Φώτη Κόντογλου : ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ

 «Ὅπως τὰ βλέφαρα ἀγγίζουνε τόνα τ᾿ ἄλλο, ἔτσι κι οἱ πειρασμοὶ εἶνε κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς μὲ σοφία, γιὰ τὴ δική σου ὠφέλεια, γιὰ νὰ χτυπᾶς μὲ ὑπομονὴ τὴν πόρτα Του, καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τῶν λυπηρῶν νὰ Τὸν θυμᾶται ὁ λογισμός σου, καὶ νὰ Τὸν σιμώσεις μὲ τὴν προσευχή, καὶ ν᾿ ἁγιαστεῖ ἡ καρδιά σου μὲ τὸ νὰ Τὸν συλλογίζεσαι. Καὶ σὰν τὸν ἐπικαλεστεῖς θὰ σ᾿ ἀκούσει, καὶ θὰ μάθεις πῶς ὁ Θεὸς εἶνε Κεῖνος ποὺ θὰ σὲ γλυτώσει. Καὶ θὰ νοιώσεις Κεῖνον ποὺ σ᾿ ἔπλασε καὶ ποὺ νοιάζεται γιὰ σένα καὶ ποὺ σὲ φυλάγει καὶ πώπλασε διπλὸ τὸν κόσμο γιὰ σένα, τὸν ἕνα σὰν δάσκαλο καὶ πρόσκαιρο παιδευτή, τὸν ἄλλο σὰν πατρογονικὸ σπίτι σου καὶ αἰώνια κληρονομιά σου. Δὲν σ᾿ ἔκανε ὁ Θεὸς ἀπαλλαγμένο ἀπ᾿ τὰ λυπηρά, μήπως θαρρευόμενος στὴν Θεότητα, κληρονομήσεις ὅ,τι κληρονόμησε κεῖνος, ποὺ πρῶτα λεγότανε Ἑωσφόρος, κι ὕστερα γίνηκε Σατανᾶς καὶ πάλι δὲν σ᾿ ἔκανε ἀλύγιστον καὶ ἀσάλευτον, γιὰ νὰ μὴ γίνεις σὰν τ᾿ ἄψυχα τὰ κτίσματα καὶ σοῦ δοθοῦνε τὰ ἀγαθὰ δίχως κέρδος καὶ δίχως μισθό, ὅπως στὰ ἄλογα εἶνε τὰ φυσικὰ χαρίσματα τὰ χτηνώδικα. Γιατὶ εἶνε εὔκολο σ᾿ ὅλους νὰ καταλάβουνε πόση ὠφέλεια καὶ πόση φχαρίστηση καὶ ταπείνωση κερδίζει ὁ ἄνθρωπος περνώντας τοῦτα τὰ μπόδια»

Μ, Βασιλείου, Γρηγορίω εταίρω, Migne, PC 32, 227.

…Aλλά την ποικιλία των λουλουδιών ή των ωδικών πουλιών, ας τα θαυμάζουν άλλοι· εγώ δεν έχω χρόνο να αφήνω τον νου μου σ΄ αυτά. Εκείνο το εξαιρετικό που έχουμε στον τόπο αυτό είναι, ότι ενώ αποδεικνύεται κατάλληλο για οποιαδήποτε καρποφορία, λόγω της θέσεώς του, σε μένα είναι γλυκύτερον απ΄ όλους τους καρπούς η ησυχία, που τρέφει ο τόπος. Γιατί όχι μόνο είναι απηλλαγμένος από τους θορύβους των πόλεων, αλλά και διότι ούτε περαστικός δεν πλησιάζει εδώ, πλην των  κυνηγών.                                                                                                

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πρὸς τοὺς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξους.

Κρατώμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον, παρά τηλικούτων ἀνδρῶν,

ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.

Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλειπή τὴν κεκηρυγμένην Ὁρθόδοξον πίστην.

Ἀλλ’ αὔτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, καὶ ὁ τολμών ἤ πράξαι ἤ συμβουλεύσαι ἤ διανοηθήναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστού, ἤδη ἐκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα, διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεύμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλήσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις…

Ἄπαντες οὐν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἰρέσει ἤ σχίσματι ἐκουσίως ἐνεδύθησαν κατάρα ὡς ἰμάτιον (Ψαλμ-ΡΗ’18), κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ.

Ἄνθιμος ἐλέω Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νέας Ρώμης ἤ Οἰκουμ. Πατρ.

Ἰερόθεος ἐλέω Θεοῦ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πᾶσης Αἰγύπτου.

Μεθόδιος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας.

Κύριλλος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἰεροσολύμων.

Καὶ αἱ περὶ αὐτοὺς Ἱεραὶ Συνόδοι.

                                                        

 Ἐν Κωνσταντινούπολει τὸ σωτήριον ἔτος 1848.

"ΘΑΥΜΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ"-Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής-Λευκάδια

Ανέβηκε στις 12 Ιουν 2011

Μεγάλο θαύμα συνέβη την Κυριακή του Τυφλού(29/05/2011) τρεις ημέρες πριν την απόδοση του Πάσχα(01/06/2011) όπου μπροστά στα μάτια πολλών πιστών ξαναζωντάνεψαν οι ορχιδέες που στόλιζαν τον επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή(22/04/2011). Ακόμη και σήμερα 50 ημέρες μετά το Πάσχα οι ανθισμένες ταξιανθίες παράγουν συνεχώς νέα μπουμπούκια.

ΥΜΝΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 2015

Ιωάννου ελεήμωνος πατριάρχου Αλεξανδρείας, Νείλου οσίου.

«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» λέει ὁ Κύριος στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία.

Καὶ τὰ λόγια του αὐτὰ βρίσκουν πλήρη τὴν ἐφαρμογή τους στὸ ὑπεράξιο τέκνο τῆς Κύπρου μας, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ἐλεήμονα, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς μεγάλης πόλεως Ἀλεξανδρείας.

Φυσικὰ ἡ φιλανθρωπία εἶναι χαρακτηριστικὸ γνώρισμα ὅλων τῶν ἁγίων.

Γιατί, ἡ ἀρετὴ αὐτή, ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι καὶ ἡ πιὸ τρανὴ πιστοποίηση τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν μεγάλο μας Πατέρα, τὸν Θεό, ὅπως ξεκάθαρα τονίζει καὶ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὅμως τὴν φιλανθρωπία τὴν ἔκαμε κύριο μέλημα τῆς ζωῆς του, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ τοῦ δώσει καὶ τὸ τιμητικὸ προσωνύμιο τοῦ Ἐλεήμονος.

Τὴν ζωὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ φιλανθρώπου, μιὰ ζωὴ ἀληθινὰ χαριτωμένη καὶ ρωμαλέα, θὰ ἐκθέσουμε στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν.

Εἶναι τόσο διδακτική, μὰ καὶ τόσο ἐνδιαφέρουσα εἰδικὰ γιὰ τὴν ἐποχή μας, ποὺ εἶναι μία ἐποχὴ ἄκρατου ἀτομισμοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης γεννήθηκε στὴν Ἀμαθούντα.

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων

Ο εικοστός αιώνας, που μόλις έληξε, ημπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο αιώνας της Οικουμενικής Κινήσεως. Προτεσταντικής βασικώς εμπνεύσεως η κίνηση αυτή απέβλεπε στην προσέγγιση και ενότητα του κατακερματισμένου προτεσταντικού κόσμου. Γρήγορα εξελίχθηκε σε προσπάθεια ενοποίησης του χριστιανικού γενικώς κόσμου. Η κίνηση υιοθετήθηκε δυστυχώς και από την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έθεσε έτσι υπό αμφισβήτηση την αυτοσυνειδησία της ως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, με την οποία έπρεπε να ενωθούν οι του λοιπού χριστιανικού κόσμου, και μετεβλήθη σε μία από τις εκατοντάδες, χριστιανικές ομολογίες ή «εκκλησίες», οι οποίες εν τη διαιρέσει τους είναι ελλειμματικές και προβληματικές· πρέπει να ενωθούν, ώστε να επιτευχθεί το όραμα της των πάντων ενώσεως, κατά το κυριακόν «ίνα πάντες εν ώσι». Σαν να έπαυσε να υπάρχει στην ιστορία η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, ως ευχαριστιακή κοινότητα, αναζητείται τώρα ως ανύπαρκτη οντότητα, μερικώς και ελλιπώς υπάρχουσα στις πολλές «εκκλησίες». Η ένωση δεν κατανοείται πλέον ως ένωση με την Εκκλησία, ως ένωση των απεσχισμένων με εμάς, «μετά της Εκκλησίας», «μεθ' ημών», όπως κατενοείτο πάντοτε, αλλά ως «ένωση των εκκλησιών», όπως επεβλήθη δυστυχώς ο όρος και στην θεολογική επιστήμη, μετά την μακροχρόνια οικουμενιστική αιχμαλωσία και αλλοτρίωση. Δυστυχώς δεν αποφύγαμε την εξίσωση των χριστιανικών ομολογιών· παρασυρθήκαμε στην πράξη, παρά τις αντίθετες δηλώσεις, στο να κατανοούμε την ένωση ως πανομολογιακή συγκόλληση.

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα

Ἡ ἀπενοχοποίηση, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει εἰς τήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.

Ο Παπισμός δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες».

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

Σχέδιο αναδιάρθρωσης υπηρεσιών της ΕΛΑΣ παρουσιάζεται στην Κομοτηνή

Αύριο Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015, στην Κομοτηνή, θα γίνουν γνωστά τα τελικά σχέδια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη σχετικά με το πόσοι αστυνομικοί σταθμοί θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν και πόσες γενικά αλλαγές θα γίνουν στη δομή των αστυνομικών υπηρεσιών. Την παρουσίαση θα κάνει ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης Δημήτρης Αναγνωστάκης. Η ΕΛ.ΑΣ. είχε ήδη καταρτίσει σχέδιο συρρίκνωσης της φυσικής παρουσίας της με σταθερή έδρα σε δεκάδες (έως και εκατοντάδες σύμφωνα με άλλο σχέδιο) σημεία της χώρας.

Η κυβέρνηση Ράμα «χαρίζει» τον Δραλαίο στους πλαστογράφους!

Η κυβέρνηση Ράμα, με μια πρόσφατη απόφαση έδωσε το Δραλαίο για 1 ευρώ σε αυτούς που προσπάθησαν να την αρπάξουν με πλαστογραφίες,
Μετά τα σκάνδαλα για την αρπάγη με πλαστά χαρτιά της περιουσίας της οικογενείας Νίνα και Ρούτση στοn Δραλαίο και την παρέμβαση του εισαγγελέα του Αυλώνα, η κυβέρνηση Ράμα επιμένει και στηρίζει την αρπάγη της περιουσίας στην Χιμάρα.

ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΖΩΝΗ -- Οποιος λοιπόν προωθεί την «προοδευτική» ιδέα να πέσει ο φράχτης και να κάνουμε κοινές περιπολίες με τους Τούρκους, «για να μην πνίγονται τα παιδάκια», αν δεν είναι βλαξ , σίγουρα είναι ύποπτος.

Η πτώση του φράχτη και τα σκοτεινά γερμανικά σχέδια για τον Εβρο

Οσο εθνικώς «ύποπτη» είναι η ανακίνηση του ζητήματος της Γενοκτονίας των Ποντίων, εβδομάδες πριν από μια πιθανή επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία, άλλο τόσο σκοτεινή -μην πω και περισσότερο- είναι η φιλολογία για την αναγκαιότητα πτώσης του φράχτη του Εβρου. «Γιαλαντζί» αριστερές φωνές, τεθλιμμένες κυβερνητικές οργανώσεις, ανησυχούσες ενώσεις δικαιωμάτων και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που διεκδικούν το μονοπώλιο της ευαισθησίας στην πατρίδα μας, πιέζουν υπέρ της πτώσης δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους: για να μην πνίγονται τα παιδάκια στο Αιγαίο, λένε.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι αφελείς. Στη χειρότερη, δεν θέλω να το σκέφτομαι.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν --- Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

                                                                  Ἐν Πειραιεῖ τῆ 11^ῃ/11/2015

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν προώθηση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης πρός διαβούλευση τοῦ σχεδίου Νόμου περί  συμφώνου συμβιώσεως ζητώντας τήν ἔκτακτη σύγκλιση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

«᾿Αριθμ. Πρωτ. 1253                          ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 11^ῃ Νοεμβρίου 2015

Πρός τήν

Ἱεράν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰω. Γενναδίου 14

115 21 ΑΘΗΝΑΙ

Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Ο Παπισμός δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες».

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

Η ελπιζόμενη μαρτυρία κατέληξε σε αποστασία

Δεν επιθυμούμε εδώ να απαριθμήσουμε όλες τις εκδηλώσεις που αποδεικνύουν ότι η ελπιζόμενη μαρτυρία της Ορθοδόξου πίστεως κατέληξε σε αποστασία και σε αλλοτρίωση. Η υποδοχή του πάπα στην Αθήνα και σε άλλες ορθόδοξες χώρες, και η κατ΄ αυτόν τον τρόπο νομιμοποίησή του ως κανονικού επισκόπου της Ρώμης, οι διαθρησκειακές συγκρητιστικές συνάξεις, η αμοιβαία αναγνώριση των μυστηρίων και η διακοινωνία που επέτρεψε το Πατριαρχείο Αντιοχείας με τους Μονοφυσίτες, για το μυστήριο δε του γάμου και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, οι αυξανόμενες καταγγελίες για συμμετοχή παπικών στην ορθόδοξη Θ. Ευχαριστία και Ορθοδόξων στην παπική, με βάση τα συμφωνηθέντα στο απαράδεκτο ουνιτικό κείμενο του Balamand, η απίστευτη έγκριση από το τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δύο διδακτορικών διατριβών που παρουσιάζουν ως ορθοδόξους τους Μονοφυσίτες Διόσκορο και Σεβήρο, έχουν ανησυχήσει και σκανδαλίσει σε βαθμό επικίνδυνο το ορθόδοξο πλήρωμα. Έμεινε τελικά τίποτε όρθιο από τα όρια που έστησαν οι Πατέρες ημών;

***

Ο  Kyprianos Christodoulides άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ελπιζόμενη μαρτυρία κατέληξε σε αποστασία":

- ΕΡ. "Έμεινε τελικά τίποτε όρθιο από τα όρια που έστησαν οι Πατέρες ημών;"
- ΑΠ. Όχι, δεν έμεινε τίποτα, διότι, πρώτον, τα όρια ήταν "τείχη του αίσχους" και δεύτερον, "οι πατέρες υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως". Ο οικουμενικός Βαρθολομαίος μετά της κουστωδίας (...) πήρε, ως φαίνεται, σήμα από το άγιο πνεύμα του πάπα - αυτό ποιεί τη σύνθεση της εκπόρευσης μεταξύ πατρός και εκ του υιού - να τους κάνει μνημόσυνα για να συγχωρεθούν.

Ο Χριστός να τον (και τους) ελεήσει.