Ο σεβαστός Γέροντας π. Σάββας ηκολούθει τας 19 Ι. Μονάς του Αγ. Όρους νομίζων, όπως πολλοί, ότι πρέπει εις τα της Πίστεως να κάνωμεν και ωρισμένας οικονομίας, άχρι καιρού!...
Ήτο όμως
καλοπροαίρετος και
ενάρετος.
Τούτο
είχον εκμεταλλευθή οι μνημονεύοντες και κοινωνούντες με οικουμενιστάς
νεοαγιορείται και είχον πλαισιώσει τον Γέροντα με συνεχείς επισκέψεις. Είχον
τούτον ως παράδειγμα προς μίμησιν. Εάν ο ζήλος ήτο καλός, έλεγον εις τους
υποτακτικούς των, δεν θα τον ηκολούθει και ο ενάρετος π.
Σάββας;
Όμως
διεψεύσθησαν! Όταν ο «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν με τον πάπαν
της Ρώμης τον Δεκέμβριον του 1987, τότε ο Γέροντας εξανέστη! Δεν ηνέχθη η ψυχή
του να ευρίσκεται εις μίαν τοιαύτην, ανοικτά οικουμενιστικήν «εκκλησία». Ομού
με ετέρους συνασκητάς του, διεμαρτυρήθη και διεχώρησεν την ευθύνην του από τους
άλλους αγιορείτας που ακολουθούν τας 19 Ι. Μονάς.
Διέκοψεν
τον εκκλησιασμόν του εις τας 19 Ι. Μονάς και εις όλα τα κελλία και εξαρτήματα
που ακολουθούν αυτάς. Όλοι οι μνημονεύοντες εξανέστησαν.
Μοναστηριακοί και κελλιώται προσέτρεξαν να μεταπείσουν τον Γέροντα. Εστάθη
αδύνατον. Αι ενοχλήσεις όμως απέβησαν συχναί και φορτικαί. Καταχωρούμεν
επιστολήν του εν αντιγράφω, την οποίαν απέστειλεν εις συνασκητήν του
παρενοχλούντα. Η επιστολή του έχει ως εξής:
Ἱ.Κελλίον Ἅγιος Νικόλαος Καψάλα
13
Αὐγούστου 1991
Ἀγαπητὲ
π.Νικόδημε, εὐλογεῖτε.
Κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν σου, πρὸ ἡμερῶν, εἰς τὸ κελλίον μας, ἐπανέλαβες τοὺς
ἀνορθοδόξους δογματισμούς σου ὅτι εἴμεθα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν μνημονεύομεν
τὸν πατριάρχην Δημήτριον κι ἄλλα τινὰ διὰ τὰ ὁποῖα ἀναγκαζόμεθα καὶ γράφομεν τὰ
κατωτέρω πρὸς καλυτέραν πληροφόρησίν σου, διότι τὰ ἐπιχειρήματά μας κατὰ τὴν
συνομιλίαν μας, ἀφαιροῦν τὴν εἰρήνην σου καὶ συγχίζεσαι.
Εἰς τὸ Γεροντικὸν γράφει ὅτι ἐρωτηθεὶς ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων ἐὰν εἶναι ὑπερήφανος, πόρνος,αἱρετικός, ἀπήντησεν ὅτι τὰς πρώτας κατηγορίας, ἑμαυτῷ ἀπιγράφω, ὄφελος γὰρ τῇ ψυχῇ μου,τὸ δὲ αἱρετικός, χωρισμὸς ἐστιν ἀπὸ Θεοῦ. Λοιπόν, κατὰ σὲ (ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς 19 Ἱ.Μονάς –πλὴντῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου, Σκήτης Προφήτου Ἠλιοῦ καὶ τόσων Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν), εἴμεθαπλανεμένοι, σχισματικοί! Δυσκολεύεσθε νὰ ὁμολογήσετε ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον Κων/πόλεωςκηρύττει αἵρεσιν, διότι θὰ πρέπη ταυτοχρόνως νὰ ὁμολογήσετε ὅτι εἶναι ἀξιοκατάκριτος ἡκοινωνία σου μὲ τοὺς λυκοποιμένας καὶ νὰ παύσης νὰ τοὺς ἀκολουθῆς, ὅπως ἐντέλλονται ὅλοι οἱἍγιοι Πατέρες καὶ Σύνοδοι. Προσπαθεῖς νὰ δικαιολογήσης τοὺς Φαναριώτας, ἀλλὰ αἱ δηλώσειςκαὶ τὰ ἔργα των σὲ διαψεύδουν.
Ματαίως ἐπικαλεῖσαι τὴ γνώμην τοῦ π.Παϊσίου καὶ τῶν ἄλλων ποὺ «οἰκονομοῦν» τὴνκατάστασιν, πὼς ὅταν θὰ ἔρθη καιρός (ἄν, δῆθεν, κοινωνήση ὁ Δημήτριος μὲ τὸν πάπα -ὅπωςμᾶς λέγεις!) θὰ διαχωρίσετε τὶς εὐθύνες σας... σὲ ὅ,τι διαφωνεῖτε μὲ τὴν διδασκαλίαν ἉγίωνΠατέρων καὶ Συνόδων, πλανᾶσθε.
Τὰς γνωματεύσεις ποὺ ἐπικαλεῖσθε, εἴτε τοῦ Γέρο-Παϊσίου εἶναι, εἴτε τοῦ γείτονός σουπαπᾶ-Ἰσαάκ, ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ὀ Δημήτριος ὀρθοτομεῖ (!!!) εἴτε ἄλλου τινος εἶναι, ἐφόσονἀντιτίθενται μὲ τὴν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν, θέλεις νὰ τὶς δεχθῶμεν ὡς θεάρεστες; Τί εἴδουςοἰκονομία χρησιμοποιεῖτε ἀφοῦ προδίδεται ἡ ἀλήθεια καὶ καταντᾶ παρανομία; Ἰσχυρίζεσθε ὅτιἐπειδὴ τὸ εἶπεν ὀ Γερο-Παΐσιος ὅτι “δὲν τὰ θέλει αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ Δημήτριος, τὸν παρασύρουν οἱγύρω του ἱεράρχαι” ἢ τό “ἂν διακόψωμεν τὸ μνημόσυνον εἴμεθα... ἐκτὸς ἐκκλησίας (!!!) κ.λ.π.”διὰ τὰ ὁποῖα, τόσον διὰ ταῦτα ἢ παρόμοια, ὁ Ἅγ.Χρυσόστομος λέγει: “Γέλως πάντα ταῦτα τὰρήματά τους καὶ μύθοι ἀνοήτων παίδων”. Εἶναι καρποὶ νέας θεολογίας , διὰ τῆς ὁποίας, ἀπὸ1920, τὸ Φανάρι μὲ τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον ἀποκαλεῖ τοῦς αἱρετικούς “συγκληρονόμους τῆςἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ” !!!
Χρησιμοποιεῖς τὰ λόγια τῶν Ἁγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Ἁγ.Ἰγνατίου τοῦΘεοφόρου: “Οὔτε αἷμα μαρτυρίου δὲν ἐξαλείφει τὸ σχίσμα” καὶ “δίχα ἐπισκόπου μηδὲνπραττέσθω”. Ἄρα, λέγετε, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὸν οἰκεῖον ἐπίσκοπον, εἴμεθα... ἐκτὸςἐκκλησίας!...
Αὐτά, ὅμως τὰ λέγουν οἱ Ἅγιοι, καὶ πολὺ σωστά, διὰ περίοδον Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκκλησιαστικῆς γαλήνης. Σήμερον, ὅπου ἡ θύελλα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ πλανᾶ καὶ ἐκλεκτούς, ἰσχύουν οἱ λόγοι τῶν ἰδίων Ἁγίων: “ Ἐὰν εἶναι ὁ ἐπίσκοπός σου κακόδοξος, φεύγετε, φεύγετε, φεύγετε, ὡς ἀπὸ πυρὸς καὶ ὄφεως” (Χρυσοστόμου) καὶ “ἐὰν παρὰ τὰ διατεταγμένα διδάσκῃ ὁ ἐπίσκοπός σου κἂν παρθενεύῃ (γράφε· κἂν πρᾶος καὶ ἀσκητικὸς φαίνεται ὁ Δημήτριος, ὡς... ἀρχηγὸς Ὀρθοδοξίας!!), κἂν σημεῖα ποιῇ κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω μὲ δορὰν προβάτου, φθορὰν ψυχῶν κατεργαζόμενος” (Ἅγ.Ἰγνάτιος). Ἂν ὀρθοτομοῦσε ὁ Δημήτριος, θὰ εἶχες δικαίωμα νὰ ἐπικαλῆσαι αὐτοὺς τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων. Τώρα κολοβώνεις τὰ πατερικὰ λόγια εἰς τὰ μέτρα σου, διὰ νὰ διακαιολογήσης τὴν εὐθύνην τῆς συμπλεύσεώς σου μὲ Δημήτριον, Παρθένιον Ἀλεξανδρείας, Ἰάκωβον Ἀμερικῆς, Χαρκιανάκη κ.λ.π. καὶ τὰ τοσαῦτα Πατερικὰ χωρία Ἁγίων Συνόδων καὶ Ἁγίων δὲν σοῦ ἀρκοῦν; Ἢ φοβεῖσαι μήπως γίνης ἀποσυνάγωγος ἀπὸ τοὺς κακοδόξους; Ἀξία δὲν ἔχει ὅτι τ΄ἄλλα πατριαρχεῖα κοινωνοῦν μὲ Φαναριώτας, ἀλλὰ ποῖοι ἀκολουθοῦν τὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων καὶ εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθειαν! Οἱ Ἅγιοι λέγουν ὅτι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅσοι ὁμολογοῦν τὴν Ἀλήθεια. Ὁ Παρθένιος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας εἶπεν ὅτι τὸν Μωάμεθ ἀναγνωρίζει Ἀπόστολον, ὁ ὁποῖος εἰργάσθη διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (!!!) κ.λ.π. Τὶς γνωστὲς βλασφημίες, περὶ Ἰακώβου Κουκούζη καὶ Χαρκιανάκη περιττὸν νὰ ἐπαναλάβωμε τὰς κακοδοξίας των... Μὲ αὐτοὺς κοινωνεῖτε ὡς ὀθροτομοῦντας!! Ποῖος θὰ καταδικάση τὸν Ἰάκωβον Κουκούζην; Ὁ Παρθένιος ἢ ἡ ἐπιτροπὴ Φαναριωτῶν μὲ τὸν Βαρθολομαῖον ἡ ὁποία ἐξετάζει ἀπὸ διετίας ἂν ὁ Χαρκιανάκης εἶναι αἱρετικός (σ.σ. ὅπως αὐτὸς κατηγγέλθη ἀπὸ τὸν μητροπολίτην Φλωρίνης Αὐγουστῖνον καὶ ἀπὸ Ὀρθοδόξους τῆς Αὐστραλίας); Δὲν θέλουν νὰ λάβουν θέσιν (κατὰ τοῦ Χαρκιανάκη), δὲν τὸ κατανοεῖς;
Ὑπεσχέθησαν οἱ Φαναριῶται εἰς τὴν ἐπιτροπὴν τῶν τριῶν ἡγουμένων ὅτι θὰ ἀνακαλέσουν καὶ θὰ διορθώσουν τὴν συνέντευξη τοῦ πατριάρχου Δημητρίου ...περὶ Θ.Κοινωνίας ἀπὸ Λατίνους, τὸν Χαρκιανάκη θὰ ἀλλάξουν ἀπὸ πρόεδρο διαλόγων κ.λ.π. Βλέπεις πουθενὰ διόρθωση; Ἢ μήπως ἐπειδὴ τὸ λέγει ἀδιάντροπα ὁ Γ. Παΐσιος ὅτι οἱ δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα τοῦ Δημητρίου δὲν προσκρούουν εἰς τὰ δόγματα καὶ δὲν βλάπτει τὴν ἀλήθεια, ἄρα δὲν ἔχομε εὐθύνη ...ἂς συνεχίσωμε τὴν κοινωνία μαζί τους;
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ τὸν Ἅγ.Θεόδωρο Στουδίτη καὶ Ἅγ.Μάξιμο ὁμολογητὴ καὶ ὅσους Χριστιανοὺς δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν ἑκάστοτε κρατοῦσα Ἱεραρχία ποὺ κήρυττε αἵρεση, σχισματικοὺς τοὺς ἔλεγαν. Ὁ Ἅγ. Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης διακονούμενος ἀπὸ τὸ λιοντάρι, θαυματουργὸς ὑπάρχων, ἐπλανᾶτο καὶ δὲν ἐδέχετο τὴν 4ην Οἰκουμ. Σύνοδο,
παρασύροντας τόσες χιλιάδες μοναχοὺς τῆς Παλαιστίνης, ἕως ὅτου ὁ Ἅγ. Εὐθύμιος
τὸν ἐδιόρθωσε καὶ μετενόησε. Καὶ διερωτᾶσαι: “Κάνει λάθος ὁ Γ. Παΐσιος ἢ 70
τόσοι Ἱεράρχαι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας;”. Διὰ τῆς βίας θέλεις ὁ Θεὸς νὰ τοὺς
ἀναδείξει ὁμολογητάς; Εἰς τὴν οἰκονομαχικὴν σύνοδον τοῦ 754 μ.Χ ἐπὶ Κοπρωνύμου
διαβάζουμε ἀπὸ τὰ πρακτικὰ Συνόδων ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ τῶν 338 συνοδικῶν: “Ζήτω ὁ
Βασιλεύς, σήμερον σωτηρία γέγονε ...οἱ εἰκόνες εἶναι εἴδωλα ἢ θὰ καταστρέφονται
ἢ θὰ ἀναρτῶνται ὑψηλὰ διὰ νὰ μὴ προσκυνοῦνται κ.τ.λ.” Σοῦ κάνει ἐντύπωση,
λοιπόν, ἂν μποροῦν νὰ πλανηθοῦν 70; Δὲν βλέπεις πόσοι πλανήθηκαν; Καὶ σήμερα
θέλουν μίτρες, μπαστούνια, ἡγουμενίες καὶ ὁμολογία εἰς τὰ χαρτιὰ δηλ. κάποια
διαμαρτυρία (χωρὶς νὰ παύσουν τὸ μνημόσυνο) ἀνεχόμενοι νὰ καινοτομοῦν τὸ
Εὐαγγέλιο οἱ κάθε «Δημήτριοι», «Ἰάκωβοι», «Παρθένιοι» ...κ.λ.π.
Ὁ Ἅγ. Θεόδ. Στουδίτης γράφει: “ὅτι ἔργον μοναχοῦ εἶναι νὰ μὴν ἀνέχεται νὰ
καινοτομεῖται εἰς τι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ”. Εἰς τὸ «συλλείτουργο» τῆς Ρώμης
ὁ Δημήτριος δὲν ἐκοινώνησε μὲ τὴν ὄστια τοῦ Πάπα, διὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν
ἀντιδράσεις τῶν συντηρητικῶν. Ὑπέγραψε εἰς τὴν Ρώμη τότε καὶ τόσες ἄλλες φορὲς
ὅτι οἱ Λατῖνοι ἔχουν μυστήρια. Δὲν σᾶς ἀρκεῖ; Ἀντέδρασαν ποτὲ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ
κάθε ἐποχῆς Χριστιανοὶ σὲ καιρὸ κηρυττομένης αἱρέσεως, ὅπως ἐσεῖς οἱ
μνημονεύοντες τὸν πατριάρχη Δημήτριον; Ποῦ εὑρήκατε παραδείγματα ἀπὸ τὴν
ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ λέτε ὄτι τοὺς μιμεῖσθε; Ἐὰν εἶσθε υἱοὶ ἐκείνων (δηλ.
μιμηταὶ τῶν ἁγίων) τὰ ἔργα «Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ἄν ...», κατὰ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου.
Οἱ Ἁγιορεῖτες τότε ἐπὶ Βέκκου διέκοψαν τὸ μνημόσυνό του, ἐνῶ δὲν εἶχε
καθαιρεθεῖ ἀπὸ Σύνοδο! Καὶ ἡ ἐμμονή των εἰς τὰ πατερικὰ κελεύσματα (μὴ
κοινωνεῖτε τοῖς ἀποστατήσασι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν) τοὺς ἐχάρισε τὸ
μαρτυρικὸ στεφάνι. Τῶν δὲ συλλειτουργησάντων μὲ Λατινόφρονας τὰ πτώματά
των εὑρίσκονται μέχρι σήμερον ὡς γνωστὸν τυμπανιαῖα, ὄζοντα, ἀδιάλυτα, πρὸς
παραδειγματισμό.
Μᾶς εἶπες ὅτι: «Ὁ Δημήτριος, ἂν δὲν ἐξομολογηθεῖ γι΄αὐτὰ
ποὺ κάνει, θὰ κολαστεῖ...» Ὁμιλεῖς σοβαρῶς π. Νικόδημε ἢ ἀστειύεσαι καθ᾽ἑαυτόν;
Δηλαδὴ καὶ ὁ Ἀθηναγόρας νὰ μετανόει καὶ νὰ ἐξομολογεῖτο ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου
του (χωρὶς νὰ διορθώση δημοσίως ὅ,τι ἐγκλήματα δημοσίως ἔπραξεν κατὰ τῆς
Ὀρθοδοξίας)... θὰ ἐσώζετο[1];;; Χωρὶς δημοσίαν
ἀποκήρυξιν τῆς πλάνης των ἀρνητῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν δὲν δυνάμεθα νὰ
ὑποθέτωμεν... μυστικὰς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεις!!! Διότι, ἐν τοιαύτῃ
περιπτώσει, θὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὅλοι οἱ ἀπ΄ αἰῶνος αἱρετικοί, τὴν τελευταίαν
στιγμὴ μετενόησαν καὶ ἐσώθησαν!!... Ὅπερ ἠθελημένον (ἐν γνώσει) ψεῦδος.
Δεῖξε μας μία καὶ μόνη Πατερικὴ μαρτυρία ἡ ὁποία νὰ δικαιολογῆ τὴν παραμονὴ εἰς
τὴν ἐκκλησίαν τοῦ κηρύττοντος αἵρεσιν τύπου πράου, ἡσύχου καὶ ἀρχηγοῦ
ὀρθοδοξίας Δημητρίου. Θὰ μᾶς ἁγιάσῃ τοιαύτη ὑπακοὴ εἰς ἱεραρχίαν ἡ ὁποία δὲν
ὀρθοτομεῖ; Ἂν δὲν θέλης νὰ ὁμολογήσης ὅτι ἡ Ἱ.Μ.Ἐσφιγμένου καὶ τόσοι Ζηλωταὶ
Πατέρες εἶναι ἄξιοι τιμῶν (κατὰ τὸν ΙΕ΄κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου), σιώπα
καὶ μὴ βλασφημῆς ὅτι εἶναι σχισματικοί, ἐκτὸς Ἐκκλησίας κ.λ.π. Ἀγνοεῖς τὴν ὕπαρξιν
τῆς διαθήκης τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (δὲν ἤθελε τοὺς λατινόφρονας οὔτε εἰς
τὴν κηδείαν του);
Μελέτησε, λοιπόν, πρῶτον καὶ ὕστερον γνωματεύεις!... Κατὰ τὴν γνώμην σου εἶναι
καὶ αὐτὸς καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ τόσοι ἄλλοι μὴ κοινωνήσαντες μὲ
κακοδόξους... ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!
Εἶδες ποὺ ὁδηγεῖ ἡ «θεολογία» σου; Ὁποῖον κατάντημα, Ἁγιορεῖται καὶ νὰ κρατοῦν
ὡς εὐαγγέλιον τὸ βιβλίον “Τὰ δύο ἄκρα” τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου!! Μᾶς
συνιστᾶς διαμαρτυρίας σὰν αὐτὰς τὰς ὁποίας ἀναγινώσκομεν εἰς τὸ βιβλίον αὐτὸ
“Τὰ δύο ἄκρα” σελ.19 καὶ 22: «Διὰ Ἱεροὺς Κανόνας ποὺ εἶναι ἀνεφάρμοστοι εἰς τὴν
ἐποχήν μας ὡς στερούμενοι ἀγάπης». Καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἀθηναγόρα, «ἔχοντα
ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΗ ἀγάπην»!! Ὡραία συνέπεια! Παρομοίας διαμαρτυρίας... βλέπομεν π.χ.
ὅταν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἱ.Μ.Γρηγορίου ζητεῖ νὰ ἀναγραφῆ εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς
συνεδρίας τῆς Ἱ.Κοινότητος, ὅτι ἂν σταλῆ ὁ ἀρχιγραμματεὺς εἰς Αὐστραλίαν, δὲν
θὰ συλλειτουργήσουν μαζί του. Καὶ ὁ μὲν ἀρχιγραματεὺς δὲν μετέβη, ὁ δὲ π.
Βασίλειος ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ.Σταυρονικήτα, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν ἄλλων
Μονῶν, ἔστειλεν τὸν π.Τύχωνα διὰ νὰ βοηθήση τὸν Χαρκιανάκη... Ἐπιστρέφοντας ὁ
π.Τύχων, ἐστάλη εἰς τὴν πανήγυριν τοῦ Κελλίου “Μπουραζέρι”. Ἐκεῖ
συνελλειτούργησεν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Μ.Γρηγορίου (ὁ π. Ἀθανάσιος) μὲ τὸν π.
Τύχωνα καὶ τοὺς λοιπούς... Περιττεύουν τὰ σχόλια...
Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἐσιώπησεν ὅταν πρὸ εἰκοσαετίας ἀνήρεσαν τὶς πλάνεςτου! Ἐσεῖς, μὲ τὰ ἴδια ἀθεολόγητα ἐπιχειρήματα, θέλετε νὰ διακαιολογήσετε -ὅπως καὶ ἐκεῖνος-τὴν κοινωνίαν σας μὲ «παναγιωτάτους» ποὺ κηρύττουν αἱρέσεις “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”,ἐφαρμόζοντες τὴν δαιμονιώδη ἀγάπην των ὑπὲρ τῶν ἑτεροδόξων, τοὺς δὲ ὅντως Ὀρθοδόξουςδιώκουν, «ἀποσχηματίζουν», ἁμιλλώμενοι τοὺς «Βέκκους», «Κοπρωνύμους» κ.λ.π. Ὅταν τοὺςπολυχρονίζετε καὶ τοὺς μνημονεύετε, εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγετε· «εἶσθε ὑγιεῖς εἰς τὴν πίστιν καὶ σᾶςπρέπει ὑπακοή, τιμή, μνημόσυνον κ.λ.π.». Καὶ δὲν τοὺς βοηθεῖτε νὰ κατανοήσουν τὴν κακὴνπορείαν τους, ἐνῷ μὲ τὴν διακοπὴν μνημοσύνου θὰ ἐδημιουργεῖτο εἰς αὐτοὺς κρίσιςσυνειδήσεως καὶ ἀναζήτησις ἀληθείας. Καὶ ἡ εὐθύνη σας, μὲ τὴν ἔνοχον σιωπήν (τὴν ὁποίαν ὁἍγ.Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτηρίζει τρίτον εἶδος ἀθεΐας) ἔστω μὲ τὶς διαμαρτυρίες, αὐξάνειἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ...
Ἡ κυρία Θεοτόκος, ἡ Προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅταν ἤρχοντο οἱ λατινόφρονες, ἐπὶΒέκκου, εἰς Ἅγιον Ὄρος διὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ἕνωσιν μὲ τοὺς Λατίνους, ὡμίλησεν ἡ ἰδία,λέγοντας· “ Ἔρχονται οἱ ἐχθροὶ τοῦ Υἱοῦ μου καὶ ἐμοῦ”. Τὸ παρελθὸν ἔτος, ὅταν ἤρχετο ὁδιάδοχος τοῦ Βέκκου, ὁ Δημήτριος «ὁ ἀρχηγός τῆς Ὀρθοδοξίας», εὗρε μελανοφορεμένον τὸἍγιον Ὄρος ἀπὸ τὴν ἐπὶ δύο ἑβδομάδας συνεχῆ πυρκαϊάν. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούει καὶ τὴν φωνήναὐτὴν (τὸν θρῆνον) τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου...
Εἶθε νὰ εὕρῃς τὴν ὁδὸν τῆς καλῆς διαφωνίας, ὅπως δίδασκε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁἉγιορείτης εἰς τὴν ἑρμηνεία τῶν 14 ἐπιστολῶν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, λέγων: “Εἰ μὲν κατὰ τὴνπίστιν κακός (ὁ ἡγούμενος ἢ ὁ ἀρχιερεύς) ἤγουν, εἰ μὲν ἔχει αἱρετικὰ δόγματα καὶ βλάσφημα,φεῦγε ἀπὸ αὐτὸν κἂν ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανόν...”.
Μὲ τὴν Ὀρθόδοξον αὐτὴν ὁμολογίαν ἐκοιμήθη ὁ ἀείμνηστος Γέροντας
εἰς τὸ ὡς ἄνω Κελλίον του, τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου