If marriage is redefined:

  • It will impact on our freedom of religion: to teach that marriage is between one man and one woman.
  • It means that our schools are going to have to teach and affirm this to our children.
  • It will send the message that it is acceptable for children to be raised without the presence of a mother or a father.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 23 Ιουλίου 2015

Ιεζεκιήλ προφ., Φωκά ιερομ., Πελαγίας Τήνου.

Ἔζησε στὰ χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατὰ τὸν ἕκτο αἰώνα π.Χ. (κατ’ ἄλλους τὸ 477 π.Χ.). Ὁ πατέρας του ἦταν Ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Βουζί.
 ἀνατροφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ ὑπῆρξε πολὺ ἐπιμελημένη, μέσα στὰπλαίσια τῶν αὐστηρῶν ἠθῶν τῆς πατροπαράδοτης θρησκείας.Ἦταν ἀμείλικτος ἐχθρὸς κάθε κακίας καὶ ἁμαρτίας καὶ ἤλεγχε μὲ θάρρος τοὺς ὑπερόπτες καὶ ἀλαζονικοὺς ἄρχοντες. Ὁ Ἰεζεκιὴλ ἦταν πολὺ ἀγαπητὸς στὸ λαὸ καὶ πολλοὶ προσέρχονταν σ’ αὐτόν, ἀκόμα καὶ πρεσβύτεροι Ἰουδαῖοι, γιὰ νὰ ζητήσουν τὶς συμβουλές του.
Οἱ προφητεῖες του ἀναφέρονται κυρίως στὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μετά. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἰεζεκιὴλ φονεύθηκε ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Γάδ, ἐπειδὴ ἤλεγχε τὶς εἰδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στὴ σημερινὴ Βαγδάτη τοῦ Ἰράκ.

Ἂς ἀναφέρουμε, ὅμως, μερικὰ λόγια τοῦ προφήτη, ποὺ δίνουνἀθάνατα μηνύματα ζωῆς αἰωνίου: «Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸςμὲ λέγων... ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐμαὶ εἰσὶν ...  ψυχὴ  ἁμαρτάνουσα,αὐτὴ ἀποθανεῖται. Ὁ δὲ ἄνθρωπος ὃς ἔσται δίκαιος, ὁ ποιῶν κρίμα καὶ δικαιοσύνην ... ζωὴ ζήσεται, λέγει Κύριος».
Δηλαδή, ὁ Κύριος μίλησε σὲ μένα καὶ εἶπε: «κάθε ζωὴ ἀνθρώπου εἶναι δική μου. Αὐτὸς ποὺ ἁμαρτάνει, αὐτὸς καὶ θὰ τιμωρηθεῖ μὲ θάνατο. Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, ποὺ εἶναι δίκαιος, αὐτὸς ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολές μου καὶ φέρεται μὲ δικαιοσύνη, αὐτὸς θὰ ζήσει αἰώνια, λέγει ὁ Κύριος».

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευμένου ---Τοῦ αειμνήστου Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη θεολόγου

Ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, τότε τῆς ἠθικῆς τά φράγµατα γκρεµίζονται καί κυβερνᾶ ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευµένου.Ὁ θάνατος τοῦ Θεοῦ, πού εἶχε στοχεύσει ὁ ἀθεϊσµός, προκάλεσε τή ψυ- χορραγία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔρηµος πιά ὁ ὑπαρξιακός χῶρος ἀπ᾽ τοῦ Θεοῦ τήν παρουσία, ἔγινε “σπήλαιον ληστῶν”! Ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα δέχεται ἀδιάκοπα τ᾽ ἀνελέητα  χτυπήµατα τοῦ ἀµοραλιστικοῦ ἀθεϊσµοῦ. Τί τραγικό! Ὁ ἄνθρωπος θέλησε τό “πᾶν”, καί βρῆκε τό “µηδέν”! Ἀναζήτησε τό ἄπει- ρο κι ἀντίκρυσε τό χάος. Ὁ ἀγνωστικισµός τόν ὡδήγησε στό µηδενισµό (Nihilismus). Ἀλλ᾽ ὅποιος κι ἄν εἶναι ὁ µηδενισµός - ἠθικός, µεταφυσικός,  γνωσιολογικός - εἶναι ἀντιφατικός, διότι, ἄν τίποτε δέν ὑπάρχει καί καµιά ἀλήθεια δέν εἶναι δυνατή, τότε καί ὁ µηδενισµός δέν εἶναι τίποτ᾽ ἄλλο..παρά ἕνα ψέµα, πού συνθλίβει καί καταπιέζει. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχασε τό Θεό, ἔχασε καί τήν ἀγάπη.Τό µῖσος εἶναι τό µόνο ὅπλο πού τοῦ ἀπόµεινε. Ἡ πώρωση τῆς συνείδησης καί ἡ τύφλωση τῆς ψυχῆς,νεκρώνουν κάθε Χριστιανικό καί ἠθικό ἴχνος. Τοῦτο τόν ἀµοραλισµό τόν ἀντικρύζουµε στήν ἐποχή µας µέ τήν πιό προκλητική του µορφή. (Τόν περιγράφει θαυµάσια ἡ Σοφ. Σολ. στό Β΄κεφάλαιο). Ἄλλωστε ἡ Σοδοµική ἐποχή µας κηρύττει τήν “ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευµένου”, σ᾽ ὅλο τόν κόσµο καί σ᾽ ὅλες τίς µορφές της. Μιά “ἐλευθερία τοῦ ἀπαγορευµένου”, νοµοθετηµένη καί κατοχυρωµένη µέ τούς γνωστούς καί “περίφηµους” “ρατσιστικούς” νόµους! Ἡ τοξίνωση τῆς ψυχῆς ἀπό τ᾽ ἀφιόνι τοῦ ἀθεϊσµοῦ, θά δηµιουργεῖ γιά πάντα πράξεις παράλογες, ἀκατανόητες, ἀπάνθρωπες, βέβηλες, ἔξαλλες, φριχτές, ἀντικοινωνικές, ἀντιπνευµατικές, ἀντιχριστιανικές. Τίς πιό ἀπίστευτες! Πόσο ἐκφραστικός ὁ ψαλµικός στίχος: “Υἱοί ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; Ἱνατί ἀγαπᾶτε µαταιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος;” (Ψαλµ. 4,3). Μή παρασυρόµαστε. ∆έν ὑπάρχει ἐλευθερία στίς ἀπαγορεύσεις τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐντολῶν Του. “Τῇ ἐλευθερίᾳ ᾗ Χριστός ἡµᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί µή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε” (Γαλ. Ε΄ 1). Μονάχα ὁ Χριστός ἐλευθερώνει, σώζει καί µεταµορφώνει.

Ἡ διάρθρωση τού Οικουμενισμού είναι δαιμονική

Ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι κίνηµα, πού ἐπιπόλαια προωθεῖται ἀπό κάποιους µωροφιλόδοξους. Ἔχει σαφεῖς σκοπούς, πού ἄν τούς στοχαστεῖς, θά φρίξεις. Ἡ διάρθρωσή του εἶναι δαιµονική. «Ὑποστηρίζει ὅτι οὐδαµοῦ ὑπάρχει ἀλήθεια. Ὑπόσχεται ὅτι µέ τήν µωσαϊκήν του σύνθεσιν θά δώσῃ λύσιν εἰς ὅλα τά προβλήµατα τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτελεῖ τό µέσον µιᾶς νέας θεωρήσεως τῆς ζωῆς. Εἶναι ἄθεος µέσα εἰς τήν πολυθεΐαν του. Εἶναι ἀσεβής ἐν τῇ ἀποδοχῇ του ὑπό τήν στέγην του, ὅλων τῶν ἀσεβῶν. Παντοῦ βλέπει κλάσµατα ἀληθείας κλάσµατα ἑνός τεθραυσµένου καθρέπτου, τά ὁποῖα φιλοδοξεῖ νά ἑνώσῃ. ∆έν παραδέχεται προσωπικόν Θεόν. Ἀρνεῖται νά δεχθῇ αὐθεντικά, θεόπνευστα δόγµατα. ∆έν πιστεύει εἰς ἀποκεκαλυµµένην ἀλήθειαν. ∆έν ὑπάρχει µία ἀλήθεια, ἀλλά πολλαί, µερικαί, ἀτελεῖς»

Ούτε δό-λι-οι ούτε δό-λιοι αλλά άδολοι δούλοι του Χριστού

Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 22-7-2015

Ο άνθρωπος  πασχίζει αγωνιωδώς και αναλώνεται , για να διεκπεραιώσει τις τρέχουσες καθημερινές εργασίες του, άλλες που χρειάζονται απλώς δικό του μόνο κόπο, σωματικό και πνευματικό  και άλλες που έχουν σχέση με τον πλησίον και χρειάζονται λύση σε επίπεδο διαπροσωπικό και γενικώς και πέρα απ΄ αυτόν. Είναι η μοίρα του. «Εν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου».(Γεν.3,19) Ιδιαίτερα σήμερα με τις δημιουργηθείσες πλασματικές ανάγκες του τρέχοντος πολιτισμού, που τρέχει και δεν προλαβαίνει.

Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη. ---- Ψυχολογική εμβάθυνση στημ παραβολή του ασώτου.

Η παραβολή του Ασώτου εκτιμάται ιδιαιτέρως υπό του πληρώματος εν γένει της Εκκλησίας. Η ευσπλαγχνία και η απεριόριστος αγάπη του ουρανίου Πατρός προς τον αμαρτωλόν άνθρωπον, η τονιζομένη μεγαλειωδώς εις την όλην ευαγγελικήν περικοπήν, προκαλεί έντονον αίσθησιν εις τας ψυχάς των πιστών. 
Λόγω δε της τοιαύτης εντυπώσεως, την οποίαν η παραβολή του Aσώτου δημιουργεί, εξισούται αύτη, ως γνωστόν, πολλάκις πλήρως προς το λοιπόν περιεχόμενον της Αγίας Γραφής. Ούτως αναγνωρίζεται ότι η παραβολή αύτη είναι μεστή σωτηριολογικών νοημάτων και ότι εν αυτή εύρηται συμπεπυκνωμένη η όλη χριστιανική διδασκαλία περί της σωτηρίας του ανθρώπου δια της εν Χριστώ Θείας Αποκαλύψεως.

Αλλ' επίσης και εκ της επόψεως των ψυχολογικών διαδικασιών η παραβολή του Ασωτου αποτελεί ασφαλώς ανεξάντλητον μεταλλείον. Επί τη βάσει οιασδήποτε ψυχολογικής θεωρίας, αντιμετωπιζούσης την ψυχικήν υπόστασιν μετά της οφειλομένης εΙς αυτήν αξιοπρέπειας και αν ερευνήσει τις το κείμενον της παραβολής ταύτης, θα επισημάνη πλούτον και ποικιλίαν ψυχικών διαδικασιών, δι' ων διαφωτίζεται πως το σχήμα της πτώσεως του ανθρώπου εις την αμαρτίαν και της επιστροφής αυτού εις τον Θεόν. Το θέμα δηλονότι ή το πρόβλημα, το οποίον η παραβολή απεικονίζει, είναι πάντοτε πνευματικόν. Το γενικόν σχήμα της συμπεριφοράς του Ασώτου υιού αλλά και του πρεσβυτέρου αφορά εις την πνευματικήν υπόστασιν και ζωήν αυτών.

Εν τούτοις όμως εις την πορείαν της όλης περικοπής διαφαίνεται εις κεντρικάς γραμμάς το ψυχολογικόν σχήμα της πτώσεως του ανθρώπου εις την αμαρτίαν και της αφυπνίσεως και επιστροφής αυτού εις την αγκάλην του ουρανίου Πατρός. Δια τούτο και εκ της ψυχολογικής επόψεως η σημασία της παραβολής είναι εξαιρετικώς μεγάλη. Τα κύρια δέ σημεία του εν λόγω σχήματος θα ηδύναντο να καθορισθούν ως εξής: