Θέλουμε ἡ πατρίδα μας νά εἶναι ὑπό τήν σκέπη καί τήν προστασία τοῦ Θεοῦ.
Γιά νά γίνει αὐτό πρέπει νά πιστεύουμε στόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ
Χριστό, στήν παντοδυναμία Του, πανσοφία καί ἀγάπη Του γιά ἐμᾶς, ὅλους τούς
ἀνθρώπους. Ἐάν πράγματι πιστεύουμε, θά Τόν ἀγαποῦμε ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ μας καί ἐν
ὅλῃ τῇ ψυχῇ μας καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ μας (Ματθ. 12 37) καί τόν πλησίον μας
ὅπως τόν ἑαυτόν μας (Ματθ 12 39). Ἡ ἀγάπη πρός τόν Χριστό ἐκφράζεται καί
ἀποδεικνύεται μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του: «ὁ ἔχων τάς έντολάς μου καί τηρῶν
αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰωάν. 14 21). Αὐτή ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τόν
Κύριό μας εἶναι ἡ σωστή ἀγάπη πρός τόν ἑαυτόν μας. Ἡ γνώση τοῦ θελήματος τοῦ
Θεοῦ καί ἡ συμμόρφωση πρός αὐτό, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του πρέπει νά εἶναι τό
κύριο μέλημα τῆς ζωῆς μας. Γιατί αὐτό εἶναι τό οὐσιαστικό συμφέρον μας. Ὁ
Κύριος γνωρίζει καί θέλει αὐτό πού εἶναι τό καλύτερο γιά τόν καθέναν, γιά τήν
καθεμία ἀπό ἐμᾶς, γιά τήν κοινωνία μας, γιά τήν Πατρίδα μας. Αὐτός γνωρίζει καί
θέλει τό πραγματικό, τό οὐσιαστικό συμφέρον μας γιά τήν παροῦσα ζωή καί τήν
μέλλουσα. Πίστη δέν εἶναι μόνον ἡ ἀποδοχή ὅσων διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἔκφραση τῆς Πίστεως ἀποτελεῖ καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἡ ὑπακοή στό θέλημά
Του, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του.
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Ωδή στ΄.
Ο Ειρμός.
Η φωνή του Λόγου,
ο λύχνος του Φωτός, ο Εωσφόρος, ο του Ηλίου Πρόδρομος, εν τη ερήμω, Μετανοείτε,
πάσι βοά τοις λαοίς, και προκαθαίρεσθε· ιδού γαρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τον
Κόσμον λυτρούμενος.
Ερμηνεία
Με τρία ομοιώματα
δείχνει ο Ιερός Μελωδός εν τω Τροπαρίω τούτω την οικειότητα όπου έχει ο
Βαπτιστής Ιωάννης με τον Δεσπότην Χριστόν· παρομοιάζει γαρ τον Ιωάννην με την
φωνήν, με τον λύχνον και με τον εωσφόρον (τον αυγερινόν)· τον δε Δεσπότην
Χριστόν παρομοιάζει με τον λόγον, με το φως και με τον Ήλιον. Παρομοιάζει
λοιπόν πρώτον τον Ιωάννην με την φωνήν, τον δε Χριστόν, με τον λόγον· διότι η
φωνή είναι αήρ πεπληγμένος, και γίνεται όχημα του προφορικού λόγου· και αν η
φωνή πρώτη δεν υποτεθή, ο προφορικός λόγος δεν είναι δυνατόν να φανερωθή εις
τους άλλους. Παρομοιάζει δεύτερον τον Ιωάννην με τον λύχνον, και τον Χριστόν,
με το φως· διότι ο λύχνος είναι όχημα του φωτός· επειδή το φως επιτιθέμενον εις
τον λύχνον φωτίζει το οσπίτιον και τους εν τω οσπιτίω κατοικούντας ανθρώπους.
Παρομοιάζει τρίτον ο Μελωδός τον Ιωάννην με τον εωσφόρον, τον δε Χριστόν, με
τον Ήλιον. Ταύτα δε τα τρία ομοιώματα του Προδρόμου, η φωνή, ο λύχνος και ο
εωσφόρος, είναι πρότερα κατά τον χρόνον των ομοιωμάτων του Χριστού: δηλαδή του
λόγου, του φωτός και του Ηλίου· κατά την αιτίαν όμως και την αξίαν πρότερα
είναι τα ομοιώματα του Χριστού· όθεν και προτιμώνται τα του Χριστού ομοιώματα
από τα του Προδρόμου· επειδή, αν ερωτήση τινάς, δια τι η φωνή γίνεται;
Αποκρινόμεθα, δια να εποχηθή επάνω εις αυτήν ο λόγος· ομοίως αν ερωτήση τις,
δια τι γίνεται ο λύχνος; Αποκρινόμεθα, δια να βαλθή εις αυτόν το φως και να
λάμψη· ωσαύτως και εάν ειπή τινάς, δια τι ο αυγερινός προλάμπη; Αποκρινόμεθα,
δια να μηνύση τον ερχομόν του Ηλίου. Τούτων ούτω προεγνωσμένων, λέγει ο
Ιεράρχης Κοσμάς, ότι ο Βαπτιστής Ιωάννης, η φωνή του ενυποστάτου Λόγου του
Πατρός, ο λύχνος του αϊδίου και ακτίστου φωτός, και ο αυγερινός, ο πρόδρομος
και προμηνυτής του νοητού Ηλίου της δικαιοσύνης Χριστού φωνάζει εις όλους τους
λαούς όπου προσήλθον εις αυτόν, το, Μετανοείτε, και προκαθαρισθήτε από τας
αμαρτίας· επειδή, ιδού είναι παρών ο Χριστός, και λυτρώνει τον Κόσμον από την
φθοράν της ασεβείας και αμαρτίας, και ενδύει αυτόν αφθαρσίαν δια του αγίου
Βαπτίσματος. Το μεν ουν «μετανοείτε» είπεν ο Ιωάννης, καθό φωνή· ταύτης γαρ
ίδιον είναι το βοάν· το δε «προκαθαίρεσθε» είπε, καθό λύχνος· ίδιον γαρ είναι
του λύχνου να καθαρίζη οπωσούν το σκότος και να εισάγη τον φωτισμόν· το δε, «ιδού
πάρεστι Χριστός εκ φθοράς τον Κόσμον λυτρούμενος» το είπε, καθό αυγερινός·
τούτο γαρ του αυγερινού ίδιον είναι· ο γαρ αυγερινός προ του Ηλίου ανατέλλων,
φαίνεται τρόπον τινά να λέγη εις τους κοιμωμένους ανθρώπους· σηκωθήτε, ω
άνθρωποι, από τον ύπνον, σηκωθήτε και εργάζεσθε τας τέχνας σας· διότι ιδού ο
Ήλιος είναι παρών, και η ημέρα εγγίζει, σηκώνουσα υμάς από την αναισθησίαν του
ύπνου. Σημείωσαι, ότι ερανίσθη τα ανωτέρω ο Μελωδός από τον εις τα Φώτα λόγον
Γρηγορίου του Θεολόγου λέγοντος: «Εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι, ο λύχνος
τω Ηλίω φησίν· η φωνή, τω Λόγω· ο φίλος, τω Νυμφίω· ο προδραμών και
προδραμούμενος, τω φανέντι (επί γης), και φανησομένω (εν τη Δευτέρα Παρουσία)».
O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 6 Μαρτίου 2015
Β Χαιρετισμοί. Των εν Αμορίω 42 μαρτύρων, Εύρεσις Τιμίου Σταυρού και ΄Ήλων υπό της Αγίας Ελένης.
Ἡ
Ἁγία Ἑλένη (247 – 328 μ.Χ.), μητέρα τοῦ πρώτου Χριστινανοῦ αὐτοκράτορα
Κωνσταντίνου Α’ τοῦ Μεγάλου (280/288 – 337 μ.Χ.), τὸ ἔτος 326 μ.Χ. πῆγε στὴν
Ἱερουσαλήμ, ὅπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν
τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν λῃστῶν», ὅπως γράφει ὁ
Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιρᾶς. Κατὰ τὴν παράδοση, ὕστερα ἀπὸ τὴν
πληροφορία κάποιου Ἑβραίου, μὲ τὸ ὄνομα Ἰούδας, ὑποδείχθηκε ἡ θέση ὅπου ἔγινε ἡ
ἀνασκαφή, κατὰ τὴν ὁποία βρέθηκαν τρεῖς σταυροί, ἤτοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν δύο
λῃστῶν. Ἐπειδή, ὅμως, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀναγνωρισθεῖ ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς
σταυροὺς ἦταν τοῦ Κυρίου, ἡ Ἁγία Ἑλένη παρακάλεσε νὰ τεθεῖ διαδοχικὰ ἐπάνω
στοὺς σταυροὺς ἕνας νεκρὸς ποὺ τὸν πήγαιναν γιὰ ἐνταφιασμό. Μόλις λοιπὸν ὁ
νεκρὸς ἐτέθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἀναστήθηκε. Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔθεσε τότε τὰ
θεμέλια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ἀνέγερση τοῦ ὁποίου διέταξε ὁ Μέγας
Κωνσταντίνος, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος τὸ μὲν ἥμισυ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ ἄφησε στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου μεγάλο μέρος φυλάσσεται μέχρι σήμερα, τὸ δὲ ἄλλο ἥμισυ μετὰ τῶν ἥλων (καρφιῶν) τὸ μετακόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος τὸ μὲν ἥμισυ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ ἄφησε στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου μεγάλο μέρος φυλάσσεται μέχρι σήμερα, τὸ δὲ ἄλλο ἥμισυ μετὰ τῶν ἥλων (καρφιῶν) τὸ μετακόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝ-ΕΝΟΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
Την ερχόμενη Κυριακή 8-3-2015, Κυριακή Β΄ Νηστειών, την ημέρα της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του θαυματουργού, η ενορία μας γιορτάζει.
Γιορτάζει την 26η επέτειο χειροτονίας του παπά Νικόλα μας εις Διάκονον, υπό του μακαριστού πρώην Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος Χρυσοφάκη.
Μέχρι πρόπερσι, γιορτάζαμε όλοι οι ενορίτες μαζί, με αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου, ακολουθούσε τράπεζα στο ενοριακό μας κέντρο, κεράσματα για όλο τον κόσμο, ευχές, χαμόγελα, χαρές και αγάπη πολλή. Εκεί, ζητούσαμε από τον παπά Νικόλα να μας μιλήσει για τον Άγιο, για τα θαύματά του αλλά και κάτι από αυτά που βίωσε ως ιερέας προσωπικά, ώστε να μας ενισχύσει για το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Πέρσι, την 25η επέτειο τη γιορτάσαμε στο …προαύλιο του Προφήτη Ηλία μας, δεν μας επέτρεψαν περισσότερα από λίγα λουλούδια και λίγες ευχές, εκεί, εκτός του Ιερού Ναού και οπωσδήποτε εκτός του ενοριακού κέντρου. Δεν έπρεπε ούτε να του πούμε «Άξιος!» όπως μάθαμε αργότερα.
Φέτος δεν μπορούμε να μην ευχηθούμε στον παπά που επί 26 χρόνια υπηρετεί με αυταπάρνηση την ενορία μας. Φέτος πρώτα ο Θεός, θα ευχηθούμε στον παπά Νικόλα μας «Άξιος!» σε άλλη ενορία, αφού έτσι θέλει ο Δεσπότης μας. Θα του ευχηθούμε στον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα Τριανδρίας, όπου έχει αποσπασθεί ο π. Νικόλαος για ένα τρίμηνο.
Τι έχει στην καρδιά του ο καθένας, ο Κύριος το γνωρίζει. Για τα όσα παράδοξα συμβαίνουν στην ενορία μας, παρακαλούμε τον Θεό να βάλει του χέρι Του. Την ερχόμενη Κυριακή γιορτάζουμε. Θα θέλαμε πολύ να γιορτάσουμε στην ενορία μας, στο σπίτι μας, αλλά δεν επιτρέπεται. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να οδηγεί τον Δεσπότη μας και τους ιερείς της Μητρόπολής μας. Καλή Σαρακοστή, καλή Ανάσταση να έχουμε!
Ἀπολυτίκιον (Ἦχος πλ. δ’)
Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλε, τῶν Μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης τὸ καύχημα, κῆρυξ τῆς χάριτος, ἱκέτευε διὰ παντός, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΕΝΟΡΙΤΕΣ Ι.Ν.ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΑΝΩ ΠΟΛΕΩΣ
ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ. Από τον ΚΒ´ Λόγον του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου:
«Το να αποκτήση
κανείς την ταπείνωση, συναντά πολλά εμπόδια, που τον εμποδίζουν, ενώ για την
πίστη δεν μας εμποδίζει τίποτε να την βρούμε. Γιατί αν το θελήσουμε ολόψυχα να
βρούμε την πίστη, αμέσως χωρίς κανέναν κόπο την βρίσκουμε, αφού είναι δώρον του
Θεού και προσόν φυσικόν, μολονότι υπόκειται στο αυτεξούσιον της προαιρέσεώς
μας».
Έρχεται στην Αθήνα η Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμιτίσσης.
«Όθεν δικαίως και αληθώς Θεοτόκον
την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν·
τούτο γαρ το όνομα άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησι».
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
Άφιξις της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Ιεροσολυμιτίσσης στην Αθήνα
Την 24η Μαρτίου 2015 ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου εν Ελλάδι, Αρχιμανδρίτης Δαμιανός, θα μεταφέρει από την Αγία Πόλη των Ἱεροσολύμων και τον Πάνσεπτο και Θεομητορικό Τάφο της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Γεθσημανή τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμιτίσσης στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων-Πλάκα, Μετόχιον του Παναγίου Τάφου εν Ελλάδι. Η ιερή εικόνα της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, προς αγιασμό και ευλογία των πιστών από την Αγία Γη, θα τίθεται σε προσκύνηση καθημερινώς, συμφώνως προς το κάτωθι πρόγραμμα:
Αυτοκτονούμε!!!
Καρφί
δεν μας καίγεται με την τελείαν αδιαφορίαν της γενοκτονίας, την οποίαν ενεργεί
από αρκετών ετών η Ελλάς εις βάρος της υπάρξεώς της, αλλά και της βαρυτάτης
ευθύνης, η οποία βαρύνει Γονείς, μαιευτήρας(=φονείς εν ψυχρώ) την
πολιτείαν εις το πρόσωπον των αδιαφόρων, φιλοχρημάτων εθνοπατέρων, την
Εκκλησίαν, η οποία θα ηδύνατο να κηρύξη εν διωγμώ τον ελληνικόν Λαόν από μέρους
των εκάστοτε κρατούντων και με αφορισμόν των ανδρογύνων, που επιζητούν και
δέχονται την έκτρωσιν.
Καταργήθηκε
η ποινή του θανάτου, αλλά εκτελείται κάθε μέρα το Έθνος από την αδιαφορία των
αρμοδίων για το πρώτο εθνικό πρόβλημα το δημογραφικό.
Καταργήθηκε
η ποινή του θανάτου, αλλά δολοφονούνται κάθε μέρα εκατοντάδες έμβρυα με τις
ανεξέλεγκτες εκτρώσεις.
Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2014
16.310.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των
αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
Με την έντεχνη από το 1980 αλλοίωση
της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων
λαθρομεταναστών.
Και τώρα με την σταδιακή
απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως
τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού
πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να
πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.
Αυτοκτονούμε!!!
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας εδώ και μισό αιώνα, τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια, είναι το δημογραφικό και η ολιγοπαιδία. Συνεχώς επεκτείνονται τα νεκροταφεία των πόλεων και μειώνονται απελπιστικά οι γεννήσεις.
Οι πολιτικές που ακολούθησε το ελληνικό κράτος τα τελευταία 40 με 50 χρόνια ήταν απαράδεκτες στον τομέα της οικογένειας. Το απαίσιο αυτό βαυαρικό δημιούργημα που λέγεται ευρωπαϊκό ελληνικό κράτος δεν στήριξε σχεδόν ποτέ την ελληνική οικογένεια. Πρωτίστως άφησε ανεξέλεγκτη την αστυφιλία και τη δόμηση και δεν αποκέντρωσε την οικονομία ώστε να κρατήσει στην περιφέρεια και στην ύπαιθρο τον πληθυσμό. Έδιωξε με τον τρόπο του όλους από τα χωριά τους και γέμισε τα υπόγεια των πολυκατοικιών στα τσιμεντόκουτα διαμερίσματα με στοιβαγμένες ψυχές δίνοντας ως τροφή ψίχουλα από τον κρατικό κορβανά, ψευδαίσθηση ευτυχίας και σταθερότητας και εικονική αμερικανική πραγματικότητα μέσω της τηλεόρασης.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Το περιεχόμενο της γιορτής
Οκτώ μέρες μετά την γέννηση του Χριστού, την πρώτη του πρώτου μηνός, η Εκκλησία μας γιορτάζει την περιτομή του Χριστού. Μία εβραϊκή τελετουργική διάταξη, την οποία εκπλήρωσε ο Ιησούς, όπως όλοι οι Ισραηλίτες, αλλά η οποία καταργήθηκε με το κήρυγμα του ευαγγελίου, τι νόημα έχει πράγματι να την γιορτάζει η ορθόδοξη καθολική Εκκλησία; Είναι ένα ερώτημα, που αυθόρμητα γεννιέται λίγο-πολύ σε όλους μας – όσοι δεν έχουμε τη βαθειά γνώση των ιερών πραγμάτων. Βέβαια, υπάρχει η απλή απάντηση, που μπορούμε αμέσως να σκεφθούμε. Με τη γιορτή τιμούμε ένα γεγονός της ζωής του Χριστού, σημαντικό κατά το ότι ανήκει στη θρησκευτική του πολιτεία και κατά το ότι σημαίνει την ώρα της ονομασίας του• τότε πήρε το όνομα Ιησούς και επαληθεύθηκε η προφητεία του αγγέλου ότι ο γιός, που θα γεννήση η Μαρία θα ονομαστεί έτσι. Όταν αγαπούμε ένα πρόσωπο – πολύ περισσότερο – όταν λατρεύουμε τον Θεό, η κάθε στιγμή της ιστορίας του εύλογα γίνεται αντικείμενο προσοχής και αφορμή ευφροσύνης. Στην Εκκλησία μας, όμως, το κάθε γεγονός του Θεού μεταποιείται σε γεγονός του ανθρώπου κι η κάθε γιορταστική πράξη μεταφέρει τον άνθρωπο στη θεϊκή πράξη. Στη γιορτή της Περιτομής πως μπορεί να νοηθεί αυτό;
Οκτώ μέρες μετά την γέννηση του Χριστού, την πρώτη του πρώτου μηνός, η Εκκλησία μας γιορτάζει την περιτομή του Χριστού. Μία εβραϊκή τελετουργική διάταξη, την οποία εκπλήρωσε ο Ιησούς, όπως όλοι οι Ισραηλίτες, αλλά η οποία καταργήθηκε με το κήρυγμα του ευαγγελίου, τι νόημα έχει πράγματι να την γιορτάζει η ορθόδοξη καθολική Εκκλησία; Είναι ένα ερώτημα, που αυθόρμητα γεννιέται λίγο-πολύ σε όλους μας – όσοι δεν έχουμε τη βαθειά γνώση των ιερών πραγμάτων. Βέβαια, υπάρχει η απλή απάντηση, που μπορούμε αμέσως να σκεφθούμε. Με τη γιορτή τιμούμε ένα γεγονός της ζωής του Χριστού, σημαντικό κατά το ότι ανήκει στη θρησκευτική του πολιτεία και κατά το ότι σημαίνει την ώρα της ονομασίας του• τότε πήρε το όνομα Ιησούς και επαληθεύθηκε η προφητεία του αγγέλου ότι ο γιός, που θα γεννήση η Μαρία θα ονομαστεί έτσι. Όταν αγαπούμε ένα πρόσωπο – πολύ περισσότερο – όταν λατρεύουμε τον Θεό, η κάθε στιγμή της ιστορίας του εύλογα γίνεται αντικείμενο προσοχής και αφορμή ευφροσύνης. Στην Εκκλησία μας, όμως, το κάθε γεγονός του Θεού μεταποιείται σε γεγονός του ανθρώπου κι η κάθε γιορταστική πράξη μεταφέρει τον άνθρωπο στη θεϊκή πράξη. Στη γιορτή της Περιτομής πως μπορεί να νοηθεί αυτό;
Το «ΛΙΓΟ» και το «ΠΟΛΥ» της πίστεως. Ο Μ. Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει στην ΜΗ´ Ομιλία του τα εξής:
«Ο Κύριος θέλοντας να οδηγήση τους μαθητές του στην τέλεια πίστη τους έλεγε: “ Όποιος είναι πιστός στα λίγα, είναι πιστός και στα πολλά και εκείνος, που είναι άπιστος στα λίγα, είναι άπιστος και στα πολλά” (Λουκ. ΙΣΤ´ 10). Τι είναι το “λίγο” και τι είναι το “πολύ”; Το “λίγο” είναι οι υποσχέσεις για αυτήν την ζωή, τα όσα δηλαδή υποσχέθηκε να χορηγήση σ᾽ εκείνους, που πιστεύουν σε Αυτόν, όπως είναι οι τροφές, τα ενδύματα και τα υπόλοιπα, που συντελούν στην ανακούφιση του σώματος, όπως η υγεία και τα παρόμοια, για τα οποία επρόσταξε να μη μεριμνούμε καθόλου, αλλά να ελπίζουμε σ᾽ Αυτόν με πεποίθηση, γιατί ο Κύριος προνοεί για όλα και για όλους εκείνους, που καταφεύγουν σ᾽ Αυτόν. Το δε “πολύ” αναφέρεται στα αιώνια δώρα του αφθάρτου αιώνος, τα οποία υποσχέθηκε να δώση σε όσους πιστεύουν σ᾽ Αυτόν και μεριμνούν ασταμάτητα γι᾽ αυτά…».