Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν;

Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος : Μνημόνευε τον Θεόν εν παντί.

«Αφού λέμε ότι ο Θεός είναι πολυέλεος, γιατί δεν μας εισακούει και παραβλέπει την δέησί μας, όταν μέσα στους πειρασμούς μας χτυπούμε συνεχώς και τον παρακαλούμε; Ή μήπως το διδασκόμαστε αυτό από τον προφήτην (Ησαϊα), που λέγει: δεν είναι μικρό το χέρι του Κυρίου για να τον ελευθερώση, ούτε είναι βαρήκοος για να ακούση, αλλά μας διεχώρισαν από Αυτόν οι αμαρτίες μας και πάλιν οι αμαρτίες μας απέστρεψαν το πρόσωπόν Του, ώστε να μη μας εισακούη;  Μνημόνευε τον Θεόν σε κάθε καιρόν και θα σε θυμηθή κι΄ Εκείνος, όταν εμπέσης σε κακά». 

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ο πάσιν αχώρητος, και πάσιν αθεώρητος, πως ούτος δυνήσεται Παρθένου, μήτραν οικήσαι, ην αυτός έπλασε; Πως δε και συλλήψομαι Θεόν, Λόγον, τον συνάναρχον, τω Πατρί και τω Πνεύματι;

Ερμηνεία.

Διαπορητικώς αποκρίνεται η Παρθένος προς τον Άγγελον δια του Τροπαρίου τούτου και λέγει προς αυτόν· ο Θεός είναι αχώρητος από τα ουράνια, από τα επίγεια, και από τα καταχθόνια· επειδή αυτός είναι πάντη άϋλος, δια τούτο είναι και πάντη απερίγραπτος και απεριόριστος· όθεν και εν τω παντί εστι και υπέρ το παν· το μεν γαρ παν πεπερασμένον εστίν, ο δε Θεός άπειρός εστι και υπεράπειρος κατ΄ ουσίαν και δύναμιν και ενέργειαν· και άκουσον αυτού του ιδίου λέγοντος δια στόματος του Προφήτου Ιερεμίου· «Μη ουχί τον Ουρανόν και την γην εγώ πληρώ; Λέγει Κύριος» (Ιερ. κγ: 24). Ο Θεός είναι αθεώρητος από όλους και Αγγέλους και ανθρώπους κατά την ουσίαν και φύσιν· όθεν είπεν ο ίδιος προς τον Μωϋσήν: «Το πρόσωπόν μου ουκ οφθήσεταί σοι· ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται» (Έξ. λγ: 20)· και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε» (Ιω. α: 18)· και ο Απ. Παύλος: «Ον είδεν ουδείς ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται» (α΄ Τιμ. στ: 16). Αυτός λοιπόν όπου δεν χωρείται από κανένα τόπον, ούτε θεωρείται από κανένα κτίσμα, πως θέλει δυνηθή να κατοικήση την τόσον μικράν μήτραν την ιδικήν μου, την οποίαν αυτός ο ίδιος έπλασε; Ή πως ο Πλάστης εμπορεί να γένη σπλάγχνον του ιδίου του πλάσματος; Με ποίον τρόπον εγώ άνθρωπος ούσα, θέλω συλλάβει τον υπερούσιον Θεόν: ήτοι τον ενυπόστατον Λόγον, όστις είναι συνάναρχος κατά χρόνον και συναϊδιος με τον Πατέρα και με το Πνεύμα το Άγιον; Ταύτα γαρ και τα δύο είναι πάντη αχώρητα εις τον νουν, ταύτα είναι πάσης καταλήψεως υπερέκεινα και αυτών των πρεσβυτάτων Αγγέλων. Δια τούτο καλά είπε και ο Αρεοπαγίτης Διονύσιος: «Αλλά και το πάσης Θεολογίας εκφανέστατον η καθ΄ ημάς Ιησού θεοπλασία, και άρρητός εστι λόγω παντί, και άγνωστος νω παντί, και αυτώ τω πρωτίστω των πρεσβυτάτων Αγγέλων» (Κεφ. β΄ περί θείων ονομάτων). Όθεν και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ούτως εις την εορτήν πανηγυρίζει: «Τοσούτο μέγα και θείον απόρρητόν τε και ανεννόητον την ημετέραν φύσιν γενέσθαι ομόθεον, και δι΄ αυτής ημίν χαρισθήναι την επί το κρείττον επάνοδον, ως και τοις αγίοις Αγγέλοις τε και ανθρώποις και αυτοίς τοις Προφήταις, και τοι δια Πνεύματος προορώσιν, ανεπίγνωστον όμως μένειν, και από του αιώνος υπάρχειν κεκρυμμένον Μυστήριον. Και τι λέγω πριν εις πέρας ελθείν; Και γεγονός γαρ, ουχ΄ ότι γέγονεν, αλλ΄ όπως γέγονε, πάλιν Μυστήριον μένει πιστευόμενον, αλλ΄ ου γινωσκόμενον, προσκυνούμενον, αλλ΄ ου πολυπραγμονούμενον, και προσκυνούμενόν τε και πιστευόμενον δια μόνου του Πνεύματος».

Simonopetra Terirem

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 9 Νοεμβρίου 2014

Η ΛΟΥΚΑ. Νεκταρίου του εν Αιγίνη, Ονησιφόρου Μάρτυρος.

Γεννήθηκε τὴν 1^η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στὴ Σηλυβρία τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὴν Βασιλικὴ Κεφάλα καὶ ἦταν τὸ πέμπτο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά τους. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀναστάσιος.

Μικρός, 14 ἐτῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος καὶ κατόπιν ὡς παιδονόμος στὸ σχολεῖο τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πῆγε στὴν Χίο, ὅπου, ἀπὸ τὸ 1866 μέχρι τὸ 1876 χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στὸ χωριὸ Λίθειο. Τὸ 1876 ἐκάρη μοναχὸς στὴ Νέα Μονὴ Χίου μὲ τὸ ὄνομα Λάζαρος καὶ στὶς 15 Ἰανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ὀνομασθεῖς Νεκτάριος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), καὶ ἀνέλαβε τὴν Γραμματεία τῆς Μητροπόλεως.

Τὸ 1881 ἦλθε στὴν Ἀθήνα, ὅπου μὲ ἔξοδα τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899), σπούδασε Θεολογία καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του τὸ 1885. Ἔπειτα, ὁ ἴδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τὸν χειροτόνησε τὸ 1886 πρεσβύτερο καὶ τοῦ ἔδωσε τὰ καθήκοντα τοῦ γραμματέα καὶ Ἱεροκήρυκα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Διετέλεσε ἐπίσης πατριαρχικὸς ἐπίτροπος στὸ Κάιρο.

Στὶς 15 Ἰανουαρίου 1889, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ἡ δράση του ὡς Μητροπολίτου ἦταν καταπληκτικὴ καὶ ἕνεκα αὐτοῦ ἦταν βασικὸς ὑποψήφιος τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου Ἀλεξανδρείας. Λόγω ὅμως φθονερῶν εἰσηγήσεων (αἰσχρῶν συκοφαντιῶν), πρὸς τὸν Πατριάρχη Σωφρόνιο, ὁ ταπεινόφρων Νεκτάριος, γιὰ νὰ μὴ λυπήσει τὸν γέροντα Πατριάρχη, ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα (1889).

Διετέλεσε Ἱεροκήρυκας (Εὐβοίας) (1891 – 1893), Φθιώτιδος καὶ Φωκίδας (1893 – 1894) καὶ διευθυντὴς τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς στὴν Ἀθήνα (1894 – 1904).

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου (1899), ὁ Νεκτάριος ἐκλήθη νὰ τὸν διαδεχθεῖ, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε. Στὰ κηρύγματά του, πλῆθος λαοῦ μαζευόταν, γιὰ νὰ «ρουφήξει» τὸ νέκταρ τῶν ἱερῶν λόγων του. Τὸ 1904 ἵδρυσε γυναικεία Μονὴ στὴν Αἴγινα, τῆς ὁποίας ἀνέλαβε προσωπικὰ τὴν διοίκηση, ἀφοῦ ἐγκαταβίωσε ἐκεῖ τὸ 1908, μετὰ τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὴ Ριζάρειο Σχολή.

Ἔγραψε ἀρκετὰ συγγράμματα, κυρίως βοηθητικὰ τοῦ θείου κηρύγματος. Ἡ ταπεινοφροσύνη του καὶ ἡ φιλανθρωπία του ὑπῆρξαν παροιμιώδεις.

Πέθανε τὸ ἀπόγευμα τῆς 8ης Νοεμβρίου 1920. Τόση δὲ ἦταν ἡ ἁγιότητά του, ὥστε ἐπετέλεσε πολλὰ θαύματα, πρὶν ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατό του. Ἐνταφιάστηκε στὴν Ι. Μονὴ Ἁγίας Τριάδος στὴν Αἴγινα.
Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἔγινε στὶς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1953 καὶ στὶς 20 Ἀπριλίου τοῦ 1961 μὲ Πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διακηρύχθηκε Ἅγιος της Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΊΧΡΙΣΤΟ ΟΛΗ Η ΑΛΉΘΕΙΑ --- π .ΑΘ.ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=18&t=10180

Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας;

Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα: «Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ οίκω, ή κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει δε μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον, και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μεθόδιος, ο Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον.

Σχόλιο στα λεχθέντα από τον Ιταλίας κ. Γεννάδιο για την προσεχή συνάντηση Πάπα - Βαρθολομαίου στο Φανάρι :

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΟΣ άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας « Το Οικουμενιστικό Θέατρο της Ρώμης…»

" Άρχισαν τα προεόρτια της λαμπρής εορτής των Λατινοφρόνων και φίλων πολλών Αιρέσεων, Οικουμενιστών. Άρχισαν τα προεόρτια και τους κατέλαβε χαρά δαιμονιώδης. Αυτοί χαίρονται χαρά απωλείας και εμείς οι Ορθόδοξοι δεν λέμε να βάλουμε μυαλό, παρά την κρισιμότητα των καιρών. Αυτοί προσπαθούν πάνω στον οίστρο της πλάνης τους να βυθίσουν το Πλοίο της Εκκλησίας όσο μπορούν βαθύτερα στην Αίρεσή τους και εμείς καθ ομάδες μεγαλύτερες ή μικρότερες μέσα στις καμπίνες του ίδιου πλοίου, γιατί Μία είναι η Εκκλησία, παρά τις υφιστάμενες σήμερα διαιρέσεις, ερίζουμε ποιός είναι περισσότερο Ορθόδοξος, ποιός είναι περισσότερο ή λιγότερο Κανονικός, ποιός είναι " μολυσμένος " και ποιός ο αμόλυντος και ο εχθρός καλπάζει. Είναι καιρός οι υϊοί Του Φωτός να αποδειχθούν συνετότεροι των υϊών του σκότους. Είναι καιρός ταπεινώσεως του φρονήματος όλων μας για να ακούσουμε τί Το Πνεύμα ζητά από τους Πιστούς. Είναι καιρός να καταλάβουμε, ότι η οδός της Ενότητος των αληθινών Ορθοδόξων είναι ο μόνος Θεοφιλής δρόμος για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και την ψυχική σωτηρία μας και η μόνη απάντηση στις εορτές της Αποστασίας σαν αυτή που έρχεται και αυτές που την ακολουθούν".

Protopresbyter Theodoros Zisis : Saint Nektarios as seen through his Letters

http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/E84D93BC.en.aspx

A Myrrh-streamer and a Wonderworker, but also a great theologian and writer.

Saint Nektarios, the boast of the Orthodox faithful of our age, was honoured by God in the most telling of manners; his holy relics stream myrrh and he miraculously heals many suffering from illness.  He is, then, both a Myrrh-streamer and a Wonderworker.  Greece in particular is full of churches dedicated to his memory, of his icons, which hang in almost every church and in the homes of devout Orthodox Christians, of books recounting his life and works, of editions of his own writings which are continually reprinted, and above all, of countless narrations of his innumerable miracles.  His fame and veneration have already taken on a pan-Orthodox character with the many faithful from countries other than Greek seeking his aid and protection.[2]  In addition, the Holy Trinity Monastery in Aegina has become a site of pan-Orthodox pilgrimage having been established by the Saint himself, having been sanctified both through the work of his hands and, indeed, by his very presence, for he passed the final years of his life there in humility and ascetical struggle.