Περί τῆς µνηµονεύσεως τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου

Γράφει ὁ Πρεσβύτερος Εὐστάθιος Κολλᾶς,


Ὀρθόδοξος θεολόγος Ἐκκλησιαστικὸς Συνήγορος Ἐπ/µος Πρ/δρος Συνδέσµου Κληρικῶν Ἑλλάδος Κατὰ τὴν Ἀγρυπνία καὶ τὴν ἐν συνεχείᾳ Θεία Λειτουργία ποὺ ἐτελέσθη ἀπὸ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη Κων/πόλεως κ. Βαρθολοµαῖο τὴν 11-7-2015 στὸ Ἡσυχαστήριο Σουρωτῆς Θεσ/κης, συµµετεῖχαν Ἐπίσκοποι τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὴν ὥρα τῆς µνηµόνευσης, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος µνηµόνευσαν µόνο τὸ ὄνοµα τοῦ κ. Βαρθολοµαίου, καὶ ὄχι καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ποὺ τοὺς ἐξέλεξε καὶ τοὺς χειροτόνησε, κατὰ τὴν ἔκπαλαι τάξη καὶ πράξη τῆς κατὰ Ἀνατολάς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐρωτᾶται λοιπόν: ἀντὶ-Ἐκκλησιολογικὴ αὐτὴ πράξη καὶ συµπεριφορὰ τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔγινε κατ᾽ ἐντολὴ τοῦ κ. Βαρθολοµαίου, µ τὴν ἀνοχή του; Καὶ ἐρωτᾶται τοῦτο καὶ ἀναµένεται επ᾽ αὐτοῦ ὁπωσδήποτε ἀπάντηση, καὶ µάλιστα πειστική, γιατί πανταχόθεν ἀπαράδεκτη αὐτὴ ἐκκλησιαστικὴ συµπεριφορὰ τῶν ἐν θέµατι Μητροπολιτῶν, καὶ ἀνοχή της (;), θὰ ἔχει συνέχεια γιὰ τὸν κ. Βαρθολοµαῖο καὶ τοὺς Μητροπολίτες τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος...
Ἐπειδὴ ὡς ἄνω ἐκκλησιαστικὴ πράξη, ὄχι µόνον εἶναι ἀπαράδεκτος ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ἀλλὰ καὶ στοχεύει µᾶλλον στὴν µφισβήτηση - ἄρνηση τοῦ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρόντος µάλιστα καὶ τοῦ καραδοκοῦντος, ὡς λέγεται πρὸς τοῦτο, κ. Βαρθολοµαίου, δηµιουργοῦνται σοβαρὲς ἀνησυχίες καὶ ἐρωτήµατα, διό καὶ ἐπανέρχεται τὸ θέµα τῆς µνηµόνευσης τοῦ κ. Βαρθολοµαίου, ἀπὸ Κανονικῆς καὶ Ἐκκλησιολογικὴς ἀπόψεως, ἐκ µέρους τῶν Ἐπισκόπων τῆς Μακεδονίας καὶ Θρᾴκης, καὶ δὲν ξέρω ποῦ ἀλλοῦ τὸ πάει κ. Βαρθολοµαῖος. ἐν λόγῳ ἀπαίτηση µνηµόνευσης τοῦ κ. Βαρθολοµαίου θὰ ἐξετασθεῖ ἐπὶ τῇ βάσει σχετικῶν Συνοδικῶν Πατριαρχικῶν Πράξεων τοῦ Φαναρίου. Ἤτοι: Τὸν Πατριαρχικὸ Συνοδικὸ τόµο τοῦ 1850, ποὺ χορήγησε τὸ Φανάρι τὸ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ στὴν Ἐκκλησία τοῦ ἐνδόξου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἀλλὰ καὶ τὶς ἀπόλυτα σύµφωνες µ τὸν Συνοδικὸ τόµο, Πατριαρχικὲς Συνοδικὲς Πράξεις τοῦ 1866 καὶ 1882 ποὺ ἐπακολούθησαν γιὰ ἴδια ἐκκλησιαστικὰ θέµατα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας του, ἔτσι ὥστε νὰ καταφανεῖ περίτρανα τὸ σοβαρὸ Ἐκκλησιολογικό, Κανονικὸ καὶ Ἐθνικὸ λάθος τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδικῆς Πράξεως τοῦ 1928, ποὺ ἀπαιτεῖ τὴ µνηµόνευση τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες Μακεδονίας, Θρᾴκης καὶ ὄχι µόνον (;). Μία ἐντελῶς παράδοξη ἀπαίτηση τοῦ Φαναρίου ποὺ καθιστᾶ, ἐν µέρει, τὴν Πατριαρχικὴ Συνοδικὴ Πράξη τοῦ 1928 ἀνυπόληπτη ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ τὴν ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία του. Πατριαρχικὴ Συνοδικὴ Πράξη τοῦ 1928, ὅλως αὐθαίρετα, στὸν ὅρο Θ', πέραν τῶν πολλῶν ἄλλων λίαν ἀντικανονικῶν καὶ ἀντεθνικῶν ἀποφάσεών της, οἱ ὁποῖες θὰ ἀναλυθοῦν κατωτέρω ἐν ἐκτάσει, ἀπαιτεῖ ὅπως: «Οἱ ἐν Ἑλλάδι Μητροπολῖται τοῦ Οἰκουµενι- κοῦ θρόνου (= Βορείου Ἑλλάδος) µνηµονεύουσι τοῦ ὀνόµατος τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου». ∆ηλαδή, οὔτε λίγο - οὔτε πολύ, χωρὶς κανένα ἀπολύτως ἐθνικὸ/κανονικὸ δι- καίωµα, παρὰ ἁπλῶς «µ τὸ ἔτσι θέλω», τὸ ἀπρόσεκτο Φανάρι ἀποτολµ καὶ χωρίζει στὰ δύο, µία Κανονικῶς Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία ἑνὸς συντεταγµένου Κράτους!!  Ἀπὸ τὰ λεγόµενα αὐτά τῆς ὡς ἄνω ἀντὶ-Κανονικῆς καὶ ἀντεθνικῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως, προκύπτει τὸ ἑξῆς βασικὸ ΕΡΤΗΜΑ: Ποῖοι Μητροπολίτες τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὀφείλουν νὰ µνηµονεύουν τὸν Οἰκ. Πατριάρχη; Γιατί κατὰ τὸν Πατριαρχικὸ Συνοδικὸ τόµο τοῦ 1850, οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὀφείλουν νὰ µνηµονεύουν τὴν «ὑπέρτατη Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή, τὴν Ἱερὰ Σύνοδο» καὶ πρόεδρος αὐτῆς «πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων (= Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων). Τὸ αὐτὸ ὁρίζει καὶ ἐν λόγῳ Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ 1928 στὸν πρῶτο ΟΡΟ της: «Ἅπασαι αἱ εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος περιελθοῦσαι ἐπαρχίαι· τοῦ ἁγιωτάτου ἀποστολικοῦ καὶ πατριαρχικοῦ Οἰκουµενικοῦ Θρόνου, πλὴν τῆς νήσου Κρήτης... ὑπάγονται ἐφεξῆς ὑπὸ τὴν µεσον διακυβέρνησιν τῆς ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπεκτεινούσης καὶ ἐπὶ τῶν ἐπαρχιῶν τούτων ἐν πᾶσι τὸ σύστηµα τῆς διοικήσεως καὶ τὴν τάξιν τῶν ἰδίων αὐτῆς Ἐπαρχιῶν». Πῶς ἐκ τούτου, τὸ θέµα τῆς ἀντικανονικῆς µνηµόνευσης τοῦ Πατριάρχου ὤφειλε, νὰ τὸ εἶχε ἤδη λύσει καί, µάλιστα, πρὸ πολλοῦ, Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, θέτοντας σὲ ἐφαρµογὴ καὶ τὴν ἤδη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόµου Παπαδοπούλου, «ὅτι οἱ Μητροπολίτες τῆς Βορείου Ἑλλάδος δὲν πρέπει νὰ ἔχουν οὐδεµία σχέση µ τὸ Φανάρι» καὶ τοῦτο τὸ ἔπραξε Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εὐθύς ὡς ἔγιναν γνωστοὶ οἱ ἀπαράδεκτοι ἀντικανονικοὶ καὶ ἀντεθνικοὶ ΕΝΝΕΑ  Ὅροι, τῆς ἐν πολλοῖς, ἀνυπολήπτου Πατριαρχικῆς Πράξεως τοῦ 1928, µ τὴν ὁποία, οὐσιαστικά, τὸ Φανάρι αὐτοαναιρεῖται!!! «Τοὺς ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους (= σύνολον µοφύλων σὲ συντεταγµένο κράτος), χρὴ εἰδέναι τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον καὶ ἡγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλὴν» (Καν. 34ος Ἁγ. Ἀπ/λων)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου