“ΟΡΑΣΙΣ” --- ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΦΩΤΙΚΗΣ

 Πως τόσον υπερβολικά εθαυμάστωσες την Έρημον; Πες μου σε παρακαλώ, ρωτούσα, σαν να είναι μπροστά μου, τον σοφόν Ιωάννην, μέσα στην νύκτα που ηρεμούσε η ψυχή μου. Ω ξακουσμένη μητέρα Εκκλησία, έλεγα πάλιν, γιατί τόσην θερμότητα αισθανόσουνα γύρω από το άγριον εκείνο και απεριποίητον πρόσωπον; Ή γιατί εβόας μέσα στην άψυχον Έρημον με τόσην γλυκύτητα, που έτερπε την ακοή των  ανθρώπων;                                                                                                                        
- Αλλά πως, είπε, θα μπορέσω να σου μιλήσω, εγώ που είμαι κάπου εκτός από τον φθαρτόν αιώνα, σε άνθρωπον που βρίσκεται, όσον θέλει ο Θεός, μέσα σ΄ αυτόν,  φίλε;                                                                                                          

- Θα μπορέσης, είπα, θαυμάσιε, αν θελήσης, να μου φανερώσης τον έρωτά σου προς την σοφία με ερωτήσεις μου, και αν θέλης δέχομαι 

– τώρα που βρισκόμαστε σ΄ αυτό το σημείον του λόγου – συ μεν να με διδάξης, εγώ δε να μάθω, για ποιον λόγον έτερψες τόσο πολύ με τους λόγους και τον βίον σου την Έρημον, ανδρείε, και την μετέβαλλες σε πόλιν των αρετών;                       

- Είπεν (ο Ιωάννης), η Έρημος φέρνει καθαρότητα στον βίον και η ζωή, με γνώση, μέσα στην σιωπή της Ερήμου, ελευθερώνει από τις κοσμικές συνήθειες. Γι΄ αυτό στην Έρημον, κατόρθωνα με την δύναμη της υπομονής να λυτρώνομαι από την σύγχυση των ανθρωπίνων διαλογισμών, περιμένοντας εν αγίω Πνεύματι τον λόγον της βοής, αυτής που θυμήθηκες.     

–Πολύ καλά. Τώρα θέλω να μάθω από εσένα, ποιο ήταν το περιεχόμενον της βοής;

Ερμηνεία του «Κύριε ελέησον» ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ Τόμος Ε'

http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/2015/10/blog-post_12.html#more

   

Συνοπτικά σχόλια

Και αυτό το μικρό κείμενο, που πραγματεύεται με χαριτωμένη απλότητα για την μονολόγιστη ευχή, παραδίδεται από τους συλλέκτες των πατερικών κειμένων της Φιλοκαλίας ανωνύμως και μέσα από τις προθέσεις τους να γνωσθεί και να καλλιεργείται από τον λαόν του Θεού η γλυκύτατη νοερά προσευχή. Για να θεμελιώσει δε την αναγκαιότητα της εκζητήσεως του θείου ελέους, ο συντάκτης του μικρού αυτού δοκιμίου ανατρέχει στην εποχή των Αποστόλων, που παρέδωσαν την ευχή, συμφώνως και προς άλλους διδασκάλους της νοεράς προσευχής. Παρ' ότι περιέχει απόψεις κοινές πλέον, γύρω από την ευχή του Ιησού, όμως, στην απλότητα του, οικοδομεί, πείθει, κατανύσσει με την ιδιαίτερη χάρη του, οπότε και με αυτό επιτυγχάνεται ο σκοπός των εκδοτών της Φιλοκαλίας, ώστε να δικαιούται να ενσωματωθεί σ' αυτή. 


     Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου μας

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 15 Οκτωβρίου 2015

Λουκιανού ιερομάρτυρος, Σαββίνου, Βάρσου οσίου.

Γεννήθηκε στὰ Σαμόσατα τῆς Συρίας ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, καὶ μὲ ἀνάλογο τρόπο ἀνατράφηκε. Μετὰ τὸν θάνατο τῶν γονέων του, διαμοίρασε στοὺς φτωχοὺς τὴν πατρική του περιουσία καὶ ἀφοσιώθηκε στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, διότι στὴν σκέψη του ἐπικρατοῦσαν τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: «Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ». Δηλαδή, ὅλη ἡ Γραφὴ ἔχει ἐμπνευσθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ εἶναι ὠφέλιμη γιὰ νὰ διδάσκει τὴν ἀλήθεια, νὰ ἐλέγχει τὶς πλάνες, νὰ διορθώνει αὐτοὺς ποὺ ἁμαρτάνουν καὶ νὰ παιδαγωγεῖ στὴν ἀρετή.

Κατόρθωσε, λοιπόν, καὶ ὁ Λουκιανὸς νὰ γίνει βαθὺς γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ δίδασκε μὲ θάρρος καὶ ἀκρίβεια τὸ θεῖο λόγο, ἐνθαρρύνοντας τοὺς χριστιανοὺς στὸ μαρτύριο. Στὴν Ἀντιόχεια, μάλιστα, ἵδρυσε σχολή, ὅπου φοίτησαν ἀρκετοὶ μαθητές, καταρτιζόμενοι στὰ χριστιανικὰ δόγματα καὶ στὴν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς.

Ὅταν ὁ Λουκιανὸς ἔμαθε ὅτι στὴ Νικομήδεια ὁ Διοκλητιανὸς καταδίωκε καὶ θανάτωνε τοὺς χριστιανούς, ἄφησε τὴν Ἀντιόχεια καὶ πῆγε στὴ Νικομήδεια γιὰ νὰ στηρίξει καὶ νὰ ἐνισχύσει τοὺς Χριστιανοὺς στὸ μαρτύριο.

Συνελήφθη, ὅμως, ἀπὸ τὸν Διοκλητιανὸ καὶ κλείστηκε στὴν φυλακή, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ πείνα.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή Α' Λουκά - ανάλυση αποστολικού αναγνώσματος

Τον ήρωα Παύλο Μελά τιμούν οι Μακεδόνες 111 χρόνια μετά τον θάνατό του

Καστοριά: Μνημόσυνο στον ναό όπου φυλάσσονται τα οστά του 
Τον ΗΡΩΑ Παύλο Μελά τιμούν οι Μακεδόνες. Με αφορμή τη συμπλήρωση 111 χρόνων από τον θάνατό του για την ελευθερία της Ελλάδας, στις 13 Οκτωβρίου του 1904, χθες το πρωί τελέστηκε σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης θεία λειτουργία και κατόπιν μνημόσυνο στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών, όπου φυλάσσονται τα οστά του μακεδονομάχου πρωτοπαλίκαρου και της συζύγου του Ναταλίας.
Δεκάδες κάτοικοι της Καστοριάς συμμετείχαν στις λατρευτικές τελετές, αποτίοντας φόρο τιμής στον άνθρωπο που συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Τούρκους.
Συγκινητικό ήταν το κλίμα και στο τρισάγιο που τελέστηκε στο κενοτάφιο, το οποίο ανεγέρθη προς τιμήν του ήρωα από τον τότε μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη.
Το πρωτοπαλίκαρο της Μακεδονίας λαβώθηκε και άφησε την τελευταία πνοή του στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς.

Στις 12 Οκτωβρίου 1904, ύστερα από αποτυχημένη επιδρομή στο Νερέτ, ο Παύλος Μελάς και η ομάδα του κατευθύνθηκαν στη Στάτιστα (σημερινός Μελάς), χωριό τότε κατά κύριο λόγο σλαβόφωνο. Στις 13 Οκτωβρίου το χωριό περικυκλώθηκε από τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών και ξεκίνησαν αψιμαχίες.
Η Ναταλία Μελά στο βιβλίο της για τον ήρωα σύζυγό της Παύλο γράφει για εκείνη την ημέρα:

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :

…Τήν ἴδια στιγμή ὅλοι οἱ παραπάνω (η πλειονότητα τῶν μελῶν τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου καί η πλειονότητα τῶν βουλευτῶν τῶν κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΠΟΤΑΜΙ, Κ.Κ.Ε.,), φέρεται νά θέλουν νά ἀγνοήσουν ὅτι αὐτός ὁ τόπος εἶναι ποτισμένος μέ τό αἷμα τῶν νεομαρτύρων γιά νά μήν εἶναι σήμερα τό ὑπόλοιπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καί γιά νά διασωθεῖ ἡ ἐθνική μας ἰδιοπροσωπεία ἀφοῦ ὅποιος ἐξισλαμίζετο ταυτόχρονα καί ἐκτουρκίζετο καί ἀκόμη αὐτός ὁ λαός κοινωνεῖ μέ τά θαύματα καί τούς ἁγίους πού στό πρόσωπό τους καταργοῦνται οἱ νόμοι τῆς φύσης καί εἶναι ἕνας τόπος πού εἶναι κατάσπαρτος ἀπό ἐκκλησιές, ἐρημοκλήσσια καί μοναστήρια, χαριτόβρυτα καί ἀδιαλώβητα σκηνώματα ἁγίων καί ἀναρίθμητα σεβάσματα πού δονοῦν καί συναρπάζουν τήν ἀνθρώπινη καρδιά.

Ο όσιος Πέτρος Ο Δαμασκηνός γράφει (Δεύτερον Βιβλίον):

«Εκείνος, που φωτίστηκε, ώστε να βλέπη τις αμαρτίες του, δεν σταματά να θρηνή τον εαυτόν του και τους άλλους ανθρώπους, βλέποντας την τόσην ανοχήν του Θεού και τις τόσες αμαρτίες, που από την αρχή κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε διαρκώς οι  άθλιοι. Απ᾽ αυτό γίνεται ευγνώμων, μη τολμώντας να κατακρίνη κανέναν, από ντροπή για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού και τα δικά μας αμαρτήματα…». 

Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Πλήθος οι γιορτές προς τιμήν της, αγκαλιάζουν όλα τα γεγονότα της ζωής της, από τη σύλληψη ως την κοίμησή της. Αναρίθμητα τα πρόσωπα που φέρουν το όνομά της, πάμπολλοι οι ναοί και τα εξωκκλήσια τα αφιερωμένα στη χάρη της μαρτυρούν τη βαθειά ευλάβεια του λαού στο πρόσωπό της. Πράγματι, ποιος από μας, μικρό παιδί ακόμη, δεν ψέλλισε προσευχές στη μεγάλη Μάνα; Ποιος δεν την έχει επικαλεσθεί και δεν την έχει προστρέξει στη δική της πρεσβεία σε κάθε δυσκολία;