Μαρία η Μητέρα του Θεού.
«Ο Θεόφρων
ήθροισται λαός· της γαρ δόξης Θεού το σκήνωμα, εκ Σιών μεθίσταται προς ουράνιον
δόμον, ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων, φωνή αφράστου αγαλλιάσεως· και εν
ευφροσύνη βοά τω Χριστώ· ο δεδοξασμένος, των Πατέρων και ημών, Θεός ευλογητός
ει (ωδή ζ΄).
Ο λαός, λέγει,
των Χριστιανών, ο τα θεία και ουράνια φρονών, εσυνάχθη σήμερον εν ταις του
Χριστού αγίαις Εκκλησίαις, δια να εορτάση και να πανηγυρίση. Επιφέρει δε
ακολούθως ο Μελωδός και την αιτίαν της τοιαύτης εορτής τε και πανηγύρεως.
Επειδή, λέγει, το σκήνωμα της δόξης του Θεού, η Κυρία Θεοτόκος, περί της οποίας
γράφει ο Δαβίδ «Ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο Ύψιστος» (Ψαλμ. με΄ 4)· όπερ
ερμηνεύει ο Δαμασκηνός Ιωάννης· «Σκήνωμα αυτού την Παρθένον ο Ύψιστος έθετο και
ηγίασεν, εν μέσω αυτής κατασκηνώσας, και ασάλευτον έδειξε, των της Παρθενίας
σημάντρων αυτής μη παρασαλευθέντων». Επειδή η Παρθένος, λέγω, μετεστάθη από την
Σιών εις τας ουρανίους μονάς του Υιού της, όπου εκφωνείται ο καθαρός ήχος των
εορταζόντων, και εξέρχεται η φωνή της α ρ ρ ή τ ο υ χαράς και αγαλλιάσεως, κατά το ειρημένον υπό
του Δαβίδ «Ότι διελεύσομαι εν τόπω σκηνής θαυμαστής έως του οίκου του Θεού, εν
φωνή αγαλλιάσεως και εξομολογήσεως ( ήτοι ευχαριστίας), ήχου εορτάζοντος»
(Ψαλμ. μα΄ 4). Τούτο δε το ρητόν ο μεν Θεολόγος Γρηγόριος ούτως ερμηνεύει·
O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 20 Αυγούστου 2015
Σαμουήλ προφήτου, Λουκίας μάρτυρος.
Γεννήθηκε στὴν Ἀρμαθαὶμ Σιφὰ στὸ ὄρος
Ἐφραίμ, ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλκανᾶ καὶ τῆς Ἄννας, ἡ ὁποία ἦταν
στεῖρα καὶ διὰ τῆς προσευχῆς ὁ Θεὸς τῆς χάρισε παιδί, τὸν Σαμουήλ, ποὺ τὸν
ἀφιέρωσε στὸ Θεὸ γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν εὐγνωμοσύνη της.
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός :
Θάρθη
καιρός νά σάς πάρουν οι εχθροί σας καί τή στάχτη από τή φωτιά, αλλά σείς νά μήν
αλλάξετε την πίστι σας, όπως θά κάμνουν οί άλλοι. "
"Πολλοί
θά χάνωνται από τήν πείνα".
"Οι
πλούσιοι θά γίνουν πτωχοί καί οι πτωχοί θά πεθάνουν".
Ο,τι
σάς ζητούν, νά δίνετε• ψυχές μόνον νά γλυτώνετε.
Θά σάς
ζητήσουν τά ντουφέκια• νά έχετε διπλά• νά δώσετε τό ένα καί νά κρατήσετε τό
άλλο.
Ένα
ντουφέκι 100 ψυχές θά γλυτώση ...Δωρόθεος ο Σχολάριος, Μητρ. Λαρίσης, 1888 :
Όρα δε συ, αγαπητέ, μη πιστεύσης αυτοίς, βλέπε
μη απατηθής· μη εκκλίνης εις τα δεξιά, μηδέ εις τα αριστερά, αλλ΄ οδώ βασιλική
βάδιζε, ήτις εστιν η Αποστολική Εκκλησία και οι θείοι ημών Πατέρες. Τούτους
μίμησαι, τούτων μη χωρίζου, τούτων την μνήμην έχε εν τη καρδίαν σου και εν τω
νω ημέρας και νυκτός, και ου πλανηθής. Όταν ίδης πολλούς ασυνετούντας, μη
ξενίζου· δει ταύτα γενέσθαι. Όταν ίδης πολλούς ψευδοπροφήτας, ψευδοχρίστους,
πλανολόγους, υπομνήσθητι του Δεσπότου λέγοντος, ότι εγερθήσονται ψευδοπροφήται
και ψευδόχριστοι, ώστε, ει δυνατόν πλανήσαι και τους εκλεκτούς· αλλ΄ ουαί τοις
γράφουσι πονηρίαν.
Τάδε έφη Κοσμάς -- (το έτος 2007)
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το φαινόμενο ν’ ανακηρύσσουν μερικοί, κατά τις προτιμήσεις τους, ή τις σκοπιμότητές τους, ή για οποιαδήποτε άλλο λόγο, νέους «αγίους».
Κατ’ αρχήν, οφείλω να διευκρινίσω ότι με τις παρακάτω απόψεις μου, δεν θέλω ούτε κατ’ ελάχιστον να αμφισβητήσω το κύρος, τη αρετή και τους ασκητικούς ή άλλους προσωπικούς αγώνες τέτοιων προσώπων, τουλάχιστον όσους ευτύχησα να γνωρίσω. Πιστεύω, ότι τα πρόσωπα αυτά, μάλλον λυπούνται όταν βλέπουν απ’ τον ουρανό την «αγιοποίησή» τους. Θα εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους πιστεύω αυτό το πράγμα. Είναι δε αυτοί οι εξής:
1. Τους αγίους τους φανερώνει στην Εκκλησία ο Θεός. Δεν τους κάνουν οι άνθρωποι.
Βέβαια, στον Παράδεισο θα πάνε μόνο οι άγιοι. Εύχομαι όλοι οι κεκοιμημένοι να προγεύονται τα αγαθά της βασιλείας των Ουρανών. Όμως, όσους θα βάλει ο Θεός στον Παράδεισο, δεν σημαίνει ότι η εν τω κόσμω ευρισκομένη ακόμη Εκκλησία πρέπει να τους τιμά ως αγίους. Η Εκκλησία τιμά ως αγίους, όσους φανέρωσε ο Θεός ότι θέλει να δοξάζονται απ’ την παρούσα ζωή, για να είναι πρότυπα για τη δική μας σωτηρία. Να είναι «κανόνες πίστεως» και «εικόνες» αρετής!
Τόσο, η Αγία Γραφή, όσο και οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, πως απαραίτητος όρος της σωτηρίας μας είναι η Ορθόδοξη Πίστη, και τα ενάρετα έργα μας. Χωρίς αυτά τα δύο πράγματα, δεν πρέπει να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε. ΄Ομως, ο Θεός δεν δεσμεύεται ο ίδιος από τις εντολές Του αυτές. Μπορεί δηλ. ο Κύριος να σώσει και κάποιον, πέρα απ’ τις προϋποθέσεις Του αυτές. Οι νόμοι του Κυρίου είναι υποχρεωτικοί για μας. Δεν δεσμεύεται όμως ο Θεός από κανένα νόμο Του.
Πως, φανερώνει ο Θεός στην Εκκλησία Του, ποιους σεσωσμένους θέλει να τιμά και δοξάζει ως αγίους; Με «θεία σημεία», τα οποία εκδηλώνονται και εν ζωή, προπαντός όμως κατά το θάνατό τους ( π.χ. το μαρτύριό τους), αλλά και μετά θάνατον.
΄Ετσι, το σκήνωμά τους πολλές φορές τηρείται αδιάφθορο, μυροβλύζει, θαυματουργεί. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, γιατί πολλές φορές ο διάβολος παρουσιάζει ψεύτικα θαύματα («θαυματουργίες») για να πλανήσει τους πιστούς, όπως θα κάνει ο Αντίχριστος με τον ψευδοπροφήτη στις έσχατες μέρες. Θ’ αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ο διάβολος γνωρίζει π.χ. ότι στη γη είναι θαμμένα οστά νεκρών. Μπορεί, λοιπόν, να εμφανισθεί δήθεν ως «άγιος» στον ύπνο ή όραμα σ’ ορισμένους και να του είπει που είναι θαμμένος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ορίζουν να γκρεμίζονται ναοί, που έχουν ανεγερθεί σε τέτοιους «αγίους», που τα δήθεν «λείψανά» τους ανακαλύφθηκαν με όνειρα, ή οράματα! Κάτι πρέπει να ήξεραν οι Πατέρες από τις μεθοδείες αυτές του διαβόλου.
2. Βασικό στοιχείο που πρέπει επίσης ιδιαίτερα να προσέχουμε εμείς οι πιστοί, είναι οι άγιοι που τιμάμε να είναι Ορθόδοξοι. Τονίζουμε αυτό, γιατί στις έσχατες μέρες μας θα προβάλλονται ως άγιοι, άτομα, που δεν θα είναι Ορθόδοξοι.
Η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει σήμερα τους πιστούς, δεν προσπαθεί να νοθεύσει μόνο τις αλήθειες της πίστης μας, αλλά και το Ορθόδοξο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Κι’ αυτό, αν το πετύχει είναι μέγιστο κατόρθωμα του διαβόλου, γιατί οι άγιοι είναι οι απλανείς οδηγοί στη σωτηρία μας. Αν πιστεύουμε, ό,τι πίστευαν και εκείνοι, και αν πράττουμε ό,τι έπρατταν και εκείνοι, τότε θα αποκτήσουμε και εμείς τον Παράδεισο.
Για να μη μακρύνω τον λόγο, θα επισημάνω μόνο τούτο. Πολύ φοβάμαι, ότι σήμερα «αγιοποιούνται» πρόσωπα, τα οποία σπάνια, ή καθόλου δεν είναι Ορθόδοξα, ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μιλάνε για την ορθή πίστη, ως απαραίτητο όρο της σωτηρίας των ανθρώπων. Και το ακόμη χειρότερο, για να εξουδετερώσουν την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, οι οποίοι εντέλλονται την παύση της «κοινωνίας» των πιστών με τους αιρετικούς επισκόπους, ή με όσους «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, διδάσκουν τ’ αντίθετα!
Αυτό γίνεται όχι μόνο με τα όσα είπαν εν ζωή, ή τα όσα οι βιογράφοι τους βάζουν στο στόμα τους, ότι δήθεν είπαν, αλλά και απ’ το γεγονός, ότι οι ίδιοι είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους, ή «κοινωνούσαν» με όσους είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους! Στώμεν καλώς!
1. Τους αγίους τους φανερώνει στην Εκκλησία ο Θεός. Δεν τους κάνουν οι άνθρωποι.
Βέβαια, στον Παράδεισο θα πάνε μόνο οι άγιοι. Εύχομαι όλοι οι κεκοιμημένοι να προγεύονται τα αγαθά της βασιλείας των Ουρανών. Όμως, όσους θα βάλει ο Θεός στον Παράδεισο, δεν σημαίνει ότι η εν τω κόσμω ευρισκομένη ακόμη Εκκλησία πρέπει να τους τιμά ως αγίους. Η Εκκλησία τιμά ως αγίους, όσους φανέρωσε ο Θεός ότι θέλει να δοξάζονται απ’ την παρούσα ζωή, για να είναι πρότυπα για τη δική μας σωτηρία. Να είναι «κανόνες πίστεως» και «εικόνες» αρετής!
Τόσο, η Αγία Γραφή, όσο και οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, πως απαραίτητος όρος της σωτηρίας μας είναι η Ορθόδοξη Πίστη, και τα ενάρετα έργα μας. Χωρίς αυτά τα δύο πράγματα, δεν πρέπει να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε. ΄Ομως, ο Θεός δεν δεσμεύεται ο ίδιος από τις εντολές Του αυτές. Μπορεί δηλ. ο Κύριος να σώσει και κάποιον, πέρα απ’ τις προϋποθέσεις Του αυτές. Οι νόμοι του Κυρίου είναι υποχρεωτικοί για μας. Δεν δεσμεύεται όμως ο Θεός από κανένα νόμο Του.
Πως, φανερώνει ο Θεός στην Εκκλησία Του, ποιους σεσωσμένους θέλει να τιμά και δοξάζει ως αγίους; Με «θεία σημεία», τα οποία εκδηλώνονται και εν ζωή, προπαντός όμως κατά το θάνατό τους ( π.χ. το μαρτύριό τους), αλλά και μετά θάνατον.
΄Ετσι, το σκήνωμά τους πολλές φορές τηρείται αδιάφθορο, μυροβλύζει, θαυματουργεί. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, γιατί πολλές φορές ο διάβολος παρουσιάζει ψεύτικα θαύματα («θαυματουργίες») για να πλανήσει τους πιστούς, όπως θα κάνει ο Αντίχριστος με τον ψευδοπροφήτη στις έσχατες μέρες. Θ’ αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ο διάβολος γνωρίζει π.χ. ότι στη γη είναι θαμμένα οστά νεκρών. Μπορεί, λοιπόν, να εμφανισθεί δήθεν ως «άγιος» στον ύπνο ή όραμα σ’ ορισμένους και να του είπει που είναι θαμμένος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ορίζουν να γκρεμίζονται ναοί, που έχουν ανεγερθεί σε τέτοιους «αγίους», που τα δήθεν «λείψανά» τους ανακαλύφθηκαν με όνειρα, ή οράματα! Κάτι πρέπει να ήξεραν οι Πατέρες από τις μεθοδείες αυτές του διαβόλου.
2. Βασικό στοιχείο που πρέπει επίσης ιδιαίτερα να προσέχουμε εμείς οι πιστοί, είναι οι άγιοι που τιμάμε να είναι Ορθόδοξοι. Τονίζουμε αυτό, γιατί στις έσχατες μέρες μας θα προβάλλονται ως άγιοι, άτομα, που δεν θα είναι Ορθόδοξοι.
Η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει σήμερα τους πιστούς, δεν προσπαθεί να νοθεύσει μόνο τις αλήθειες της πίστης μας, αλλά και το Ορθόδοξο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Κι’ αυτό, αν το πετύχει είναι μέγιστο κατόρθωμα του διαβόλου, γιατί οι άγιοι είναι οι απλανείς οδηγοί στη σωτηρία μας. Αν πιστεύουμε, ό,τι πίστευαν και εκείνοι, και αν πράττουμε ό,τι έπρατταν και εκείνοι, τότε θα αποκτήσουμε και εμείς τον Παράδεισο.
Για να μη μακρύνω τον λόγο, θα επισημάνω μόνο τούτο. Πολύ φοβάμαι, ότι σήμερα «αγιοποιούνται» πρόσωπα, τα οποία σπάνια, ή καθόλου δεν είναι Ορθόδοξα, ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μιλάνε για την ορθή πίστη, ως απαραίτητο όρο της σωτηρίας των ανθρώπων. Και το ακόμη χειρότερο, για να εξουδετερώσουν την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, οι οποίοι εντέλλονται την παύση της «κοινωνίας» των πιστών με τους αιρετικούς επισκόπους, ή με όσους «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, διδάσκουν τ’ αντίθετα!
Αυτό γίνεται όχι μόνο με τα όσα είπαν εν ζωή, ή τα όσα οι βιογράφοι τους βάζουν στο στόμα τους, ότι δήθεν είπαν, αλλά και απ’ το γεγονός, ότι οι ίδιοι είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους, ή «κοινωνούσαν» με όσους είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους! Στώμεν καλώς!
Αυτήν την συμβουλή έδωσε ο Αββάς Ποιμήν
Αυτήν την
συμβουλή έδωσε ο Αββάς Ποιμήν σε κάποιον αδελφό, που τον επισκέφθηκε και του
είπε ότι έχει πολλούς λογισμούς και κινδυνεύει από αυτούς.
Ο Γέροντας τον
έβγαλε έξω στο ύπαιθρον και του είπε: «Άνοιξε την αγκαλιά σου και πιάσε τους ανέμους».
Ο επισκέπτης του αποκρίθηκε ότι δεν είναι ικανός να πιάση τους ανέμους. Τότε ο
Αββάς Ποιμήν του είπε: «Εάν είναι αδύνατον να πιάσης τους ανέμους, ούτε τους
λογισμούς μπορείς να τους εμποδίσης να μπουν μέσα σου. Δικό σου χρέος όμως
είναι να αντισταθής σ΄ αυτούς».
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ
Ο Ιησούς είναι
κοινή περιουσία, ως Θεός και άνθρωπος, της Ορθοδοξίας, του Καθολικισμού, του
Προτεσταντισμού και όλων των αιρετικών ομάδων των δύο τελευταίων. Αλλά το φως
Του, το αϊδιον και άκτιστον, είναι κτήμα και θησαυρός αναφαίρετος μόνον της
Ορθοδοξίας. Ο Καθολικισμός το ηρνήθη ως θείαν ενέργειαν, παρούσαν εν τη
Εκκλησία, ο Προτεσταντισμός το ηγνόησεν, αι άλλαι αιρετικαί μικροομάδες
ουδέποτε το είδον. Η Ορθοδοξία ελλάμπεται εξ αυτού, ανεχωνεύθη μετ’ αυτού, ζη
με αυτό. Και εντεύθεν η αβυσσαλέα ειδοποιός διαφορά—συν ταις άλλαις—της
παμφώτου αγίας Εκκλησίας μας με τας αιρετιζούσας…
Εάν ανατρέξωμεν
εις τα μέσα του δεκάτου τετάρτου αιώνος, θα ίδωμεν το χάσμα, όπερ διήνοιξε το
σχίσμα, να ευρύνεται, να γίνεται βαθύτερον και να συνειδητοποιήται μία ιστορική
και θεολογική τομή μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Και ούτως η μεν Ανατολική
Εκκλησία ευρίσκεται εν μυστική συναφεία και μεθέξει με το άγιον φως της
Θεότητος του Ιησού, η δε Δυτική, ως αρνούμενη την κατ’ ενέργειαν άμεσον σχέσιν
με τον Θεόν, ενεπλάκη «ταις του βίου πραγματείαις» και εγένετο εις εγκόσμιος
οργανισμός, μόλις διακρινόμενος από τον «εν τω πονηρώ κείμενον» κόσμον…
«ΝΕΦΟΣ ΜΑΡΤΥΡΩΝ»
Τοῦ Ἀρχιμ. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη
Διαβάζουμε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας, κάποια στιγμή, νόμισε ὅτι δὲν ὑπῆρχε ἄλλος ἄνθρωπος στὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, ποὺ νὰ πιστεύει στὸ Θεὸ καὶ νʼ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ ἅγιο θέλημά Του. Βλέποντας τὴ γενικὴ κατάπτωση καὶ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων τοῦ καιροῦ του ἀπελπίστηκε, ἀπογοητεύτηκε καὶ γεμάτος παράπονο κραύγασε στὸ Θεό· «Ὑπολέλειμμαι ἐγὼ μονώτατος» (Γ΄
Βασ. 19,10). Κύριε ἀπέμεινα
τελείως μόνος μου· κανένα ἄλλο δὲν βλέπω νὰ πιστεύει στὸ ὄνομά Σου. Βέβαια ὁ
Προφήτης Ἠλίας ἔπεσε ἔξω στὶς ἐκτιμήσεις του. Ὁ Θεὸς τοῦ ἀπεκάλυψε ὅτι ὑπῆρχαν
7.000 ἀκόμη πιστοί, ποὺ δὲν «ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ». Στὴν ἀρχὴ τοῦ 12ου
κεφαλαίου τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει· «Τοιγαροῦν
καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος Μαρτύρων, ὄγκον
ἀποθέμενοι πάντα (τὸν ὄγκο δηλαδὴ τῶν βιοτικῶν πραγμάτων καὶ ὑποθέσεων, ποὺ κουβαλᾶμε
πάνω μας) καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν,
διʼ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως
ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν...». Ἔχουμε δηλαδή, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἕνα νέφος
Μαρτύρων, ποὺ μᾶς περιτριγυρίζει, μᾶς περιβάλλει καὶ μᾶς ἐνθαρρύνει συγχρόνως,
νὰ κάνουμε τὸν ἀγώνα μας, νὰ ζήσουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ μὲ ὑπομονὴ ἔχοντας στὸ νοῦ
μας τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ τίποτα ἄλλο. Ἄς ἀναλύσουμε λίγο τὴν ἔννοια «νέφος».
Ἐμεῖς, ὅταν ἀκούσουμε νέφος, συνήθως τὸ συνδέουμε μὲ ἄσχημα καὶ βλαβερὰ
πράγματα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Λέμε τὸ νέφος τῆς ἀτμοσφαιρικῆς
ρυπάνσεως, τὸ ραδιενεργὸ νέφος, ποὺ σχηματίζεται ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς βόμβες ἀλλὰ
καὶ ἀπὸ τὰ ἀτυχήματα, ποὺ συμβαίνουν στὰ πυρηνικὰ ἐργοστάσια, τὸ νέφος ποὺ
δημιουργεῖ ὁμίχλη ἢ μιὰ παρατεταμένη κατάσταση βροχῆς καὶ ὑγρασίας καὶ κάνει τὸ
κλίμα ἀνθυγιεινό.