Αν μέτρο πάντων, για μας τους Ορθοδόξους, είναι ο
Χριστός, τι φρονούμεν; Είναι ευχαριστημένος από το 1821 και τους καρπούς του;
Το αίμα που χύθηκε, ήταν να εξασφαλισθούν τόσες χιλιάδες χιλιομέτρων γης
ελληνικής, για να ζουν οι Έλληνες ελεύθεροι, χωρίς Χριστόν; Την ελευθερίαν αυτή
την ήθελεν, αφού εγνώριζεν ότι οι Έλληνες θεωρούσαν ότι ήσαν συνέχεια της
ειδωλολατρικής Ελλάδος και όχι της ρωμηοσύνης; Τι έγινε μετά την επανάσταση;
Απαίδευτοι και ακατήχητοι χριστιανικώς και χωρίς ορθόδοξον ήθος, πως θα χρησιμοποιούσαν
την εθνικήν ελευθερία τους; Αυτός ο στρατηγός Μακρυγιάννης ήταν δουλοπρεπής
όταν έγραφε: «Αν ηξέραμεν ότι θα είχαμεν τέτοιαν ελευθερίαν, θα περικαλούσαμεν
τον Θεόν να μας αφήσει άλλα τόσα χρόνια κάτω από τους τούρκους, για να μάθωμεν
τι είναι η θρησκεία, η δικαιοσύνη, η ηθική και η τιμιότης»; Ένα είναι βέβαιον,
ότι το Έθνος δεν βρίσκεται στο δρόμο των ελληνοχριστιανικών παραδόσεων και
καθόλου απίθανο να χρησιμοποιήσει ο στοργικώτατος Πατέρας και Θεός μας κάποια
μέσα οδυνηρά και αφυπνιστικά, για να μετανοήσουμε.....
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Ωδή γ΄ . Ο
Ειρμός.
«Ράβδος εις τύπον
του μυστηρίου παραλαμβάνεται· τω βλαστώ γαρ προκρίνει τον ιερέα· τη στειρευούση
δε πρώην, Εκκλησία νυν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος και στερέωμα.
Ερμηνεία.
Από το ΙΖ΄
κεφάλαιον των Αριθμών εδανείσθη την εν τω παρόντι Ειρμώ ιστορίαν ο Μελωδός. Αφ΄
ου γαρ εσχίσθη η γη και κατέπιε τον Δαθάν και Αβειρών, και τους όντας μετά του
Κορέ, διότι αντεστάθησαν εις τον Μωϋσήν και Ααρών· τότε είπεν ο Θεός εις τον
Μωϋσήν και επήρε δώδεκα ραβδία, από κάθε μίαν φυλήν του Ισραήλ ένα και έβαλεν
αυτά μέσα εις την Σκηνήν του μαρτυρίου. Τω πρωϊ δε εμβαίνων ο Μωϋσής εις την
Σκηνήν, ω του θαύματος! ευρήκε μόνην την Ράβδον του Ααρών και όλης της φυλής
του Λευϊ, ότι εβλάστησεν άνθη και καρύδια.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 4 Ιουλίου 2015
Ανδρέου επισκόπου Κρήτης του μελωδού.
«Ζηλοῦτε τὰ πνευματικά». Νὰ ἐπιθυμεῖτε μὲ ζῆλο τὰ πνευματικὰ χαρίσματα. Τέτοιο ζῆλο σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ εἶχε καὶ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας. Ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἐκκλησιαστικοὺς ποιητὲς ὁ Ἀνδρέας, γεννήθηκε στὴν Δαμασκὸ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Γρηγορία. Σὲ ἡλικία 15 χρονῶν, κατατάχθηκε στὸν κλῆρο (ἀναγνώστης) τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων, ἀπὸ τὸν τότε Πατριάρχη Θεόδωρο. Στὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ Ἀνδρέας διακρίθηκε γιὰ τὴν μόρφωση καὶ τὴν ἀρετή του μεταξὺ τῶν ἁγιοταφιτῶν πατέρων, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν προέκριναν νὰ σταλεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη,
Καθίζησις ὀρθοδόξου φρονήματος
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π.Διονυσίου Τάτση
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ εἶναι ὁ µεγάλος δράκοντας πού ἐπί δεκαετίες τώρα ἀπειλεῖ τήν Ὀρθοδοξία, χωρίς νά προκαλεῖ ὅµως τήν ἀνάλογη ἀνησυχία στούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς.
Συνήθως στή χώρα µας οἱ δραστηριότητες τῶν οἰκουµενιστῶν φτάνουν ὡς εἰδήσεις τοῦ ἐξωτερικοῦ δελτίου, µιά καί ἐκτός τῆς χώρας λαβαίνουν χώρα, χωρίς νά προκαλοῦν πολύ. ∆έν ἔχουν τό θάρρος ἀκόµη οἱ µεγαλόσχηµοι κληρικοί τοῦ οἰκουµενισµοῦ νά συγχρωτιστοῦν καί νά συµπροσευχηθοῦν µέ τούς αἱρετικούς ἐντός τῆς Ἑλλάδος, γιατί γνωρίζουν ὅτι οἱ ἀντιδράσεις θά εἶναι δυναµικές. Αὐτός εἶναι ὁ βασικός λόγος πού ἡ ἀνησυχία τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἶναι µειωµένη.
Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ --- Ανακοινωθέν
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 3ῃ
Ἰουλίου 2015
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ
Ε Ν
ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΚΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ὁ Παναγιώτης Μαυρίκος πού εἶναι ἰδιοκτήτης καί
Διευθυντής τῆς ἡμερήσιας Ἐφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΗ δημοσίευσε σήμερα ἄρθρο ἑνός ἀγνώστου
μου Ἀριστοτέλη Βασιλάκη μέ τό ὁποῖο ἐκδικεῖται τήν Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς καί τό
πρόσωπό μου βρίζοντάς με σάν «ἀνάξιο Ἱεράρχη πού βεβηλώνω τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας»
καί ὅτι δῆθεν «διαπλέκομαι μέ πολιτικούς καί ἐπιχειρηματίες καί ὅτι ἀκόμη
χειρότερα δέν πρέπει νά ρίχνω μύδρους κατά τῶν ὁμοφυλοφίλων τήν ἴδια στιγμή πού
ἡ αὐλή μου πνίγει τό κουνέλι» δηλ. ἔχω συνεργάτες μου ὁμοφυλόφιλα πρόσωπα τά ὁποῖα
ἐγώ παρά τούς λόγους μου δῆθεν ἀνέχομαι. Στό ἴδιο ἀπαράδεκτο δημοσίευμα
καθυβρίζει τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ καί τόν
Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. ΑΝΘΙΜΟ. Αὐτά τά ἀνυπόστατα ψεύδη τῶν
δύο παρά πάνω