ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΤΙΚΟΙ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι άνθρωποι της εποχής μας εύκολα συμβιβάζονται με ό,τι προβάλλεται ως

σύγχρονο, μοντέρνο και προοδευτικό, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν τη ζωή

τους πιό ευχάριστη. Δεν έχουν ηθικές αρχές και δέν αντιδρούν. Είναι παθητικοί

αποδέκτες των όσων οι επιτήδειοι προτείνουν, αδιαφορώντας αν πολλά από αυτά

είναι ηθικά και θεάρεαστα. Την ίδια περίπου νοοτροπία έχουν και οι περισσότεροι

χριστιανοί! Ενώ δέχονται τη διδασκαλία του Χριστού και θεωρούν την Εκκλησία

Του κιβωτό σωτηρίας, παραμένουν συμβιβασμένοι με το κυριαρχούν κοσμικό

φρόνημα, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η χριστιανική τους ιδιότητα πολύ λίγο τους

επηρεάζει. Γι᾽ αυτό και είναι ιδιαίτερα επίκαιροι οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως

προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Λαοδικείας: «Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε

ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε

ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»(γ´ 15-16 ). Δηλαδή, ξέρω

καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός!

Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω

από το στόμα μου. Οι χλιαροί χριστιανοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό

είναι πολύ ανησυχητικό. Δυστυχώς και στούς κληρικούς το ίδιο συμβαίνει. Έτσι δεν

υπάρχουν πολλές ελπίδες να βελτιωθούν τα πράγματα σύντομα. Βέβαια, δεν λείπουν

και στις μέρες μας οι ζηλωτές κληρικοί, οι οποίοι αρνούνται κάθε συμβιβασμό και

σαλπίζουν χωρίς φόβο την ανόθευτη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και διασώζουν το

ορθόδοξο ήθος. Έρχονται, φυσικά, σε αντίθεση με πολλούς συλλειτουργούς τους, αλλά

δεν ενοχλούνται. Τον ίδιο ζήλο δείχνουν και στην υπεράσπιση της πίστεως, η οποία

στην εποχή μας κινδυνεύει να νοθευτεί από την δόλια και ανίερη δραστηριότητα των

οικουμενιστών. Ο αείμνηστος Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ενοχλούνταν από την

παρουσία των χλιαρών χριστιανών, οι οποίοι σιωπούσαν ενόχως μπροστά σε

συγκλονιστικά γεγονότα, που είχαν σχέση με την ακεραιότητα της ορθοδόξου πίστεως

και την ομολογία της. Γι᾽ αυτό και στο βιβλίο του «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»

γράφει τα εξής αξιοπρόσεκτα: «Την έλλειψι ζήλου για την ομολογία Πίστεως, την αηδιάζει

ο Θεός. Η αδιαφορία για την Αλήθεια είναι χειρότερη και από τον ζήλο, που δείχνει

κάποιος, όταν υποστηρίζη μια πλάνη. Η χλιαρότης, η αδράνεια και η σιγή στην Αλήθεια

που προδίδεται, δεν συγχωρούνται από τον Θεό. Μας θέλει ή ζεστούς στην Πίστι ή

ψυχρούς. Οι χλιαροί είναι απαράδεκτοι. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι. Τους χλιαρούς

και γλοιώδεις ο Θεός τους ξερνάει, τους διώχνει, τους απομακρύνει. Δεν τους θέλει κατ᾽

όνομα μόνον Χριστιανούς στην Εκκλησία Του. Δεν τους χρειάζεται, εφ᾽ όσον παίζουν τον

απαίσιον παιγνίδι του Ιούδα» (σελ. 116-117 ).

Στη δύσκολη εποχή μας, που οι εχθροί της πίστεώς μας βρίσκονται εντός των τειχών και

κατέχουν υψηλές θέσεις, χρειάζεται πνευματική εγρήγορση και παρρησία, προκειμένου

να αποκαλύπτονται τα ύπουλα σχέδιά τους και να αφυπνίζονται και οι ανυποψίαστοι

άνθρωποι. Όταν τόσα φοβερά κάνουν οι οικουμενιστές, δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε.

Είναι υπέρτατο καθήκον να ομολογούμε την πίστη μας και να αρνούμαστε κάθε εμφανή

ή αφανή προσπάθεια υποβάθμισής της και εξίσωσής της με τα όσα αιρετικά πιστεύουν

οι Παπικοί και οι Προτεστάντες. Γι᾽ αυτό τονίζουμε και ξανατονίζουμε ότι τώρα είναι

καιρός επιφυλακής και όχι χαλάρωσης και ραθυμίας.