Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα.

Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δύο ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος;

Εὐτυχὴς ὁ μακαρίτης, ὁ μπαρμπα-Μιχαλιός, ὅστις προηγήθη εἰς τὸν τάφον τῆς συμβίας Ἀχτίτσας, χωρὶς νὰ ἴδῃ τὰ δεινὰ τὰ ἐπικείμενα αὐτῇ μετὰ τὸν θάνατόν του. Ἦτο καλῆς ψυχῆς, ἂς εἶχε ζωή! ὁ συχωρεμένος. Τὰ δύο παιδιά, «τὰ ἀδιαφόρετα», ὁ Γεώργης καὶ ὁ Βασίλης, ἐπνίγησαν βυθισθείσης τῆς βρατσέρας των τὸν χειμῶνα τοῦ ἔτους 186… Ἡ βρατσέρα ἐκείνη ἀπωλέσθη αὔτανδρος, τί φρίκη, τί καημός! Τέτοια τρομάρα καμμιᾶς καλῆς χριστιανῆς νὰ μὴν τῆς μέλλῃ.

Eιρηνική συμπαράσταση στον αντιοικουμενιστή κληρικό π. Νικόλαο Μανώλη που απειλείται με την ποινή της καθαίρεσης

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Άναρχε ρείθροις, συνταφέντα σοι Λόγε, Νέον περαίνεις, τον φθαρέντα τη πλάνη, Ταύτην αφράστως, πατρόθεν δεδεγμένος, Όπα κρατίστην· ούτος ηγαπημένος, Ίσος τε μοι Παις, χρηματίζει την φύσιν.

Ερμηνεία.

Ω Λόγε, φησίν ο Μελωδός, ω Λόγε άναρχε του Πατρός· άναρχε δε ονομάζει Αυτόν κατά χρονικήν αρχήν, άμα γαρ Πατήρ και άμα Υιός, και ουχί κατά φυσικήν αρχήν· κατ΄ αυτήν γαρ ουκ άναρχος εστιν ο Υιός και Λόγος, ως εκ του Πατρός την αρχήν και την ύπαρξιν έχων· επειδή ο Θεολόγος Γρηγόριος λέγει· «Πατήρ ο Πατήρ και άναρχος· ου γαρ εκ τινος· Υιός ο Υιός και ουκ άναρχος· εκ του Πατρός γαρ· ει δε την από χρόνου λαμβάνεις αρχήν, και άναρχος· Ποιητής γαρ χρόνων, ουχ υπό χρόνον» (Λόγος εις τα Επιφάνια). Ομοίως και Νικηφόρος ο Βλεμμίδης εν τω περί Πίστεως: «Πατήρ ην ο Πατήρ αεί· δήλον ουν ότι και Υιόν είχεν αεί· διο κατά την χρονικήν αρχήν, ώσπερ ο Πατήρ άναρχος, ούτω και ο Υιός άναρχος· αεί γαρ ην ο Πατήρ, και αεί Πατήρ· αεί ην ο Υιός, και αεί Υιός· το γαρ Θείον τροπήν ου προσίεται». Συ λοιπόν, λέγει, ο άναρχος Υιός και Λόγος του Πατρός περαίνεις νέον: ήτοι νεοποιείς και αναγεννάς τον υπό της πλάνης καταφθαρέντα πρωτόπλαστον Αδάμ, όστις συνετάφη μαζί με εσέ εις τα ρείθρα του Ιορδάνου, και συνανέστη· φησί γαρ ο Απ. Παύλος: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν ουν αυτώ δια του Βαπτίσματος εις τον θάνατον» (Ρωμ. στ: 3-4)· και πάλιν: «Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα» (αυτόθι 5). Εκ του Απ. Παύλου δε το νόημα τούτο ερανισθείς και ο Θεολόγος Γρηγόριος, λέγει: «Συνταφώμεν Χριστώ δια του Βαπτίσματος, ίνα και συνανιστώμεν». Συ λοιπόν, λέγει, νεοποιών τον φθαρέντα Αδάμ εν τω Ιορδάνη, εδέχθης αφράστως από τον Πατέρα ταύτην την δυνατήν και βροντώσαν φωνήν, την λέγουσαν· ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, ο οποίος υπάρχει ίσος και αυτός με εμέ κατά την φύσιν: ήτοι είναι εμοί ομοούσιος. Ταύτην την φωνήν ερμηνεύων ο μέγας Βασίλειος εν τη επιγραφή του ΜΔ΄ ψαλμού, ούτω λέγει: «Άρα σοι διηγήσωμαι τον αγαπητόν, ον τινα ο λόγος είναί φησιν, ή και προ των εμών λόγων επίσταμαι μεμνημένος της εν τω Ευαγγελίω φωνής, Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός; Αγαπητός γαρ, τω Πατρί μεν ως Μονογενής· τη κτίσει δε πάση, ως Πατήρ φιλάνθρωπος και αγαθός προστάτης· το αυτό δε εστί τη φύσει και αγαπητόν και αγαθόν· διο και καλώς ωρίσαντο ήδη τινές (ο Αριστοτέλης) αγαθόν είναι, ου πάντα εφίεται. Ου του τυχόντος δε εστίν εις το τέλειον χωρήσαι της αγάπης και το όντως αγαπητόν επιγνώναι, αλλά του εκδυσαμένου ήδη τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, και ενδυσαμένου τον νέον, τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ΄ εικόνα του κτίσαντος· επεί ο γε χρήματα αγαπών, και περί το φθαρτόν των σωμάτων κάλλος επτοημένος, και το δοξάριον τούτο υπερτιμών, την του αγαπητού δύναμιν εφ΄ α μη προσήκεν αναλώσας, προς την του αγαπητού θέαν απετυφλώθη».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2015

Μαρτινιανιού του οσίου, Ακύλα και Πρισκίλλης των αποστόλων, Ευλογίου αρχιεπισκόπου Αλεξάνδρειας.

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.). Ἀπὸ μικρὸς ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἡσυχίας. Σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν ἀποσύρθηκε στὸ ὄρος τοῦ Κιβωτοῦ καὶ ζοῦσε ἐκεῖ ἀσκούμενος στὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία. Κάποια γυναίκα ἁμαρτωλὴ ἐμφανίστηκε μὲ δολιότητα στὴ θύρα τοῦ κελιοῦ τοῦ Ἁγίου καὶ παρακαλοῦσε νὰ τὴν δεχθεῖ γιὰ διανυκτέρευση μέσα στὸ κελί, διότι ἔχασε, ὅπως ἔλεγε, τὸ δρόμο καὶ κινδύνευε νὰ κατασπαραχθεῖ ἀπὸ τὰ θηρία κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας.

Ὁ Ἅγιος ἐνεργώντας μὲ φιλανθρωπία τὴν φιλοξένησε στὸ ἐξωτερικὸ μέρος τοῦ ἐρημητηρίου του. Ἡ γυναίκα αὐτὴ ὅμως ἀπέβαλε τὸ προσωπεῖο καὶ ποικιλοτρόπως προκαλοῦσε τὸν Ἅγιο. Ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὴς πρὸς κατανίκηση τῆς ἐμπαθοῦς ἐπιθυμίας, ἄναψε φωτιὰ καὶ ἔριξε τὸν ἑαυτό του ἐντὸς αὐτῆς. Μόλις ἡ γυναίκα εἶδε αὐτό, τὰ μάτια τοῦ πνεύματός της ποὺ ἔβλεπαν μόνο τὴν διαφθορά, ἀνέβλεψαν γιὰ πρώτη φορά. Ἡ ἁμαρτωλὴ γυναίκα μετανόησε καὶ ἀφοῦ ἔφυγε ἔγινε μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Παύλα καὶ σώθηκε ζώντας ὁσιακὰ στὴ Βηθλεέμ.

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανὸς ἀναχώρησε ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο καὶ μετέβη σὲ ὕφαλο, μέσα στὴν θάλασσα, ἀσκούμενος ἐκεῖ ἐπὶ δέκα ὁλόκληρα χρόνια. Ἐπειδὴ ἔφθασε στὸν ὕφαλο μία γυναίκα ναυαγός, ὁ Ὅσιος ἀπέφυγε τὸν πειρασμὸ καὶ ἀσκούμενος περιπλανιόταν σὲ διαφόρους τόπους. Ἔτσι ἔφθασε στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη σὲ βαθιὰ γεράματα περὶ τὰ τέλη τοῦ 5^ου ἢ τὶς ἀρχὲς τοῦ 6^ου αἰῶνα μ.Χ. Ἐνταφιάσθηκε μὲ τιμὴ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως καὶ τὸ λαό.
Ἡ Σύναξη τοῦ Ὁσίου ἐτελεῖτο στὸ Ἀποστολεῖο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Μεγάλη Ἐκκλησία.

''Οι επίσκοποι που είναι οικουμενιστές, δεν είναι διάδοχοι των Αποστόλων'' π. Θεόδωρος Ζήσης - Συμπλήρωμα του κηρύγματος για τον Μέγα Αθανάσιο

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Τα πνευματικά τέκνα του πατρός Ιωάννη Καρασακαλίδη στην Αλεξανδρούπολη, για τα δύο χρόνια διωγμών και δοκιμασίας του

Ο Θεός οδήγησε τα βήματα μας σε έναν ήρεμο, φωτεινό, γλυκό άνθρωπο, ελεήμονα, συμπονετικό, άριστο γνώστη της ορθοδόξου πίστεως μας, , δεινό ιεροκήρυκα που δεν φοβάται να μιλά για πολλά κακώς κείμενα, έναν άνθρωπο που στηρίζει πολλούς δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας οικονομικά και ψυχολογικά, έναν πατριώτη, αγαπητό στον κόσμο της Αλεξανδρούπολης και όχι μόνο. Ευχαριστούμε τον Θεό που σας έφερε στον δρόμο μας. Ξεκλειδώσατε την ψυχή μας και την οδηγήσατε στον πνευματικό δρόμο,

Από την πρώτη στιγμή δώσατε δείγματα γραφής καθώς αθόρυβα, επίμονα, επίπονα και μεθοδικά δουλεύετε ακατάπαυστα για τους συνανθρώπους σας.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα καταφέρατε και δώσατε ελπίδα, Πίστη και θάρρος σε πολλούς πραγματοποιώντας δύο φορές την εβδομάδα πολυπληθείς συνάξεις στον Άγιο Νεκτάριο. Όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος «άνθρωποι που δεν ξέρανε να κάνουν το Σταυρό τους αυτήν την στιγμή κάνουν πνευματικές αναζητήσεις». Διδάξατε , συμβουλέψατε, ακούσατε, σταθήκατε, μοιραστήκατε, πονέσατε, υπομείνατε πολλά μαζί με το ποίμνιό σας. Δημιουργήθηκε μιά πολύ δυνατή ειλικρινή και αμφίδρομη σχέση μεταξύ πιστών και Πνευματικού καθώς ο λόγος σας αποτελεί βάλσαμο για πολλούς κατατρεγμένους αλλά και για πολλές «χαμένες» ψυχές. Επίσης μεγάλο και πολύπλευρο είναι και το φιλανθρωπικό έργο το οποίο επιτελείτε αθόρυβα και καθημερινά.

Σε αυτές τις δύσκολες εποχές της πνευματικής πενίας (κι όχι μόνο) με τον παρηγορητικό και εμψυχωτικό σας λόγο αλλά, κυρίως, με το παράδειγμά σας αποτελείτε έναν πραγματικό «φάρο» στο ομιχλώδες τοπίο.

Πώς να μιλήσουν τώρα τα παιδιά για τον πατέρα τους; Όπως και αν εκφραστούν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβάλλουν. Ασυναίσθητα θα εκφράσουν τόσα πολλά και ωραία συναισθήματα επειδή αγαπούν πολύ.

Αυτή όμως η αγάπη είναι ανταπόδοση στην αγάπη του πατέρα, ο οποίος πρώτος αυτός αγάπησε πολύ τα παιδιά του. Μας αγαπά πολύ και τον καθένα ξεχωριστά ο πνευματικός μας πατέρας

Μας ανέθρεψε πνευματικά, μας γνώριζει με το όνομά μας, παρακολουθεί την πορεία της ζωής μας, είναι πάντα κοντά μας και στις ιδιαίτερες προσωπικές και οικογενειακές στιγμές.

Η αγάπη και το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους που βρίσκονται λιγότερο ή περισσότερο κοντά του, αλλά μας αγαπά όλους και ενδιαφέρεται για όλους.

Τελευταίως επετράπη από τον Θεόν , μια δοκιμασία, ένας πόλεμος,

Σήμερα περνά μια δοκιμασία άνευ προηγουμένου. Η αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Τι κρύβεται πίσω από την επίθεση αυτή; Φθόνος; Ανασφάλεια; Κακία; Εκδίκηση για τις αλήθειες που λέει; Όλα αυτά μαζί; Ο Θεός γνωρίζει.

Σεβαστέ μας πατερα

Δεχθείτε , τις ταπεινέ ς ευχαριστίες μας για όλα αυτά τα φανερά και αφανή που κάνετε με την αγάπη σας για την πρόοδό μας κατά Χριστόν και την σωτηρία της ψυχής μας

Με την ευλογία της Παναγίας μας

Ευχόμεθα και προσευχόμεθα , να έλθη γρήγορα η Ανάσταση και η Ελευθερία

Σ τα επόμενα χρόνια της ποιμαντορίας σας

Ευχόμεθα να γεύεσθαι περισότερο τους γλυκασμούς και τις επιπνεύσεις της Θείας Χάριτος ,

παρά την πικρία των δαιμόνων.

Να είσαστε φωτοδέγμων και φωτοπάροχος ,

χαρίεις και ζωοπάροχος ,

σημείο του Θεού ανά μέσον του λαού του ,

ζωντανή μαρτυρία μετοχής στο Δείπνο της Βασιλείας ,

οδοδείκτης και για τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.

ΜΕΡΙΚΑ ΚΡΟΣΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ ΣΟΥ!!

Οι Άγιοι, φίλοι του Θεού και ιδικοί μας -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Μία υπερκόσμια, μεγαλειώδης παρέλαση προβάλλει στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Είναι η στρατιά των αγίων μας, που παρελαύνει θριαμβευτικά μπροστά στο θρόνο της Αγίας Τριάδος. Την καμαρώνουν οι αγγελικές δυνάμεις, τη χειροκροτεί ο ουράνιος κόσμος. Αλλά και τα βλέμματα εκείνων, που επιμένουν να μη συμβιβάζονται με το πεπερασμένο, που παραμένουν λάτρεις του Θεού και νοσταλγοί του ουρανού, στυλώνονται θαυμαστικά στην υπερκόσμια παρέλαση των αγίων. Πρώτη η Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας και πίσω της ο τίμιος Πρόδρομος, οι προφήτες και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι άγιοι απόστολοι του Χριστού, οι πατέρες, οι διδάσκαλοι, οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι ασκητές, οι ομολογητές, οι νεομάρτυρες· οι άγιοι των πρώτων αιώνων, αλλά και των ημερών μας, όλοι συναπαρτίζουν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία και μετέχουν στην υπερκόσμια παρέλαση. Είναι όλοι αυτοί οι φίλοι του Θεού, οι συνεργάτες του στο έργο της σωτηρίας. Ο Θεός, που εκ του μηδενός έπλασε τα σύμπαντα και μόνος του έκανε τα πάντα «καλά λίαν», για την ανάπλαση του πεσμένου κόσμου ζήτησε και χρησιμοποίησε τη συνεργασία των ανθρώπων:

Εκοιμήθη η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Μαλεβής Παρθενία

Σήμερα  Πέμπτη 12η Φεβρουαρίου 2015 η Μοναχή Παρθενία Γιόβα ( κατά κόσμον Ευγενία ) του Γεωργίου και της Χαραλαμπίας Ηγουμένη της Ι. Μονής Κοιμ. Θεοτόκου Μαλεβής Κυνουρίας παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Η Μακαριστή Μοναχή κατάγονταν από το χωριό Πράσινο Γορτυνίας όπου είδε το πρώτο φώς του κόσμου το έτος 1925.

Υπέστη την Μοναχικήν δοκιμασίαν εις την Ιερά Μονή Κερνίτσης και εν συνεχεία εις την Ιεράν Μονήν Μάλεβής το έτος 1940 - 1951.

Η Μοναχική της Κουρά έγινε στην Ιερά Μονή Μαλεβής την 7ην Ιουνίου 1951 υπό του Μακαριστού Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κυρού Γερμανού Ρουμπάνη.

Την 1η Ιουλίου 1957 εγένετο παρά του Μακαριστού Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κυρού Γερμανού Ρουμπάνη Μεγαλόσχημος Μοναχή εις την ως άνω Ιερά Μονή.

"Δαιμονισμένο" αποκαλεί τον π. Νικόλαο Μανώλη, Μητροπολιτικός Αρχιμανδρίτης

http://katihisis.blogspot.ca/2015/02/blog-post_12.html

Αγαπητοί διαχειριστές της Κατάνυξης και αδελφοί χαίρετε εν Κυρίω

Θα ήθελα να σας μεταφέρω ένα γεγονός στο οποίο ήμουν παρούσα, μαζί με τον σύζυγό μου και έχει άμεση σχέση με το θέμα του πατρός Νικολάου Μανώλη και τη στάση ιερέων της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης απέναντί του και απέναντι στους ενορίτες που κατηγορούνται όπως μαθαίνουμε για οπαδισμό κλπ.

Επιλέξαμε να το κοινοποιήσουμε  στο δικό σας ιστοχώρο γιατί γνωρίζουμε τον αγώνα σας δίπλα στον αγωνιστή παπα Νικόλα, αλλά και αλλού αν χρειαστεί, πολύ ευχαρίστως να το κοινοποιήσουμε προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Μένω στην Άνω Πόλη χρόνια, δεν είμαι ενορίτισσα του Προφήτη Ηλία, συνήθως εκκλησιαζόμαστε με την οικογένειά μου στον Άγιο Δημήτριο. Τα παρακάτω συνέβησαν σε άλλο ναό της Άνω Πόλης, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου βρεθήκαμε εκτάκτως γιατί αργοπορήσαμε και σκεφτήκαμε να πάμε εκεί για να προλάβουν τα παιδιά να κοινωνήσουν.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, πήραμε αντίδωρο και προχωρήσαμε προς την έξοδο. Πριν βγούμε από την εκκλησία όμως, ακούσαμε φωνές πίσω μας και γυρίσαμε να δούμε τι συμβαίνει. Ο ιερέας απευθυνόμενος σε κάποιον φώναζε δυνατά, σαν να μάλωνε μαζί του. Πλησιάσαμε κοντά. Ήταν και άλλοι πιστοί εκεί γύρω του.

Στεκόταν στην Ωραία Πύλη και φώναζε, μιλούσε άσχημα για «τον παπα Νικόλα και για τους ενορίτες του Προφήτη Ηλία». Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο Αρχιμανδρίτης αυτός έχει σημαντική θέση στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και καταλάβαμε ότι αυτό που έβγαλε προς τον συνάδελφό του π. Νικόλαο, είναι εν ολίγοις «το κλίμα» που επικρατεί εντός της Μητρόπολης για έναν παπά που όπως φαίνεται επειδή δεν πάει με τα νερά τους, θέλουν να τον εξαφανίσουν πάση θυσία. Ακόμα, έλεγε για τους ενορίτες προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Μα δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε ενορίτες του Προφήτη Ηλία; Μπροστά μας τα έλεγε!

Τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε θα σας τους μεταφέρω και ζητώ συγνώμη από τους ανθρώπους που θα τα διαβάσουν από μένα. Ενορίτες του Προφήτη Ηλία είναι και πολλοί γνωστοί μας και συνάδελφοί μας. Ο ιερέας αυτός τους ονόμασε «φασίστες», «Φαρισαίους» φανατικούς και άλλους ακραίους χαρακτηρισμούς επαναλάμβανε φωνάζοντας. Και μάλιστα χαρακτηριστικά είπε ότι ο Χριστός δεν μιλούσε με τους Φαρισαίους, οπότε και ο Δεσπότης δεν έχει καμιά δουλειά να μιλήσει με τους ενορίτες. Έλεγε «καλά κάνει ο Δεσπότης και δεν τους δέχεται». Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Λυπάμαι και ντρέπομαι και για τα παρακάτω που θα γράψω: Χαρακτήρισε τον παπα Νικόλα Μανώλη «δαιμονισμένο».