π. Θεόδωρος Ζήσης : Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«Ἔπαυσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ διακρίνουν μεταξὺ ὀρθοῦ καὶ ἐσφαλμένου,  μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης. Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς νέας  αὐτῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, τῆς Παναιρέσεως αὐτῆς κατὰ τὸν  Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατὰ μικρὲς δόσεις ἐπὶ δεκαετίες  καὶ καλυμμένο μὲ ὀρθοδοξοφανὲς περικάλυμμα σὰν τὴν Οὐνία, μὲ  παρερμηνευόμενα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς  Ἐκκλησίας, ἔχει ναρκώσει τὶς συνειδήσεις τῶν περισσοτέρων καὶ  μάλιστα πολλῶν κληρικῶν καὶ θεολόγων. Ἔχει δημιουργήσει μία  φανταστική, ψεύτικη ἀτμόσφαιρα εἰρήνης καὶ ἑνότητος μὲ τὸν δῆθεν  διάλογο τῆς ἀγάπης, μέσα στὴν ὁποία ἀναπαύονται μακάρια τὰ πλήθη, 

ποὺ παίρνουν ἀνυποψίαστα καὶ δωρεὰν ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης τὸ  χαπάκι τῆς οἰκουμενιστικῆς ἡρωίνης».

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ - ΠΕΠΟΙΚΙΛΜΕΝΗ ΤΗ ΘΕΙΑ ΔΟΞΗ

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 2

Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τήν Ἱερωσύνη:

«Εἰσί τινα μέρη θαλάσσης, ἅ κητώδη μεγάλα θηρία τρέφουσιν· οἱ γοῦν ἐν αὐτοῖς πλέοντες, κώδωνας ἐκκρεμῶσι τῶν πλοίων, ἵνα διά τῆς ἠχοῦς τούτων ἐκπληττόμενα φεύγωσι τά θηρία. Καί ἡ θάλασσα δέ τοῦ ἡμετέρου βίου πολλά καί δεινότερα τρέφει θηρία, τά πονηρά πάθη λέγω καί τούς ἐφόρους αὐτῶν πονηροτέρους δαίμονας· ἐπιπλεῖ δέ τήν θάλασσαν ταύτην οἷά τις ναῦς ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία καί ἀντί κωδώνων ἔχει τούς πνευματικούς διδασκάλους, ἵνα διά τῆς ἱερᾶς ἠχοῦς τῆς τούτων διδασκαλίας τούς νοητούς ἀποτρέπηται θῆρας. Καί τοῦτʼ ἄρα τυποῦσα καί ἡ τοῦ Ἀαρών στολή κώδωνας εὐήχους εἶχε παρηρτημένους καί θέσπισμα ἦν ἀκουστήν εἶναι τήν φωνήν αὐτῶν ἐν τῷ τόν Ἀαρών λειτουργεῖν».

Eρμηνεία:

«Ὑπάρχουν μερικά θαλάσσια μέρη πού τρέφουν μεγάλα κητώδη θηρία. Ὅσοι λοιπόν πλέουν σʼ αὐτά τά μέρη, κρεμοῦν κώδωνες στά πλευρά τῶν πλοίων, ὥστε τά θηρία τρομαγμένα ἀπό τόν ἦχο τους νά φεύγουν. Καί τοῦ δικοῦ μας βίου ἡ θάλασσα τρέφει πολλά καί φοβερώτερα θηρία, τά πονηρά πάθη δηλαδή, καί τούς πρόξενους τῶν παθῶν δαίμονες πού εἶναι πονηρότεροι. Ἐπιπλέει σʼ αὐτήν τή θάλασσα σάν πλοῖο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί ἀντί γιά κώδωνες ἔχει τούς πνευματικούς διδασκάλους, ὥστε μέ τόν ἱερό ἦχο τῆς διδασκαλίας τους νά ἀπομακρύνει τά νοητά θηρία. Αὐτό προφανῶς προτυπώνοντας ἡ στολή τοῦ Ἀαρών, εἶχε εὔηχους κώδωνες ραμμένους στά ἄκρα της καί σύμφωνα μέ τά θέσμια ἔπρεπε νά ἀκούγεται ἡ φωνή

τους ὅταν λειτουργοῦσε ὁ Ἀαρών» (Ὁμιλία ΙΓ΄ Τῇ Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ΕΠΕ 9,352).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 18 Αυγούστου 2015

Φλώρου, Λαύρου, Λέοντος Έρμου μαρτύρων.

Ἦταν δίδυμα ἀδέλφια καὶ ἦταν ἄρρηκτα ἑνωμένοι διὰ τῆς θερμῆς πίστεως καὶ ἀγάπης ποὺ εἶχαν πρὸς τὸ Χριστό. Κατάγονταν ἀπὸ τὸ Βυζάντιο καὶ εἶχαν διδαχθεῖ τὸν χριστιανισμὸ καὶ τὴν τέχνη τοῦ λιθοξόου ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πρόκλο (καὶ ὄχι Πάτροκλο, ὅπως λανθασμένα γράφεται ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, καὶ ποὺ ἡ μνήμη του ἔτσι λανθασμένα ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 21^ηἸανουαρίου) καὶ Μάξιμο, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν καὶ μαρτυρικὸ θάνατο γιὰ τὸν Χριστό.

Μετὰ τὸν θάνατο τῶν διδασκάλων τους, ὁ Φλῶρος καὶ ὁ Λαῦρος ἀναχώρησαν στὴν Ἰλλυρία καὶ διάλεξαν σὰν τόπο διαμονῆς τους τὴν πόλη Οὐλπιανά. Στὴν πόλη αὐτὴ ἐργάζονταν τὴν τέχνη τους, ἀλλὰ συγχρόνως μέσῳ αὐτῆς προσπαθοῦσαν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἐκεῖ ὑπῆρχε καὶ κάποιος ἱερέας εἰδώλων, ὀνομαζόμενος Μερέντιος. Ὁ γιὸς αὐτοῦ Ἀθανάσιος ἀπὸ τὸ ἕνα του μάτι ἔπαθε τύφλωση, ποὺ ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη δὲ βρῆκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τοὺς δυὸ τεχνῖτες ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ θεράπευσαν τὸ μάτι τοῦ γιοῦ τοῦ εἰδωλολάτρη ἱερέα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πιστέψουν καὶ οἱ δύο στὸν Χριστό. Αὐτὸ μόλις τὸ ἔμαθε ὁ ἔπαρχος Λύκων, συνέλαβε τοὺς δύο ἀδελφοὺς καί, ἀφοῦ τοὺς βασάνισε φρικτά, τοὺς ἔριξε μέσα σὲ ἕνα πηγάδι, ὅπου καὶ παρέδωσαν τὸ πνεῦμα τους.

Ἔτσι, οἱ δυὸ τεχνῖτες ἀδελφοὶ μπῆκαν στὴν αἰώνια πόλη, «ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός». Τῆς ὁποίας, δηλαδή, τεχνίτης καὶ κτίστης εἶναι αὐτὸς ὁ Θεός.

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο

Το γεροντικό αναφέρει ότι: «Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε:Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Toυ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωήλ.

«Ἂν θελήσουμε νὰ ρίξουμε μιὰ σύντομη ματιὰ στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, σχετικὰ μὲ τὴν Κυρία Θεοτόκο, θὰ δοῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ἡ Παναγία μας κατεῖχε τὴν εἰδικὴ θέση μεταξὺ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἡ θαυμαστὴ προσωπικότητα, ποὺ λαμβάνει διαρκῶς τὴν πρώτη θέση μεταξὺ τῶν κτισμάτων τοῦ Θεοῦ. Γιὰ αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ περισσότερο ἐξυμνημένη μέσα στὸν λειτουργικό μας πλοῦτο. Εἶναι ἡ “Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ”. Καὶ ἀκριβῶς μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ἁγία καὶ Ἱερὰ παράδοση, ποὺ κινοῦνται ἀκαταπαύστως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἐδίδαξαν ἀπὸ τὰ ἀποστολικὰ ἀκόμα ἔτη ὅτι ἡ Παρθένος γέννησε τὸν Θεάνθρωπο Κύριο καὶ ἄρα εἶναι Θεοτόκος. Τὴν ὀνόμασαν Θεοτόκον, ὄχι βέβαια ὅτι ἔδωσε ἀρχὴ καὶ ὕπαρξη στὸν προαιώνιο Θεό, ἀλλὰ διότι ὁ προαιώνιος Θεὸς – Λόγος, ἐχωρήθηκε “ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς καὶ ἐξ αὐτῆς ἀμεταβλήτως”, ἔλαβε τὴν ἀνθρωπίνη φύση καὶ ἔγινε κάτι ποὺ δὲν ἦταν προηγουμένως, δηλ. Θεάνθρωπος.

Οἱ δὲ Τρίτη, Πέμπτη καὶ Ἕκτη Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἀναθεματίζουν ἐκείνους, ποὺ δὲν ὀνομάζουν Θεοτόκον τὴν Ἁγίαν Παρθένον.

Ἀναθεματισμένος, τονίζουν, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος “οὐχ ὁμολογεῖ Θεὸν εἶναι κατὰ ἀλήθειαν τὸν Ἐμμανουὴλ καὶ διὰ τοῦτο Θεοτόκον τὴν Ἁγίαν Παρθένον”. Ὄντως ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ “κυματοθραύστης τῶν αἱρέσεων”, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐπάνω της σπάζουν τὰ μανιασμένα κύματα τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ στὸ Πανάγιο πρόσωπό της θρυμματίζεται ὁ ἀνήθικος τρόπος ζωῆς, τὸν ὁποῖο μάλιστα ὁρισμένοι προσπαθοῦν νὰ τὸν περάσουν ὡς δῆθεν φυσιολογικὸ καὶ ὡς κοινωνικῶς ἀποδεκτόν…

ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΡΟΣΥΝΟΔΟΥ -- «Μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι Πατέρες σου» Σοφία Σολομώντος.

Του μακαριστού αγιορείτου Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου

...Θεωρούμεν αναγκαίον να υπομνήσωμεν ενταύθα, πόσον συνδεδεμένον είναι το διωρθωμένον Γρηγοριανόν Ημερολόγιον μετά του Πασχαλίου Κανόνος, αφού κατενοήθη το αδύνατον της υπάρξεως του πρώτου άνευ της αναθεωρήσεως και προσαρμογής και του δευτέρου. Εάν η πρόχειρος μεταπήδησις κατά δέκα τρεις ημέρας έλυε οριστικώς το ημερολογιακόν ζήτημα, ουδεμία εντεύθεν ανάγκη θα προέκυπτε περί μνείας του Πασχαλίου, επί ανατροπή Κανόνος της α’ Οικουμενικής Συνόδου. Ώστε οι Παλαιοημερολογίται, βλέποντες μακράν, δικαίως διαμαρτύρονται, δι’ αντικανονικάς ενεργείας της Εκκλησίας μας.  

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ

http://apotixisis.blogspot.ca/

(Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 2009. ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ: 1790)


Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν

Τον τελευταίο καιρό, διαβάζω συνεχώς για την “θερμή ομολογία πίστεως” που υπέγραψαν μερικοί Επίσκοποι και αρκετοί κληρικοί,θεολόγοι και λαικοί.

Απορώ πραγματικά γιατί ονομάζεται ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Το μόνο που διάβασα, είναι μία περιγραφή του προβλήματος, μα πουθενά δέν είδα να προτείνουν κάποια λύση.

Είναι σαν τον γιατρό που κάνει διάγνωση καρκίνου και δεν προχωρεί σε θεραπεία

του ασθενή...

Η πίστη μας προδίδεται, έχουμε ουνιτοποιηθεί πλήρως, και οι Ιερείς μας παίζουν χαρτοπόλεμο!

Όχι αγαπητοί αδελφοί.

Η Ορθοδοξία θέλει πράξη (...άρατε τον ζυγόν μου εφ’υμάς... ,Ματθ. 11.29.) και όχι δειλία και κρυφτό πίσω από τις λέξεις.

Ἀλήθεια πῶς μποροῦμε νὰ κοιμόμαστε ἥσυχοι, ὅταν οἱ κατὰ καιροὺς δηλώσεις τῶν διαφόρων μουσουλμάνων ἡγετῶν εἶναι τόσο δηκτικὲς καὶ προκλητικές;

Ο ΕΚΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ

… Ὁ πρώην πρόεδρος τῆς Τουρκίας Τ. Ὀζάλ, ποὺ διαλαλοῦσε τὴν ὀθωμανικὴ δόξα, εἶχε πεῖ: «Θὰ ἐξισλαμίσουμε τὴν Εὐρώπη…». Καὶ κάποτε ἄλλοτε: «Δὲν λησμονοῦμε ὅτι ἡ προέλαση τῶν Τούρκων σταμάτησε μπροστὰ στὴ Βιέννη». Ὁ ἡγέτης τῆς Λιβύης Μαουμὰρ Καντάφι δήλωσε: «Ὑπάρχουν σημάδια ὅτι ὁ Ἀλλὰχ θὰ χαρίσει τὴ νίκη στὸ Ἰσλὰμ μέσα στὴν Εὐρώπη». Καὶ ὁ Ἰρανὸς Arsbam Momeni διακηρύττει: «Ὁ Ἰσλαμισμὸς δὲν ἀστειεύεται οὔτε διαπραγματεύεται, ἀλλὰ καὶ δὲν διανοεῖται νὰ ὑποχωρήσει. Ὅταν χύνεται τὸ αἷμα τῶν ἀπίστων ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους, οἱ τελευταῖοι πηγαίνουν κατευθεῖαν στὸ παράδεισο... χρειάζεται νὰ χύνεται συνεχῶς αἷμα ἀπίστων» (Ἰσλάμ, Ἱστορία, Ἐπεκτατισμὸς καὶ Βία, σελ. 135).

Πῶς μποροῦμε νὰ ἡσυχάζουμε, ὅταν ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Νταβούντογλου, ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν παλαιὰ ἐπιρροὴ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας στὴν Εὐρώπη, στὴν Μεσόγειο καὶ στὴ Μέση Ἀνατολὴ ἔχει γράψει στὸ νέο του βιβλίο: «Εἶναι ἀδιανόητο νὰ βρίσκεται στὴν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος τὸ Αἰγαῖο καὶ νὰ μὴ τὸ ἔχει ἡ Τουρκία, γιὰ μᾶς αὐτὸ εἶναι τελειωμένο!».

Σύμφωνα μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἡ τουρκικὴ «μαφία» δουλεμπορίας, ποὺ δρᾶ στὴν περιοχὴ τοῦ Αἰγαίου, εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπωφελεῖται καὶ ἀποκομίζει τεράστια κέρδη ἀπὸ τὴν ὅλη ὑπόθεση, καθὼς ἀπαιτεῖ 3.000 καὶ 7.000 εὐρὼ

κατ᾽ ἄτομο γιὰ τὴ διαφυγή του. Τὸ πρόβλημα συνεπῶς λαμβάνει ἀνησυχητικὲς διαστάσεις, ὅταν στὴ Χώρα μας φιλοξενοῦνται πάνω ἀπὸ 2.500.000 μουσουλμάνοι καὶ ὁ ἀριθμὸς βαίνει ἀνεξέλεγκτα.

Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ στάση τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων ἀπέναντι στὸ πρόβλημα αὐτό;

Εἶναι ἀνθελληνικὴ καὶ προδοτική.

Δυστυχῶς ἡ πολιτεία θέλει νὰ δώσει ψῆφο τουλάχιστον σὲ 643.000 ἀλλοδαπούς. Καὶ ἐὰν δοθεῖ ἡ Ἑλληνικὴ ὑπηκοότητα σὲ κάθε παιδὶ ἀλλοδαπῶν, ποὺ γεννιέται στὴν Ἑλλάδα, ἂς σκεφτοῦμε τί πρό κειται νὰ συμβεῖ.

Παραχωροῦνται δηλαδὴ τὰ ἐθνικὰ δικαιώματα σὲ ὅποιον γεννηθεῖ στὴν Ἑλλάδα, εἴτε εἶναι ἀπὸ τὸ Πακιστάν, εἴτε ἀπὸ τὴν Τουρκία, εἴτε ἀπὸ τὴν Ἰνδία κ.ο.κ. Χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε πέφτουμε θύματα τοῦ γεωπολιτικοῦ ὅπλου τῆς Νέας Τάξης, ποὺ ἐπιζητεῖ μὲ τὴν λαθρομετανάστευση τὴ διάσπαση τῆς ἐθνικῆς συνοχῆς καὶ τὴν ἀποδυνάμωση τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Τουρκία μὲ τὶς εὐλογίες τῶν Η.Π.Α. χρησιμοποιοῦν τὴν λαθρομετανάστευση γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἱερῶν θεσμῶν.