Η ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

   «Ψυχής δε κίνησίς εστι κυκλική, η εις εαυτήν είσοδος από των έξω, και των νοερών αυτής δυνάμεων η ενοειδής συνέλιξις ώσπερ εν τινι κύκλω το απλανές αυτή δωρουμένη». Διονύσιος Αρεοπαγίτης.

Ίσως να μη είναι ανωφελές να λεχθή, ότι κακώς απεδόθη εις τον άγιον Γρηγόριον η ενδοστρεφής προσευχή, και ότι κάκιστα συνεδέθησαν μετά του ονόματός του, ως «παλαμισμός», τα ειρωνικά παρωνύμια «ομφαλοσκοπία –ομφαλοψυχία». Ηγνόησαν οι τοιαύτα φρονήσαντες ορθολογισταί, ότι εις την Ορθόδοξον Θεολογίαν υφίσταται συνεχής εσωτερική ενότης. Τοιαύτη δ’ ενότης, οίαν οφείλομεν να ανακαλύπτωμεν πανταχού των επί μέρους ιερών κειμένων της Καινής Διαθήκης. Διότι το Πνεύμα το Άγιον, όπερ εσόφισε τους αμέσους μαθητάς του Κυρίου, αυτό το ίδιον Πνεύμα εφώτισε και τους Πατέρας. Η υφισταμένη ποικιλία εν τη διδασκαλία των Πατέρων ουδόλως αίρει την εσωτερικήν ταυτότητα αυτής. Διότι το Πνεύμα όχι μόνον «όπου θέλει πνει» αλλά και «όπως θέλει πνει», «λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Οικουμενισμός

Ύμνοι εις την Θεοτόκον Greek Orthodox Hymns to the Mother of God

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 21 Σεπτεμβρίου 2015

Ιωνά του προφήτου, Κοδράτου αποστόλου.

Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Ἀμασίου καὶ Ἱεροβοάμ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀμαθὶ καὶ εἶχε πατρίδα τὴν Γεχθοφέρ, τῆς φυλῆς Ζαβουλῶν.

Ὁ Ἰωνὰς ἦταν αὐτός, ποὺ μὲ θεία νεύση ἐνθάρρυνε τὸν Ἱεροβοὰμ σὲ πόλεμο κατὰ τοῦ ἄρχοντα τῆς Συρίας, ποὺ κατέληξε σὲ νίκη τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἀποκατάσταση τῶν συνόρων του.

Ὁ Ἰωνὰς φέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, πέμπτος μεταξὺ τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Βρίσκουμε δὲ γι’ αὐτὸν στὸ ὁμώνυμο βιβλίο, ποὺ κυρίως τὸν ἔκανε γνωστὸ λόγω τῆς ἱερῆς δραματικότητός του. Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει νὰ πάει στὴ Νινευή, ἕδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμῶν καὶ ὀργίων, γιὰ νὰ κηρύξει σ’ αὐτὴν καὶ νὰ προφητέψει τὴν καταστροφή της. Ὁ Ἰωνὰς ὅμως, ἀποφάσισε νὰ λησμονήσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκρινε καλὸ νὰ πάει σὲ μία ἄλλη πόλη, στοὺς Θαρσεῖς.

Ξεκίνησε λοιπὸν τὸ ταξίδι του μὲ πλοῖο, ἀλλὰ στ’ ἀνοιχτὰ ἔπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε ἔριξαν κλῆρο, γιὰ νὰ δοῦν ποιὸς εἶναι ὑπεύθυνός τοῦ κάκου ποὺ τοὺς βρῆκε.

Καὶ ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸν Ἰωνά, ποὺ εἶχε παρακούσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Τότε τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἡ τρικυμία σταμάτησε. Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰωνά, τὸν κατάπιε ἕνα μεγάλο κῆτος χωρὶς νὰ τὸν φάει καὶ μετὰ τρεῖς μέρες καὶ νύκτες τὸν ἔβγαλε στὴν ξηρὰ σῶο καὶ ἀβλαβῆ.

Τότε ὁ Ἰωνὰς πῆγε στὴ Νινευή, προφήτεψε ὅτι τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς καὶ οἱ Νινευΐτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες καὶ ἔτσι ἡ πόλη τους σώθηκε ἀπ’ τὴν καταστροφή. Διότι ἡ μετάνοια φέρει τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πάνω ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη Του.

Ὁ Ἰωνὰς πέθανε στὴ γῆ Σαραάρ, κοντὰ στὴ βελανιδιὰ τῆς Δεβόρας καὶ τάφηκε μέσα σὲ σπηλιά. Βέβαια ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς του μαθαίνουμε στὴν Π.Δ.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός: Θα φθάσουμε σε φοβερές καταστάσεις στο χώρο τον εκκλησιαστικό.

Θα έλθει εποχή, όπου οι αταξίες που συμβαίνουν στο πεζοδρόμιο καθημερινά, θα εισέλθουν και μέσα στην Εκκλησία. Μόλις ολοκληρωθεί ο σχεδιαζόμενος χωρισμός Εκκλησίας-Πολιτείας, με την πλέον αρνητική έννοια του όρου, τότε θα καταντήσουμε χειρότερα από τους Παλαιοημερολογίτες. Και αν δεν θελήσουμε με πρώτους τους Επισκόπους μας, τους οποίους σέβομαι απόλυτα, εάν δεν θελήσουμε να σωφρονισθούμε και να μην προκαλούμε τον λαό του Θεού, θα φθάσουμε σε φοβερές καταστάσεις στο χώρο τον εκκλησιαστικό. Δεν είμαι προφήτης, αλλά ο Θεός μου επέτρεψε να ασχολούμαι με την επιστήμη της Ιστορίας. Ο ιστορικός εργάζεται πάνω σε νομοτέλειες. Όχι λοιπόν με την διαίσθηση Προφήτου, διότι είμαι ακάθαρτος και ασήμαντος, αλλά με την διαίσθηση που μου δίνει ο χώρος της Ιστορίας, προβλέπω ότι εκεί θα καταλήξουμε. 

Μητροπολίτης Λαρίσης Ιγνάτιος : «Κλέφτες εσείς, κλέφτες εμείς…»

…Από τας συνομιλίας, αι οποίαι κατεγράφησαν επίσης φαίνεται ότι αποδέκτης χρημάτων ήτο και ο ίδιος ο Μητροπολίτης. Εις συνομιλίαν του μάλιστα με τον π. Λάμπρον, η οποία εμαγνητοσκοπήθη και μετεδόθη εις την ανωτέρω εκπομπήν, ο Μητροπολίτης φέρεται να του λέγη: «Κλέφτες εσείς, κλέφτες εμείς, τι να κάνουμε; Να πετάμε ο ένας πέτρες στον άλλο;».

«Ο.Τ.»  αριθ. φ. 1248.

Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιατης : Επισημάνωμεν την εγκληματικήν δραστηριότητα, ανά τους αιώνας, των ανωτέρων κλιμακίων του Παπισμού

Ποίος παρασκεύσε τους γενιτσάρους εκείνους του Παπισμού, τους Κροάτας Ουνίτας, να κατασφάξουν το 1941 οκτακοσίας χιλιάδας αθώους Σέρβους Ορθοδόξους; Και ποίος, σήμερα, τους ενισχύει, εκ του αφανούς, να επαναλαμβάνουν το ίδιον ανόσιον έργον; Ποίος δια πυρός και μαχαίρας, εξουνίτισε τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Κεντρικής Ευρώπης, κατά τον 18ον αιώνα; Ποίος εδημιούργησε τον Δούρειον Ίππον της Ουνίας εντός του χώρου των Ορθοδόξων Εκκλησιών, με συνέπειαν τον τόσον αντιχριστιανικόν ανταγωνισμόν και τας αντιορθοδόξους δραστηριότητας των Ουνιτών; 
Ταύτα γράφοντες, δεν αποβλέπομεν εις το να επιρρίψωμεν ευθύνας εις τους απλούς λαούς του Καθολικισμού, αλλά να επισημάνωμεν την εγκληματικήν δραστηριότητα, ανά τους αιώνας, των ανωτέρων κλιμακίων του Παπισμού, όστις, όχι μόνον διέσπασε την ενότητα της Εκκλησίας με καταστρεπτικάς συνεπείας δια τον κόσμον, όχι μόνον διέστρεψε το ταπεινόν πνεύμα της θρησκείας της Αγάπης, αλλά και σήμερον εξακολουθεί να δρά και να διαμορφώνη την συμπεριφοράν των Ευρωπαίων και της Αμερικής εις βάρος των Ορθοδόξων, μέσω της Παπικής διπλωματίας.Έτσι βλέπομεν τας παλινωδίας διαφόρων ξένων κυβερνήσεων εις βάρος της Ελλάδος. 

Διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν

Επειδή, η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς,  να αποδεχθώμεν την δια της «Πατριαρχικής Εγκυκλίου» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε της «Πατριαρχικής Εγκυκλίου» του 1920, θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «χριστιανικαί» ομολογίαι, δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάντες γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κλπ. με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν, ώστε να δυνάμεθα να συμπροσευχώμεθα και συλλειτουργούμεθα μετ΄ αυτών, πράγμα το οποίον  διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν, από του Αθηναγόρου μέχρι σήμερον του κ. Βαρθολομαίου, τόσον οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσον και διάφοροι άλλοι Οικουμενισταί Αρχιερείς των λοιπών Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών!

Oι Πατέρες έλεγον δια τον Αββάν Σισώην τα εξής περί των τελευταίων στιγμών της ζωής του

Όταν επρόκειτο να αποθάνη ο Αββάς Σισώης και οι πατέρες εκάθηντο κοντά εις το κρεββάτι του, έλαμψεν έξαφνα το πρόσωπόν του πάρα πολύ και λέγει προς αυτούς χαρούμενος: Ιδού, ήλθεν ο Αββάς Αντώνιος. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να, τώρα ήλθεν ο χορός των Προφητών, και το πρόσωπόν του έλαμψε περισσότερον. Μετ΄ ολίγας στιγμάς με λαμπρόν πάλιν πρόσωπον είπε: Να τώρα προσήλθεν ο χορός των Αποστόλων, και εφαίνετο ως να συνωμίλλει με μερικούς αοράτους επισκέπτας.                                                                 

Οι παριστάμενοι γέροντες τον παρεκάλεσαν και του έλεγον:                                                                     

--Πάτερ, με ποίον ομιλείς;                                                                                                                                           

Εκείνος απήντησε. Τώρα ήλθον να με παραλάβουν οι Άγγελοι και παρακαλώ να με αφήσουν ολίγον να μετανοήσω. Οι πατέρες του απαντούν. Πάτερ, συ δεν έχεις ανάγκην να μετανοήσης.                                                                                                

Με βαθείαν ταπείνωσιν τους λέγει πάλιν ο Όσιος Σισώης. Σας διαβεβαιώ, ότι πραγματικώς δεν γνωρίζω, εάν έβαλα αρχήν μετανοίας.                                                                                                                 

Εν τω μεταξύ όλοι εγνώριζον, ότι ήτο τέλειος. Έξαφνα το πρόσωπόν του ήστραψεν όπως ο ήλιος και όλοι εφοβήθησαν. Προς τους καταπλήκτους Γέροντας ο Αββάς Σισώης λέγει. Βλέπετε; Ήλθεν ο Κύριος και λέγει, φέρετέ μου το σκεύος της ερήμου.                                                                                                            

Αμέσως δε με τους λόγους αυτούς παρέδωκε το πνεύμα του. Την στιγμήν δε της εξόδου τής μακαρίας ψυχής του εφάνη ως μία αστραπή και το κελλί εγέμισεν από ευωδίαν.

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ --- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Το μεγαλείον της Παρθένου είναι αρρήκτως συνδεδεμένον προς το άρρητον μεγαλείον του θείου Χριστολογικού μυστηρίου. Το θαύμα της συνέχεται στενώτατα προς το άπειρον θαύμα της επί γης αρρήτου επιδημίας του Λόγου του Θεού. Εκτός του μυστηρίου του Υιού της, το μυστήριον της Παρθένου μένει μετέωρον, ουδέν απολύτως ουσιαστικόν νόημα ενέχον. Εν τω Υιώ καταξιούται η Μήτηρ. Η θεία αυτής Μητρότης συνέχεται αδιαστάτως μετά του μυστηρίου του απειράνδρου Τόκου της. Το αξίωμα της Θεοτόκου αποκενούται, αν και προς ώραν έστω αποχωρισθή του μυστηρίου της εν Χριστώ οικονομίας. Το δόγμα της Θεοτόκου εισάγει την Χριστολογίαν, συμπλέκεται και συνυφαίνεται μετά της Χριστολογίας. Τας δύο ταύτας αλληλενδέτους του δόγματος στιγμάς ουδείς δύναται ν΄ αποχωρίση, άνευ ουσιαστικής ρήξεως συνόλου του χριστολογικού θαύματος. Η ορθόδοξος θεολογία το αξίωμα της Παρθένου βλέπει πάντοτε εκ της οπτικής γωνίας του Χριστολογικού δόγματος. Βλέπει την Θεοτόκον ως την εισιτήριον θύραν την εισάγουσαν εις το πεδίον της εν μυστηρίω αφράστου οικονομίας του Λόγου. Ασφαλώς δεν γνωρίζομεν τι θα συνέβαινεν, αν δεν ανεδεικνύετο εν τω κόσμω ο άνθρωπος, δια του οποίου θα καθίστατο δυνατή η εν τη σκηνή του κόσμου τούτου είσοδος του απείρου Λόγου της ζωής.

Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά... Άνοιγμα μουσουλμανικού τεμένους στην καρδιά της .... Τρίτης Ρώμης !

Ο Ερντογάν στη Μόσχα για το άνοιγμα Μουσουλμανικού Τεμένους

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν θα συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που θα παρακολουθήσουν την τελετή έναρξης του Μεγάλου Τζαμιού στη Μόσχα, είπε ο εκπρόσωπος του Ρώσου ηγέτη, Ντμίτρι Πεσκόφ.
«Αναμένουμε ότι στην τελετή έναρξης του τζαμιού θα παρευρεθεί, επίσης, και ο πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής, Μαχμούτ Αμπάς που θα έχει με τον Πούτιν ξεχωριστές συζητήσεις», συνέχισε.
Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου ηγέτη, είπε ότι δεν ήταν ακόμη σε θέση να απαντήσει στο ερώτημα, που έθεσε το πρακτορείο Ίντερφαξ, εάν ο ίδιος ο Πούτιν θα παραστεί στην τελετή έναρξης του τζαμιού.
Η τουρκική πρεσβεία στη Μόσχα ανακοίνωσε ότι ήταν αναμενόμενο "ο Πρόεδρος της Τουρκίας να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις με αφορμή το άνοιγμα του μητροπολιτικού τζαμιού στη Μόσχα στις 23 Σεπτεμβρίου"
Η έναρξη λειτουργίας του μητροπολιτικού τζαμιού στη Μόσχα, μετά την αποκατάστασή του, θα πραγματοποιηθεί στις 23 Σεπτεμβρίου.
Το τζαμί χτίστηκε στη Μόσχα το έτος 1904. Το Μάιο του 2005 ξεκίνησε μια μεγάλης κλίμακα ανασυγκρότηση με πλήρη κατεδάφιση και την οικοδόμηση εκ νέου, σημειώνει το ρωσικό πρακτορείο.

http://www.dimokratianews.gr/

«Προσφέρων και Προσφερόμενος»

 ΑΝΩΝΥΜΟΣ ησυχαστής, συγγραφέας του βιβλίου «Νηπτική θεωρία», διηγείται την ακόλουθη θαυμαστή εμπειρία του: 

Ενώ λειτουργούσα μαζί με το γέροντά μου, είδα σε όραμα τον Κύριο 'Ιησού Χριστό. 
Φορούσε αρχιερατική στολή και ιερουργούσε σύμφωνα με την τάξη της 'Εκκλησίας. 

Παραδόξως όμως, αυτός ήταν και «ο Προσφέρων και ο προσφερόμενος». στη λειτουργία συμμετείχαν και μερικοί από τη συνοδεία του γέροντά μου. 

Δύο απ' αυτούς είχαν τα πρόσωπα ολόλαμπρα από τη θεία χάρη, σαν πρόσωπα αγγέλων. Το σχήμα, το πολυσταύρι και ο σταυρός πού κρατούσαν, άστραφταν πιο δυνατά κι από την αστραπή! 

Λειτουργούσε μαζί μας κι ένας διάκονος. την ώρα πού ο διάκονος μνημόνευε τα ονόματα των χριστιανών, έσκυψε σπλαχνικά προς το μέρος του ο Χριστός και είπε:  " Ας είναι κι αυτοί μαζί μου στη βασιλεία μου". 

Βλέποντας μπροστά μου τον γλυκύτατο 'Ιησού, έκλαιγα από χαρά και θαύμαζα, γιατί αξιώθηκα ν' απολαύσω τη θέα Του. 

Κι όταν τον ασπάσθηκα ατό πανάχραντο στήθος Του, ένιωσα νά λειώνω σαν κερί από την πολλή κατάνυξη και τα δάκρυα. 

Πήρα τότε θάρρος και του είπα κλαίγοντας: «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου». Κι αμέσως ακούω τον 'Ιησού με τη μελίρρυτη γλώσσα Του νά μου λέει: '" Ας γίνει όπως είπες'. 

Ύστερα συνήλθα από το όραμα. Εκείνη όμως τη μέρα, κάθε φορά πού το θυμόμουν, ή καρδιά μου πλημμύριζε από κατάνυξη".