Ελεύθερη η Χριστιανή ομολογήτρια στις Η.Π.Α. "Θέλω να δοξάσω τον Κύριο που ο Λαός Του με οργανωμένα καθημερινώς συλλαλητήρια, ανάγκασε την εξουσία να με αφήσει ελεύθερη!!!

Την φυλάκισαν διότι αρνείται να υπογράφει άδειες "γάμου" ομοφυλόφιλων.

Τάδε έφη Κοσμάς

Kosmas:

Ο αδελφός Διονύσης έγραψε:

Παράθεση:

Εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι η λέξη «ακαινοτόμητος» που ειπώθει από τον Κοσμά είναι λέξη που χρησιμοποιείται κυρίως για να μην πω «μόνο» από αδελφούς του πατρίου. Πόσο λοιπόν Ορθόδοξη μπορεί να είναι μία εκκλησία αν δεν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει την λέξη «ακαινοτόμητος» η οποία ενυπάρχει στην λέξη Ορθοδοξία;

Συμφωνώ με τον αγαπητό Διονύση, ότι η έννοια της λέξης "ακαινοτόμητος" ενυπάρχει στην έννοια της Ορθοδοξίας, η οποία είναι πέρα από κάθε καινοτομία, ή νεωτερισμό. Τη χρησιμοποιούμε όμως πολλές φορές ως επιθετικό προσδιορισμό της λέξης "Ορθοδοξία", όχι μόνο για να επισημάνουμε ότι η Ορθοδοξία, ως αποκαλυμένη από το Θεό Πίστη, δεν επιδέχεται κανένα στοιχείο ανθρώπινης καινοτομίας, ή νεωτερισμού, αλλά και για να την αντιδιαστείλουμε με ορισμένες σχισματικές ή αιρετικές κοινότητες λεγομένων Ορθοδόξων, που χρησιμοποιούν την ονομασία αυτή, όπως είναι οι μονοφυσίτες κ.ά.

Τονίζουμε και πάλι, πως πεποίθησή μας είναι ότι η Εκκλησία, που ίδρυσε ο Χριστός είναι Μία, και παραμένει Μία, και μετά την απόσπαση από αυτή, μεγάλου ή μικρού αριθμού μελών της, για να αποτελέσουν αιρετικές ή σχισματικές καταστάσεις, τις οποίες αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με το Θεό και με τον εαυτό μας, δεν μπορούμε πιά να τους αποκαλούμε Εκκλησία, όσο και αν γινόμαστε δυσάρεστοι σε φίλους και εχθρούς! Σε αντίθετη περίπτωση είμαστε υποκριτές και εμπαίζουμε το Θεό. Ακόμα σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τους αδελφούς μας που ανήκουν σε τέτοιες καταστάσεις, χωρίς να τους λέμε την αλήθεια, τη στιγμή μάλιστα που αυτοί, μερικές φορές, καίτοι βρίσκονται στην πλάνη, αποκαλούν την Εκκλησία μας, την πραγματική Εκκλησία του Χριστού, ότι είναι στην πλάνη και αίρεση!

Βεβαίως, και μεις, όσο μπορούμε, αποφεύγουμε, όταν δεν υπάρχει ανάγκη, να μιλάμε τη σκληρή αυτή γλώσσα, για να μη πικραίνουμε τους εκτός Εκκλησίας αδελφούς, πολύ περισσότερο όταν αυτοί είναι ακατήχητοι, απληροφόρητοι και καλοδιάθετοι. Όμως, δεν μπορούμε για πάντα να αποκρύπτουμε την αλήθεια, γιατί τότε εμείς θα δώσωμε λόγο στο Θεό.

Είναι δυνατόν ποτέ ένας Ορθόδοξος να ειπεί σε ένα πάπικό, ότι ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού; Μπορεί να ειπεί το ίδιο πράγμα σε ένα Λατινόφρονα, που ενώθηκε με τον Πάπα, όπως ο Αθηναγόρας, ο Βαρθολομαίος και όσοι "κοινωνούν" με αυτούς; ΟΧΙ!

Οι Πατέρες, ποτέ δεν δίσταζαν να πουν την αλήθεια, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους! Ας θυμηθούμε τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, με το διάλογο που έκανε ως αιχμάλωτος με τους Μουσουλμάνους Χιόνες!
Αλλοιώς, να μη λέμε, ότι ακολουθούμε τους αγίους Πατέρες μας!

Π.Γεώργιος Μεταλληνός Πολεμικό Μουσείο 14-1-12

Εγκώμιον εις τους Αγίους Θεοπάτορας Ιωακείμ και Άνναν. --- Κοσμά του Βεστίτορος.

Η χθες της Θεοτόκου γενεθλιακή πανήγυρις, την της παγκοσμίου χαράς ημίν εορτήν ευφήμοις δεδοξολόγηκεν υμνωδίαις· η δε σήμερον ημέρα, την ευχαριστίαν τοις γεννήτορσι προσφέρει της Θεομήτορος, ων η αφορμή, απαρχή της απάντων γέγονε σωτηρίας. Τοίνυν της θυγατρός εστιν η των γονέων πανήγυρις· ώσπερ γαρ επί δόξη μητρός συνδοξάζεται τέκνον, ούτω και επί υμνωδία τέκνου, συμμεγαλύνεται μήτηρ· και η σήμερον ευφροσύνη, μνήμη εστί Δικαίων μετ΄ εγκωμίων. Εγένετο εν τοις παλαιοίς καιροίς ανήρ δίκαιος εκ φυλής Ιούδα, ω όνομα Ιωακείμ· ανήρ ένδοξος εν οσιότητι και ευλαβεία· ανήρ επίσημος εν ευγενεία και πλούτω· ανήρ φιλότιμος εν προσαγωγαίς θυσιών· ανήρ εν πάσιν ευάρεστος τω Θεώ· ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ότι περ άτεκνος ων και επιθυμία επί τέκνω συνεχόμενος, την του παναγίου Πνεύματος γεγένηκε Νύμφην· ανήρ ως αληθώς επιτυγχάνων, ότι εισήκουσεν ο Θεός των ευχών αυτού δωρησάμενος τούτω την υπέρ πάντα τα ποιήματα των ουρανίων και επιγείων υψηλοτέραν αξίως θυγατέρα.

Ορθόδοξοι Ύμνοι

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου 2015

Ιωακείμ και Άννης των Θεοπατόρων.

Ἡ σύναξη τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ὁρίστηκε τὴν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι αὐτοὶ ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μὲ τὴν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας της. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις».

Νὰ ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλιακεὶμ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στὴν Ἰουδαία καὶ τὸ περισσότερο χρονικὸ διάστημα στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μὲ βασιλικὸ κῆπο. Παντρεύτηκε τὴν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐκαι τῆς Μαρίας, γυναικὸς αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδὴ οἱ φυλές, Βασιλικὴ καὶ Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μὲ τὴν Ἱεροσύνη, δὲν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπὸ τῆς φυλὲς ποὺ θεωροῦνταν κοινές.

Ο Μέγας Φώτιος: Ο παπισμός είναι αίρεση.

Ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στο άκουσμα της υπερβολικής αυτής βλασφημίας του φιλιόκβε η οποία εναντιώνεται στα Ευαγγέλια, αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους, απορρίπτει τους μακαρίους και Αγ. Πατέρες… Εναντίον όλων μαζί των Προφητών, Αποστόλων, Ιεραρχών, Μαρτύρων και αυτών ίδιων των Δεσποτικών λόγων η βλάσφημη αυτή και θεομάχος φωνή εξοπλίζεται… αυτούς τους απατεώνες και θεομάχους καταδικάσαμε με Συνοδική και θεία ψήφο. Και δεν αποφανθήκαμε στηριζόμενοι στις δικές μας κρίσεις. Φέραμε στο φως και εκθέσαμε πάλι σε όλους την ορισμένη από τις μέχρι τώρα Συνόδους και τους Αποστολικούς θεσμούς καταδίκη… Έτσι και αυτούς, αφού εμμένουν στην πολύμορφη πλάνη τους, τους αποκλείσαμε από κάθε χριστιανική κοινότητα… μόνη η κατά του Αγίου Πνεύματος βλασφημία  …αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια αναθέματα … να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας την γάγγραινα της βλασφημίας … να ξεριζώσουμε τα φύτρα της πονηρίας.

H Oρεινή Γυναίκα --- ΤΟΥ ΚΥΡ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δεν θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;

Από τον Μέγα Μακάριον τον Αιγύπτιον : Όχι στους πονηρούς λογισμούς

«Πρέπει να φυλάγουμε την ψυχή και να μη την αφήνουμε να συνομιλή με βέβηλους και πονηρούς λογισμούς. Όπως το σώμα μολύνεται, όταν έλθη σε συνάφεια με άλλο σώμα και διαπράξη την αμαρτία, έτσι και η ψυχή διαφθείρεται, όταν δέχεται πονηρούς και ακάθαρτους λογισμούς και συμφωνεί και συγκατατίθεται με αυτούς. Και όχι μόνον τους λογισμούς της πονηρίας και της πορνείας, αλλά και κάθε κακίας, λόγου χάριν της απιστίας, της δολιότητος, της κενοδοξίας, της οργής, της φιλονικίας. Αυτό θα πη να καθαρίζουμε τον εαυτόν μας από κάθε μολυσμόν, σαρκικόν ή πνευματικόν» (Β΄ Κορ. Ζ: 1).

Εκκλησιαστικά Νέα

Πηγή : http://neataksi.blogspot.ca/

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές». 

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».

Τη Η΄ (8η) του μηνός Σεπτεμβρίου η Γέννησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Κυρίας ΘΕΟΤΟΚΟΥ και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Πάσας  αληθώς, Άννα, νικάς μητέρας,                                                                                   
Μήτηρ έως αν ση γένηται θυγάτηρ.                                                                                       
Εξήγαγε προς φάος Θεομήτορα ογδόη Άννα.

ΜΑΡΙΑΜ της Θεόπαιδος και Θεοτόκου τα άγια Γενέθλια εορτάζομεν σήμερον. Ταύτης ο πατήρ Ιωακείμ και η μήτηρ Άννα είλκον αμφότεροι το γένος από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ· όθεν ήσαν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν ευγενέστατοι από όλους. Επειδή δε παρέμενον άτεκνοι και ωνειδίζοντο δια την ατεκνία των ταύτην, τούτου ένεκεν δεν έπαυον από του να προσφέρουν εις τον Θεόν διπλά τα δώρα των ως πλούσιοι και φιλόθεοι. Επειδή όθεν και οι δύο ελυπούντο δια το όνειδος της ατεκνίας, ο μεν Ιωακείμ επήγεν εις το όρος, η δε Άννα εισήλθεν εις τον κήπον και οι δύο ομού παρεκάλουν με δάκρυα τον Θεόν δια να χαρίση εις αυτούς καρπόν κοιλίας· δια τούτο και έτυχον του ποθουμένου, και εγέννησαν την Θεοτόκον Μαρίαν, την πάντων Αγίων Αγιωτάτην· και ούτω απέκτησαν μίαν καλλιτεκνίαν ασύγκριτον και εξοχωτάτην, ήτις υπερείχεν όλας τας καλλιτεκνίας των ανθρώπων· και μακάριοι όντες καθ΄ εαυτούς δια την ενάρετον και θεοφιλή αυτών γνώμην, πολλώ μάλλον μακαριώτεροι έγιναν δια την ασύγκριτον χάριν και θείαν τεκνογονίαν ης ηξιώθησαν· επειδή από την ιδικήν των θυγατέρα, ήτοι την αειπάρθενον Μαριάμ, κατεδέχθη να γεννηθή ο Υιός του Θεού. Πως δε και η θεοπρομήτωρ Άννα κατήγετο από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ λέγομεν με συντομίαν τα εξής: Εικοστός τρίτος από το γένος του Δαβίδ ευρίσκεται ο Ματθάν (ή ακριβέστερον ειπείν εικοστός έβδομος, κατά την γενεαλογίαν του Ευαγγελιστού Ματθαίου). Ούτος λοιπόν λαβών γυναίκα Μαρίαν την εκ της φυλής του Ιούδα καταγομένην, εγέννησεν υιόν τον Ιάκωβον, τον πατέρα Ιωσήφ του Μνήστορος, και τρεις θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν. Και η μεν Μαρία γεννά Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή γεννά την Ελισάβετ, η δε Άννα γεννά την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος είναι εγγοναί μεν του Ματθάν και Μαρίας της γυναικός αυτού, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των.

(Εντεύθεν συνάγεται, ότι ο εκ της Θεοτόκου γεννηθείς Κύριος και ο εκ της Ελισάβετ γεννηθείς Πρόδρομος ήσαν δεύτεροι εξάδελφοι· ορθώς δε γράφεται εν τοις Μηναίοις και εν τω Συναξαριστή, ότι η Ελισάβετ και η Σαλώμη ήσαν ανεψιαί της Άννης, ως θυγατέρες των αδελφών αυτής, της Μαρίας και της Σοβής. Εν δε τω Ωρολογίω και εν άλλοις γράφεται, ότι η Άννα ήτο εκ της ιερατικής φυλής του Λευϊ, θυγάτηρ Ματθάν του ιερέως και Μαρίας της γυναικός αυτού).

π.Νικόλαος Μανώλης, Το εν Χώναις θαύμα - Η Ορθόδοξη διδασκαλία για τους Αγγέλους

http://katihisis.blogspot.gr/2015/09/mp3-2015_8.html

https://www.youtube.com/watch?v=rNuFv11amJY

Λόγος εις το Γενέσιον της Θεοτόκου

Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος; (Άσμα Ασμάτων 6, 10)

Και ποίος νους πλέον δύναται να εννοήση το μεγαλείον της χαράς της σημερινής εορτής; Ποία γλώσσα ημπορεί να διηγηθή το ύψος της Παρθένου, οπόταν το Πνεύμα το Άγιον δια να φανερώση το μέγεθος, την τιμήν, την καθαρότητα της σήμερον τικτομένης Μαριάμ, προβάλλει ωσάν με απορίαν ερωτηματικώς: «Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος;» Ποίος νους, λέγω, δύναται να εννοήση τους προσήκοντας ύμνους της Παρθένου, οπόταν ιλιγγιά εις το να υμνή την Θεοτόκον και ο υπερκόσμιος και Αγγελικός νους;  Ποία γλώσσα ημπορεί να είπη τους πρέποντας της Παρθένου επαίνους, οπόταν ορώμεν ως ιχθύας αφώνους εις το ύψος της Θεοτόκου και τους πολυφθόγγους ρήτορας; Φθάνει η γραφική αυτή απορία, οπού φανερά ερμηνεύει, ότι τούτο είναι υπέρ δύναμιν, διότι τούτο είναι το έθος της Γραφής εις τα δυσνόητα και υψηλά. Όθεν και δια τον Χριστόν έλεγεν ο Δαβίδ: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και ο Ησαϊας: «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, και ίνα τι ερυθρά αυτού τα ιμάτια;» Και δια την Μετάστασιν της Θεοτόκου λέγεται εις το Άσμα: «Τις αύτη η αναβαίνουσα εκ της ερήμου;» Και εις το Ευαγγέλιον: «Πως έσταί μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω;» και όσα τοιαύτα υπάρχουν εις την Γραφήν. Αρκεί, λέγω, η ερώτησις αύτη να σε χειραγωγήση, ότι το Πνεύμα το Άγιον εις το Άσμα με την Σολομώντειον γλώσσαν διδάσκει δια του ερωτηματικού αυτού, ότι ουδείς ισχύει κατ΄ αξίαν να επαινέση την Θεοτόκον ως Μητέρα Θεού γενομένην.  

ΛΟΓΟΣ Β΄ εις το Γενέσιον της υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ. --- Του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ιωάννου Μοναχού και Πρεσβυτέρου του Δαμασκηνού.

Δεύτε πάντα τα έθνη, παν γένος ανθρώπων και γλώσσα και ηλικία πάσα και άπαν αξίωμα, μετ΄ ευφροσύνης το της παγκοσμίου ευφροσύνης Γενέθλιον εορτάσωμεν· ει γαρ Ελλήνων παίδες, δαιμόνων ψεύδη, μύθω κλεπτόντων τον νουν και συσκιαζόντων την αλήθειαν, και βασιλέων γενέσια δια πάσης ήγον τιμής, δώρον έκαστος προσφέρων το κατά δύναμιν, και ταύτα λυμαινομένων τον βίον, πόσω μάλλον ημάς εχρήν της Θεοτόκου τιμάν το Γενέθλιον, δι΄ ης άπαν το βρότειον επανώρθωται γένος, δι΄ ης της προμήτορος Εύας η λύπη εις χαράν μεταβέβληται; Εκείνη μεν γαρ, «Εν λύπαις τέξη τέκνα» δι΄ αποφάσεως θείας ακήκοεν· αύτη: «Χαίρε, κεχαριτωμένη»· εκείνη: «Προς τον άνδρα η αποστροφή σου»· αύτη: «Ο Κύριος μετά σου». Τι ουν τη Μητρί του Λόγου, αλλ΄ ή λόγον προσοίσωμεν; Πάσα η κτίσις συνευωχείσθω και υμνείτω της ιεράς Άννης την ιερωτάτην λοχείαν· ήνεγκε γαρ τω κόσμω θησαυρόν αγαθών αναφαίρετον· δι΄ αυτής γαρ ο Κτίστης πάσαν φύσιν προς το κρείττον μετεστοιχείωσε δια μέσης της ανθρωπότητος· ει γαρ άνθρωπος, μέσος νου και ύλης ιστάμενος, σύνδεσμός εστι πάσης ορατής και αοράτου κτίσεως, ενωθείς ο Δημιουργός Λόγος του Θεού τη φύσει της ανθρωπότητος, δια ταύτης απάση τη κτίσει ήνωται. Εορτάσωμεν (τοίνυν) την λύσιν της ανθρωπίνης στειρώσεως, ότι λέλυται ημίν των αγαθών η στείρωσις. Αλλά τίνος ένεκεν εκ στείρας η Παρθένος Μήτηρ γεγένηται; Έδει γαρ το μόνον καινόν υπό τον ήλιον, το των θαυμάτων κεφάλαιον, προοδοποιηθήναι τοις θαύμασι, και κατά μικρόν από των ταπεινοτέρων επαναβήναι τα μείζονα.