Αἱ προσπάθειαι διὰ τὴν ψευδοένωσιν

Τοῦ κ. Παναγιώτου Ράπτη

Ἀπὸ τὸ 1054 μ.Χ. ὑφίσταται τὸ Σχίσμα τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ ἔγιναν καὶ γίνονται μέχρι σήμερα μὲ τοὺς διαλόγους Ἀγάπης, τὰ Συμβούλια καὶ τὰ Συνέδρια. Ἡ παπικὴ ἀδιαλλαξία καθιστᾶ ἀδύνατον τὴν ἕνωση, ὅπως τὴν ὀνειρεύονται οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς καὶ ὁ πάπας τῆς Ρώμης. Βασικὸ ἐμπόδιο εἶναι τὸ φιλιόκβε, τὸ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, τὸ ἀλάθητο καὶ τὸ ἀναμάρτητο καὶ ἡ πληθώρα καινοτομιῶν τῶν Δυτικῶν. Τὶς ἀνωτέρω διαφορὲς δὲν τὶς χαρακτήρισαν ὡς θέματα αἵρεσης, ἀλλὰ σχίσματος, γιατὶ ὅπως ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς οἱ δυτικοὶ ἦταν ἔθνος πολυάριθμο καὶ ἰσχυρὸ καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ θεώρησαν ὅτι θὰ βροῦν κατανόηση καὶ θὰ λυθοῦν ὅλα τὰ θέματα ὁμαλὰ καὶ εἰρηνικά. Ἀλλὰ πῶς ὀνειρεύονται οἱ πα τριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, θεολόγοι καὶ λοιποὶ κληρικοὶ οἰκουμενιστὲς καὶ μὴ καὶ πῶς ὁ πάπας καὶ οἱ παπικοί; Ὑπάρχει καμμιὰ ἐλπίδα; Θεωρῶ ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία. Ἀλλὰ τότε γιατὶ ὅλη αὐτὴ ἡ διαφήμιση, τὰ Συνέδρια, οἱ διάλογοι Ἀγάπης, οἱ ἐναγκαλισμοί, οἱ ἑκατέρωθεν ἑορτασμοί, συμπροσευχές, φιλοφρονήσεις, δῶρα, συλλείτουργα, κ.τλ., σὲ τὶ ἀποσκοποῦν ὅλα αὐτά; Γίνονται γιὰ τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις; Γιὰ δημόσιες σχέσεις κοσμικοῦ χαρακτήρα καὶ παραπλάνηση τῶν ὀπαδῶν τους;

Ἀσκητικαί ἐμπειρίαι

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Ἀντιμετώπισις ρυπαρῶν λογισμῶν Οἱ κατά Θεόν ἀγωνιζόμενοι συχνά ἐνοχλοῦνται ἀπό τούς ρυπαρούς λογισμούς καί θέλουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτούς. Δέν γνωρίζουν ὅμως τόν τρόπο. Ἄλλοι δέν τούς φανερώνουν καί αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο, γιατί τούς αὐξάνει καί τούς δυναμώνει καί ἄλλοι μέ τήν πρώτη ἐνόχληση τούς ἐξωτερικεύουν στόν πνευματικό τους καί ἐλευθερώνονται. Ἕνας γέροντας ἔλεγε: «Ἐάν σέ ἐνοχλοῦν ρυπαροί λογισμοί, μή τούς ἀποκρύψεις ἀλλά ἀμέσως νά τούς πεῖς στόν πνευματικό σου πατέρα καί νά τούς ἐλέγξεις, για- τί ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀποκρύπτει τούς λογισμούς του τόσο περισσότερο πληθύνονται καί δυναμώνουν. Ὅπως τό φίδι μόλις βγεῖ ἀπό τή φωλιά του, ἀμέσως φεύγει, ἔτσι καί ὁ πονηρός λογισμός μόλις φανερωθεῖ, ἀμέσως χάνεται. Καί ὅπως τό σκουλήκι κατατρώγει τό ξύλο, ἔτσι καί ὁ πονηρός λογισμός ἐξαφανίζει τήν καρδιά. Ἐκεῖνος πού φανερώνει μέ τήν ἐξομολόγηση τούς λογισμούς του θεραπεύεται γρήγορα. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού τούς ἀποκρύπτει πάσχει ἀπό ὑπερηφάνεια» 

"Ο.Τ."

Ἰμάμης: «Τὸ σπαθὶ εἶναι τὸ πιὸ ἀληθινὸ βιβλίο τοῦ Ἰσλάμ»!

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πὼς ὁ «ἅγιος» Μόρφου νομίζει ὅτι «ἦρθε ἀπὸ ἄλλο πλανήτη» καὶ γιʼ αὐτὸ κάνει πὼς δὲν γνωρίζει τί γίνεται μὲ τὶς δαιμονοθρησκεῖες τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὶς ὁποῖες προσβλέπει «ἐμπλουτισμὸ τῆς ζωῆς μας». Κάνει πὼς δὲν βλέπει καὶ δὲν ἀκούει τὶς ἰσλαμικὲς χατζάρες ποὺ κραδαίνουν ἀπειλητικὰ στοὺς λαιμοὺς τῶν Χριστιανῶν. Τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἔλεγε αὐτά, τὰ τουλάχιστον ἀτυχῆ, ὁ ἰμάμης Issa Assiri ἀπὸ τὸ τζαμὶ τῆς Τζέντας τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας δήλωνε προκλητικὰ πὼς ὁ θάνατος εἶναι ἡ μόνη γλώσσα ποὺ καταλαβαίνουν οἱ «ἄπιστοι»! «Τὸ σπαθί, τόνισε σὲ κήρυγμά του, εἶναι πιὸ ἀληθινὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο. Οἱ κοφτερὲς ἄκρες του χωρίζουν τὴν εἰλικρίνεια ἀπὸ τὰ ἀστεῖα. Εἶναι ἡ λευκότητα τῆς λεπίδας του, παρὰ τὸ μαῦρο τοῦ μελανιοῦ στὰ βιβλία ποὺ ἐξαφανίζει κάθε ἀμφιβολία. Ὅταν ἀντιμετωπίζουν τὸν θάνατο… Αὐτὴ εἶναι ἡ γλώσσα ποὺ οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Χριστιανοὶ ἄπιστοι καταλαβαίνουν. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ γλώσσα ποὺ καταλαβαίνουν καὶ τώρα ἄλλαξαν τὴν πολιτικὴ τους» (Ἱστολ. Τὰ Νέα)! Τόσο κυνικὰ καὶ τόσο σαφῆ ἦταν τὰ λόγια τοῦ δαιμονικοῦ «κληρικοῦ» ἰσλαμιστῆ, ὥστε δὲν χρειάζονται ἰδιαίτερες διευκρινήσεις, γιὰ νὰ ἑρμηνευτοῦν ἀπὸ οἰκουμενιστές, σὰν καὶ τὸν εἰρημένο ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο! Καὶ νὰ φανταστεῖτε ὅτι δὲν τὰ εἶπε κάποιος τζιχαντιστής, ἀλλὰ ἐπίσημος ἐκπρόσωπος τοῦ «μετριοπαθοῦς» Ἰσλάμ! «Ἅγιε» Μόρφου ἐπιμένετε ἀκόμη ὅτι μπορεῖ τὸ Ἰσλὰμ καὶ οἱ ἄλλες δαιμονοθρησκεῖες νὰ σᾶς «ἐμπλουτίσουν» πνευματικὰ καὶ νὰ δημιουργήσουν «μία ὡραία ἀτμόσφαιρα»;

"Ο.Τ."

Διηγήσατο ἡμῖν ὁ Ἀββᾶς Παφνούτιος, ὄτι:

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=10641

 Όταν ἤμην νεώτερος ἡσύχαζον πλησίον τοῦ Ἀββᾶ Ἀπολλῶ· ὅταν ἦλθεν ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἐπῆγον εἰς τὸν Γέροντα λίαν πρωῒ καὶ ἀσπασάμενος αὐτὸν καὶ εὐλογηθείς, ἐκάθισα πλησίον του, καὶ παρεκάλουν αὐτόν, ὅπως δεχθῇ με νὰ κατοικήσω μετ᾿ αὐτοῦ διότι καθ᾿ ὅλην τὴν ἁγίαν Τεσσαρακαστὴν μόνος μου κατοικῶν, πολὺ ἐπολεμήθην ἀπὸ τὸν δαίμονα τῆς πορνείας, ἀλλ᾿ ὁ Γέρων δὲν συγκατετίθετο. Παραμείνας μέχρι τῆς ἕκτης ὥρας (μεσημβρίας) ὡς ἀνεχώρησα κατερχόμενος τοῦ Ὄρους, εἰς τὸν δρόμον συνήντησα τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ τοῦ Γέροντος, πηγαίνοντα εἰς αὐτόν, κτυπῶντα τὸ πρόσωπον του καὶ μαδῶντα τὰς τρίχας τοῦ γενείου του, καὶ ἰδόντος με παρεβιάσατο νὰ ἐπανέλθω εἰς τὸν Γέροντα· ὡς δὲ ὑπήγομεν, προσπεσὼν ἐδιηγήθη πρὸς αὐτὸν λέγων.


Περιπατοῦντες μετὰ τοῦ μικροτέρου ἀδελφοῦ μου, ἐπεράσαμεν ἀπὸ τὸν τάφον τοῦ Ὑπάτου, μὴ γνωρίζοντες ὅτι κανεὶς δὲν ἠμπορεῖ νὰ περάσῃ τὴν νύκτα ἀπὸ αὐτὸν τὸν δρόμον. Ἐνῷ περιεπάτουμεν, ἐξ αἴφνης φαντασία δαιμονικὴ ἐλθοῦσα ἐκ τοῦ μνήματος, ἤρπασέ μου τὸν ἀδελφόν. Ὡς ἤκουσε τοῦτο ὁ Γέρων, βοήσας πρὸς τὸν Θεὸν εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων, παρακαλῶ σε βοήθησόν με. Καὶ προσευχηθεὶς ὁ Γέρων, λαβὼν καὶ ἐμὲ μαζί του ἐπηγαίνομεν.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ξεθάψτε τους νεκρούς σας

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»;

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου: «… και η αποστολικότης διαφυλάττεται δια της προσευχής και όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι». Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»; Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών! Αλλά μήπως η ευσέβεια διατηρείται εις την ζωήν των Μεγαλοσχήμων Αξιωματούχων της Εκκλησίας; «… Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»! Ειλικρινά θα πρέπει να εντρεπώμεθα, και λαϊκοί και Κληρικοί (προ παντός οι εν υπεροχή όντες), όταν, απαγγέλλοντες το Ιερόν Σύμβολον της Πίστεώς μας, λέγωμεν: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», διότι ο Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Ἡ μάσκα τῆς ταπεινοφροσύνης

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στην ερώτηση: Ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρετή στό Χριστιανισμό; Ἡ ἀγάπη, ἤ ἡ ταπεινοφροσύνη; Σχεδόν ὅλοι ἀπαντοῦν: Ἡ ἀγάπη. Ἐκ πρώτης ὄψεως, εἶναι σωστό. Ἀλλ᾽ ὅπως εἶπε κάποιος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας - κι αὐτό εἶναι τό πιό σωστό - ἡ ταπεινοφροσύνη ! Γιατί; Διότι ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ μητέρα τῆς ἀγάπης. Ἄρα, σ᾽ αὐτήν ἀνήκει τό πρωτεῖο. Ἀλλ᾽ ἄς δε- χτοῦμε καί τίς δυό ἰσότιμες. Τό θέμα μας, ὡστόσο, εἶναι σχετικό: «Ὁ ἐχθρός τῆς ταπει- νοφροσύνης». Ἐπειδή κατέχει τά πρωτεῖα τῆς πνευματικῆς ζωῆς κι ἔχει τόση δύναμη, ὥστε νά συντρίβει δαίμονες, γιαυτό καί δέν τήν ἀνέχονται. Τήν πολεμοῦν σφοδρότατα. Ἀλήθεια, πόση χάρη ἔχει! Εἶναι τό φῶς τῶν ἀγγέλων. Εἶναι ἡ καταξίωση τῆς τελειότητας. Εἶναι ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ ἐξουδετέρωση τῶν πειρασμῶν. Εἶναι ἡ θύρα τοῦ παραδείσου. Εἶναι ἡ συγκεφαλαίωση τῆς Χριστιανικῆς Πίστης. «Χωρίς ταύτης, πάντα τά ἔργα ἡμῶν μάταιά εἰσι», λέγει ὁ ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος.