ΥΒΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΡΠΕΤΑ

Η Γαλλία, προπομπός του ευρωπαϊκού πολιτισμού αλλά και των αποκλίσεών της εξ αυτού, πληρώνει το τίμημα της εκτροφής φιδιών στον κόρφο της. Ως γνωστόν τα φίδια στερούνται συναισθηματικού κόσμου από την φύση του εγκεφάλου τους. Είναι ψυχρά, δηλητηριώδη και δολοφονικά. Υβρίδια που εξέθρεψε η Ευρώπη της Ανοχής (και των οίκων της), γόνοι απελεύθερων δουλοπάροικων των αφροασιατικών αποικιών της Γαλλίας, η οποία υποχρέωνε τους προγόνους τους που φοιτούσαν στα δημοτικά σχολεία της γαλλικής Αφρικής και της γαλλικής Ανατολής να επαναλαμβάνουν εν χορώ μαζί με τον Γάλλο αποικιοκράτη δάσκαλό τους: «οι πρόγονοί μας οι Γαλάτες ήτανε ξανθοί με γαλανά μάτια», παίρνουν το αίμα τους πίσω, αίμα ιθαγενών που έχυνε στις ερήμους της Σαχάρας η Λεγεώνα των Ξένων, προασπίζοντας το όραμα του εκπολιτισμού των απανταχού «βάρβαρων» Βέρβερων. Όμως το κυτταρικό υπόστρωμα των Βέρβερων, των Αλγερίνων, των Μαροκινών, των Τυνήσιων, των Λίβυων, των Σύριων και των Μεσοποτάμιων (όπως και των πάσης φύσεως Ινδοκινέζων) παραμένει ισχυρό κάτω από το επίπλαστο λούστρο της όποιας επίκτητης ευρωπαϊκής παιδείας που απέκτησαν στις ευρωπαϊκές χώρες που τους δέχτηκαν ως δεύτερης κατηγορίας υπηρέτες.

Υπηρέτες που συσσωρεύουν μίσος και δηλητήριο για τους αφέντες τους, και, ευκαιρίας δοθείσης, αυτοί ή τα παιδιά τους, ή τα παιδιά των παιδιών τους, το χύνουν στο αίμα της ευρωπαϊκής κοινωνίας

που θέλει να πιστεύει ότι εκφράζει το απαύγασμα του ανθρώπινου πολιτισμού, μη συναισθανόμενη την «κατρακύλα» της από τον εκφυλισμό του είδους και του φύλου των ατόμων της, την έκλυση των ηθών τους και την μαλθακότητα και νωχέλεια των νεαρών γόνων τους, που, διάτρητοι από την αθεΐα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι «ο Θεός είναι Μεγάλος» («Αλλάχ-ου-Άκμπαρ»), και ότι κραδαίνει σπάθη, και γιαταγάνι, και χατζάρι. Και, άμα λάχει, παίρνει και μερικά κεφάλια «απίστων».

Ωραία και όμορφα να ρητορεύεις με «φούσκες α λα γαλλικά» και να παπαρολογείς περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ωραία και όμορφα να χορεύεις και να τραγουδάς στα καφέ-σαντάν και τα Μπατακλάν των Παρισίων ή και στα γκλαμουράτα σκυλάδικα των Αθηνών, ωραία και όμορφα να κουνιέσαι και να λυγιέσαι στα φεστιβάλ των ομοφυλόφιλων, και να μαστουρώνεις στους τεκέδες των μπάφων, ωραία και καλά να αφήνεις να σε διοικεί το κάθε σάψαλο-μούμια που ανοίγει την αγκαλιά της στο ισλαμικό μάγμα που κατακλύζει την χώρα σου, αλλά να είσαι έτοιμος να πληρώσεις το τίμημα της συνεύρεσής σου με τα φίδια. Και κυρίως την αφέλειά σου να επιτρέπεις να σε διοικούν τα δικά σου αμφίφυλα ερπετά στα οποία όλως βλακωδώς έχεις εμπιστευθεί την τύχη σου.

Χρίστος Γούδης - Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή» στο Δήμο Αθηναίων