Ανακοινωθέν --- Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ περί όρκου της νέας Κυβερνήσεως

Πειραιεύς, 6 Φεβρουαρίου 2015

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

            Ἡ διαβεβαίωση στήν τιμή καί τήν συνείδηση του, τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ κατά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του καί ἡ μή ὁρκοδοσία του ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι μία ἀπόλυτα συνεπής στάση στήν δεδηλωμένη ἀθεΐα του, πού δημοσίᾳ καί πρό τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας εἶχε γνωστοποιηθεῖ. Ἄλλωστε καί ἡ διά συμφώνου συμβίωσης σύναψη δικαιοπρακτικῆς οἰκογενείας καί ἡ πολιτική ὀνοματοδοσία τῶν δύο τέκνων του, ὅπως ἡ γνωστή δημοσιογράφος κ. Λουλέ μέ κείμενα της παρουσίασε, μέ σύνθετα ὀνόματα ἐκ τῶν ὁποίων τό δεύτερο προέρχεται ἀπό τό εἰδωλολατρικό πάνθεον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας (Φοῖβος-Ὀρφέας) ἀποτελοῦν πανηγυρικές διακηρύξεις τῆς σχάσεως τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ, ἀπό τήν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, παρότι ἡ οἰκογένειά του χαρακτηρίζεται ἀπό πιστότητα καί εὐσέβεια. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν πλειονότητα τῶν μελῶν τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου καί τήν πλειονότητα τῶν βουλευτῶν τῶν κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΠΟΤΑΜΙ, Κ.Κ.Ε., κατά τήν ἔναρξη τής νέας περιόδου τοῦ Κοινοβουλίου καί ἔτσι ἄρχισε μία περίοδος, τήν ὁποίαν βέβαια εἶχε ἐγκαινιάσει ἡ Περιφερειάρχης Ἀττικῆς κ. Δούρου, «ἀπομάγευσης τῆς ζωῆς» ὅπως γνωστοί δημοσιογραφικοί κάλαμοι ἔγραψαν, πού ὅμως στήν οὐσία της εἶναι μία ἐποχή ἐντόνου ἀποϊεροποιήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου μέ ἀνάδειξη μόνον τοῦ «βοσκηματώδους βίου» ὡς μοναδικῆς ἀξίας ζωῆς. Δέν θά πρέπει ὅμως νά διαλανθάνῃ τῆς προσοχῆς μας ὅτι τά ἴδια προτάγματα τοῦ συγκυβερνῶντος κόμματος τοῦ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα τῶν σχέσεων συναλληλίας τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέ τήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία ἔχουν καί οἱ λεγόμενοι φιλελεύθεροι πού συνδέουν τόν εὐρωπαϊκό χαρακτῆρα τῆς χώρας μέ τήν ἀποκοπή της ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση της, καί τήν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα της, ὅπως ἀποδεικνύουν οἱ θέσεις τοῦ κόμματος τοῦ κ. Σ. Θεοδωράκη.

           
Tό ἀδυσώπητο ἐρώτημα πού τίθεται σέ ὅλα αὐτά εἶναι ἐάν ἡ ἀποϊεροποίηση τῆς ζωῆς ποῦ ἔχει δοκιμασθεῖ καί σέ ἄλλες ἱστορικές περιόδους καί μάλιστα ἔχει διακηρυχθεῖ μέ ποταμούς αἵματος ἀθώων θυμάτων - μόνο στήν Σοβιετική Ἔνωση δολοφονήθηκαν κατά τούς διωγμούς τῆς πίστεως, τόν 20ο αἰῶνα 50.000 Ἐπίσκοποι, κληρικοί καί μοναχοί καί πανηγυρικά ἔχει διαψευσθεῖ καί ὁ ἐγκλεισμός τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου στά ἐνδοκοσμικά ὅρια τῆς κτιστότητας καί τῆς χωματοποίησης τοῦ ἀνθρωπίνου εἶναι, εἶναι συμβατός μέ τίς ὑπερχρονικές καί μεταφυσικοῦ χαρακτῆρα ἔννοιες τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἰσότητος καί τῆς ἀλληλοπεριχώρησης τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων πού ἀπαιτεῖ ἕνα κράτος δικαίου ἀλλά καί ἡ φιλοσοφοῦσα διάνοια;
           
Ἀσφαλῶς καί ὁ κ. Πρωθυπουργός καί τά μέλη τῶν κομμάτων πού ἀρνοῦνται τήν ἔνθεη καταγωγή τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί εἶναι ὀπαδοί τῆς τυχαιότητας  καί τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς, δέν δέχονται τήν πνευματική διάσταση τοῦ ἀνθρώπου καί πιστεύουν ὅτι δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό μία τυχαία συνάρμοση κυττάρων, νεροῦ καί ἰχνοστοιχείων χωρίς τήν δυνατότητα οἱασδήτινος ἀναγωγῆς ἀπό τήν κτιστή πραγματικότητα πού φθείρεται, γηράζει καί πεθαίνει καθημερινά στήν ἄκτιστη ἑρμηνεία καί διάκριση τῶν πραγμάτων. Τούς διαψεύδει ὅμως μετ’ ἐπιτάσεως τό «συνειδέναι» τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου πού δέν μπορεῖ νά ἀποτελεῖ προϊόν κάποιων ἐκκρίσεων καί τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, καθώς καί τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης. Ἡ θεώρηση τῶν ἀνωτέρω ἐθελοτυφλεῖ, πρό τοῦ γεγονότος ὅτι στόν φυσικό κόσμο ἐπικρατεῖ μία ἀπερινόητος σκοπιμότης ἡ ὁποία σελαγίζει ἀπό τά μεγαλειώδη συστήματα τῶν γαλαξιῶν ἕως τόν τελευταῖο μικροοργανισμό τοῦ μικροκόσμου «Ποίησιν δέ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».
           
Τήν ἴδια στιγμή ὅπως ἔγραψε ὁ ἀγαπητός κ. Ζώης Μεταξᾶς στό ἄρθρο του «Ὅρκος στήν ἄθεη συνείδηση» (Χριστιανική 29.1.2015) ὅλοι οἱ παραπάνω φέρεται νά θέλουν νά ἀγνοήσουν ὅτι αὐτός ὁ τόπος εἶναι ποτισμένος μέ τό αἷμα τῶν νεομαρτύρων γιά νά μήν εἶναι σήμερα τό ὑπόλοιπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας καί γιά νά διασωθεῖ ἡ ἐθνική μας ἰδιοπροσωπεία ἀφοῦ ὅποιος ἐξισλαμίζετο ταυτόχρονα καί ἐκτουρκίζετο καί ἀκόμη αὐτός ὁ λαός κοινωνεῖ μέ τά θαύματα καί τούς ἁγίους πού στό πρόσωπό τους καταργοῦνται οἱ νόμοι τῆς φύσης καί εἶναι ἕνας τόπος πού εἶναι κατάσπαρτος ἀπό ἐκκλησιές, ἐρημοκλήσσια καί μοναστήρια, χαριτόβρυτα καί ἀδιαλώβητα σκηνώματα ἁγίων καί ἀναρίθμητα σεβάσματα πού δονοῦν καί συναρπάζουν τήν ἀνθρώπινη καρδιά.

Δέν ἔχουν συνεπῶς ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁ ἀνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα ὀντολογικό θεμέλιο πού νά ὑπερβαίνει τόν κτιστό κόσμο τῆς καθημερινῆς φθορᾶς καί του καθημερινοῦ θανάτου καί πού νά ἀπαντᾶ στά ἀδυσώπητα ὑπαρξιακά ἐρωτήματα καί αὐτό τό ὀντολογικό θεμέλιο δέν μπορεῖ νά ἀναζητηθεῖ στόν ἀσυνείδητο καί ἄλογο κόσμο τῶν κβαντικῶν πεδίων, ἤ στόν περιώνυμο ἐπιταχυντή ἀνδρονίων.

Ἔγινε πολύς λόγος γιά τήν κανονική θέση τοῦ ὅρκου καί το σπουδαιότερο ἀπό κεκηρυγμένους ἀγνωστικιστές οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἐνδιαφέρονται διά τήν ἐφαρμογή τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν. Ὅλοι αὐτοί θέλουν νά ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ἔχει τό δεσμεῖν καί λύειν καί ὅτι ἡ ἀποδοχή τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου στό σύγχρονο κόσμο λογίζεται σάν μία πανηγυρική διακήρυξη τῆς ἱερότητος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου πού χωρίς θεϊστική ἀναγωγή ἐγκλωβίζεται μέσα στήν ἐνδοκοσμικότητα ἑνός φθειρομένου χωροχρόνου.

Θεωρεῖται ὡς πρόταγμα ἀλήθειας καί δικαιοσύνης ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, ἀλλά δυστυχῶς γιά τούς ἐμφορουμένους ἀπό αὐτές τίς ἀπόψεις τά σύμβολά τους εἶναι σαθρά καί ἀποτυχημένα. Ἡ περιώνυμη Γαλλική Ἐπανάσταση πού γκρέμισε τήν ἀπολυταρχία τῶν Βουρβόνων καί ὁδήγησε χιλιάδες ἀνθρώπους στήν γκιλοτίνα μέ τελευταία θύματά της τούς πρωτεργάτες της Danton καί Robespierre ὕψωσε τήν παρανοϊκή αὐτοκρατορία τοῦ Κορσικανοῦ Ναπολέοντα Βοναπάρτη πού αἱματοκύλισε μέ χιλιάδες θύματα τήν Εὐρώπη καί τήν Γαλλία, τελικά παλινόρθωσε τόν Οἶκο τῶν Βουρβόνων. Ἡ δέ Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση πού δολοφόνησε ἑκατομμύρια ἀνθρώπους καί πρώην συντρόφους ὅπως ὁ Τρότσκι, γέμισε τίς χώρες ὅπου ἐπικράτησε μέ στρατόπεδα συγκέντρωσης, ψυχιατρεῖα, τύμβους τῶν θυμάτων της, καθώς καί τήν διεθνῆ εἰδησεογραφία μέ τίς περιλάλητες δίκες τῆς Μόσχας καί τίς ἀλλεπάληλες ἐκτελέσεις, τελικά κατέπεσε μετά πατάγου καθώς γκρεμίστηκε, τό τεῖχος τοῦ Αἴσχους στό Ἀνατολικό Βερολίνο.

Ὁ θρυλικός Διαφωτισμός πού προβάλλεται ὡς ἐφαλτήριο τῶν νέων καιρῶν, τσακίστηκε ἐπάνω στά ἔργα του στά ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί στό τρομακτικό Ὁλοκαύτωμα πού παρασκεύασε ὁ «Ὑπεράνθρωπος» τοῦ Φρειδερίκου Νίτσε καί στίς ἑκατόμβες τῶν θυμάτων τῆς Σιβηρίας καί τοῦ «Μαύρου Κόρακα»,       τῆς δῆθεν ἀταξικῆς κοινωνίας τοῦ μαρξιστικοῦ - λενινιστικοῦ ἰδεολογήματος.

Καί μία ἀναφορά γιά τόν ἀναπληρωτή Ὑπουργό Παιδείας κ. Κουράκη ὁ ὁποῖος στερούμενος νομικῆς παιδείας στό «περιώνυμο» ἐκεῖνο συνέδριο «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά» προέβαλε τήν «φαεινή» θέση ὅτι δῆθεν ἡ ἐκκλησιαστική περιουσία πού κατά καιρούς διήρπασε ἀπό το 1835 τό Ἑλληνικό Κράτος δέν εἶχε «ἠθική νομιμοποίηση», διότι δῆθεν εἶχε δημιουργηθεῖ κατά τούς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας καί συνεπῶς χωρίς κανένα ἀντίτιμο μποροῦσε νά ἀπαλλοτριωθεῖ. Δυστυχῶς ὅμως γιά τόν ἀξιότιμο κ. Ὑπουργό στά κράτη δικαίου ὑφίσταται μία διαχρονική δικαιϊκή ἀρχή τήν ὁποία περιλαμβάνει καί ὁ Εἰσαγωγικός Νόμος τοῦ Ἀστικοῦ μας Κώδικα στό ἄρθρο 51 πού προβλέπει: «Ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπράγματου δικαιώματος πρίν τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτηση τους.» καί γι’ αὐτό οἱ δύο πολυσήμαντες ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων  κονιορτοποίησαν τήν σαθρῆ παρεμφερῆ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Νόμου Τρίτση γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία.
Ἡ ἐπιδιωκομένη ἀπομείωση τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος τοῦ Ἔθνους μέ ἀλλαγή τῆς ἐθνοτικῆς συνθέσεως διά τῆς de facto καί de jure πολυπολιτισμικότητος πού θά ὁδηγήσει ἀναπόδραστα στήν οὐδετερόθρησκη Πολιτεία, μέ ἐργαλεῖο τήν ἄκριτη χορήγηση ὑπηκοότητος σέ μουσουλμάνους κυρίως μετανάστες μέ προκάλυμμα τά δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα καί ἐργαλεῖο τήν «ἐπανένωσι» τῶν οἰκογενειῶν τῶν μουσουλμάνων νέων «Ἑλλήνων» πολιτῶν, νά εἶστε ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι ὅπως καθημερινῶς ἐπιβεβαιώνεται ἀπό εἰδεχθῆ γεγονότα, πρώτους πού θά καρατομήσει θά ’ναι οἱ θιασῶτες τοῦ ἀθεϊστικοῦ ἰδεολογήματος καί δεύτεροι οἱ ἀνατρέποντες τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί προβάλλοντες τόν ἕτερο «γενετήσιο προσανατολισμό».
           
Ὅσον ἀφορᾶ σέ μᾶς θα ’ναι τιμή καί δόξα νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός μαρτυρικου τέλους καί μιμήσεως τοῦ ἰδικοῦ Του θανάτου. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε πίστη καί βεβαιότητα Ἀναστάσεως.

Αὐτοί οἱ ταλαίπωροι ὅμως;  

Ὀψόμεθα λοιπόν στά μέλλοντα συμβαίνειν! Ὅσον ἀφορᾶ στό ποιός παραληρεῖ καί ποιός ὄχι, τό ἀποδεικνύει ἡ καθημερινότητα!



Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου