Ευχαριστιακές αναβάσεις
Η σημερινή
ευαγγελική περικοπή μάς φέρνει ενώπιον μιας παθογένειας, η οποία προσβάλλει και
το σημερινό άνθρωπο. Είναι το φαινόμενο της αχαριστίας. Χαράσσει αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων
και τους κρατεί μακριά από την αγάπη του Θεού. Έχουμε συγκεκριμένα την περίπτωση των δέκα λεπρών. Η αρρώστια δεν τούς επέτρεπε να μένουν στα σπίτια τους
και τούς αποξένωσε από οικείους, συγγενείς και φίλους. Τούς οδηγούσε στην έρημο
της παγερής μοναξιάς. Οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις περίμεναν εναγωνίως τη
στιγμή εκείνη που θα δινόταν ένα τέλος στη μεγάλη δοκιμασία τους. Και ακριβώς από τη στιγμή που περιέπεσε στην αντίληψή
τους ότι μπορούσαν να πλησιάσουν τον Χριστό, ο οποίος θεράπευε θαυματουργικά
διάφορες ασθένειες και μάλιστα ανίατες, γεννήθηκε μέσα τους μια ζωντανή ελπίδα. Όταν λοιπόν έφθασε η είδηση ότι ο Χριστός θα περνούσε
από την περιοχή τους, θέλησαν να αδράξουν την ευκαιρία. Τον ανέμεναν και όταν
ήλθε η κατάλληλη ώρα άρχισαν να φωνάζουν δυνατά: “Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς”. Η προσφώνηση “επιστάτα”, μαρτυρούσε ότι αναγνώριζαν τη
θεότητα του Κυρίου και κατ’ επέκταση αποκάλυπτε την πίστη τους.
Η θεραπεία
Ο Χριστός, όπως
και σε άλλες περιπτώσεις που συναντούσε την πίστη των ανθρώπων, ανταποκρίθηκε
αμέσως στο αίτημά τους και τους υπέδειξε να μεταβούν στους ιερείς που τότε ήταν
αρμόδιοι για θέματα υγείας για να δείξουν τα σώματά τους και να τύχουν της
ποθούμενης θεραπείας. Στο δρόμο που πήγαιναν, λοιπόν, αντιλήφθηκαν ότι ήταν τελείως καλά και η
λέπρα είχε εξαφανισθεί από τα σώματά τους. Καθαρίστηκαν και αποκαταστάθηκε πλήρως η υγεία τους. Το
πιο φυσικό μετά από αυτό το θαύμα ήταν να τρέξουν όλοι να ευχαριστήσουν τον
Κύριο. Όμως
μόνο ο ένας το έπραξε. Μόνο αυτός ο ένας ένοιωσε την ανάγκη να επιστρέψει και να εκφράσει την
ευγνωμοσύνη του. Το περιστατικό των δέκα λεπρών βλέπουμε να επαναλαμβάνεται συχνά στην
καθημερινή μας ζωή. Από το Θεό όλοι μας παίρνουμε άπειρες δωρεές και ευεργεσίες. Μάλιστα, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι πολύ
κατηγορηματικός στην περίπτωση αυτή, επισημαίνοντας ότι τίποτε δεν έχουμε που να
μην το έχουμε λάβει ως δωρεά από τον Πανάγαθο Θεό. Όλα όσα διαθέτουμε ως ικανότητες και χαρίσματα δεν είναι
τίποτε άλλο παρά θείες δωρεές.
Αγαπητοί αδελφοί, έχοντας υπ΄όψη τη Χρυσοστομική αυτή ρήση, θα πρέπει να
θεωρούμε ως καθήκον και χρέος μας να ευχαριστούμε, να δοξολογούμε και να
δοξάζουμε τον Πανάγαθο Θεό για όσα μας προσφέρει καθημερινά. Η ευχαριστία αυτή δεν περιορίζεται σε μια τυποποιημένη
εκφορά λόγων, αλλά πρέπει να πηγάζει εκ βάθους καρδίας και να εκφράζει μια
ολοκληρωμένη στάση στη ζωή μας. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μιμηθούμε το παράδειγμα του ενός λεπρού που
επέστρεψε και ευχαρίστησε τον Κύριο. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο αν στη ζωή μας όλα
όσα έχουμε και διαθέτουμε, τα αναφέρουμε ευχαριστιακά προς τον Κύριο και Θεό
μας. Μόνο
έτσι μπορούν ν’ αποκτούν αξία και τα οποιαδήποτε υλικά αγαθά στα χέρια μας,
αλλά και εμείς ως υπάρξεις να απογειωνόμαστε σε ύψη πνευματικά. Αυτό μαρτυρεί
και η πορεία που ακολούθησαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, τους οποίους
καλούμαστε να μιμηθούμε. Σήμερα θυμούμαστε δύο πολύ μεγάλες μορφές, τους
Αθανάσιο και Κύριλλο, πατριάρχες Αλεξανδρείας, τα αναστήματα των οποίων
καθοδηγούν και τα δικά μας βήματα. Η ζωή τους δείχνει πώς ο άνθρωπος μπορεί ν’
ακολουθήσει μια ευλογημένη πορεία προς τη χριστοποίησή του. Είναι ακριβώς σ’
αυτή τη διάσταση που καταξιώνεται ως ύπαρξη, με όλη την αρχοντιά που αναδύεται
από την κατ’ εικόνα Θεού δημιουργία του.
http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=4940
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου