ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  γ΄ .  Ο  Ειρμός.

Τω προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, και επ΄ εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν· ο ανυψώσας το κέρας ημών, άγιος ει Κύριε.

Ερμηνεία.

Από την προφήτιν Άνναν την Μητέρα Σαμουήλ του Προφήτου και Ποιήτριαν της τρίτης Ωδής, ερανίσθη ο Μελωδός τον παρόντα Ειρμόν· εκείνη γαρ είπε τα λόγια ταύτα προς τον Θεόν ευχαριστούσα, διότι στείρα ούσα πρότερον, εγέννησεν ύστερον: ήτοι το «Υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου» · και το «Ουκ έστιν άγιος πλην σου» (α΄ Βασιλ. β: 1-2). Όθεν τα λόγια ταύτα από εκείνην λαβών ο Ιεράρχης Κοσμάς επιστρέφει εις τον λαόν των Χριστιανών, και με παρακινητικόν σχήμα λέγει προς αυτόν. Ω λαέ των Χριστιανών, ελάτε να φωνάξωμεν προς Χριστόν τον Θεόν ημών, ο Οποίος εγεννήθη μεν αρρεύστως και απαθώς εκ του αγεννήτου Πατρός προ πάντων των αιώνων, χωρίς κανέν αίτιον τελικόν προς τα έξω κτίσματα· καθώς είπεν ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Το μεν ων (ο Υιός) και αεί ων εκ του αεί όντος (ήτοι του Πατρός) υπέρ αιτίαν και λόγον· ουδέ γαρ ην του Λόγου λόγος ανώτερος» (Λόγ. εις την Χριστού Γέννησιν)· εσαρκώθη δε ο αυτός εκ της Παρθένου χωρίς σποράν ανδρός, δια την ιδικήν μας σωτηρίαν. Τι δε να φωνάξωμεν προς τον Χριστόν; Εκείνα τα ευχαριστήρια λόγια, όπου προτύτερα από ημάς εφώναξεν η στείρα και Προφήτις Άννα: ήγουν εσύ, Κύριε, είσαι άγιος, ο οποίος ύψωσας και εμεγάλυνας το κέρας ημών των ανθρώπων: ήτοι την ιδικήν μας δόξαν και δύναμιν, δια της ιδικής σου ενανθρωπήσεως.