Ευχαριστούμε τον αδελφόν μας Ιουστίνο για την αποστολή αυτού του κειμένου του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου:

ένα χωρίον του    αγίου  Συμεών του νέου και Θεολόγου

«οι γάρ αμαρτάνοντες, ώσπερ οι αιχμάλωτοι τοις έθνεσιν , ούτως και ούτοι τοις δαίμοσιν. Ελευθερωτής δε των τοιούτων αιχμαλώτων ο Χριστός, όν απέστειλεν ο Θεός και Πατήρ, λύτρωσιν τω λαώ αυτού ως γέγραπται. Συνετός δε και φρόνιμος εστίν , ο την εαυτού κεφαλήν σωτηρίαν πραγματευόμενος. Ο γαρ την εαυτού σωτηρίαν αγνοών ή παρορών ή ου συνιείς, σχολή γε  αν  ούτος άλλο τι αγαθόν φρονήσειε  , κάν τοις πολλοίς δοκή φρόνιμος κατά πλάνην δοκούσιν. Ολίγοις γαρ εν τούτω η διορατική κατανόησις…..Αι λογικαί δε φύσεις αι προκόπτουσαι και αυξανόμεναι τη γνώσει του Θεού , μέτρον έχουσαι και αύται καταλήψεως και περαιτέρω προβήναι αυτάς του ωρισμένου , αμήχανον έως αδύνατον. …

Επεί δε ούτος (ο Αδάμ) προπετώς, ουκ ευλαβώς, της υπέρ εαυτόν γνώσεως λαβέσθαι ηναισχύντησεν, εστερήθη δικαίως της δυνάμεως εκείνης δι’ ής , επί τα θεία καλώς εποπτεύειν ανθρωπρεπώς και θεαρέστως εκτίσθη.  Πάσχει ουν λοιπόν νυν αδύνατος γενόμενος, και βία και πόνω και κόπω κατανοεί αμυδρώς πώς εκείνα ών άπονον έχειν την γνώσιν και θεωρίαν  ουκ ηγάπησεν. Πάσχουσι δε ού πάντες, αλλ’ ολίγοι λίαν. Οί και Θεού εισίν και την εαυτών  σωτηρίαν ζητούσιν. Οι δε πολλοί πάντη της συμφοράς ταύτης αλογήσαντες, όλον εαυτόν το της ψυχής διορατικόν  τοις γηϊνοις ολικώς χαλάσαντες , τοις κακοίς και τη κακία και τη ηδονή συνεζεύχθησαν.


Ούκουν ανθρώποις παρά Θεού προετέθη το καλόν τε και κακόν κατ’ οφθαλμούς , αλλά μετά την παράβασιν πρόκειται. Ίνα ει μεν αιρήσονται το καλόν, μετά του συνεζευγμένου κόπου ζήσωνται, ει δε απαγορεύσουσι προς τον κόπον , τεθνήξονται θάνατον αιώνιον , ός εστιν ο χωρισμός του Θεού. Οι γαρ τον ζυγόν αίροντες και το φορτίον , ούτως ούτοι , ώσπερ οι πατρός και δεσπότου παιδευόμενοι και την παιδείαν ευχαρίστως φέροντες, ίλεων τον πατέρα και τον δεσπότην εαυτοίς τιθέμενοι, αύθις εις τας οικίας τούτων αναλαμβάνονται.  Οικία δε Θεού , η τα πάντα περιέχουσα τούτου θεότης, και μόνοις αμαρτωλοίς και δαίμοσιν ανεπίβατος.  Ως απρόσιτος μεν άπασι, μόνοις δε προσιτή τοις ευγνώμοσιν ».( Αλφαβητικά  Κεφάλαια, Κεφ. ΙΕ΄).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου