῦν ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες... Νὰ
ἐνισχύσουμε καὶ νὰ συμπαρασταθοῦμε πρὸς τοὺς ἀγωνιστὰς τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ
διώκονται, τιμωροῦνται, συκοφαντοῦνται... Ἡ ἀποψινή μας παρουσία ἐδῶ ...εἶναι
καὶ μία συμπαράσταση πρὸς τὸν ταλαιπωρούμενο ἀδελφὸ καὶ πατέρα, πρὸς τὸν ἀδίκως
τιμωρηθέντα π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε
καὶ ἐσήκωσε μόνος ἐπὶ ἔτη τὸ «βάρος τῆς ἡμέρας», τὸ βάρος τῆς
ἀντιπαραθέσεως μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἐπισκόπους».
Χαρούμενα Χριστούγεννα του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Γιορτή της χαράς τα Χριστούγεννα και ο καθένας νιώθει την
ανάγκη να εξασφαλίσει γύρω του μία ατμόσφαιρα χαράς, στην οικογένεια, στο
εργασιακό περιβάλλον, στη συντροφιά, στο χώρο του. Οι φωτεινές γιρλάντες στους
δρόμους, στις βιτρίνες και στα παράθυρα των σπιτιών, τα φωτοστόλιστα δεντράκια,
οι στημένες φάτνες με τους προσκυνητές βοσκούς και μάγους, ακόμη κάποιες
αγορές, ευκαιρίες τουρισμού στο εξωτερικό και διασκέδασης, επισκέψεις, ευχές,
δωράκια, όλα αποτελούν προσπάθειες για την εισαγωγή μας σε μια χαρούμενη
ατμόσφαιρα. «Εξάλλου», λέμε, «το απαιτούν οι μέρες».
Και όμως – ποιος δεν το γνωρίζει; - αυτές τις μέρες της χαράς, πάρα
πολλοί συνάθρωποί μας γεύονται σκληρότερη τη θλίψη, τον πόνο, τη μοναξιά, την
απογοήτευση. Δεν είναι μόνο η ακρίβεια και οι ακόρεστες ανάγκες, πραγματικές ή
πλασματικές, που περισσεύουν στις γιορτές. Δεν είναι η φτώχια, η ανεργία, η
κακομοιριά, που σωρεύεται στην κοινωνία μας. Δεν είναι πάντοτε η έλλειψη υλικών
αγαθών. Αυτό που κυρίως λείπει είναι η αγάπη και η ειρήνη του Θεού απ΄ τις
καρδιές μας. Δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα ούτε γιορταστικό σκηνικό η χαρά. Είναι
καρπός του αγίου Πνεύματος. Τη γεύεται και την οικειοποιείται ο χριστιανός δια
της πίστεως, μέσα στην Εκκλησία.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 7 Δεκεμβρίου 2015
Αμβροσίου Μεδιολάνων, Γερασίμου Ευβοίας.
Ὁ Ἀμβρόσιος,
διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.
Σπούδασε
ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ
δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν
δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ
ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:
«Ἀλλ’ ἐν παντὶ
ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι». Δηλαδή, σὲ κάθε ἔθνος, ὅποιος σέβεται τὸν Θεὸ καὶ
πολιτεύεται στὴν ζωή του μὲ δικαιοσύνη, εἶναι δεκτὸς ἀπ’ Αὐτὸν καὶ εἶναι
δυνατὸν νὰ ἀρέσει σ’ Αὐτόν.
Καὶ πράγματι, ὁ
Ἀμβρόσιος μὲ τὴν ζωή του ἄρεσε στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ βαπτισθεῖ
χριστιανός, νὰ γίνει ἔπειτα ἀναγνώστης, καὶ ἀφοῦ μέσα σὲ λίγο χρονικὸ διάστημα
πέρασε ὅλους τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς βαθμούς, μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ βασιλιὰ
Οὐαλεντιανοῦ τοῦ Α’, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Σὰν Ἐπίσκοπος, ὁ
Ἀμβρόσιος ποίμανε ἄριστα τὸ ποίμνιό του, ἀγωνίστηκε κατὰ τῶν αἱρέσεων, ἀλλὰ καὶ
στὸν βασιλιὰ Θεοδόσιο δὲν ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθει στὸ ναό, παρὰ μόνο ὅταν
μετάνιωσε εἰλικρινὰ γιὰ τοὺς φόνους ποὺ ἔκανε στὸν Ἱππόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὁ Ἀμβρόσιος
πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 397 μ.Χ., σὲ ἡλικία 57 χρονῶν.
Ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.
Ουδέποτε εις την
ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν
τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια!
Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και
τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς
της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους
συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της
σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν
πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις
εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί
καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την
ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το
αναγκαίον της…νήψεως και το υπερβάλλον του …μυστικού γνόφου της ανατολικής
Θεολογίας... Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν
ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.
Το χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο και ο δήθεν σκανδαλισμός!
http://opaidagogos.blogspot.ca/
Πάντα μας κάνει εντύπωση ο δήθεν σκανδαλισμός, “ευσεβών” και μη, από το χαστούκι που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον Άρειο, μη ανεχόμενος τις βλασφημίες του, κατά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας κάνει όταν “ευσεβείς υπερασπιστές” απολογούνται για την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι, ναι, ήταν απαράδεκτη και ότι μετανόησε δήθεν στην φυλακή στην οποία επέτρεψε ο Χριστός να μπει για να του δοθεί χρόνος να μετανοήσει!!!
Ο άγιος Νικόλαος ήταν ένας λεβέντης άγιος. Το ότι ήταν πράος δεν σημαίνει ότι δεν ήταν λεβέντης, αγωνιστής, εν γνώσει ζηλωτής και γνήσιος εκφραστής της θεολογικής ακρίβειας και αλήθειας. Το ότι ήταν ταπεινός, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέθαινε αν χρειαζόταν για τον Χριστό και την ακρίβεια των δογμάτων της Πίστεως. Ακριβώς το αντίθετο.
Στην φυλακή μπήκε σιδηροδέσμιος. Όταν τον επισκέφτηκαν ο Χριστός και η Παναγία δεν τον επισκέφτηκαν για να τον “μαλώσουν” αλλά για να τον επιβραβεύσουν.
Ο Χριστός τον ρωτάει: γιατί Νικόλαε είσαι φυλακισμένος; Μήπως τον ρωτάει γιατί δεν γνώριζε τον λόγο; Όχι, βέβαια, αλλά για να μείνει σε μας ως μαρτυρία και ομολογία Πίστεως η απάντηση του Αγίου: Για την δική σας την Αγάπη, βρίσκομαι εδώ…
Και τότε του χάρισε ο Χριστός το Ιερό Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα αρχιερατικό ωμοφόριο, αφού πρώτα τον ελευθέρωσαν από τα δεσμά του.
Ο Χριστός τον ρωτάει: γιατί Νικόλαε είσαι φυλακισμένος; Μήπως τον ρωτάει γιατί δεν γνώριζε τον λόγο; Όχι, βέβαια, αλλά για να μείνει σε μας ως μαρτυρία και ομολογία Πίστεως η απάντηση του Αγίου: Για την δική σας την Αγάπη, βρίσκομαι εδώ…
Και τότε του χάρισε ο Χριστός το Ιερό Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα αρχιερατικό ωμοφόριο, αφού πρώτα τον ελευθέρωσαν από τα δεσμά του.
Μήπως ο άγιος δεν γνώριζε τους ισχύοντες νόμους, με τους οποίους αν κάποιος τολμούσε να χειροδικήσει σε κάποιον άλλο, ενώπιον του Βασιλέα, η τιμωρία ήταν το να κοπεί άμεσα το χέρι ή τα χέρια που χειροδίκησαν; Βεβαίως το γνώριζε. Προτίμησε να χάσει λοιπόν το χέρι του παρά να μείνει αδρανής ή να «απαντήσει διαλογικά» στις βλασφημίες του Αρείου.
Γνώριζε πολύ καλά λοιπόν ο ίδιος, ότι το πιθανότερο ήταν να βασανιζόταν ή να πήγαινε εξόριστος κάπου ή να υπέφερε με κάποιον άλλον τρόπο. Πήγαινε λοιπόν συνειδητά για να μαρτυρήσει με οποιονδήποτε τρόπο για την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας.
Γνώριζε πολύ καλά λοιπόν ο ίδιος, ότι το πιθανότερο ήταν να βασανιζόταν ή να πήγαινε εξόριστος κάπου ή να υπέφερε με κάποιον άλλον τρόπο. Πήγαινε λοιπόν συνειδητά για να μαρτυρήσει με οποιονδήποτε τρόπο για την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας.
Για τον απλό και συνειδητό πιστό της του Χριστού Εκκλησίας, όχι μόνο δεν τίθεται θέμα σκανδαλισμού, αλλά απεναντίας, γίνεται αφορμή για να παίρνει θάρρος και οπλίζεται με πίστη, γιατί τέτοια είναι η αγάπη των αγίων μας: Να μας μπολιάζουν με Πίστη και να μας ετοιμάζουν για αγώνα καθημερινό ενάντια στα πάθη μας και ενάντια στις βλασφημίες της εποχής μας. Να δίνουμε «πνευματικά χαστούκια» σε προσωπικά πάθη, σε αστοχίες, σε επιβουλές του πονηρού από μέσα ή από έξω και να λέει έκαστος εξ ημών: Με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…
***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας
"Το χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο
και ο δή...":
Πολύ καλό το άρθρο.
Συμφωνώ ότι ο άγιος Νικόλαος λεβέντης άγιος. Όμως δεν υπάρχει άγιος που δεν είναι λεβέντης. Ο άγιος, ο κάθε άγιος είναι σίγουρα και λεβέντης.
Καλλίστρατος
Πολύ καλό το άρθρο.
Συμφωνώ ότι ο άγιος Νικόλαος λεβέντης άγιος. Όμως δεν υπάρχει άγιος που δεν είναι λεβέντης. Ο άγιος, ο κάθε άγιος είναι σίγουρα και λεβέντης.
Καλλίστρατος
***
Ο Ανώνυμος άφησε
ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Το χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο
και ο δή...":
Συμφωνώ ότι ο άγιος Νικόλαος είναι λεβέντης άγιος.
Ξέχασα το "είναι".
Καλλίστρατος
Συμφωνώ ότι ο άγιος Νικόλαος είναι λεβέντης άγιος.
Ξέχασα το "είναι".
Καλλίστρατος