Προσκύνησις του Αντιχρίστου από όλη την γη.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

 

Στειρεύουσα πριν, ητεκνωμένη δεινώς σήμερον, ευφραίνου Χριστού Εκκλησία· δι΄ ύδατος και Πνεύματος, Υιοί γαρ σοι γεγέννηνται, εν πίστει ανακράζοντες· Ουκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, και ουκ έστι δίκαιος, πλην σου Κύριε.

 

Ερμηνεία.

 

Την υπόθεσιν της τρίτης Ωδής, ήτις ήτον η Προφήτις Άννα η στείρα ούσα πρότερον, ύστερον δε γενομένη πολύτεκνος, σμίγων ο θείος Μελωδός με την εορτήν των Φώτων, επιστρέφει προς την εξ Εθνών Εκκλησίαν, και λέγει προς αυτήν· ω Εκκλησία του Χριστού, η πρώην στείρα και δεινώς ητεκνωμένη: ήτοι η πολλά άτεκνος, συ ευφραίνου και αγάλλου σήμερον κατά την παρούσαν εορτήν των Φώτων. Διατί; Επειδή πολλά τέκνα εγεννήθησαν εις εσέ δια του ύδατος και του Πνεύματος: ήτοι δια μέσου του Αγίου Βαπτίσματος του εξ ύδατος συνισταμένου και Πνεύματος· γέννησις γαρ ονομάζεται και το Άγιον Βάπτισμα· διότι είπεν ο Κύριος προς τον Νικόδημον: «Εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. γ: 5), και πάλιν: «Το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος Πνεύμα εστι» (αυτόθι 6). Εγεννήθησαν δε Υιοί εις εσέ την πριν στείραν όλοι διορατικοί και προφητικοί, καθώς ήτον ο Σαμουήλ· ούτοι δε είναι οι βαπτισθέντες Χριστιανοί, οι οποίοι με πίστιν ανακράζουσιν εις Τον τούτους πνευματικώς γεννήσαντα Χριστόν: «Ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, και ουκ έστι δίκαιος πλην σου Κύριε». Σημείωσαι δε, ότι το ρητόν τούτο του Ειρμού ερανίσθη ο Μελωδός από τον Προφήτην Ησαϊαν λέγοντα: «Ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα· ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα, ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον (της εξ Εθνών Εκκλησίας), ή της εχούσης τον άνδρα (της Ιουδαϊκής Συναγωγής)» (Ησ. νδ: 1). Αλλά και η Προφήτις Άννα η Ποιήτρια της Ωδής ταύτης εις τύπον είναι της εξ Εθνών Εκκλησίας κατά τον Θεοδώριτον, η δε Φενάννα, εις τύπον της Συναγωγής των Ιουδαίων. Η εξ Εθνών λοιπόν Εκκλησία εγέννησεν επτά: ήτοι πολλά· επειδή ο επτά αριθμός παρά τη θεία Γραφή είναι δηλωτικός πλήθους, και σημαίνει την πολυγονίαν της του Χριστού Εκκλησίας, κατά τον αυτόν Θεοδώριτον· η δε Συναγωγή των Εβραίων πολύτεκνος ούσα πρότερον, τώρα έγινς πάντη στείρα και άτεκνος· όθεν επληρώθη το της Άννης λόγιον το λέγον: «Η Στείρα έτεκεν επτά, και η πολλή εν τέκνοις ησθένησεν» (α΄ Βασιλ. β: 5). Ο δε Θεοδώριτος ούτως ερμηνεύει το ανωτέρω ρητόν του Ησαϊου: «Ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα· ου γαρ έτικτεν η Εκκλησία πάλαι, τη δε των ειδώλων δουλεία προσήδρευε· ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα· τέθεικε το «ρήξον» επί της βιαίας γεννήσεως, ωσαύτως δε και το «βόησον»· φασί γαρ τας μαίας παρακελεύεσθαι ταις δυστοκούσαις και βιάζεσθαι και βοάν· το δε «ευφράνθητι» επί της παρ΄ ελπίδα δωρηθείσης πολυπαιδίας τέθεικε· εναντίον δε πως είναι δοκεί το «ρήξον και ευφράνθητι»· αμφότερα δ΄ όμως συνέβη· και γαρ παρ΄ ελπίδα γεγέννηκε· τοιαύται γαρ του Παναγίου Πνεύματος αι ωδίνες». Τα αυτά σχεδόν λέγει και ο Αλεξανδρείας Κύριλλος ερμηνεύων το ρητόν τούτο, παρά του οποίου φαίνεται ότι τα ερανίσθη ο Θεοδώριτος· ούτω γαρ φησίν: «Ιδού προστέτακται ρήξαί τε και βοήσαι· έθος δε τούτο δραν ταις επί δίφρω και τικτούσαις γυναιξίν, ας δη φασί παροτρύνειν τας μαίας έντονόν τι και τορόν αναβοάν, ίν΄ εκθλίβοιτο της μήτρας το βρέφος, ευρυνομένου του σπλάγχνου προς την βοήν· τούτο, οίμαι, εστί το «ρήξον και βόησον». Άρξαι δη ουν του τίκτειν, φησί, και ως ωδίνουσα πολλούς δίδου συχνώς την ταις τικτούσαις αεί πρέπουσαν βοήν· ως εσομένη δε Μήτηρ αναριθμήτων λαών ευφροσύνην δέχου την πνευματικήν… Έθος μεν ουν τη θεοπνεύστω Γραφή έρημον αποκαλείν την χήραν. Εχήρευσε δε των Εθνών η πληθύς· ου γαρ επλούτει την κοινωνίαν την προς τον σπορέα λόγον· επειδή δε παρεδέξατο τον εξ Ουρανού Νυμφίον, πολλά γέγονεν αυτής τα τέκνα μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα». 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 17 Μαρτίου 2015

Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, Θεοστηρίκτου του ομολογητού.

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξιος γεννήθηκε στὴ Ρώμη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) καὶ Ὀνωρίου (395 – 423 μ.Χ.) ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους γονεῖς. Ὁ πατέρας του Εὐφημιανὸς ἦταν συγκλητικός, φιλόπτωχος καὶ συμπαθής, ὥστε καθημερινὰ τρεῖς τράπεζες παρέθετε στὸ σπίτι του γιὰ τὰ ὀρφανά, τὶς χῆρες καὶ τοὺς ξένους ποὺ ἦταν πτωχοί. Ἡ γυναίκα του ὀνομαζόταν Ἀγλαΐς καὶ ἦταν ἄτεκνη. Στὴ δέησή της νὰ ἀποκτήσουν παιδί, ὁ Θεὸς τὴν εἰσάκουσε. Καὶ τοὺς χάρισε υἱό.

Ανυπόστατος ο πολιτικός γάμος μεταξύ ομοφύλων θα υποστηρίξει ο αρεοπαγίτης-εισηγητής στον Αρειο Πάγο

Από την πλευρά του ο πληρεξούσιος δικηγόρος των προσφευγόντων Β. Χειρδάρης,  διατύπωνει την άποψη πως «αυτή η υπόθεση να δώσει την ευκαιρία στον Ανώτατο Δικαστήριό μας να εγκαταλείψει την εσωστρέφεια στην νομολογία του και να προχωρήσει σε μια ερμηνεία της νομοθεσίας που θα είναι σύμφωνη   με τα σύγχρονα δεδομένα».

Πηγή : http://www.tanea.gr/



σ.σ. αντιγράφουν και οι δικηγόροι τους Οικουμενιστές. Ο αντίχριστος Πάπας με τα "σύγχρονα δεδομένα"  είναι αγιώτατος επίσκοπος της αδελφής εκκλησίας της Ρώμης. Με τα "σύγχρονα δεδομένα" οι Οικουμενιστές ανακάλυψαν ότι οι Μονοφυσίτες έχουν την ιδία χριστολογία με τους Ορθοδόξους. Με τα "σύγχρονα δεδομένα" οι κιναιδικές εκκλησίες του ΠΣΕ είναι ισότιμες της Ορθοδοξίας......

«ΧΡΙΣΤΩ ΣΥΝΕΣΤΑΥΡΩΜΑΙ»

Ο άγιος  Απόστολος Παύλος έδωκε με σαφήνειαν όλον το πνευματικόν βάθος του Σταυρού του Κυρίου, όλην την σημασίαν του δια τον βίον των πιστών: «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Τα λόγια αυτά του αγίου Αποστόλου ακτινοβολούν τον χριστοκεντρισμόν της αγιωτάτης του ψυχής. Σταυρωμένος με τον Χριστόν, συλλυτρωμένος με τον Χριστόν, συμπάσχων με τον Χριστόν και μη ζων την ιδικήν του ζωήν, αλλά την ζωήν του Χριστού. Και η ζωή του Χριστού, ως θυσία, ως αγάπη, ως έλεος, ως άκτιστος θεία ενέργεια, ενοικεί εις την ηγιασμένην ψυχήν του. Λέγει ένας μεγάλος θεολόγος, ότι «ο φιλών τον Χριστόν μεταμορφούται εις τον Χριστόν». Και ο ιερός Αυγουστίνος συμπληρώνει: «Επειδή η αγάπη μεταστοιχειοί τον φιλούντα εις το φιλούμενον», και συμπεραίνει: «Όθεν, ει φιλείς Θεόν, θεός έση, ει δε φιλείς διάβολον, διάβολος έση, ει δε σάρκα, σάρξ».

Ουδέν ηγαπήθη υπό αγίων ψυχών τόσον, όσον ο Σταυρός του Κυρίου. και καμμία επιθυμία αγίας ψυχής δεν υπήρξε τόσον έντονος, όσον η συσταύρωσις μετά του Χριστού. Διότι το πρώτον έργον του θείου έρωτος, κατά τον άγιον Νικόδημον τον Αγιορείτην, είναι «να ενώνη τον φιλούντα μετά του φιλουμένου».

(Α) Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

Τα εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας είναι λόγια φανατισμού, ή ὀροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως;

Την Κυριακήν της Ορθοδοξίας ακούομεν από το «Συνοδικόν» της Εβδόμης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου : «Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!» και «Άπαντα τα παρά την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν και την διδασκαλίαν των αγίων και αοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ή μετά τούτο πραχθησόμενα, ανάθεμα!». Θα ερωτήσωμεν τους Προκαθημένους, των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και τους περί Ορθοδοξίας γράφοντας και ομιλούντας θεολόγους: Τα πάρα πάνω εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας είναι λόγια φανατισμού, ή ὀροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως; Εάν συμβαίνει το δεύτερον, ότι δηλαδή είναι εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας και όροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, τότε επιβάλλεται να εκδιωχθούν εκ της Θεοκτίστου Αγίας Πόλεως της Ορθοδοξίας οι ψυχοβόροι Οικουμενιστές Λυκοποιμένες. Η Ορθοδοξία δεν θα επιβιώσει με τα ωραιολογήματα των θεολόγων, ή τας εντυπωσιακάς εκδηλώσεις, αλλά μόνον με την εφαρμογήν των θείων και Ιερών Κανόνων!

O Όσιος Φιλήμων αποκαλύπτει πως πρέπει να αγωνιζόμαστε

Κράτησε την κρυφή μελέτη με καθαρή καρδιά. Γιατί αν γίνεται αδιάλειπτα η προσευχή σου και η μελέτη των Γραφών, τότε ανοίγουν τα νοερά μάτια της ψυχής και έρχεται σ΄ αυτήν χαρά μεγάλη και ένας πόθος ανέκφραστος και πολύ δυνατός, που να καίγεται η σάρκα από το Πνεύμα, ώστε να γίνεται ολόκληρος ο άνθρωπος πνευματικός. Είτε νύχτα λοιπόν, είτε ημέρα σε αξιώση ο Θεός να προσευχηθής απερίσπαστα με καθαρόν νουν, μη περιορισθής στον κανόνα σου, αλλά με όση δύναμιν έχεις, να επεκτείνεσαι στην προσευχή και να αφοσιώνεσαι στον Θεόν. Και Εκείνος φωτίζει την καρδιά σου για  ποια  πνευματική εργασία θα κάνης.

(Φιλοκαλία τόμος Β΄).

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

«Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω» (Ματθ. κδ: 15)

Με ανέκφραστη οδύνη διαβάσαμε στο επίσημο όργανο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας «Ορθόδοξος Κήρυξ» κείμενο με τίτλο «Προσλαλιά γενομένη υπό του Πρωτοσυγκελλεύοντος Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τροπαίου κ. Αθανασίου», στο οποίο περιέχονται και τα εξής απίστευτα: «Εν τω οίκω των Θυατείρων επραγματώθησαν ευάριθμοι τιμητικαί εκδηλώσεις, περιλαμβάνουσαι δεξιώσεις και φιλοξενίας. Εν τοις πλουσίοις τούτοις η Ιερά Αρχιεπισκοπή προσέφερε φιλοξενίαν τη Αυτού Χάριτι τω Αγγλικανώ Κυρίω Rowan Williamsμετά της συμβίας αυτού, έτι δε και τω Αγγλικανώ Επισκόπω Dover  Κυρίω Stephen Venner μετά της ανδρίδος αυτού, αμφοτέρας τας φιλοξενίας ταύτας κατά μήνα Απρίλιον».

Διερωτώμεθα:

1. Κατ΄ αρχήν, πόσο συνάδει με την Ορθόδοξη Παράδοση και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων η φιλοξενία «Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου μετά της συμβίας αυτού». Αμνηστεύονται οι αιρετικοί; Τι είδους «συμβία επισκόπου» είναι η φιλοξενηθείσα;

2. Το τραγικότατον, όμως, είναι η φιλοξενία ετέρου «αγγλικανού επισκόπου» μετά της ( άκουσον, άκουσον!!!) ανδρίδος αυτού. Ακούγαμε κατά καιρούς το απερίγραπτο κατάντημα των αιρετικών, έως και αντιχρίστων, «χριστιανικών παραφυάδων», ότι μαζί με το υπόλοιπον πλήθος των αιρετικών τοποθετήσεών τους, αμνηστεύουν προσέτι και τη σοδομία, «παντρεύοντας» μάλιστα σοδομίτας και γομορίτας. Μήπως αγνοούν ότι ο Θεός μετά βδελυγμίας ετιμώρησε την «παρά φύσιν πράξιν» των Σοδομιτών με την «παρά φύσιν βροχήν» φωτιάς και θείου; Όμως, το να αμνηστεύωνται και να επιβραβεύωνται οι επαίσχυντες αυτές συμπεριφορές από ορθοδόξους Επισκόπους, ώστε να παρέχεται στους σοδομίτας και φιλοξενία εις τας Αρχιεπισκοπάς των και η συγκεκριμένη μάλιστα φιλοξενία να προβάλλεται με καμάρι μέσα από τις σελίδες του επισήμου εντύπου εκφραστικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, αυτό ούτε στο εφιαλτικότερο όνειρό μας δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε!....  

π. Θεόδωρος Ζήσης - Περί της αντιπαλαμικής θεολογίας και της επικειμένης Μεγάλης Συνόδου

http://www.impantokratoros.gr/D3F5408B.el.aspx

Προκλήσεις -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Στο φύλλο της εφημερίδος σας "O.T." , της 3^ης του τρ. Μηνός Φεβρουαρίου, διάβασα μια πολύ σημαντική είδηση, η οποία ενημερώνει τους αναγνώστες σας, ότι η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος, έχει ήδη διοργανώσει σειρά εισηγήσεων ακαδημαϊκού επιπέδου με το καυτό θέμα «Κράτος και Εκκλησία». Προστίθεται δε ότι: «Η εξέτασις του επικαίρου αυτού θέματος αποβλέπει, όχι απλώς να απαλλαγεί η Πολιτεία από την Εκκλησία, αλλά και να μη παραδοθεί η Εκκλησία στα πλέον συντηρητικά και φονταμενταλιστικά στοιχεία»! Ενδιαφέρεται λοιπόν η Ι. Μητρόπολη Δημητριάδος «να απαλλαγεί η Πολιτεία από την Εκκλησία»(!!!) και προσφέρεται να βοηθήσει η εν λόγω Ιερά Μητρόπολη, με τις προγραμματισμένες εισηγήσεις της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών. Συγχρόνως, όμως, δεν θέλει, η ίδια Μητρόπολη, η τυχόν εγκαταλειφθείσα πλέον από την Πολιτεία Εκκλησία, να πέσει στα χέρια φονταμενταλιστικών στοιχείων. Βέβαια, ο όρος «φονταμενταλισμός», μέσα στην πολλαπλότητα της συγχύσεως λέξεων, εννοιών και όρων της εποχής μας, δεν φαίνεται να είναι μονοσήμαντος, δηλ. να ισχύει για μια ορισμένη κατηγορία ανθρώπινης συμπεριφοράς με αποκλειστικό νοηματικό περιεχόμενο. Έπειτα πολλές ψυχοδυναμικές διαδικασίες ανθρώπινης συμπεριφοράς, δυνάμει της γνωστής ασυνείδητης λειτουργίας της προβολής, είναι δυνατόν να εκφράζουν, υποκειμενικά ψυχικά περιεχόμενα, όπως απραγματοποίητες επιθυμίες και προσδοκίες υπαρξιακής βαρύτητος, καθώς προβάλλονται στο πρόσωπο εκείνων, που κατακτούν τους εν λόγω στόχους. Το γεγονός αυτό σημαίνει, ότι πολλοί από εκείνους, που χαρακτηρίζουν κάποιους ως φονταμενταλιστές μπορεί να το κάνουν αυτό με μια μη συνειδητή, αλλά εξ ίσου φονταμενταλιστική ψυχοδυναμική συμπεριφορά, φορτισμένη με τη δική της καταστροφική επιθυμία, προβάλλοντας στο «φονταμενταλιστικό» πρόσωπο του άλλου τις δικές τους απραγματοποίητες και ματαιωθείσες υπαρξιακές επιθυμίες και προσδοκίες! Ιδιαίτερα ο Χριστιανός άνθρωπος με εκκλησιαστική-θεολογική ετικέττα, αν δεν είναι γνήσιος βιωματικός εκφραστής της Εκκλησιολογικής και θεολογικής του αυτοσυνειδησίας, πολύ εύκολα «δικαιώνει» την υπαρξιακή του αυτή έλλειψη με αντιφονταμενταλιστική συμπεριφορά, η οποία, όμως, εκλύεται με την ψυχοδυναμική ένταση μιας φονταμενταλιστικής-καταστροφικής λογικής! Παράδειγμα: Σε ημερίδα, που διοργάνωσε (1^η Δεκεμβρίου ΄04;) η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, σχολικός σύμβουλος θεολόγος, «αναφερομένη στο θέμα της ιεροσύνης των γυναικών», είπε μεταξύ άλλων· «ενώ τα τελευταία πενήντα χρόνια άνδρες και γυναίκες μοιράζονται εμπειρίες συνεργασίας και συντροφικότητας στο εκκλησιαστικό σώμα δεν έφθασε ακόμη η πρόσκληση να γίνει εργαστήριο καινούργιας ποιότητας σχέσεων σύμφωνα με το πνεύμα της συνοδικότητας της Εκκλησίας. Τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν την αδράνεια και την αμηχανία μας προσπαθούμε να τις καλύψουμε καταφεύγοντας και κατοχυρωμένοι στην Γραφή και την Παράδοση. Τότε εύκολα κατρακυλάμε σε ερμηνείες φονταμενταλιστικές»!!!           Η φονταμενταλιστική αυτή σημαντική επένδυση δύο βασικών θεμελίων της πίστεως και της ζωής της Εκκλησίας, αποτελεί ένα «καταστροφικό» μήνυμα των «Θεολογικών» Σπουδών της Ακαδημίας της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος, χαρακτηριστικό του «ορθοδόξου» κλίματος μέσα στο οποίο οι σπουδές αυτές πραγματοποιούνται! Γραφή και Παράδοση πρέπει να αποκλεισθούν κατά τη συζήτηση για την Ιεροσύνη των γυναικών! Είναι προκλήσεις φονταμενταλιστικών ερμηνειών!!

Μετά τιμής                                                                                                                                      

Ιωάννης Κορναράκης

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κατηχήσεις για την περίοδο της Νηστείας του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/