Γράφει ο Μακρυγιάννης τα ξηµερώµατα της 2 πρὸς 3 Σεπτέµβρη του 1843, τῆς ἱστορικὴς ἐπανάστασης ἐναντίον τῆς ὀθωνικῆς ἀπολυταρχίας :

«Πιάνω καὶ φκιάνω µίαν σηµαίαν καὶ γράφω: «Ἐθνικὴ Συνέλεψη, Σύνταγµα…  τελειώνοντας αὐτό, ἔφκιασα τὴ διαθήκη µου…  σηκώνεται ἀπόψε ἡ σηµαία τῆς λευτεριᾶς ἀναντίον τῆς τυραγνίας. Πατριῶτες! Πεθαίνω διὰ τὴν πατρίδα…  ∆ὲν µπορῶ, πατρίδα, νὰ σὲ βλέπω τοιούτως καὶ τῶν σκοτωµένων τὰ παιδιὰ καὶ οἱ γριγὲς νὰ διακονεύουν καὶ τὶς νιὲς νὰ τὶς βιάζουν διὰ κοµµάτι ψωµὶ εἰς τὴν τιµὴν τους οἱ ἀπατεῶνες τῆς πατρίδος».

Συνεχίζει στὴ διαθήκη του: «Πατρίδα σ’ ἀφήνω ἀνήλικα παιδιά… τ’ ἀφήνω εἰς τὴν προστασίαν σου. Βιαστικὸς γράφω καὶ µὲ τὴν σηµαία µου εἰς τὸ χέρι…».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου