3. Η περίπτωση
του π. Ιερώνυμου της Αίγινας και της Ταρσώ φαίνεται να ανατρέπει τον δεύτερο
πιό πάνω λόγο.
α. Οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου προβαίνουν σε αγιοποιήσεις μελών τους για να αποδείξουν ότι αυτοί είναι Εκκλησία. Αυτό είναι κατανοητό, να θέλουν να είναι η Εκκλησία, μετά το φράγκεμά τους το 1924! ΄Εχουν δικαίωμα να πλανώνται! Δεν έχουν όμως δικαίωμα να «αγιοποιούν» πρόσωπα που δεν ανήκουν στην Εκκλησία τους! Δεν μπορούν να αγιοποιούν μέλη από το χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, όπως είναι ο π. Ιερώνυμος της Αίγινας, ή η Ταρσώ. Γιατί το κάνουν αυτό;
Εδώ κρύβεται μιά κατάκριτη σκοπιμότητα, που εξυπηρετεί τον νεοημερολογιτισμό τους! «Αγιοποιούν» οπαδούς του Παλαιού Ημερολογίου, τους οποίους εμφανίζουν να αμνηστεύουν τον νεοημερολογιτισμό τους! Έχει μεγάλη σημασία για τους οπαδούς του Νέου Ημερολογίου μια δήθεν μαρτυρία από ένα Παλαιοημερολογίτη άγιο, ότι είναι αδιάφορο για τη σωτηρία μας το αν κάποιος ακολουθεί το Παληό ή Νέο Ημερολόγιο!
β. Η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, η οποία είχε κάθε λόγο να αγιοποιήσει τα πιό πάνω μέλη της, τον π. Ιερώνυμο της Αίγινας, ή την Ταρσώ, δεν προέβη στην αγιοποίησή τους, επειδή ο Θεός δεν φανέρωσε κάτι τέτοιο! Και εδώ έγκειται η διαφορά μεταξύ της Εκκλησίας του Χριστού, που είναι το Παλαιό Ημερολόγιο, και της λεγόμενης Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας, που ενώθηκε ήδη με τον παπισμό.
Αλλά, ας δούμε τα συγκεκριμένα αυτά πρόσωπα του Παλαιού Ημερολογίου, που οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου αγιοποίησαν:
4. Ο π. Ιερώνυμος της Αίγινας. Πρόκειται για μιά σπάνια μορφή της Εκκλησίας μας, που ο Θεός ευδόκησε να ζει στην εποχή μας. Γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 1883 και πέθανε ασκητής στην Αίγινα το 1966. Ήταν ιερεύς, αλλά όταν από κάποιο ατύχημα έχασε το χέρι του. Για το λόγο αυτό έπαυσε να λειτουργεί. Συνέχισε όμως να εξομολογεί.
Ανήκε στην Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. ΄Ηταν αυστηρός ζηλωτής. Αυτό όμως οι διάφοροι Νεοημερολογίτες, το αποκρύπτουν επιμελώς.
Στο πετραχήλι του π. Ιερώνυμου προσέτρεχαν και Νεοημερολογίτες για εξομολόγηση. Δεν τους έδιωχνε, αλλά τους άκουε και τους συμβούλευε τα πρέποντα. Μερικοί οπαδοί του Νέου, φαίνεται ότι το έχουν παρεξηγήσει. Ισχυρίζονται ότι τάχα ο π. Ιερώνυμος δέχονταν τους Νεοημερολογίτες σε «κοινωνία»! Για το λόγο αυτό, θέλουν να τον εμφανίσουν ως «νεοημερολογιτίζοντα»! Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Ο π. Ιερώνυμος είχε υποχρέωση να δέχεται καθένα που προσέτρεχε στο πετραχήλι του. Τον κατηχούσε πως για να σωθεί πρέπει να διαθέτει Ορθή Πίστη, που δεν υπάρχει στους καινοτόμους Νεοημερολογίτες. Δεν τους επέτρεπε όμως να κοινωνήσουν στους ναούς του Παλαιού Ημερολογίου!
΄Ηταν διορατικός και είχε θεοπτικές εμπειρίες. Γνώριζε τις ανάγκες των επισκεπτών του πριν εκείνοι τις αναφέρουν. ΄Ηταν φύλακας άγγελος των φτωχών και των αδυνάτων. Έδινε τεράστια σημασία στην ευθύνη των κληρικών, ώστε έλεγε: «Αν δε βλέπει ο ιερεύς τον άγγελό σου δίπλα στο άγιο Θυσιαστήριο, να μη λειτουργεί!».
Έχουμε όμως μιά απορία. Οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου, οι οποίοι τον θεωρούν άγιό τους, γιατί δεν τον μιμούνται; Κατά τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο τιμάμε έναν άγιο, όταν τον μιμούμεθα! Ας μιμηθούν λοιπόν οι οπαδοί του Νέου τον αγιασμένο π. Ιερώνυμο, ο οποίος πιστεύουμε ότι προγεύεται τα αγαθά της βασιλείας των Ουρανών και ότι προσεύχεται για την Εκκλησία μας, την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, στην οποία ανήκε και απέθανε.
5. Η Ταρσώ της Κερατέας. Το όνομα Ταρσώ είναι τοπικό της Άνδρου υποκοριστικό του ονόματος Ταρασία. Η Ταρσώ ήταν κοσμική, υπό την έννοια ότι δεν έγινε ποτέ μοναχή. Η οικογένειά της επειδή πίστευε ότι αντιμετώπιζε ψυχιατρικά προβλήματα, την μετέφερε στο γυναικείο Παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι της Κερατέας, το οποίο είχε ιδρύσει το 1926 ο παλαιοημερολογίτης επίσκοπος Ματθαίος Καρπαθάκης. ΄Έμεινε έξω από το πολυανθρωπότερο αυτό στην εποχή μας μοναστήρι, που έφτασε να αριθμεί 300 μοναχές! Η Ταρσώ εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε στο μοναστήρι αυτό. ΄Ηταν δηλ. η ίδια με το Παλαιό, το οποίο πάντοτε υποστήριζε. Δεν είχε καμιά «κοινωνία» με το Νέο. Οι Νεοημερολογίτες, την εμφανίζουν ότι δήθεν δεν είχε αφοσίωση στο Παλαιό, με το να λέει ότι δεν έχει σημασία, αν μιά γιορτή οι πιστοί την γιορτάζουν και με το Νέο και με το Παληό, δηλ. αν εκκλησιάζονται σε ναούς του Νέου και του Παληού! Αυτή όμως η πληροφορία των Νεοημερολογιτών δεν είναι αληθινή! Η Ταρσώ ήταν «ζηλώτρια»!
Το πρόβλημα όμως με την Ταρσώ είναι άλλο. Είναι η «σαλότητά» της! ΄Ηταν «κατά Χριστόν σαλή», ή όχι; Υπάρχουν άνθρωποι, που τη γνώρισαν και είναι βέβαιοι, ότι ήταν μία «κατά Χριστόν σαλή», που αξιώθηκε από το Θεό με θεία χαρίσματα, όπως το διορατικό κλπ. Άλλοι, έχουν αμφιβολίες αν ήταν «κατά Χριστό σαλή» και ότι ευωδίασαν τα λείψανά της!
Εμείς, δεν γνωρίσαμε ποτέ το άτομο αυτό και δεν μπορούμε να έχουμε προσωπική γνώμη για το ζήτημα αυτό. Από πληροφορίες όμως που αντλήσαμε από το σχετικό βιβλίο του Νεοημερολογίτη καθηγητή Ιω. Κορναράκη, ως και από άτομα του χώρου της, έχουμε σχηματίσει μάλλον θετική γνώμη. Ευχόμαστε ο Θεός να την αξίωσε να κληρονομήσει την βασιλεία των Ουρανών! Από εκεί και πέρα, είναι θέμα του Θεού, αν ποτέ θελήσει να την τιμήσει η Εκκλησία ως αγία! Η Εκκλησία πάντως του Παλαιού Ημερολογίου δεν την έχει ως αγία. Και αυτό έχει σημασία, που πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα κάθε καλοδιάθετος πιστός.
Οι Νεοημερολογίτες πάντως έχουν συντάξει για την Ταρσώ το παρακάτω απολυτίκιο και κοντάκιο:
α. Οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου προβαίνουν σε αγιοποιήσεις μελών τους για να αποδείξουν ότι αυτοί είναι Εκκλησία. Αυτό είναι κατανοητό, να θέλουν να είναι η Εκκλησία, μετά το φράγκεμά τους το 1924! ΄Εχουν δικαίωμα να πλανώνται! Δεν έχουν όμως δικαίωμα να «αγιοποιούν» πρόσωπα που δεν ανήκουν στην Εκκλησία τους! Δεν μπορούν να αγιοποιούν μέλη από το χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, όπως είναι ο π. Ιερώνυμος της Αίγινας, ή η Ταρσώ. Γιατί το κάνουν αυτό;
Εδώ κρύβεται μιά κατάκριτη σκοπιμότητα, που εξυπηρετεί τον νεοημερολογιτισμό τους! «Αγιοποιούν» οπαδούς του Παλαιού Ημερολογίου, τους οποίους εμφανίζουν να αμνηστεύουν τον νεοημερολογιτισμό τους! Έχει μεγάλη σημασία για τους οπαδούς του Νέου Ημερολογίου μια δήθεν μαρτυρία από ένα Παλαιοημερολογίτη άγιο, ότι είναι αδιάφορο για τη σωτηρία μας το αν κάποιος ακολουθεί το Παληό ή Νέο Ημερολόγιο!
β. Η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, η οποία είχε κάθε λόγο να αγιοποιήσει τα πιό πάνω μέλη της, τον π. Ιερώνυμο της Αίγινας, ή την Ταρσώ, δεν προέβη στην αγιοποίησή τους, επειδή ο Θεός δεν φανέρωσε κάτι τέτοιο! Και εδώ έγκειται η διαφορά μεταξύ της Εκκλησίας του Χριστού, που είναι το Παλαιό Ημερολόγιο, και της λεγόμενης Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας, που ενώθηκε ήδη με τον παπισμό.
Αλλά, ας δούμε τα συγκεκριμένα αυτά πρόσωπα του Παλαιού Ημερολογίου, που οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου αγιοποίησαν:
4. Ο π. Ιερώνυμος της Αίγινας. Πρόκειται για μιά σπάνια μορφή της Εκκλησίας μας, που ο Θεός ευδόκησε να ζει στην εποχή μας. Γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 1883 και πέθανε ασκητής στην Αίγινα το 1966. Ήταν ιερεύς, αλλά όταν από κάποιο ατύχημα έχασε το χέρι του. Για το λόγο αυτό έπαυσε να λειτουργεί. Συνέχισε όμως να εξομολογεί.
Ανήκε στην Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. ΄Ηταν αυστηρός ζηλωτής. Αυτό όμως οι διάφοροι Νεοημερολογίτες, το αποκρύπτουν επιμελώς.
Στο πετραχήλι του π. Ιερώνυμου προσέτρεχαν και Νεοημερολογίτες για εξομολόγηση. Δεν τους έδιωχνε, αλλά τους άκουε και τους συμβούλευε τα πρέποντα. Μερικοί οπαδοί του Νέου, φαίνεται ότι το έχουν παρεξηγήσει. Ισχυρίζονται ότι τάχα ο π. Ιερώνυμος δέχονταν τους Νεοημερολογίτες σε «κοινωνία»! Για το λόγο αυτό, θέλουν να τον εμφανίσουν ως «νεοημερολογιτίζοντα»! Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Ο π. Ιερώνυμος είχε υποχρέωση να δέχεται καθένα που προσέτρεχε στο πετραχήλι του. Τον κατηχούσε πως για να σωθεί πρέπει να διαθέτει Ορθή Πίστη, που δεν υπάρχει στους καινοτόμους Νεοημερολογίτες. Δεν τους επέτρεπε όμως να κοινωνήσουν στους ναούς του Παλαιού Ημερολογίου!
΄Ηταν διορατικός και είχε θεοπτικές εμπειρίες. Γνώριζε τις ανάγκες των επισκεπτών του πριν εκείνοι τις αναφέρουν. ΄Ηταν φύλακας άγγελος των φτωχών και των αδυνάτων. Έδινε τεράστια σημασία στην ευθύνη των κληρικών, ώστε έλεγε: «Αν δε βλέπει ο ιερεύς τον άγγελό σου δίπλα στο άγιο Θυσιαστήριο, να μη λειτουργεί!».
Έχουμε όμως μιά απορία. Οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου, οι οποίοι τον θεωρούν άγιό τους, γιατί δεν τον μιμούνται; Κατά τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο τιμάμε έναν άγιο, όταν τον μιμούμεθα! Ας μιμηθούν λοιπόν οι οπαδοί του Νέου τον αγιασμένο π. Ιερώνυμο, ο οποίος πιστεύουμε ότι προγεύεται τα αγαθά της βασιλείας των Ουρανών και ότι προσεύχεται για την Εκκλησία μας, την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, στην οποία ανήκε και απέθανε.
5. Η Ταρσώ της Κερατέας. Το όνομα Ταρσώ είναι τοπικό της Άνδρου υποκοριστικό του ονόματος Ταρασία. Η Ταρσώ ήταν κοσμική, υπό την έννοια ότι δεν έγινε ποτέ μοναχή. Η οικογένειά της επειδή πίστευε ότι αντιμετώπιζε ψυχιατρικά προβλήματα, την μετέφερε στο γυναικείο Παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι της Κερατέας, το οποίο είχε ιδρύσει το 1926 ο παλαιοημερολογίτης επίσκοπος Ματθαίος Καρπαθάκης. ΄Έμεινε έξω από το πολυανθρωπότερο αυτό στην εποχή μας μοναστήρι, που έφτασε να αριθμεί 300 μοναχές! Η Ταρσώ εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε στο μοναστήρι αυτό. ΄Ηταν δηλ. η ίδια με το Παλαιό, το οποίο πάντοτε υποστήριζε. Δεν είχε καμιά «κοινωνία» με το Νέο. Οι Νεοημερολογίτες, την εμφανίζουν ότι δήθεν δεν είχε αφοσίωση στο Παλαιό, με το να λέει ότι δεν έχει σημασία, αν μιά γιορτή οι πιστοί την γιορτάζουν και με το Νέο και με το Παληό, δηλ. αν εκκλησιάζονται σε ναούς του Νέου και του Παληού! Αυτή όμως η πληροφορία των Νεοημερολογιτών δεν είναι αληθινή! Η Ταρσώ ήταν «ζηλώτρια»!
Το πρόβλημα όμως με την Ταρσώ είναι άλλο. Είναι η «σαλότητά» της! ΄Ηταν «κατά Χριστόν σαλή», ή όχι; Υπάρχουν άνθρωποι, που τη γνώρισαν και είναι βέβαιοι, ότι ήταν μία «κατά Χριστόν σαλή», που αξιώθηκε από το Θεό με θεία χαρίσματα, όπως το διορατικό κλπ. Άλλοι, έχουν αμφιβολίες αν ήταν «κατά Χριστό σαλή» και ότι ευωδίασαν τα λείψανά της!
Εμείς, δεν γνωρίσαμε ποτέ το άτομο αυτό και δεν μπορούμε να έχουμε προσωπική γνώμη για το ζήτημα αυτό. Από πληροφορίες όμως που αντλήσαμε από το σχετικό βιβλίο του Νεοημερολογίτη καθηγητή Ιω. Κορναράκη, ως και από άτομα του χώρου της, έχουμε σχηματίσει μάλλον θετική γνώμη. Ευχόμαστε ο Θεός να την αξίωσε να κληρονομήσει την βασιλεία των Ουρανών! Από εκεί και πέρα, είναι θέμα του Θεού, αν ποτέ θελήσει να την τιμήσει η Εκκλησία ως αγία! Η Εκκλησία πάντως του Παλαιού Ημερολογίου δεν την έχει ως αγία. Και αυτό έχει σημασία, που πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα κάθε καλοδιάθετος πιστός.
Οι Νεοημερολογίτες πάντως έχουν συντάξει για την Ταρσώ το παρακάτω απολυτίκιο και κοντάκιο:
Παράθεση:
|
Απολυτίκιο και κοντάκιο προς τιμήν της
μακαρίας Ταρσώς.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ΄. Το προσταχθέν. Την ευωδίαν των θείων σου λειψάνων διψών εν βίω σοί εγκώμια ψελλίζω, τη σαλή του καιρού μου, ο σαλός και άφρων! Εν τύψεσι συνειδήσεως φοβεραίς, αιτούμενος σάς πρεσβείας, μήτερ Ταρσώ, υπέρ πάντων οικείων μου και σαρκιδίου εμού, και πάντων των μισούντων με, προς ειρήνην και άφεσιν. Κοντάκιο. Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον. Εν τη κόπρω έζησας και ευωδίαν πηγάζεις, λογικήν ανέτρεψας εις εικοστόν τον αιώναΧ δέξαι μου άξεστον ύμνον άνευ αξίας, πρέσβευε υπέρ ανθρώπων, Ταρσώ οσία, αμαρτίαις ρυπωθέντων, ώσπερ ο ψάλλων το σον κοντάκιον. |
Ας παύσουν, λοιπόν, οι Νεοημερολογίτες να «αγιοποιούν» τους οπαδούς του Παλαιού Ημερολογίου, γιατί τους λυπούν εκεί στην άλλη ζωή που βρίσκονται, αναμένοντες το έλεος του Κυρίου κατά τη μέλλουσα Κρίση!
Αλλά, με τους νεοφανείς «αγίους» των αδελφών Νεοημερολογιτών, τους οποίους ειλικρινά αγαπάμε, θα συνεχίσουμε σιγά σιγά, αν θέλει ο Θεός, και με άλλες καταχωρήσεις μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου