Γιορτή της χαράς τα Χριστούγεννα και ο καθένας νιώθει την
ανάγκη να εξασφαλίσει γύρω του μία ατμόσφαιρα χαράς, στην οικογένεια, στο
εργασιακό περιβάλλον, στη συντροφιά, στο χώρο του. Οι φωτεινές γιρλάντες στους
δρόμους, στις βιτρίνες και στα παράθυρα των σπιτιών, τα φωτοστόλιστα δεντράκια,
οι στημένες φάτνες με τους προσκυνητές βοσκούς και μάγους, ακόμη κάποιες
αγορές, ευκαιρίες τουρισμού στο εξωτερικό και διασκέδασης, επισκέψεις, ευχές,
δωράκια, όλα αποτελούν προσπάθειες για την εισαγωγή μας σε μια χαρούμενη
ατμόσφαιρα. «Εξάλλου», λέμε, «το απαιτούν οι μέρες».
Και όμως – ποιος δεν το γνωρίζει; - αυτές τις μέρες της χαράς, πάρα
πολλοί συνάθρωποί μας γεύονται σκληρότερη τη θλίψη, τον πόνο, τη μοναξιά, την
απογοήτευση. Δεν είναι μόνο η ακρίβεια και οι ακόρεστες ανάγκες, πραγματικές ή
πλασματικές, που περισσεύουν στις γιορτές. Δεν είναι η φτώχια, η ανεργία, η
κακομοιριά, που σωρεύεται στην κοινωνία μας. Δεν είναι πάντοτε η έλλειψη υλικών
αγαθών. Αυτό που κυρίως λείπει είναι η αγάπη και η ειρήνη του Θεού απ΄ τις
καρδιές μας. Δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα ούτε γιορταστικό σκηνικό η χαρά. Είναι
καρπός του αγίου Πνεύματος. Τη γεύεται και την οικειοποιείται ο χριστιανός δια
της πίστεως, μέσα στην Εκκλησία.
Λίμνες τα δάκρυα των θλιμμένων, των εγκαταλελειμμένων, των αδικουμένων, νέων
και ηλικιωμένων, πλημμυρίζουν τον κόσμο μας. Κραυγαλέοι αντηχούν οι στεναγμοί
τους για την έλλειψη της χαράς και της ειρήνης. Είναι διότι λείπει από τη ζωή
μας ο Χριστός, η ενσαρκωμένη Αγάπη. Κι όσοι δεν Τον αγνοούμε, συχνά αδιαφορούμε
για την παρουσία Του, περιφρονούμε το άγιο θέλημά Του. Τον απωθούμε στο
περιθώριο των ενδιαφερόντων μας. Πως θα χαρούμε χωρίς Χριστό; Και που να
στηρίξουμε την ειρήνη μας χωρίς τη δική Του αγάπη;
Στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ «ο προ αιώνων μονογενής», ο ασώματος και
αόρατος Θεός πήρε το δικό μας φθαρτό και ορατό σώμα, για να μας διδάξει και να
μας χειραγωγήσει «προς το μη βλεπόμενον», λέγει ο άγιος Χρυσόστομος. Να
αποκαταστήσει τη σχέση μας με τον Θεό, την πηγή της γνήσιας αγάπης, της
αληθινής χαράς και της ασάλευτης ειρήνης. Αν δεν γεννιόταν ο Χριστός, διδάσκει
ο Μ. Βασίλειος, δεν θα πλήρωνε για χάρη μας το τίμημα του θανάτου και δεν θα
διέκοπτε τη βασιλεία του θανάτου με τον δικό του θάνατο. Δεν θα μπορούσαμε,
δηλαδή, να κάνουμε κτήμα μας την αθανασία, την ατέλειωτη χαρά και ειρήνη.
Η
πρακτική βίωση της πατερικής θεολογίας, η μετοχή μας στα μυστήρια της αγίας μας
Εκκλησίας και η εν αγάπη κοινωνία μας με τον συνάνθρωπο τις μέρες αυτές είναι ο
σίγουρος τρόπος προσέγγισης της χαράς και της ειρήνης των αγγέλων. Μ΄ αυτήν την
προοπτική ευχόμαστε σε όλους σας, αγαπητοί μας αναγνώστες, χαρούμενα
Χριστούγεννα, δηλαδή Χριστούγεννα με Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου