God’s New Bankers Pope Francis has brought in outsiders to clean up the Vatican’s finances—risking a confrontation with the powerful Curia that governs the Catholic Church.
Pope Francis listens attentively at the front of the packed lecture hall, a one-man island of white amid a sea of cardinals in black cassocks and scarlet zucchettos, or skullcaps. The pope and these “princes” of the Roman Catholic Church have gathered in Vatican City’s Synod Hall, a modern glass and steel building steps from the Renaissance-era St. Peter’s Basilica, to get an update on the financial health of the Holy See.
http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-05-05/pope-francis-reforms-a-vatican-bank-steeped-in-dan-brown-intrigue
http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-05-05/pope-francis-reforms-a-vatican-bank-steeped-in-dan-brown-intrigue
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Εξαίφνης συν τω λόγω του Αγγέλου, ουρανών στρατεύματα, Δόξα εκραύγαζον Θεώ,
εν υψίστοις επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία, Χριστός έλαμψεν· ο των
Πατέρων Θεός ευλογητός ει.
Ερμηνεία.
Και τούτο το Τροπάριον ακόλουθον είναι με το ανωτέρω· επειδή ερανίσθη από τα
λόγια του Ευαγγελιστού Λουκά τα ακολουθούντα με τα λόγια του ανωτέρω Τροπαρίου.
«Εξαίφνης, φησίν, εγένετο συν τω Αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου, αινούντων τον
Θεόν και λεγόντων: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις
ευδοκία» (Λουκ. β: 13-14)· ήτοι μαζί με τα λόγια του Αγγέλου συνήλθε πλήθος
ουρανίου στρατιάς των Αγγέλων (λείπει η λέξις «Αγγέλων» εδώ, εννοουμένη έξωθεν
κατά τον Ευθύμιον τον Ζυγαδηνόν. Τόμος γ΄ εις τον Λουκάν). Λέγει λοιπόν ο
θεσπέσιος Κοσμάς, ότι αιφνιδίως και ανελπίστως μαζί με τον λόγον του ενός
Αγγέλου, ο οποίος ευηγγελίζετο εις τους Ποιμένας την Γέννησιν του Δεσπότου
Χριστού, ήλθον από τον Ουρανόν στρατεύματα αϋλων Αγγέλων, οίτινες έλεγον με
μεγάλην φωνήν: «Ας είναι δόξα εις τον Θεόν εν τοις Ουρανοίς»· τούτο γαρ δηλοί
το «Εν τοις υψίστοις». Το «επί γης ειρήνη» εις τον ύμνον τούτον κατά δύο
τρόπους ημπορούμεν να το εννοώμεν. Πρώτον, ότι το ανθρώπινον γένος πρότερον μεν
είχεν έχθραν προς τον Θεόν, διότι επροσκύνουν άψυχα και αναίσθητα είδωλα· τώρα
δε δια της ενσάρκου Οικονομίας του Ιησού Χριστού έπαυσε μεν η έχθρα και ο
πόλεμος μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ουρανίων και επιγείων· εφιλιώθη δε ο άνθρωπος
με τον Θεόν τόσον, ώστε και ηνώθη εις μίαν υπόστασιν με αυτόν, ως λέγει ο
Θεοφύλακτος· διότι ο Χριστός μεσίτης Θεού και ανθρώπων γενόμενος ειρήνευσε τα
ουράνια και επίγεια, και ούτω λάμπει ειρήνη επί γης. Δεύτερον, διότι εγεννήθη
επί γης ο Υιός του Θεού, ο οποίος είναι και λέγεται ειρήνη· διότι ο Απ. Παύλος
λέγει: «Χριστός εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν» (Εφ. β:14). Ο δε
σύνδεσμος «και» έχει την δύναμιν του «γαρ», ως εάν έλεγεν: «Επί γης γαρ
ειρήνη». Τούτων ούτω λοιπόν σαφηνισθέντων, ευκόλως καταλαμβάνομεν, διατί λέγει
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ»· διότι και κατά την πρώτην και κατά την δευτέραν έννοιαν
είναι απαραιτήτως οφειλομένη η παρ΄ ημών προς τον Θεόν δόξα και ευχαριστία.
Έγινε δε και εν ανθρώποις ευδοκία, τουτέστιν ανάπαυσις του Θεού εις τους
ανθρώπους· επανεπαύθη γαρ ο Θεός και ευαρεστήθη εις αυτούς· επειδή πρότερον δεν
ευδόκει, ουδέ αρέσκετο εις αυτούς, κατά την ερμηνείαν του Θεοφυλάκτου. Ο δε
Ευθύμιος λέγει, ότι η παλαιά ευδοκία του Πατρός, ήτις ήτον το να ενανθρωπήση ο
Υιός του, και να σώση τον απολεσμένον άνθρωπον, τώρα επληρώθη. Ο δε
Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, ευδοκίαν ονομάζει το προηγούμενον θέλημα του Πατρός, το
οποίον ήτον η ένσαρκος Οικονομία του Μονογενούς αυτού Υιού. Εκείνο λοιπόν, όπερ
προηγουμένως ώρισε και ηθέλησεν ο άναρχος Πατήρ εν τη θεαρχικωτάτη αυτού βουλή
δια να τελεσιουργήση εις τους ανθρώπους, τούτο εγένετο τώρα, και εις τέλος ελήλυθεν.
Ακολούθως δε επιφέρει ο Μελωδός, ότι ο Χριστός είναι και δόξα εν Ουρανοίς, και
ειρήνη επί γης, και ευδοκία εν ανθρώποις· καθότι αυτός εστι δι΄ ον και ου ένεκα
ταύτα εγένετο.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 6 Μαΐου 2015
Της Μεσοπεντηκοστής. Ιώβ του πολύαθλου, Θεοδότου ιερομάρτυρος, Σεραφείμ οσίου του Δομπού.
Ὁ Δίκαιος Ἰὼβ
καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα Αὐσίτιδα ποὺ βρισκόταν μεταξὺ τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς
Ἀραβίας καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ Ζαρὲθ καὶ τῆς Βασώρας. Προφήτης ἐπὶ σαράντα χρόνια,
ἄκμασε περὶ τὸ 1900 π.Χ. (κατ’ ἄλλους τὸ 1400 π.Χ.). Παρὰ τὰ μυθώδη πλούτη του
ἦταν θεοσεβής, δίκαιος, εὐθὺς καὶ ἄμεμπτος. Κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν
δοκιμάσει, ἐπειράσθηκε ἀπὸ τὸν σατανὰ καὶ ἀπώλεσε πλοῦτο καὶ κάθε ἀγαπημένο του
πρόσωπο, πλὴν τῆς συζύγου του, αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος προσβλήθηκε ἀπὸ βαρύτατη μορφὴ
λέπρας. Λόγω αὐτοῦ ἐξῆλθε τῆς πόλεως καὶ διερχόταν τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του
μέσα σὲ σπήλαιο, προσευχόμενος καὶ ξύνοντας τὶς πληγές του γιὰ ἀνακούφιση. Οὔτε
οἱ παροτρύνσεις τῆς συζύγου καὶ τῶν φίλων του στάθηκαν ἱκανὲς νὰ τὸν
ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεό.
Άγιες Γραφές, το αείποτε « Ευλογημένο καταφύγιο»
Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς
Πρωτομαγιά 2015
Το καλό βιβλίο μορφώνει
Το κακό
βιβλίο παραμορφώνει
Η Αγία Γραφή μεταμορφώνει.
( Στέργιος Σάκκος, καθηγητής Α.Π.Θ + 2012)
Μιας
και δανειστήκαμε στο κείμενό μας τον τίτλο από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου «Ευλογημένο καταφύγιο», έχουμε και χρέος να ξεκινήσουμε το λόγο απ
΄ αυτόν, κάνοντας μια μικρή εισαγωγή από τα γραφόμενά του και συγκεκριμένα από
το βιβλίο «Μυστικά Άνθη», όπου
γράφει ο Κόντογλου:
« Ψάχνοντας παντού να βρούνε έλεος, πολλοί καταφεύγουνε στη θρησκεία..Παίρνουνε
το Ευαγγέλιο, το σφίγγουνε με δάκρυα, τ ΄ ανοίγουνε, το διαβάζουνε. Κάτι
νοιώθουνε πως έχει μέσα πιο σίγουρο, πιο ελπιδοφόρο, μα είναι τόσο ελπιδοφόρο
που δεν μπορούνε να πιστέψουνε πως υπάρχει τέτοια ελπίδα για τους απελπισμένους
ανθρώπους! Βγήκανε γελασμένοι από τόσες παρηγοριές της επιστήμης και της κάθε
ανθρώπινης έρευνας, που δεν τολμάνε οι δυστυχείς να πιστέψουνε πως αληθινά
μπορούνε να ελπίσουνε στο Χριστό, να γλιτώσουνε από τη στρίγγλα τη φθορά, που
τα κάνει όλα σκόνη, ένα τίποτα.
Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού του Πνεπιστιμίου Αθηνών: Άγιον Όρος, διχασμός εν όψει.
….O
μοναχικός σύλλογος των «αμαθών» και «ασόφων», γνωρίζει αυτά, τα οποία και οι
σοφοί ηγούμενοι γνωρίζουν αλλά τα αποσιωπούν, δηλ. την εμπλοκή του Πατριάρχου
στην παναίρεση του οικουμενισμού και τις παραχωρήσεις στους αιρετικούς, οι
οποίες ακυρώνουν την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας. Γράφουν λοιπόν στους
ηγουμένους. «Γνωρίζετε, σεβαστοί πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες
και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού
Πατριάρχου...που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή - γυμνή τη κεφαλή - αποδοχή και
διδαχή της παναιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί τη μοναδικότητα της Μίας,
Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις,
των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα
χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και των Λουθηρανών
έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες και σε πολλές
περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά»!
Τέλος,
οι αγιορείτες ηγούμενοι προβλέπουν ενδεχόμενη δημιουργία σχισμάτων στην
Εκκλησία, «...φιλόφρονες εκδηλώσεις, όπως αυτές των επισκέψεων του Πάπα στο
Φανάρι και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο Βατικανό, χωρίς την προϋπόθεση της
ενότητας στην πίστη, επιτυγχάνουν αφ' ενός...και αφ' ετέρου να αμβλύνουν το
δογματικό αισθητήριο πολλών Ορθοδόξων˙ επί πλέον δε να εξωθήσουν μερικούς από
τους πιστούς και ευλαβείς Ορθοδόξους, που ανησυχούν για όσα ακαίρως και παρά
τους Ιερούς Κανόνες γίνονται, σε αποκοπή τους από το σώμα της Εκκλησίας και την
δημιουργία νέων σχισμάτων»!
Το
ερώτημα, όμως, που προκύπτει από το τελευταίο αυτό μέρος του κειμένου των
ηγουμένων είναι:
-
Ποιος φωτισμός τους πληροφορεί ότι «οι μερικοί (έστω) πιστοί και ευλαβείς
Ορθόδοξοι», υπερασπιστές των Ιερών Κανόνων και της πατερικής παραδόσεως, στην
περίπτωση, που, ό μη γένοιτο, δημιουργηθεί σχίσμα, αυτοί θα πρέπει να αποκοπούν
από το σώμα της Εκκλησίας;
-
Γιατί θέλουμε κάποιους και ευλαβείς και Ορθόδοξους, αλλά έξω από το σώμα της
Εκκλησίας; Αν η Διοικούσα Εκκλησία εμμένει στις αιρέσεις, που καταδικάζουν οι
Πατέρες και οι Ιεροί Κανόνες, και άρα, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι πλέον
Εκκλησία αλλά «εκκλησία», δεν θα πρέπει να αποκοπεί η αίρεση από την Εκκλησία;
-Πως
εννοούν άραγε την Εκκλησία οι κ.κ. Ηγούμενοι; Και αιρετική και Εκκλησία; Ποιος
πρέπει να αποκοπεί; από ποιόν;
Οι «αντι-οικουμενιστές» του Τορόντο συνεχίζουν τον χαρτοπόλεμο, και ο οικουμενιστής Μητρ. Καναδά κ. Σωτήριος, μη υπαρχούσης ορθόδοξης αγωνιστικής αντιδράσεως συνεχίζει το έργο του...
Από τα νέα της Μητρόπολης του Τορόντο:
3. Κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης Σωτήριος καλεί σε σύναξη τους
Ορθοδόξους Ιερείς και Αρχιερείς όλων των εθνικοτήτων της περιοχής Τορόντο,
καθώς και όλους τους Προχαλκηδονίους Κληρικούς. Η σύναξη γίνεται στην Ιερά μας
Μητρόπολη. Αρχίζει με μικρό Όρθρο, τον οποίο τελεί η Εκκλησία μας κατά το
Ορθόδοξο τυπικό. Συνεχίζει με παρουσίαση και συζήτηση θεμάτων. Εφέτος ομιλητής
ήταν ο Αρμένιος ιερεύς π. Zareh Zargarian μεθέμα The Canonization of the Armenian Genocide Martyrs of 1915. Άλλα θέματα ήσαν:
3. Every year,
Metropolitan Sotirios invites all Orthodox priests and hierarchs of all
nationalities serving in Toronto and surrounding areas, as well as all Oriental
Orthodox Clergy, to an annual Easter Meeting/Luncheon. This event takes place
at our Holy Metropolis. The event begins with a condensed Matins Service that
our Church performs according to Orthodox rubrics. The event continues with a
presentation and discussion session. This year, the presenter was the Armenian
priest Fr. Zareh Zargarian who spoke on the topic: The Canonization of
the Armenian Genocide Martyrs of 1915.
Other topics discussed were:
σ.σ. Η απάτη των λέξεων: Η σύναξη-Λειτουργία, έγινε με
τους αιρετικούς Μονοφυσίτες οι οποίοι ονομάζονται Oriental orthodox (ανατολικοί ορθόδοξοι).
Εμάς τους Ορθόδοξους, μάς ονομάζουν Eastern Orthodox. Έτσι η διαφορά μας με τους αιρετικούς
Μονοφυσίτες έγκειται μόνο στο γεωγραφικό προσδιορισμό όχι στην Ορθόδοξη
Πίστη. Για τους προδότες
οικουμενιστές η πίστη αμφοτέρων είναι Ορθόδοξη!
***
Ο Kyprianos Christodoulides άφησε
ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Οι «αντι-οικουμενιστές» του Τορόντο
συνεχίζουν τον...":
Ερώτηση : Μήπως ο θεολόγος και πρόεδρος της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος "Μέγας Αθανάσιος" ποιμαίνεται από τον αναφερόμενο οικουμενιστή Μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριο ;
Υποθέτω πως ναι, επειδή δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που έγραψε ( http://aktines.blogspot.gr/2015/05/blog-post_7.html ) και τα οποία σχολίασα άνευ δημοσιεύσεως ( http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html ). Να σημειώσω, αρκετά από τα ακολουθούντα σχόλια στην ιστοσελίδα kyprianoscy δεν αφορούν άμεσα το άρθρο του κ. Λιβανού.
Ερώτηση : Μήπως ο θεολόγος και πρόεδρος της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος "Μέγας Αθανάσιος" ποιμαίνεται από τον αναφερόμενο οικουμενιστή Μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριο ;
Υποθέτω πως ναι, επειδή δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που έγραψε ( http://aktines.blogspot.gr/2015/05/blog-post_7.html ) και τα οποία σχολίασα άνευ δημοσιεύσεως ( http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html ). Να σημειώσω, αρκετά από τα ακολουθούντα σχόλια στην ιστοσελίδα kyprianoscy δεν αφορούν άμεσα το άρθρο του κ. Λιβανού.
Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»
«Πάτερ μου, σε λίγο καιρό, όχι μακριά, σε πολύ λίγα χρόνια, θα υπάρξη μία εκκλησία σε όλον τον κόσμο… παπικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι, θα υπάρχει μία λέξη, αυτή που επικρατεί στις ημέρες μας, «ενότητα»· υπό το πρίσμα τῆς ενότητος. Από κάτω θα γίνει ένας ακταρμᾶς, δηλ. ο καθένας θα κρατάει την πίστη του, αλλά εδώ θα βλέπετε καρδινάλιο. Αυτός θα κρατάει την πίστη του, εγώ την πίστη μου, θα έχουμε όμως κοινό ποτήριο. Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»
Σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας έτοιμοι να δώσουμε τη μαρτυρία της πίστεώς μας, και πολύ περισσότερο να υποστούμε κάποια θυσία για χάρι της.
Κάποτε ο Κύριός μας, απέστειλε στον κόσμο τους μαθητές Του να γίνουν
«μάρτυρές» Του. Τους ανέθεσε την ιεραποστολή να φέρουν στους ανθρώπους το
μήνυμα της ελπίδας και της σωτηρίας. Και αυτοί ανταπεκρίθηκαν. Με λόγια και
έργα, με θυσίες και προσφορές, με κινδύνους και διωγμούς. Τους περιφρόνησαν οι
άνθρωποι, όταν δεν τους εδίωκαν. Και τους εθανάτωσαν, όταν δεν τους εφίμωναν.
Και αργότερα, μετά τους αγίους Αποστόλους, οι άγιοι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Πατέρες,
ο χορός των αγωνιστών έδωσαν την μαρτυρία τους. Εφώτισαν τον κόσμο, έμειναν
ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ελεγκτικοί της κακίας, ασίγαστοι κήρυκες της
αρετής. Και παρέδωσαν στην Εκκλησία αθάνατα πρότυπα μαρτυρικής μαρτυρίας. Μας
άφησαν μια βαρειά κληρονομιά. Στην εποχή μας όμως οι χριστιανοί φαινόμαστε να έχουμε
λησμονήσει αυτό το χρέος. Μένουμε ικανοποιημένοι με μια ατομική ευσέβεια,
απονευρωμένη και αδάπανη. Δεν μας κοστίζει σε τίποτε η πίστη μας. ούτε και
είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την προσωπική μας ευτυχία για χάριν του
Χριστού. Αποδεχθήκαμε τα κοινωνικά κατεστημένα, αποκαταστήσαμε επιφανειακές
σχέσεις με τον Χριστό, αδυνάτισε το αγωνιστικό φρόνημα μέσα μας. Σήμερα δεν
υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας έτοιμοι να δώσουμε τη μαρτυρία της πίστεώς μας, και
πολύ περισσότερο να υποστούμε κάποια θυσία για χάρι της. Γι΄ αυτό και έλειψαν
οι αγωνιστές, θέριεψαν τα πάθη, συμβιβάσθηκαν οι αξίες, προδόθηκε η ιστορία.
Μικροί και μεγάλοι στην πλειονότητά μας, διακονούμε μια καλόβολη και αποδοτική
πίστη, που όμως παραμένει ξένη στις μεγάλες προοπτικές της ειρηνικής
επανάστασης, για την αλλαγή του κόσμου. Και όμως σήμερα ο κόσμος περισσότερο
από κάθε άλλη φορά έχει την ανάγκη αυτής της μαρτυρίας μας. Ο κόσμος του
παραλόγου, της κατανάλωσης, του υλισμού, της σκληρότητας και της σύγχυσης. Ο
κόσμος των φώτων και των ανέσεων, αλλά και του άγχους και της απόγνωσης. Αυτός
ο κόσμος ζητάει μια αυθεντική έκφραση ζωής, τη γνησιότητα του ήθους, την
προσωποποίηση της αρετής. Ζητάει απεγνωσμένα τη σανίδα της σωτηρίας του από τον
κατακλυσμό του χαλασμού, από την κόλαση της απομόνωσης. Ζητάει την κοινωνία της
αγάπης και της συμπόνοιας, τη κοινωνική δικαιοσύνη, την ολοκλήρωση του
προσώπου, τη μέθεξη της αγιότητας. Ζητάει ακόμη την εμπιστοσύνη, την αλήθεια,
τη Ζωή. Κι΄ όλα αυτά του φαίνονται τόσο μακρυνά, τόσο απρόσιτα. Ποιος, αν όχι
εμείς οι χριστιανοί, οφείλουμε και μπορούμε να του τα δώσουμε; θα τα δώσουμε
όμως;…