Ὁ Ἅγιος Νικόδημος στὸ βιβλίο «Ἁμαρτωλῶν σωτηρία»διδάσκει:

«Ἡ δυσκολία ποὺ εἶναι στὴν ὁδὸ πρὸς τὴν σωτηρία, δὲν γεννᾶται ἀπὸ τὴν ποιότητα τῆς ἁμαρτίας οὔτε τῆς ἀρετῆς, ὅτι ἡ μὲν ἁμαρτία εἶναι παρὰ φύσιν καὶ ἡ ἀρετὴ κατὰ φύσιν καὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι δυσκολία εἰς τὴν ἁμαρτίαν, εἰς δὲ τὴν ἀρετὴν εὐκολία, ἀλλὰ γεννᾶται ἀπὸ τὴν φθορὰν τοῦ ὑποκειμένου, ὅπου εἶναι ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου χαλασμένη καὶ διεφθαρμένη διὰ τῆς ἁμαρτίας. Λοιπὸν καθὼς εἰς τὸν ἀσθενισμένον φαίνεται ἄνοστον τὸ εὔμορφον φαγητόν, ὅπου εἶναι γλυκὺ εἰς τοὺς ὑγιαίνοντας καὶ καθὼς μισοῦσιν οἱ ἄρρωστοι ὀφθαλμοὶ τὸ φῶς τὸ λαμπρότατον, ὅπου οἱ ὑγιεῖς ὀρέγονται, οὕτω καὶ ἡ ἀρετὴ μᾶς φαίνεται ἄνοστος καὶ ἡ ἁμαρτία νόστιμος ὄχι μὲ τὸ νὰ εἶναι οὕτως ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ διὰ τὴν κακὴν κατάστασιν τῆς καρδίας, ὅπου εἶναι χαλασμένη».