Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός.
Τω Παντάνακτος, εξεφαύλισαν πόθω, Άπλητα θυμαίνοντος, ηγκιστρωμένοι, Παίδες
Τυράννου, δύσθεον γλωσσαλγίαν· Οις είκαθε πυρ, άσπετον τω Δεσπότη, Λέγουσιν·
εις αιώνας, ευλογητός ει.
Ερμηνεία.
Τους μεν μικροψύχους και ανάνδρους ανθρώπους, όταν προβάλη εις αυτούς
κανένας φόβος, ευθύς τους νικά, και γίνεται ανώτερος του θείου πόθου, ο οποίος
εσπάρη εις την καρδίαν των· εις δε τους ανδρείους και μεγαλοψύχους δεν
ακολουθεί ούτως, αλλ΄ αντιστρόφως ο θείος πόθος με όλον πήχην βασιλικόν, κατά
την κοινήν παροιμίαν, υπερνικά τον φόβον.
Δια τούτο οι τρεις Θεολόγοι Παίδες, ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Μισαήλ, με το να ήτον όλοι διόλου αγκιστρωμένοι από τον πόθον και την αγάπην του παμβασιλέως Θεού, εξεφαύλισαν, (κατεφρόνησαν) και ως μηδέν ελογίσαντο την κακόθεον και βλάσφημον γλωσσαλγίαν του Τυράννου Ναβουχοδονόσορ, όστις εθύμωνε και ωργίζετο κατ΄ αυτών απλέτως (υπερβολικώς)· διότι ήθελεν ο ανόητος να προσκυνηθή ως Θεός δια της εικόνος του· διο και βλασφήμως έλεγε: «Και τις εστι Θεός, ος εξελείται υμάς εκ χειρός μου» (Δαν. γ: 15). Όθεν επειδή οι τρεις Παίδες κατεφρόνησαν τα βλάσφημα ταύτα λόγια του Τυράννου, δια τούτο παρεχώρησεν εις αυτούς το αμέτρητον εκείνο πυρ της καμίνου, και τελείως δεν τους έκαυσε. Τούτου χάριν και αυτοί έλεγον ευχαριστούντες εις τον Δεσπότην Θεόν: Συ, Κύριε, είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας· ο οποίος λόγος είναι χαρακτηριστικός της εβδόμης Ωδής. Πρέπει δε εδώ να θαυμάση τινάς τον Ιερόν Μελωδόν· διότι επειδή δύο ονόματα είναι των μεγάλων μοναρχιών του Κόσμου, βασιλεία και τυραννία, και ο μεν Βασιλεύς κάμνει τους υπηκόους του να τον δουλεύουν με πόθον και αγάπην, ο δε Τύραννος βιάζει αυτούς να τον δουλεύουν με αγριότητα και φοβερισμούς· τούτου χάριν ο θεσπέσιος Μελωδός το μεν όνομα «Παντάναξ» (παμβασιλεύς) επροσάρμοσεν εις τον Θεόν εις το παρόν Τροπάριον, το δε «Τύραννος» επροσάρμοσεν εις τον Ναβουχοδονόσορ· όθεν ακολούθως είπεν, ότι οι τρεις άγιοι Παίδες δεν ήτον αγκιστρωμένοι από τον φόβον του Θεού, αλλά από τον πόθον και την αγάπην αυτού· επειδή η τελεία αγάπη του Θεού, εκβάλλει τον φόβον, καθώς είπεν ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης (α, δ΄ 18).
Δια τούτο οι τρεις Θεολόγοι Παίδες, ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Μισαήλ, με το να ήτον όλοι διόλου αγκιστρωμένοι από τον πόθον και την αγάπην του παμβασιλέως Θεού, εξεφαύλισαν, (κατεφρόνησαν) και ως μηδέν ελογίσαντο την κακόθεον και βλάσφημον γλωσσαλγίαν του Τυράννου Ναβουχοδονόσορ, όστις εθύμωνε και ωργίζετο κατ΄ αυτών απλέτως (υπερβολικώς)· διότι ήθελεν ο ανόητος να προσκυνηθή ως Θεός δια της εικόνος του· διο και βλασφήμως έλεγε: «Και τις εστι Θεός, ος εξελείται υμάς εκ χειρός μου» (Δαν. γ: 15). Όθεν επειδή οι τρεις Παίδες κατεφρόνησαν τα βλάσφημα ταύτα λόγια του Τυράννου, δια τούτο παρεχώρησεν εις αυτούς το αμέτρητον εκείνο πυρ της καμίνου, και τελείως δεν τους έκαυσε. Τούτου χάριν και αυτοί έλεγον ευχαριστούντες εις τον Δεσπότην Θεόν: Συ, Κύριε, είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας· ο οποίος λόγος είναι χαρακτηριστικός της εβδόμης Ωδής. Πρέπει δε εδώ να θαυμάση τινάς τον Ιερόν Μελωδόν· διότι επειδή δύο ονόματα είναι των μεγάλων μοναρχιών του Κόσμου, βασιλεία και τυραννία, και ο μεν Βασιλεύς κάμνει τους υπηκόους του να τον δουλεύουν με πόθον και αγάπην, ο δε Τύραννος βιάζει αυτούς να τον δουλεύουν με αγριότητα και φοβερισμούς· τούτου χάριν ο θεσπέσιος Μελωδός το μεν όνομα «Παντάναξ» (παμβασιλεύς) επροσάρμοσεν εις τον Θεόν εις το παρόν Τροπάριον, το δε «Τύραννος» επροσάρμοσεν εις τον Ναβουχοδονόσορ· όθεν ακολούθως είπεν, ότι οι τρεις άγιοι Παίδες δεν ήτον αγκιστρωμένοι από τον φόβον του Θεού, αλλά από τον πόθον και την αγάπην αυτού· επειδή η τελεία αγάπη του Θεού, εκβάλλει τον φόβον, καθώς είπεν ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης (α, δ΄ 18).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου