Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς : τί γίνεται μέ αὐτούς πού ἁμαρτάνουν φανερά καί ἀπροκάλυπτα καί Συνοδικά στά θέματα τῆς πίστεως, δηλαδή τούς αἱρετικούς καί στήν προκειμένη περίπτωσι τούς Οἰκουμενιστές;

Ἄν ὅμως, πρέπει νά χωριζώμεθα ἀπό αὐτούς πού ἁμαρτάνουν φανερά καί ἀπροκάλυπτα μέ θανάσιμες ἁμαρτίες, τί γίνεται μέ αὐτούς πού ἁμαρτάνουν φανερά καί ἀπροκάλυπτα καί Συνοδικά στά θέματα τῆς πίστεως, δηλαδή τούς αἱρετικούς καί στήν προκειμένη περίπτωσι τούς Οἰκουμενιστές; Διότι εἶναι κοινή ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων ὅτι ἡ αἵρεσις εἶναι ἡ μεγαλυτέρα καί χειροτέρα, πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν, εἰς τρόπον ὥστε νά σέ χωρίζη ἀμέσως ἀπό τόν Θεό. Ἡ συμμετοχή δέ εἰς αὐτήν τήν ἁμαρτία τῆς αἱρέσεως γίνεται, ὄχι μόνο διά τῆς ἀποδοχῆς της θεωρητικῶς, ἀλλά καί διά τῆς συμπορεύσεως καί συνυπάρξεως πρακτικῶς, καί διά τῆς λειτουργικῆς ἐνσωματώσεως και, ἀκόμη, διά τῆς σιωπῆς καί ἀνοχῆς καί ἀδιαφορίας. Διότι ἡ αἵρεσις σημαίνει τήν κήρυξι ἄλλης πίστεως, ἄλλου Εὐαγγελίου, ἄλλης Παραδόσεως, σημαίνει προδοσία καί ἀποστασία, σημαίνει κατ’ οὐσίαν τήν κήρυξι ἄλλου Χριστοῦ καί βεβαίως ἄλλης Ἐκκλησίας καί ἄλλης ὁδοῦ σωτηρίας.

Ἐδῶ δυστυχῶς οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱ Ἀντιοικουμενιστές συμπορεύονται καί συνταυτίζονται, διδάσκοντας ὅτι δέν πρέπει νά χωριζώμεθα καί νά ἀπομακρυνώμεθα ἐκκλησιαστικῶς ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους, ἀλλά πρέπει νά ἀναμένωμε ἡσύχως ἤ ἔστω διαμαρτυρόμενοι (χαρτοπολεμώντας), μέχρις ὅτου συνέλθη ἡ Σύνοδος καί, ἀφοῦ συνέλθη ἀπό τήν νάρκη καί τήν ἀφασία, ἤ μᾶλλον τήν σκοπιμότητα καί ὑστεροβουλία, συνεδριάση καί καταδικάση τήν αἵρεσι καί τούς αἱρετικούς ὀνομαστικῶς. Μέχρι τότε διδάσκουν, καί οἱ μέν καί οἱ δέ, δέν βλαπτόμεθα, οὔτε μολυνόμεθα, οὔτε ἐθιζόμεθα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική αὐτή συνύπαρξι καί συμπόρευσι καί ἀλληλοπεριχώρησι.