O Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, ερωτά τον κ. Βαρθολομαίο:
....Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στό Μάρτυρα-Πατριάρχη κ. Ειρηναίο, διότι κατά τήν ομιλία Σας ενώπιον της Διπλής Συνάξεως των Αγιορειτών και με αφορμήν τη στάση των Πατέρων της Μονής Εσφιγμένου, είπατε και τα εξής σημαντικά:
"Λέγομεν ταύτα, προβληματιζόμενοι έτι περισσότερον και εκ του φαινομένου της επιλεκτικής τηρήσεως της νομιμότητος υπό των εντεταλμένων και τεταγμένων εις την διασφάλισιν της τάξεως κρατικών οργάνων.
Εφιστώμεν επί του προκειμένου την προσοχήν πάντων, ίνα μη έχωμεν αναρχικάς
εκφάνσεις, ως αι προ δύο περίπου μηνών, «δια ροπάλων και ξύλων» και συγχρόνων
τεχνικών «όπλων», προσελθόντων έξωθεν της θείας ταύτης παρεμβολής, ίνα
«συλλάβωσι τον Ιησούν», «κακοποιούντες» Αυτόν, δηλαδή, κατ ἀναλογίαν,
το αμώμητον κανονικόν σώμα του Αγίου Όρους".
Αλήθεια, Παναγιώτατε, μόνον στο Άγιον Όρος εφαρμόζεται
η επιλεκτική τήρηση της νομιμότητος «υπό των εντεταλμένων και
εντεταγμένων....»;
Η κατάσταση στα Ιεροσόλυμα δεν Σας ενοχλεί; Η χωρίς καταδικαστική Απόφαση
καταδίκη σε ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ενός Πατριάρχου στο κελλί του, δεν διαταράσσει
τον ύπνο Σας;
Συγκρίνονται άραγε τα όσα συμβαίνουν στην Μονή Εσφιγμένου με εκείνα που
συνέβησαν και συμβαίνουν στα Ιεροσόλυμα; Μόνον στην πρώτη
περίπτωση "κακοποιείται" ο Χριστός; Δεν είναι χειρότερο ό, τι
συμβαίνει επί επτά τώρα χρόνια στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;
Είσθε εκ του Αξιώτατός Σας ως «πρώτος μεταξύ ίσων» και
πρέπει να είσθε, ενίοτε δε και δυναμικώς το διεκδικείτε, είσθε, λοιπόν, ο
επιβλέπων και τηρών την Εκκλησιαστική Τάξη. Κάποιοι σας αποδίδουν επί το λαϊκώτερον τον τίτλο του «Χωροφύλακα της
Ορθοδοξίας»!
Γιατί, λοιπόν, στην περίπτωση των Ιεροσολύμων λησμονείτε την αποστολή Σας; Εάν
δεν το γνωρίζετε, ευσεβάστως Σας αναφέρω, ότι όχι μόνον τα Δικαστήρια
του Ισραήλ, αλλά και η Παλαιστινιακή Αρχής, έχουν εκδώσει απαλλακτικές Αποφάσεις και απαλλακτικό Πόρισμα για όσα και
για ό,τι είχε κατηγορηθή ο Μακαριώτατος κ. Ειρηναίος! Αυτό και μόνο το γεγονός
δεν Σας υποχρεώνει να κάμετε κάτι για την έξοδό Του από το "κελλί της
απομονώσεώς Του";
O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 6 Δεκεμβρίου 2014
Αγ. Νικολάου αρχιεπισκόπου Μύρων Λυκίας.
Ὁ Κύριος, στὴν ἐπὶ τοῦ
Ὄρους ὁμιλία του, εἶπε: «Γίνεσθε
οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι» (Λουκᾶ, στ’ 36). Νὰ γίνεσθε δηλαδή,
σπλαγχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυστυχίες του καὶ τὶς
ἀνάγκες του, καθὼς καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι εὐσπλαχνικὸς πρὸς ὅλους. Μιὰ τέτοια προσωποποίηση τῆς χριστιανικῆς
εὐσπλαχνίας ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος.
Ἔδρασε
τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ, Μαξιμιανοῦ καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Στὴν ἀρχὴ ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο, λόγω ὅμως τῆς ξεχωριστῆς ἀρετῆς του
τιμήθηκε, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει, μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μύρων. Ἀπὸ τὴν
θέση αὐτὴ καθοδηγοῦσε μὲ ἀγάπη τὸ ποίμνιό του καὶ ὁμολογοῦσε μὲ παρρησία τὴν
ἀλήθεια.
Γιὰ
τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες καὶ ρίχτηκε στὴν φυλακή.
Ὅταν ὅμως ἀνῆλθε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐλευθερώθηκαν
ὅλοι οἱ χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ὁ Νικόλαος ἐπανῆλθε στὸ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο.
Μάλιστα ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου ξεχώρισε γιὰ τὴΝ σοφία καὶ
τὴν ἠθική του τελειότητα.
Προικισμένος
μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας ἔσωσε πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ἀλλὰ
καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του. Γιὰ παράδειγμα ὅταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στὴ
θάλασσα – λόγω σφοδρῶν ἀνέμων – καὶ ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου σώθηκε καὶ
μάλιστα ἐνῶ βρισκόταν στὴν μέση τοῦ πελάγους βρέθηκε ἀβλαβὴς στὸ σπίτι του. Τὸ
θαῦμα ἔγινε ἀμέσως γνωστὸ στὴν Πόλη καὶ ὁ λαὸς προσῆλθε ἀμέσως σὲ λιτανεία καὶ
ἀγρυπνία προκειμένου νὰ τιμήσει τὸν θαυματουργὸ Ἅγιο.
Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος
330 μ.Χ.
Δυστυχώς ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής μνημόνευε τον λατινόφρονα Αθηναγόρα!!!
--Γέροντα, η εγκύκλιος γράφει αυτά κι΄ αυτά.
--Όσοι πιστοί!
Πατέρες, τέρμα. Η πληροφορία είναι να προχωρήσουμε με τα μοναστήρια κι’ αυτή
είναι η αλήθεια! Οι
ζηλωταί είναι πλανεμένοι!
Ήταν πράγματι μεγάλη και
απότομη η στροφή του Γέροντος, διότι ήταν ζηλωτής και μάλιστα αυστηρός. Μέχρι
τότε ήμασταν όλοι ζηλωτές: ο Γερο-Αρσένιος, ο πατήρ Ιωσήφ ο νεώτερος, εγώ, ο
παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο Γερο-Νικηφόρος και άλλοι… Μία τόσο,
λοιπόν, απότομη μεταστροφή του Γέροντος Ιωσήφ στάθηκε «κεραυνός εν αιθρία».
Αλλά επειδή ο Γέροντας ουδέποτε υπήρξε φανατικός και ουδέποτε ακολουθούσε κάτι
με εμπάθεια, καταλάβαμε αμέσως πως εκείνο που μας έλεγε είναι η αλήθεια και η
Ορθοδοξία.
–Γέροντα, τι είδες;
--Εγώ δεν μνημονεύω τον
Πατριάρχη. Είναι αιρετικός!
Ο Γερο-Αρσένιος, πήγε πίσω
από τον Γέροντα και του λέει:
--Γέροντα, πολλοί πλανήθηκαν ακόμα και μεγάλοι
Άγιοι.
–Πάτερ Αρσένιε, αυτός ο
δρόμος πάει προς τα εδώ και ο άλλος πάει προς τα εκεί, όποιον θέλεις διάλεξε ή
θα πειθαρχήσης ή θα πάρης τον δρόμον σου. Εγώ θα ακολουθήσω τα μοναστήρια.
–Γέροντα, εγώ δυσκολεύομαι.
–Πάτερ Αρσένιε, ένα κι΄ ένα
κάνουν δύο. Πάρε δρόμο και φύγε! Αμέσως όλοι κοκκαλώσαμε. Μόλις άκουσε
έτσι ο πατήρ Αρσένιος, λέει στον Γέροντα:
--Ευλόγησον! Ευλόγησον!
Ο πατήρ Αθανάσιος αντέταξε:
--Όσοι πιστοί! Πατέρες, τέρμα. Η πληροφορία είναι να προχωρήσουμε με τα μοναστήρια κι’ αυτή είναι η αλήθεια! Οι ζηλωταί είναι πλανεμένοι!
Ήταν πράγματι μεγάλη και απότομη η στροφή του Γέροντος, διότι ήταν ζηλωτής και μάλιστα αυστηρός. Μέχρι τότε ήμασταν όλοι ζηλωτές: ο Γερο-Αρσένιος, ο πατήρ Ιωσήφ ο νεώτερος, εγώ, ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο Γερο-Νικηφόρος και άλλοι… Μία τόσο, λοιπόν, απότομη μεταστροφή του Γέροντος Ιωσήφ στάθηκε «κεραυνός εν αιθρία». Αλλά επειδή ο Γέροντας ουδέποτε υπήρξε φανατικός και ουδέποτε ακολουθούσε κάτι με εμπάθεια, καταλάβαμε αμέσως πως εκείνο που μας έλεγε είναι η αλήθεια και η Ορθοδοξία.
–Γέροντα, τι είδες;
--Εγώ δεν μνημονεύω τον Πατριάρχη. Είναι αιρετικός!
Ο Γερο-Αρσένιος, πήγε πίσω από τον Γέροντα και του λέει:
--Γέροντα, πολλοί πλανήθηκαν ακόμα και μεγάλοι Άγιοι.
–Πάτερ Αρσένιε, αυτός ο δρόμος πάει προς τα εδώ και ο άλλος πάει προς τα εκεί, όποιον θέλεις διάλεξε ή θα πειθαρχήσης ή θα πάρης τον δρόμον σου. Εγώ θα ακολουθήσω τα μοναστήρια.
–Γέροντα, εγώ δυσκολεύομαι.
–Πάτερ Αρσένιε, ένα κι΄ ένα κάνουν δύο. Πάρε δρόμο και φύγε! Αμέσως όλοι κοκκαλώσαμε. Μόλις άκουσε έτσι ο πατήρ Αρσένιος, λέει στον Γέροντα:
--Ευλόγησον! Ευλόγησον!
Ο πατήρ Αθανάσιος αντέταξε: