Η
πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο
χωνευτήρι. Απ’ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο
πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα
ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται
ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως
έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ’ το μυαλό μας.
Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για
τα απίστευτα.
Οι πολλοί άνθρωποι είναι
άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του
δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πως θ αναστηθεί, μ’ όλο το σεβασμό και την
αφοσίωση που είχαν σ’ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια του. Και σαν πήγανε
οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού, κι είδανε τους δυο αγγέλους που
τις μιλήσανε, λέγοντας σ’ αυτές πως αναστήθηκε, τρέξανε να πούμε τη χαροποιά
την είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα
πως ήτανε φαντασίες: