ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Τύπους αφεγγείς, και σκιάς
παρηγμένας, Ω Μήτερ αγνή του λόγου δεδορκότες, Νέον φανέντος, εκ πύλης
κεκλεισμένης, Δοξούμενοί τε της αληθείας φάος, Επαξίως σην, ευλογούμεν γαστέρα.
Ερμηνεία.
Και τούτο το Τροπάριον προσφωνεί ο Μελωδός εις την Θεομήτορα. Ερανίσθη δε αυτό από τον Θεολόγον Γρηγόριον, γράφοντα εν τω εις την Χριστού Γέννησιν λόγω αυτού: «Το γράμμα υποχωρεί· το Πνεύμα πλεονεκτεί· αι σκιαία παρατρέχουσιν· η αλήθεια επεισέρχεται». Λέγει λοιπόν προς την Θεοτόκον· ω Μήτερ αγνή του Θεού Λόγου, όστις νεωστί και επ΄ εσχάτων των ημερών εγεννήθη από Εσέ την κεκλεισμένην πύλην: τουτέστι την μετά τόκον φυλαχθείσαν Παρθένον, καθώς ο Προφήτης Ιεζεκιήλ σε είδε και σε ωνόμασε, λέγων: «Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται· ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς ου μη διέλθη δι΄ αυτής· ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι΄ αυτής, και έσται κεκλεισμένη» (Ιεζ. μδ: 2)· ημείς οι ορθόδοξοι λαοί βλέποντες τους σκοτεινούς τύπους των Προφητών και τας σκιάς του παλαιού νόμου ήδη περασμένα, δια μέσου των οποίων αινιγματωδώς εδηλούτο το Μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας, δοξάζοντες δε και φανταζόμενοι κατά νουν το φως της αληθείας όπου απολαύσαμεν: ήτοι Χριστόν τον Θεόν, τον εκ Σου ανατείλαντα, επαξίως ευλογούμεν και μακαρίζομεν την όντως ευλογημένην και μακαρίαν κοιλίαν Σου, καθώς εσύ επροφήτευσας, ειπούσα: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. α: 48).
O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015
Η Σύναξις του αρχιστρατήγου Γαβριήλ, Στεφάνου ομολογητού, Λουκά νεομάρτυρος (1802).
Τὸ ὄνομα Γαβριὴλ
σημαίνει τὴν ἰσχὺ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἄρχων Γαβριὴλ εἶναι ἕνας ἐκ τῶν τριῶν Ἀγγέλων ποὺ
ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, γιὰ νὰ τοῦ
ἀναγγείλει τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στὴν Παρθένο Μαριάμ, γιὰ νὰ
τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς ἐπικείμενης γέννησης τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ
στὸν Προφήτη Δανιήλ, γιὰ νὰ ἐξηγήσει τὰ ὁράματα τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ αὐτὸς καὶ νὰ
ἀποκαλύψει τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Οι Χιμαριώτες στην επανάσταση του 1821
Κατά τη δεκαετία που ακολούθησε τη διάλυση του τελευταίου Μακεδονικού στρατιωτικού σχηματισμού της Νεάπολης, οι βετεράνοι Χιμαριώτες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Μεταξύ αυτών που έγιναν αξιωματικοί των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων, ο πλέον διακεκριμένος ήταν ο στρατηγός Σπυρομήλιος. Στη διάρκεια της 50αετούς σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε στα Τάγματα Ελαφρού Πεζικού του ελληνικού κράτους, ως διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, και στην πολιτική, πρώτα ως υπουργός Πολέμου και στη συνέχεια ως αντιπρόεδρος και πρόεδρος του κοινοβουλίου.
Εκτός από αυτούς και άλλους οπλαρχηγούς, πολλοί Χιμαριώτες έσπευσαν να πολεμήσουν στην επαναστατημένη Ελλάδα μέσω ελληνικών επιτροπών στα Ιόνια Νησιά. Υπηρέτησαν τόσο σε ηπειρωτικά σώματα, όσο και σε μονάδες που αποτελούντο αποκλειστικά από Χιμαριώτες. Μία μονάδα 250 Χιμαριωτών υπό τα αδέλφια Μήλιου συμμετείχε στη διάσημη πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου. Από τη μονάδα αυτή επιβίωσαν δέκα άνδρες.
Εκτός από αυτούς και άλλους οπλαρχηγούς, πολλοί Χιμαριώτες έσπευσαν να πολεμήσουν στην επαναστατημένη Ελλάδα μέσω ελληνικών επιτροπών στα Ιόνια Νησιά. Υπηρέτησαν τόσο σε ηπειρωτικά σώματα, όσο και σε μονάδες που αποτελούντο αποκλειστικά από Χιμαριώτες. Μία μονάδα 250 Χιμαριωτών υπό τα αδέλφια Μήλιου συμμετείχε στη διάσημη πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου. Από τη μονάδα αυτή επιβίωσαν δέκα άνδρες.
Η ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΘΑ ΑΤΙΜΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ;
Ἐφθάσαμεν
εἰς τὸ κατάντημα νὰ ζητοῦμεν καὶ δεύτερον γάμον τῶν κληρικῶν!
Η
ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΘΑ
ΑΤΙΜΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ;
Του
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη
Ἡ σχεδιαζομένη ἀπὸ ἐτῶν Πανορθόδοξος Σύνοδος
προετοιμάζεται
πυρετωδῶς τὰ τελευταῖα δύο χρόνια, παρὰ τὶς θεοπαράδοτες
προειδοποιήσεις τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς περὶ τῶν τραυμάτων ποὺ θὰ ἐπιφέρη
στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μία Σύνοδος Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι, στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία
εἴτε ὑπηρετοῦν πολιτικὲς σκοπιμότητες, γενόμενοι ὑποχείρια πολιτικῶν σχεδιασμῶν,
εἴτε στεροῦνται καὶ στοιχειώδους ποιμαντικῆς διακρίσεως, θεολογικοῦ καταρτισμοῦ
καὶ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος. Ἤδη, μάλιστα, ἡ Σύνοδος αὐτὴ προσδιορίσθηκε, γιὰ
νὰ διεξαχθῆ κατὰ τὸ προσεχὲς ἔτος 2016! Φαίνεται πὼς οἱ προειδοποιήσεις τοῦ Θεοῦ διά τῶν
ἁγίων Του δὲν εἶναι ἐπαρκεῖς γιὰ τὰ νεκρωθέντα ἀπὸ τὸν κοσμικὸ θόρυβο ὦτα μας
καὶ γι’ αὐτὸ περισσότερο βέβαιο εἶναι νὰ περιμένουμε Παγκόσμιο Πόλεμο, παρὰ Πανορθόδοξο
Σύνοδο!
ΛΟΓΟΣ Β΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ -- Εις τον Θείον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θετόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.
«Ιδού
συλλήψη εν γαστρί, και τέξη υιόν» (Λουκ. 1: 31).
Προβαίνει
από την λαμπράν πύλην της ωραιοτάτης ανατολής εκείνη η λευκόμορφος μηνύτρια του
Ηλίου, η ροδοδάκτυλος και φωσφόρος αυγή. Και ευθύς, όταν αρχίση εις το
αργυροχρυσοσύνθετον πρόσωπον του ουρανού να ζωγραφίζεται η έλευσις του παμφαούς
φωστήρος της ημέρας, τότε ο πολύμορφος χορός των αστέρων βιάζεται να φύγη το
ταχύτερον, μετ΄ αυτών δε ολοσχερώς αφανίζεται το ζοφερώτατον σκότος της
σκοτεινής νυκτός. Εναρμόνιος μουσική, με τα μελωδικά όργανα των πτηνών
συντεθειμένη, αντηχεί εις τα χρυσοπράσινα δάση΄ οι άνθρωποι, βυθισμένοι εις
βαθύτατον ύπνον, εγείρονται δια τας ποικίλας των ασχολίας. Και ήδη, ως
χαριέστατος μηνυτής, εις όλον τον απέραντον Κόσμον ευαγγελίζεται΄ «Ιδού ημέρα
ήγγικεν, ιδού εξέλαμψεν». Ομοίως κατά την σημερινήν ημέραν προβαίνει από
εκείνην την ηλιοστάλακτον πύλην του ουρανού ο αγλαοπυρσόμορφος του Θεού
Αρχάγγελος, ο λαμπρός και καθαρός Γαβριήλ. Και ευθύς ως με τον χαιρετισμόν
«Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου» (Λουκ. 1: 28),
ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
«Ιδού η δούλη
Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).
Δεν είναι νομίζω
η ταπεινωφροσύνη περισσότερον από όλας τας άλλας αρετάς περιφρονημένη από τον
άνθρωπον, όχι δι΄ άλλην αιτίαν, αλλά διότι ούτος δεν κατώρθωσεν ακόμη να
αποκαλύψη τον πολύτιμον εκείνον θησαυρόν, τον οποίον περιλαμβάνει αύτη η αρετή
εντός των μακαρίων κόλπων της. Έλα εδώ εις το μέσον, συ τρισάθλιε Εωσφόρε,
μαύρον και σκοτεινόν νέφος του Άδου και της κολάσεως, εγέρθητι από την άσβεστον
ταύτην κάμινον όπου κατακαίεσαι, συ ο οποίος δεν ήθελες να ταπεινώσης την
πονηράν σου καρδίαν, όταν είχες πλουτισμένον τον νουν με υπερβάλλουσαν γνώσιν,
να μαρτυρήσης αν εγώ δεν λέγω την αλήθειαν. Ποία είναι εκείνη η αιτία, η οποία
σε εξώρισεν από τον ουρανόν, σε εγύμνωσεν από τας ακτίνας και τας λάμψεις των
αγγελικών ουσιών και σε ημαύρωσε με όλα τα σκότη του Άδου;
The Annunciation of the Theotokos
When the All-holy Virgin had completed the fourteenth year after
her birth and was entering her fifteenth year, after having spent eleven years
living and serving in the Temple of Jerusalem, the priests informed her that,
according to the Law, she could not remain in the Temple but was required to be
betrothed and enter into marriage. To the great surprise of the priests, the
All-holy Virgin answered that she had dedicated her life to God and that she
desired to remain a virgin until death, not wanting to enter into marriage with
anyone! Then according to God’s providence and inspiration,