ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Νηπιόφρονα, τον γεγονότα απάτη, πρωτόπλαστον έμπαλιν επανορθώσων, Θεός Λόγος νηπιάσας επέφανεν.

Ερμηνεία.

Επειδή, λέγει. Ο πρωτόπλαστος Αδάμ έγινεν από την απάτην του Διαβόλου κατά τας φρένας και τον νουν ως εν ανόητον νήπιον· τούτου χάριν ο πλάσας τούτον Θεός Λόγος, θέλων να επανορθήση πάλιν αυτόν συντριβέντα δια της παραβάσεως, επέφανεν αυτός νήπιος, αλλά νήπιος, όχι κατά το νηπιώδες εκείνο φρόνημα του Αδάμ, άπαγε! Επειδή ποίος άλλος ήτον συνετώτερος και σοφώτερος του Χριστού και νηπίου υπάρχοντος, του οποίου η ψυχή ήτον ενωμένη καθ΄ υπόστασιν με την ενυπόστατον σοφίαν του Πατρός; Ώσπερ γαρ η ψυχή του Κυρίου εξ αυτής ενώσεως τεθεωμένη εχρημάτισε δια την καθ΄ υπόστασιν ένωσιν· ούτως αυτή ήτον και πεπλουτισμένη με το πλήρωμα της σοφίας και γνώσεως, αν και η σοφία αύτη ήτον κεκρυμμένη, και εδείχνετο εις τα έξω δια των ενεργειών, κατά την προκοπήν και ηλικίαν του σώματος· «Το δε παιδίον (ο Ιησούς) ηύξανε και εκραταιούτο Πνεύματι, πληρούμενον σοφίας» (Λουκ. β: 40). Έφη δε και ο εκ Δαμασκού Ιωάννης: «Η μεν ανθρωπίνη φύσις ουσιωδώς ου κέκτηται των μελλόντων την γνώσιν· η δε του Κυρίου ψυχή, δια την προς αυτόν τον Θεόν Λόγον ένωσιν και την υποστατικήν ταυτότητα, κατεπλούτησεν, ως έφην, μετά των λοιπών θεοσημειών και την των μελλόντων γνώσιν» (Κεφάλαιον ξη΄ του Θεολογικού). Νήπιος, λέγω, επέφανεν ο Θεός Λόγος, ου κατά το νηπιώδες και ατελές φρόνημα του Αδάμ, αλλά κατά μόνην την σωματικήν ηλικίαν, γενόμενος τέλειος άνθρωπος· νηπιόφρων γαρ γέγονεν ο Αδάμ, κατά τον ανώνυμον, διότι καθώς το νήπιον δια την απλότητά του ευκόλως απατάται από τους πονηρούς· ούτω και ο Αδάμ δια την απειροκακίαν και απλότητά του ευκόλως εγελάσθη από τον πονηρόν Διάβολον· όθεν επιθυμών να απολαύση μεγαλύτερα αγαθά, έχασε και τα ολίγα όπου είχεν εις χείρας του. Δια τούτο συμβουλεύει ο Απόστολος, λέγων: «Μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε· ταις δε φρεσί τέλειοι γίνεσθε» (α΄ Κορ. ιδ: 20).