Κύριε διευθυντὰ τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου καὶ
ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε! Μὲ τὴ ἐπιστολή
μου αὐτή, θέλω νὰ σᾶς ἐκφράσω τὴν ἄποψή μου ἀλλὰ καὶ τὸ ἐρώτημά μου συγχρόνως, γιὰ
τὸ ζήτημα ποὺ ἐνέσκηψε μὲ τὴν ὁρκωμοσία τῆς νέας κυβέρνησης καὶ τὶς ἀντιδράσεις
ποὺ ὑπῆρξαν, ἐπειδὴ ἡ πλειοψηφία τῶν μελῶν τῆς κυβέρνησης (Σύριζα- Ἀνεξάρτητων Ἑλλήνων)
καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ πρωθυπουργοῦ κυρίου Ἀλεξίου Τσίπρα, δὲν ἔδωσαν τὸν θρησκευτικὸ
ὅρκο. Αὐτὸ ποὺ σὰν Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος στὴν ἡλικία τῶν 36 ἐτῶν, ποὺ εἶμαι καὶ
δὲν ἔχω καταλάβει, εἶναι γιατί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέχτηκε τὸν θρησκευτικὸ
ὅρκο στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος, τὴν στιγμὴ ποὺ στὴν
Καινὴ Διαθήκη, στὸ Εὐαγγέλιο, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἀρχικά, οἱ Ἅγιοι
Ἀπόστολοι μετέπειτα ἀλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ δὲν ἐπιτρέπουν
τὸν ὅρκο στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Συγκεκριμένα: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως. Ἔστω
δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὔ οὔ». (Ματθ. ε´, 34). Αὐτὸ ποὺ ἐπίσης ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος
ὁ ἀδελφόθεος μᾶς λέει: «Πρὸ πάντων ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανόν,
μήτε τὴν γῆν, μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον. ἤτω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν τὸ ναί, ναὶ καὶ τὸ οὔ,
οὒ» (Ἰακ. ε´ 12). Ἐπίσης
πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες: Ὁ Μέγας Βασίλειος εἰς τὸν Κ Θ´ Κανόνα του λέγει: «Καθʼ ἅπαξ
μὲν ὅρκος ἀπαγορεύεται. Πολλῷ δὲ ποὺ εἰκὸς τὸν ἐπὶ κακῷ γενόμενον
κατακεκρίσθαι». Μὲ ἄλλα λόγια, μία γιὰ πάντα ὁ ὅρκος ἔχει ἀπαγορευθῆ, πολὺ δὲ
περισσότερο ἔχει καταδικασθῆ ὁ ὅρκος, ποὺ γίνεται γιὰ κακό. Ὁ Γρηγόριος ὁ
Θεολόγος ἐρωτᾶ: «Ὅρκου τί χεῖρον;» Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος «Οὐδέν». Τί δηλ. ὑπάρχει
χειρότερον τοῦ ὅρκου; Κανένα! Ὁ Ἱερὸς
Χρυσόστομος τέλος καυτηριάζει τὴν τάσιν τῶν Χριστιανῶν νὰ ὁρκίζωνται καὶ νὰ θέτουν
τὸ χέρι τους ἐπάνω στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ἀπευθυνόμενος δέ, πρὸς ἐκεῖνον, ποὺ
προτείνει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον γιὰ ὅρκο λέγει: «Σύ, εἰ μηδὲν ἕτερον, αὐτὸ γοῦν τὸ
Βιβλίον αἰδέσθητι (σεβάσου), ὅ προτείνεις εἰς ὅρκον. Τὸ Εὐαγγέλιον, ὅ μετὰ χεῖρας
φέρεις καὶ κελεύεις ὀμνύναι, ἀνάπτυξον (ἄνοιξον) καὶ ἀκούσας τί περὶ ὅρκου ὁ
Χριστὸς ἐκεῖ διαλέγεται, φρίξον καὶ ἀπόστηθι.
Σὺ δὲ τὸν νόμον τὸν κωλύοντα ὀμνύναι, τοῦτον ὅρκον ποιεῖς: Ὢ τῆς ὕβρεως! Ὢ τῆς
παροινίας!»……
Μετὰ τιμῆς
Νικόλαος Παντελικίζης Ἰδιωτικὸς ὑπάλληλος φύλακας ἀσφαλείας
"O.T."
Επειδή το θέμα έχει πάρει διαστάσεις τα ακόλουθα (*)
ΑπάντησηΔιαγραφή16 Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει. 17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; 18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. 19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; 20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· 21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· 22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.
Ο Κύριος λέγει στην επί του Όρους Ομιλία το μη ομόσαι όλως, διότι το ιερατείο, υποκριτικό κατά πάντα, ζητούσε όρκο σε ένα Θεό τον οποίο ενέπαιζε και ουσιαστικά δεν πίστευε. Ήταν ένας θεός της υποκρισίας των Φαρισαίων και των γραμματέων, συνεπώς, οι ομνύοντες στον θεό αυτό έδιναν όρκο στο υποκατάστατο του αγίου θεού, τον αντίδικο διάβολο. Φαίνεται αυτό καθαρά στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο που παρέθεσα στην αρχή του σχολίου.
Σε ένα κόσμο όπου επικρατεί η κατά Χριστόν δικαιοσύνη, ασφαλώς και δεν χρειάζεται όρκος. Και αν υπήρχε, είναι βέβαιο ότι τα δικαστήρια θα υπολειτουργούσαν. Επειδή όμως αυτό δεν συμβαίνει, ο όρκος καθίσταται απαραίτητος για ένα και μόνο λόγο : Για την μαρτυρία της εν Χριστώ αλήθειας, μάλιστα δε, ακόμη περισσότερο, για να πολιτεύονται εν Χριστώ οι κατά καιρούς διαχειριζόμενοι τα κοινά εκλεγμένοι πολιτικοί άρχοντες, όπως συμβαίνει σήμερα και από συστάσεως του ελληνικού Κράτους.
Φυσικά, η εν Χριστώ δικαιοσύνη είναι στόχος ανέφικτος. Όσο συνεπής κι αν είναι ο άνθρωπος, δεν παύει να ισχύει το "ουδείς άξιος". Δεν αμαρτάνουμε μόνο κατά τα έργα, αμαρτάνουμε "λόγω και διανοία" :
Πᾶν ἁμάρτημα τὸ παρ’ αὐτοῦ πραχθὲν ἐν λόγῳ ἢ ἔργῳ ἢ διανοίᾳ, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον· ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καὶ οὐχ ἁμαρτήσει· σὺ γὰρ μόνος ἐκτὸς ἁμαρτίας ὑπάρχεις, ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια.
Ωστόσο, επειδή εμείς εδώ πιστεύουμε και ομολογούμε "Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού" η μαρτυρία αυτής της ομολογίας είναι, κατά τη γνώμη μου, επιβεβλημένη, μάλιστα δε, για εκείνους που έχουμε εκλέξει να διαχειριστούν τα κοινά μας πράγματα κατόπιν της ψήφου μας. Αν αυτοί αρνούνται τον όρκο, τίποτα δεν τους υποχρεώνει να φανούν συνεπείς σε όσα διακελεύει το ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο προτάσσει "εις το όνομα της Αγίας και Ουμοουσίας και Αδιαιρέτου Τριάδος". Η άρνηση του προτάγματος συνεπάγεται και την άρνηση των Άρθρων.
(*) Βλέπε σχετικά http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/03/blog-post_9.html