Ψηφιδωτόν
αποτελεί το Άγιον Όρος, από χρονικής απόψεως, ως μία εξαισία σύνθεσις ιστορίας,
παραδόσεως και θρύλων. Οι θρύλοι του αρχίζουν από τον πρώτον αιώνα και
σταματούν εις τον όγδοον, απ΄ όπου έχει αφετηρίαν η παράδοσις, η οποία λήγει
εις τον ένατον, ακριβώς με ένα τεκμήριον ιστορικόν· με την εμφάνισιν της
Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας εις τον μετέπειτα ησυχαστήν και πρώτον οικιστήν του
Αγίου Όρους, Όσιον Πέτρον, τον αποκληθέντα αθωνίτην, εις τον οποίον είπε τα
εξής: «Έστιν Όρος επ΄ Ευρώπης κάλλιστον ομού και μέγιστον, προς Λιβύην
τετραμμένον, επιπολύ της θαλάσης είσω προϊόν· τούτο της γης απάσης απολεξαμένη,
τω μοναχικώ πρέπον καταγώγιον, προσκληρώσαι διέγνων έγωγε… Και άγιον τουντεύθεν
κεκλήσεται και των επ΄ αυτού δε τον προς τον κοινόν ανθρώποις πολέμιον αγώνα
επαναιρουμένων, προπολεμήσω δια βίου παντός και πάντως έσομαι τούτοις άμαχος
σύμμαχος, των πρακτέων υφηγητής, των μη πρακτέων ερμηνευτής· κηδεμών, ιατρός,
τροφεύς, ην άρα βούλει τροφήν τε και ιατρείαν, όση τε προς το σώμα τείνει, και
τούτο συνιστά τε και λυσιτελεί· και όση το πνεύμα διανιστά τε και ρώννυσι, και
μη του καλού διαπεσείν συγχωρεί· συστήσω δ΄ άρα τω υιώ και Θεώ μου, οις αν
γένηται καλώς καταλύσαι τήδε τον βίον, των αυτοίς ημαρτημένων τελείαν
εξαιτησαμένη παρ΄ αυτού την άφεσιν». Αλλ΄ ας δώσωμεν τον λόγον εις τον Άγιον
Νικόδημον τον Αγιορείτην. «Ταύτην λοιπόν την φήμην των μεγάλων υποσχέσεων τας
οποίας κάμνει, όχι άλλος τις, αλλά μία Μήτηρ Θεού και μία Βασίλισσα του Ουρανού
και της γης, το να έχη δηλαδή το Όρος τούτο ως ιδικόν της και να υπερασπίζεται,
όχι μόνον ζώντας, αλλά και μετά θάνατον, πάντας τους κατοικούντας εν αυτώ·
τούτο, λέγω, ακούσαντες και οι Θείοι Πατέρες και Όσιοι, αφήκαν τον κόσμον και
τα εν κόσμω πάντα, γονείς, συγγενείς, οικίας, υπάρχοντα, πλούτον, δόξαν και
ηδονάς και ήλθον από κάθε μέρος της οικουμένης και εκατοίκησαν τον ιερόν τούτον
Άθω, τον νοητόν και περικαλλέστατον της Θεοτόκου Παράδεισον, θαρρούντες όλως
διόλου και ελπίζοντες, μετά Θεόν, εις την προστασίαν και σκέπην της Κυρίας του Όρους…».
"Γενοκτονία σημαίνει ... ", υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης
http://kyprianoscy.blogspot.ca/
Η
βιομηχανία του λόγου
Πρώτα πεθαίνουν οι λέξεις και μετά οι άνθρωποι :
"49 εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται.". (Ιν. ια΄)
Στη θέση του Καϊάφα να γράψετε Φίλης, απαίδευτος υπουργός Παιδείας και άθεος. Πρώτη φορά αριστερά, άθλια και αντίχριστα ανθρωποειδή - κατ΄ ευφημισμό άνθρωποι. Εντάξει, μην απορήσετε γι΄ αυτά που θα πάθετε. Σας το ετοιμάζουν οι βιομήχανοι του λόγου. Ανδρείκελα κι αυτοί, όπως εσείς. Έγινε παλιά, θα γίνει πάλι.
"ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται." (Μτ. κδ΄ 2)
***
Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας ""Γενοκτονία σημαίνει ... ",
υπουργός Παιδείας Ν. Φ...":
Ευχαριστώ και πάλι για την αναδημοσίευση. Το ιερατείο εκείνης της εποχής, όπως και κάθε εποχής, δεν κατάλαβε ότι ο θάνατος του Κυρίου ισοδυναμούσε με γενοκτονία. Αυτό συμβαίνει με κάθε αίρεση, με κάθε σεβόμενο θεούς των εθνών, με κάθε αντίχριστο, όπως ο εκλεκτός επί της Παιδείας παχύσαρκος Ν. Φίλης.
Θέλουν, λένε οι της Παιδείας απαίδευτοι και της θεολογίας οι άσχετοι, να σεβόμαστε την πίστη των άλλων. Δηλαδή, είναι σαν να μας λένε να σεβόμαστε τους δαίμονες. Αν είναι ποτέ δυνατόν ! Θεό σεβόμαστε, τον δικό μας Θεό, όχι το διάβολο. Αυτόν, απλά, δεχόμαστε την ύπαρξή του. Τίποτα πέρα από αυτό.
Πείτε μου αν έχω λάθος, σας παρακαλώ, γιατί θα μας τρελάνουν.
Ευχαριστώ και πάλι για την αναδημοσίευση. Το ιερατείο εκείνης της εποχής, όπως και κάθε εποχής, δεν κατάλαβε ότι ο θάνατος του Κυρίου ισοδυναμούσε με γενοκτονία. Αυτό συμβαίνει με κάθε αίρεση, με κάθε σεβόμενο θεούς των εθνών, με κάθε αντίχριστο, όπως ο εκλεκτός επί της Παιδείας παχύσαρκος Ν. Φίλης.
Θέλουν, λένε οι της Παιδείας απαίδευτοι και της θεολογίας οι άσχετοι, να σεβόμαστε την πίστη των άλλων. Δηλαδή, είναι σαν να μας λένε να σεβόμαστε τους δαίμονες. Αν είναι ποτέ δυνατόν ! Θεό σεβόμαστε, τον δικό μας Θεό, όχι το διάβολο. Αυτόν, απλά, δεχόμαστε την ύπαρξή του. Τίποτα πέρα από αυτό.
Πείτε μου αν έχω λάθος, σας παρακαλώ, γιατί θα μας τρελάνουν.
***
Αδελφέ μας Κυπριανέ, "πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς
ἄξιος" Καλή δύναμη αδελφέ!
O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 6 Νοεμβρίου 2015
Παύλου Κων/λεως, Λουκά οσίου, Παύλου Σαλού.
Ὁ Ἅγιος Παῦλος, ὁ
Ὁμολογητὴς καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη. Ὑπῆρξε γραμματέας τοῦ ἁγιοτάτου
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξάνδρου. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Παῦλος
ἐξελέγχθηκε Πατριάρχης.
Ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος, ὅταν τὸ πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, γιατὶ ἦταν ὀπαδὸς τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρειανῶν. Ὅταν ὁ Κωνστάντιος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Παῦλο καὶ ἀνακήρυξε αὐθαίρετα Πατριάρχη, τὸν ἀρειανόφρονα Νικομηδείας Εὐσέβιο.
Ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος, ὅταν τὸ πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, γιατὶ ἦταν ὀπαδὸς τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρειανῶν. Ὅταν ὁ Κωνστάντιος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Παῦλο καὶ ἀνακήρυξε αὐθαίρετα Πατριάρχη, τὸν ἀρειανόφρονα Νικομηδείας Εὐσέβιο.
Τότε ὁ Ἅγιος Παῦλος
πῆγε στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ βρῆκε τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, τὸν ὁποῖο εἶχε ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ
Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ὁ Κωνστάντιος. Πληροφορηθεῖς τὰ γεγονότα, ὁ
αὐτοκράτορας Κώνστας, ἔστειλε γράμμα στὸν ἀδελφό του τὸν Κωνστάντιο,
διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν στάση του. Ἔτσι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀθανάσιος ἐπανῆλθαν στὸ
ἀξίωμά τους. Δυστυχῶς μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ Κώνστας πέθανε.
Ἔτσι ὁ Κωνστάντιος
διέταξε, ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια ποὺ ἦταν, νὰ ἀπομακρύνουν τὸν Παῦλο ἀπὸ τὸν
Πατριαρχικὸ θρόνο. Μάλιστα τὸν ἐξόρισε στὴν Κουκουσὸ τῆς Ἀρμενίας.
Μία μέρα ποὺ
τελοῦσε τὴν Θεία Λειτουργία ὅρμησαν καταπάνω του Ἀρειανοὶ καὶ τὸν ἔπνιξαν μὲ τὸ
ἴδιο του τὸ ὠμοφόριο. Ἔτσι ὁ Ἅγιος ἐτελείωσε καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν
Κύριο.
Παναγιώτατε, από πολλού απεδείξατε Υμάς αυτόν ως οπαδόν του πλέον απαισίου συγκρητισμού.
Έχετε άρά γε αντιληφθή τι σημαίνει κατά βάθος ο επάρατος
Οικουμενισμός; Έχετε εμβαθύνει εις το πνεύμα αυτού του κατασκευάσματος; Υπό τον
επάρατον Οικουμενισμόν δεν κρύπτεται απλώς μία αίρεσις. Κρύπτεται αυτή αύτη η
άρνησις του αποκαλυπτικού χαρακτήρος της χριστιανικής Πίστεως. Κατά τούτο ο
Οικουμενισμός είνε χείρων πάσης αιρέσεως. Η αίρεσις του Αρείου, η εις τάξιν
κτίσματος καταβιβάζουσα τον ομοούσιον Λόγον, καθώς και πάσαι αι άλλαι αιρέσεις,
ωχριώσιν ενώπιον του τέρατος του Οικουμενισμού. Διότι πάσαι αι χριστιανικαί
αιρέσεις, και αι πλέον βλάσφημοι, ουδέ διενοούντο καν να αμφισβητήσωσι την
μοναδικότητα και αποκλειστικότητα του Χριστιανισμού ως αληθείας εξ αποκαλύψεως.
Δια πάσας τας αιρέσεις ο Χριστιανισμός ήτο το μονοπώλιον της αληθείας και της
σωτηρίας. Ενώ δια τον Οικουμενισμόν πάσαι αι Θρησκείαι έχουσι στοιχεία αληθείας
και στοιχεία πλάνης, ο δε Χριστιανισμός δεν αποτελεί ειμή μίαν Θρησκείαν μεταξύ
των λοιπών, ίσως την ευγενεστέραν, αλλά πάντως όχι την μοναδικώς αληθινήν.
Αρχιμ. Επιφάνιος
Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος.
Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και
πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και
ιδία της Εκκλησιολογίας. Ή πιστεύομεν ότι είμεθα η Μία, Αγία, Καθολική και
Αποστολική Εκκλησία ή δεν πιστεύομεν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, πεποιθυϊα ότι αύτη
και μόνη είνε το Σώμα του Χριστού, ο στύλος και το εδραίωμα της Αληθείας, το
Ταμείον της Χάριτος, το Εργαστήριον της Σωτηρίας, ενδιαφέρεται μεν ζωηρότατα
περί της εις αυτήν επιστροφής των πεπλανημένων, αδιαφορεί όμως τελείως περί των
εσωτερικών αυτών ζητημάτων, εν όσω ούτοι μένουσιν εν τη πλάνη. Η Α΄ Οικουμενική
Σύνοδος ηθέλησε να θεσπίση κοινόν εορτασμόν, αλλά δια τα μέλη της Εκκλησίας,
ουχί δια τους εκτός αυτής ευρισκομένους. Δεν συνεζήτησεν ούτε μετά των
Γνωστικών, ούτε μετά των Μαρκιωνιτών, ούτε μετά των Μανιχαίων, ούτε μετά των
Μοντανιστών, ούτε μετά των Δονατιστών, ίνα εύρη βάσιν συνεννοήσεως περί κοινών
εορτασμών. Και ότε βραδύτερον απεκόπησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας οι
Αρειανοί, οι Νεστοριανοί, οι Μονοφυσίται, οι Εικονομάχοι κ.λ.π. κ.λ.π., η
Εκκλησία ουδέποτε διενοήθη να προέλθη εις συνεννοήσεις μετ΄ αυτών προς θέσπισιν
κοινού εορτασμού είτε του Πάσχα είτε οιασδήποτε άλλης εορτής. Η Εκκλησία
ρυθμίζει τα ζητήματα Αυτής, λαμβάνουσα υπ΄ όψιν αποκλειστικώς και μόνον το
συμφέρον των μελών Αυτής και ουχί τας επιθυμίας των εκτός Αυτής ευρισκομένων.
Αν οι εορτασμοί των αιρετικών συμπίπτωσι μετά των τοιούτων της Εκκλησίας, ας
συμπίπτωσιν. Αν δεν συμπίπτωσιν, ας μη συμπίπτωσιν. Η Εκκλησία δεν συσκέπτεται
επί ίσοις όροις μετά των αιρετικών. Διαλέγεται βεβαίως μετ΄ αυτών, αλλ΄ ίνα
δείξη εις αυτούς την οδόν της επιστροφής. Το να συγκροτώνται «Οικουμενικά
Συμπόσια» ή άλλου τύπου Συνέδρια μεταξύ των Ορθοδόξων και της πανσπερμίας των
αιρετικών και εν αυτοίς να συσκεπτώμεθα περί καθορισμού κοινών εορτασμών,
εμμενόντων όμως και των μεν και των δε (Ορθοδόξων και αιρετικών) εν τοις
οικείοις Δογματικοίς χώροις, τούτο άγνωστον και αδιανόητον ον εις την ιστορίαν
της Εκκλησίας, όζον δε απαισίου θρησκευτικού συγκρητισμού και τείνον εις την
καθιέρωσιν της αρμονικής και αδιαταράκτου συνυπάρξεως αληθείας και πλάνης,
φωτός και σκότους, μόνον ως «σημείον των καιρών» δύναται να ερμηνευθή». Ταύτα
είπον τότε, ταύτα επαναλαμβάνω και σήμερον.
Μετά βαθείας
τιμής και αγάπης εν Κυρίω Ιησού Χριστώ.
«ΕΝΟΡΙΑ», φύλλον
549,
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ --- Καμμένος: Εκδηλώσεις στα στρατόπεδα για την Γενοκτονία των Ποντίων
«Η Γενοκτονία των Ποντίων έγινε» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, από την Κέλλη Φλώρινας όπου παρέστη στον εορτασμό για την 103η επέτειο από την απελευθέρωση της πόλης και προαννήγειλε εκδηλώσεις μνήμης σε όλα τα στρατόπεδα της χώρας.
Παράλληλα στην ομιλία του αναφέρθηκε και στο θέμα της Μακεδονίας. «Nα μην διανοηθεί κανείς ότι θα παραδοθεί το όνομα της Μακεδονίας. Η Μακεδονία είναι ελληνική, η Μακεδονία είναι μία, η Μακεδονία είναι ποτισμένη με αίμα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματευτεί την ονομασία της».
"Eθνος"
+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης: Και ηυχήθην τω Θεώ να είχομεν όχι μίαν, αλλά χιλίας Κερατέας, πέριξ κυρίως της Αττικής, όπου «πλεονάζει η αμαρτία δια να υπερπερισσεύση η χάρις…».
…Δεν θα λησμονήσω ποτέ το αίσθημα της ανακουφίσεως, όπερ ησθάνθην, ότε
πέρυσιν επεσκέφθην την περιβόητον Μονήν Κερατέας. Βεβαίως η Μονή αύτη, και
δογματικάς τινας πλάνας έχει, και υπερβολάς ασκητικάς ίσως, αλλά και σκάνδαλα
οικονομικής υφής συνέβησαν εν αυτή, οφειλόμενα κυρίως εις ολιγάριθμον κλίκα
καλογραιών. Αλλά η ωραία ι. Μονή με την απαστράπτουσαν καθαριότητα, με την
βαθείαν σιωπήν, με την απόλυτον του βίου τάξιν, με τας σεμνοτάτας μοναζούσας,
αι οποίαι νηστεύουσι και αγρυπνούσι και ψάλλουσιν αγγελικώς, εν προνομιούχω
φυσικώ περιβάλλοντι, μοι έδωσαν τοιαύτην ψυχικήν ανάψυξιν, μετά βραχυτάτην
παραμονήν εις το πάλαι ανθούν ιοστρεφές Άστυ, οίαν δοκιμάζει οδοιπόρος
απεράντου ερήμου ότε πλησιάζει όασίν τινα. Και πράγματι. Εκεί μεν ύμνοι και
ωδαί πνευματικαί· εδώ δε, άσματα πορνικά
και ηλίθια· εκεί περισυλλογή, εργόχειρον και προσευχή· εδώ ασθμαίνουσα
ενεργητικότης δια τα υλικά, σπουδή δια τα άσεμνα θεάματα, βλασφημίαι και
ύβρεις· εκεί χαρά αληθής και θεία προσδοκία· εδώ βλακώδης γέλως και δεινή
αθλιότης· εκεί ειρήνη Θεού και σωφροσύνη· εδώ ταραχή και ακολασία, δια ναφήσω
τα λοιπά, «α αισχρόν εστι και γράφειν». Ένας κόσμος, όστις στρατεύεται κατά των
κατωτέρων απολαύσεων και αγωνίζεται να ανυψωθή πνευματικώς, ασφαλώς είναι άξιος
παντός σεβασμού και μιμήσεως. Είναι ένας κόσμος ωραίος, ηθικός και αληθινός.
Και ηυχήθην τω Θεώ να είχομεν όχι μίαν, αλλά χιλίας Κερατέας, πέριξ κυρίως της
Αττικής, όπου «πλεονάζει η αμαρτία δια να υπερπερισσεύση η χάρις…».
(Αθωνικά άνθη τομ. Α’ σελ. 273).
***
Ο telemaxos doumanis άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης: Και
ηυχήθην τω Θεώ...":
ΔΙΑΥΤΟ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΥΣΑΞΕ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ - ΤΟΥΣ ΝΕΟΚΟΠΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ - ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΑΝ, ΔΙΧΑΣΑΝ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ Ι.Μ. ΑΠΟ ΕΠΙΓΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ .
ΔΙΑΥΤΟ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΥΣΑΞΕ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ - ΤΟΥΣ ΝΕΟΚΟΠΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ - ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΑΝ, ΔΙΧΑΣΑΝ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ Ι.Μ. ΑΠΟ ΕΠΙΓΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ .
Στο χειρουργείο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων (πρώην Ιεροσολύμων) κ. Ειρηναίος
Από το κελί του
στο οποίο κρατούταν φρουρούμενος, βγήκε έπειτα από επτά συναπτά χρόνια
απομόνωσης ο (πρώην) Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος. Σύμφωνα με τις
πληροφορίες που φτάνουν στην Ελλάδα, η πρώτη έξοδος, από το 2008, του πατριάρχη
πραγματοποιήθηκε για λόγους υγείας, καθώς ο 76χρονος μεταφέρθηκε εσπευσμένα για
εγχείρηση στο κρατικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιεροσολύμων Hadassah Medical Center. Κατά τις ίδιες πηγές, ο Ειρηναίος υπεβλήθη σε εγχείρηση
κήλης, η οποία πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την περασμένη Τρίτη, και εντός των
ημερών αναμένεται να λάβει εξιτήριο.
Ο (πρώην)
Πατριάρχης βρισκόταν κλειδωμένος στο κελί του, εντός του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμων, από τις 16 Φεβρουαρίου 2008.
Καργάκος για Φίλη: Δεν υπάρχει γομολάστιχα που σβήνει ό,τι έχει γραφτεί με αίμα
«Δεν υπάρχει γομολάστιχα που να σβήνει ότι έχει γραφτεί με αίμα» ανέφερε ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος σχολιάζοντας τη δήλωση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «στον ενικό» για τη γενοκτονία των Ποντίων.
«Η γενοκτονία των Ποντίων είναι γραμμένη με αίμα που δεν πρόκειται να σβήσει. Μάλλον ο κ. υπουργός θα σβήσει, με τις ανοησίες που εξακολουθεί να λέει» υπογράμμισε ο κ. Καργάκος.
Πηγή:http://www.aixmi.gr/
Paphnutius, Life of Abba Aaron
Now it happened one year that the Nile
did not rise enough to water all our fields, and a multitude of the poor came
to Abba Aaron weeping and saying, "Our holy father, we and our children
are going to die because the waters have not risen!" He said to them,"Believe
in God and He will deliver you. As it is
written, 'The prayer of the poor man who is downhearted, he pours out entreaty
before the Lord.' Again it says, 'The Lord has heard the desires of the
poor.'" He quoted them numerous
other passages from scripture and explained them to them, and he comforted
them, and in this way they departed from him praising God. Now the holy man Aaron was not unconcerned
about their distress, and he would go to the river each evening and immerse
himself in the water up to his neck and he would pray to God, saying, "My
good Christ, compassionate one, have compassion upon your image and
likeness." Indeed, he continued this practice until God had compassion for
his tears and made the waters of the Nile flow over the face of the whole
country.
Paphnutius, Life of Abba Aaron, 131.
Το «Ενορία εν δράσει... 2015» τίμησε τους ήρωες που έμειναν άταφοι ή πρόχειρα θαμμένοι στη Βόρειο Ήπειρο το 1940
|
|
|
Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγ. Γεωργίου στη Βαρβάρα Χαλκιδικής
04.11.2015
Στρατηγός Μακρυγιάννης: Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν.
Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της
εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η
Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα
νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα
καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.
Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να
κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι
μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας
θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα
γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους
Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως
τίμιος εχθρός μας».
Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Στην ιστορία
πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς
της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό.
Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και
ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που
αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί
στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη
Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να
του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από
την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς
φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.
–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου».
–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου».