Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς): Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα.

Η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, διατυπωθείσα υπό των αγίων Αποστόλων, υπό των αγίων Πατέρων, υπό των αγίων Συνόδων, περί των αιρετικών είναι η εξής: αι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε δύνανται να είναι Εκκλησία. Δια τούτο δεν δύνανται αύται να έχουν τα άγια Μυστήρια, ιδιαιτέρως δε το Μυστήριον της Ευχαριστίας, το Μυστήριον τούτο των μυστηρίων. Διότι ακριβώς η θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα εν τη Εκκλησία: και Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς και η ιδία η Εκκλησία και γενικώς παν το του Θεανθρώπου.
Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολοκλήρου της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μίας και μοναδικής.

***

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς): ":

Intercommunio : Το επ΄ εμοί ακριβής ερμηνεία (στα ελληνικά) της λέξης αυτής δεν είναι "διακοινωνία". Είναι "ενδο-κοινωνία", άλλως εσωτερική - διάβαζε Μυστηριακή - Κοινωνία, όθεν και η εν τοις άλλοις γενόμενη, αλλά μη λεγόμενη, ένωση των εκκλησιών.

Ως προς τα καθ΄ ημάς, μετά το κακό που μας βρήκε το 1924, έπαψε η μεταξύ των πιστών κοινωνία (και Κοινωνία) ενότητας εν πνεύματι και αληθεία. Είμαστε πλέον "διακοινωνούντες" και όχι κοινωνούντες ἐν τῇ Μεταλήψει τῶν ἀχράντων καί ζωοποιῶν Μυστηρίων. Διακοινωνούμε (sic) εν παντί πνεύματι με πάσαν προσωπικήν περί αληθείας άποψη.

Και αν, τώρα, θέλετε ένα ζωντανό παράδειγμα, δεν υπάρχει άλλο από την σημερινή "φαγωμάρα" των εκλεγμένων βουλευτών μας. Όλοι, σημειωτέον, μας λένε "ότι πιστεύουν" αυτό κι αυτό και το άλλο, και όλοι πασχίζουν να μας σώσουν από τα δεινά της Οικονομίας, που οι ίδιοι προκάλεσαν, πιστεύοντας (προσέξτε) στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης, υπό την αιγίδα της Τράπεζας του ευρώ.

Θα έγραφα κι άλλα, μάλλον όμως δεν χρειάζεται.