π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ομιλία για την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι

Κίνδυνος για εθνικό δυστύχημα

Κωνσταντίνος Χολέβας

Εύχομαι να εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή, ώστε να αποφύγουμε τις βουλευτικές εκλογές. Ο τόπος και ο λαός χρειάζονται ηρεμία και όχι περιπέτειες και αναστατώσεις. Αλλά και αν τελικά δεν εκλεγεί Πρόεδρος, εύχομαι να είναι πάλι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Θα είναι εθνικό δυστύχημα η ενδεχόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς και διάφορους λόγους.

Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των εταίρων, των δανειστών και των αγορών. Εάν συγκρουστεί με όλους αυτούς, θα οδηγηθούμε σε πολύ χειρότερες ημέρες για την κοινωνία και την οικονομία. Αν δεν συγκρουστεί, τότε θα εξεγερθούν οι αριστερίστικες συνιστώσες του και η Ελλάς θα καταντήσει ακυβέρνητο σκάφος.

Βυζαντινοί Ύμνοι Χριστουγένων

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2014

Ελευθερίου ιερομάρτυρος και Ανθίας μητρός αυτού.

Ἔδρασε στὴν Ρώμη κατὰ τὸν 2^ο αἰώνα μ.Χ. ὅταν αὐτοκράτορες ἦταν ὁ Κόμμοδος καὶ ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος. Ἡ μητέρα του Ἀνθία, ποὺ ἔμεινε χήρα ὅταν ὁ Ἐλευθέριος ἦταν μικρός, κατηχήθηκε στὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἡ Ἀνθία ἀνέθρεψε τὸν γιό της σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μάλιστα ἀνέθεσε τὴν ἠθική του τελείωση καὶ τὴν θεολογική του κατάρτιση στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο.

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν ὁ Ἐλευθέριος χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Ἀνίκητο, ἐνῶ ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ. Ὁ βασιλιὰς τῆς Βρετανίας Λούκιος ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἅγιο, δηλώνοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰ διδαχθοῦν τὴν πίστη στὸν Χριστὸ αὐτὸς καὶ ὁ λαός του. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος πληροφορήθηκε τὴν χριστιανικὴ δράση τοῦ Ἐλευθερίου διέταξε τὴν σύλληψή του.

Ἔπειτα ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια ὁ Ἐλευθέριος ὁδηγήθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀρένα τῆς Ρώμης. Τὰ ἄγρια ζῶα ὅμως δὲν τὸν ἄγγιξαν, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκεφαλίσθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του.

Δοξαστικο Χριστουγεννων

«έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά. Αυτός, ο Δημάς, ως γνωστόν, απεμακρύνθη από κοντά του και μάλιστα πολύ μακράν, όταν διαπίστωσεν ότι έκλινε προς «άλλην αγάπην»… :

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ :

Υπάρχουν καιροί πικροί, δυσβάστακτοι και βασανιστικοί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Στον πόλεμο της φιληδονίας πολλοί τραυματίζονται και υφίστανται οδύνες, πολύ δε περισσότερο σ’ αυτή την πνευματική μάχη δεχόμαστε πολλά τραύματα από τα πνεύματα του κακού, ηττώμεθα κυρίως όταν βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και τη λογική μας, έως ότου επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας.

Α! όσον το συλλογίζεται κανείς, «ψηλώνει ο νους του»!

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

"Τὸ κριτήριο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων, ὅπως καὶ κάθε προβλήματος, εἶναι πνευματικό. Ἂν κάτι βλάπτει τὴν ψυχὴ ἢ ὑποβιβάζει τὶς πνευματικὲς ἀξίες, ἀνεπιφύλακτα τὸ ἀπορρίπτει. Ἀντιθέτως, ἐὰν τὸ ἐπὶ μέρους ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα εἶναι συμβατὸ μὲ τὴ θεολογικὴ παράδοση, διδασκαλία καὶ ἐμπειρία της, τὴν ἰδιοφυῆ ἀνακάλυψη τὴν ἀντιμετωπίζει μὲ τὴν τόλμη τῆς πνευματικῆς καινοτομίας της."
 ( Ειδική Συνοδική Επιτροπή, Βασικές Θέσεις επί της Ηθικής των Μεταμοσχεύσεων)

Κατάπληξη και όχι έκπληξη αισθάνθηκε ο γράφων, όταν διάβασε τα ανωτέρω. Αυθόρμητα σκέφθηκε το Μυθιστόρημα "Η Φόνισσα", του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τους νοσηρούς λογισμούς της θεια-Χαδούλας, "η κοινώς Γιαννού η Φράγκισσα", απόσπασμα του οποίου έκρινε σκόπιμο να προσθέσει στο "Περί Μεταμοσχεύσεων" θέμα, ότι πολύ έχει «ψηλώσει ο νους» μερικών με τα σημερινά επιστημονικά επιτεύγματα. Ενδεχομένως εκλάβουν μερικοί τον παραλληλισμό άστοχο, ωστόσο, κατά τον γράφοντα, κοινή είναι η εξίσωση ως προς την αυτοδικαίωση πράξεως εγκληματικής.

*** *** ***

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄  « ... Μεγάλην και ιεράν ανακούφισιν ησθάνετο η πολυπαθής γυνή, όταν συνέβαινε, μετά της μικράς πομπής του ιερέως, προπορευομένου του Σταυρού, ν' ακολουθή βαστάζουσα εις τας χείρας της η ιδία, ως φιλεύσπλαγχνος και συμπονετική οπού ήτον, το εν είδει λίκνου μικρόν φέρετρον. Προέπεμπε το θυγάτριον μιας γειτόνισσας, ή μακρινής συγγενούς, μέχρι του τάφου.

Εις την «Καθημερινήν», της 22/8/1999, ο κ. Γρηγ. Καλοκαιρινός δημοσιεύει τα ακόλουθα:

«Η σκηνή μέσα στο γραφείο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, πριν από μερικά χρόνια, όταν ήδη είχε αρχίσει να κλονίζεται η υγεία του. Ο υπογράφων αυτές τις γραμμές, συζητά με τον προκαθήμενο τότε της Εκκλησίας μας, τι άλλο, θέματα του χώρου. Τον φιλικό διάλογο διακόπτει ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα.

--Ναι.

Ακολουθεί ένα επίσης διακριτικό άνοιγμα…

--Μακαριώτατε, βρέθηκα στην Αρχιεπισκοπή και είπα να σας πω μια καλημέρα.

--Καλά έκανες μωρέ Δημήτριε. Πως είσαι;

--Δόξα σοι ο Θεός. Εσείς;

--Γεράματα. Θέλεις τίποτα;

--Όχι. Την καλημέρα μου και πάλι και εύχομαι υγεία.

--Σ΄ ευχαριστώ Δημήτριε, σ΄ ευχαριστώ…

Η πόρτα κλείνει ξανά, παίρνοντας μαζί της τον ευγενή επισκέπτη. Ο Σεραφείμ κουνάει το κεφάλι, πιάνει με δύναμη τη γενιάδα του, κάνει έναν μορφασμό, που δηλώνει τη διαφωνία του με κάτι, που τον βασανίζει και λέει:

-- Έχω τύψεις. Ετούτος εδώ πάει χαμένος. Είναι καλό μυαλό και καλός άνθρωπος. Τον έχω αδικήσει ρε Γρηγόρη…

--Με την πρώτη καινούργια ευκαιρία τότε, κάντε τον μητροπολίτη, Μακαριώτατε…

--Αμ, δεν είναι τόσο απλό, θα ΄χω πρόβλημα με τα… τσακάλια. Τον φοβούνται. Δεν τον θέλουν. Στα ψέματα κάνουν πως τον υποστηρίζουν και από πίσω τον θάβουν. Άσ΄ τα να πάνε. Και όμως, αξίζει… αξίζει».

A brother came to see Abba Poemen and said to him:

"Abba, I have many thoughts and they put me in danger."  The old man led him outside and said to him, "Expand your chest and do not breathe in."  He said, "I cannot do that."
Then the old man said to him, "If you cannot do that, no more can you prevent thoughts from arising, but you can resist them."