Ὁ Οἰκουμενισμός, ἐκκινώντας ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεως τῶν «χριστιανῶν» σὲ πρακτικὰ θέματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ἐξελίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆς συγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς λοιπὲς «ὁμολογίες», χωρὶς τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνης ἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆς, τῆς ὀρθόδοξης, διδασκαλίας, ἀλλὰ μέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημασίας («μινιμαλισμοῦ»), τῆς ἀποσιωπήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ. δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμενες πλευρές. Ἐκκινώντας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι ) ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα «Ἐκκλησίες» (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920), ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φοβερῶν πτώσεων ὁδήγησε σταδιακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶν ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολόγων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲ τοὺς παπικούς («ἄρση τῶν ἀναθεμάτων») τὸ 1965, (β) μερικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βαπτίσματος, εὐχαριστίας καὶ ἱερωσύνης («Κείμενον Β.Ε.Μ.», Λίμα τοῦ Περοῦ 1982, (γ) διαπίστωση δῆθεν χριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺς μονοφυσίτες-μονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση, Chambésy 1990) - ἡ ὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆς συμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολογίας 15 αἰώνων, Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ πληθύος Ἁγίων Πατέρων, (ε) διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχι αἵρεση, ἀλλὰ «ἀδελφὴ Ἐκκλησία» μὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Balamand1993) κ.ἄ. Χειρότερο ὅλων εἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμενο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (Βραζιλία, 2006) · ἐκεῖ ἡ πλειονότης τῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων ἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐκεῖνες τῆς «Μιᾶς» (δηλ. σὲ ἑνότητα πίστεως) καὶ τῆς «Καθολικῆς», ἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανένα μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. δὲν ἀποτελεῖ καθ’ ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικιλίας δογμάτων ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγο ἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμασαν «ἑνότητα μέσα στὴ (δογματικὴ) διαφορετικότητα» , “unity in diversity”, ἔνα σύνθημα παρμένο ἀπὸ τὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς New Age, δηλαδὴ μιὰ «περιεκτικότητα» (“comprehensiveness”) ἀντίθετη μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ «ἀποκλειστικότητα» (“exclusiveness”).
Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσι διαψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ συμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖ στὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας· ἀντιθέτως δέ, μὲ τὴν ἐπίσημη ἀποδοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων, ἀποπροσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοι ὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσι διαψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ συμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖ στὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας· ἀντιθέτως δέ, μὲ τὴν ἐπίσημη ἀποδοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων, ἀποπροσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοι ὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ἡ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ νόθευση τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη...":
Δεν γνωρίζουμε τί σχεδιάζεται στην θρονική εορτή στο Φανάρι, αλλά ας θυμηθούμε δήλωση που έκανε ο Πάπας μετά την συνάντηση στα Ιεροσόλυμα με τον Πατριάρχη φέτος, ότι η Ένωση ( επισημοποίηση της ένωσης, γιατί ένωση ουσιαστική ήδη υφίσταται από ετών ) πρέπει να γίνει με παράκαμψη του θεολογικού διαλόγου. Αυτό μου θυμίζει τα όσα έλεγε παλαιά ο Αθηναγόρας, ότι έπρεπε να γίνει η ένωση με βάση την αμοιβαία αγάπη και οι θεολόγοι κατόπιν, χωρίς βιασύνη, θα τακτοποιούσαν τις εκατέρωθεν διαφορές, γυρίζοντας άμεσα στην προ του 1054 κατάσταση, όπου κατά την γνώμη του υπήρχαν και τότε διαφορές, που ήταν εκατέρωθεν ανεκτές. Πιθανόν επανερχόμαστε στην ίδια στρατηγική λόγω των προβλημάτων του θεολογικού διαλόγου. Το ερώτημα είναι εάν θα τολμήσει κάτι θεαματικό το Φανάρι, χωρίς την εξασφαλισμένη συμφωνία των Ρώσων και όσους οι Ρώσοι επηρεάζουν. Αυτό μένει να το δούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αντιρρήσεις των Ρώσων, εάν δηλαδή είναι μόνο στα Διοικητικά ( πρωτείο Δύσης και Ανατολής ) ή επεκτείνονται και σε θέματα Πίστεως. Πάντως καλό θα είναι να βρισκόμαστε όλοι σε ετοιμότητα, γιατί εάν πρόκειται να γίνει κάτι θεαματικό, είτε στην θρονική εορτή, είτε στο μέλλον, θα γίνει ξαφνικά για να έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.Φύλακες γρηγορείτε
Δεν γνωρίζουμε τί σχεδιάζεται στην θρονική εορτή στο Φανάρι, αλλά ας θυμηθούμε δήλωση που έκανε ο Πάπας μετά την συνάντηση στα Ιεροσόλυμα με τον Πατριάρχη φέτος, ότι η Ένωση ( επισημοποίηση της ένωσης, γιατί ένωση ουσιαστική ήδη υφίσταται από ετών ) πρέπει να γίνει με παράκαμψη του θεολογικού διαλόγου. Αυτό μου θυμίζει τα όσα έλεγε παλαιά ο Αθηναγόρας, ότι έπρεπε να γίνει η ένωση με βάση την αμοιβαία αγάπη και οι θεολόγοι κατόπιν, χωρίς βιασύνη, θα τακτοποιούσαν τις εκατέρωθεν διαφορές, γυρίζοντας άμεσα στην προ του 1054 κατάσταση, όπου κατά την γνώμη του υπήρχαν και τότε διαφορές, που ήταν εκατέρωθεν ανεκτές. Πιθανόν επανερχόμαστε στην ίδια στρατηγική λόγω των προβλημάτων του θεολογικού διαλόγου. Το ερώτημα είναι εάν θα τολμήσει κάτι θεαματικό το Φανάρι, χωρίς την εξασφαλισμένη συμφωνία των Ρώσων και όσους οι Ρώσοι επηρεάζουν. Αυτό μένει να το δούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αντιρρήσεις των Ρώσων, εάν δηλαδή είναι μόνο στα Διοικητικά ( πρωτείο Δύσης και Ανατολής ) ή επεκτείνονται και σε θέματα Πίστεως. Πάντως καλό θα είναι να βρισκόμαστε όλοι σε ετοιμότητα, γιατί εάν πρόκειται να γίνει κάτι θεαματικό, είτε στην θρονική εορτή, είτε στο μέλλον, θα γίνει ξαφνικά για να έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.Φύλακες γρηγορείτε
Ο/Η Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ἡ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ νόθευση τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλη...":
Μια γενικότερη προσέγγιση του Οικουμενισμού
Εντελώς ερασιτεχνικά, κατά τη γνώμη μου, η σημερινή κατάσταση, πολυσύνθετη και πολύπλευρη, αντανακλά την διαιωνιζόμενη σύγκρουση μεταξύ παπισμού και αγγλικανισμού. Οι δεύτεροι έχουν σύμμαχο τους σιωνιστές και η παπική εκκλησία βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ο Σιμόν Πέρες, ηγετική μορφή των σιωνιστών, ζήτησε από τον Πάπα Φραγκίσκο τη συνεργασία του για την "οργάνωση ηνωμένων θρησκειών" στα πρότυπα του ΟΗΕ. Η παπική εκκλησία, το γνωρίζουμε όλοι, είναι δέσμια των Διεθνών τοκογλύφων. Αρκεί να δούμε ποια είνα τα λεγόμενα PIIGS (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, αλλά και Ιρλανδία, όλες χώρες Καθολικές) και θα αρχίσουμε να μαντεύουμε τι γίνεται πίσω από την παγκόσμια οικονομική αναστάτωση. Η ενεργειακά εξαρτώμενη Ευρώπη έχει δυο επιλογές : από τη μια πλευρά τη Ρωσία του Πούτιν και από την άλλη τις κλειστές Λέσχες τύπου Μπίλτεμπεργκ των σιωνιστών Αγγλοαμερικανών. Η ισορροπία μάλλον δύσκολη. Η θρησκευτική μαούνα που μεταφέρει τον μελλοντικό επίδοξο παγκόσμιο "μεσσία", φαίνεται, δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του. Κάποιοι πρέπει να πέσουν στη θάλασσα. Ο Αλλάχ θα τους βοηθήσει.
Μια γενικότερη προσέγγιση του Οικουμενισμού
Εντελώς ερασιτεχνικά, κατά τη γνώμη μου, η σημερινή κατάσταση, πολυσύνθετη και πολύπλευρη, αντανακλά την διαιωνιζόμενη σύγκρουση μεταξύ παπισμού και αγγλικανισμού. Οι δεύτεροι έχουν σύμμαχο τους σιωνιστές και η παπική εκκλησία βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ο Σιμόν Πέρες, ηγετική μορφή των σιωνιστών, ζήτησε από τον Πάπα Φραγκίσκο τη συνεργασία του για την "οργάνωση ηνωμένων θρησκειών" στα πρότυπα του ΟΗΕ. Η παπική εκκλησία, το γνωρίζουμε όλοι, είναι δέσμια των Διεθνών τοκογλύφων. Αρκεί να δούμε ποια είνα τα λεγόμενα PIIGS (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, αλλά και Ιρλανδία, όλες χώρες Καθολικές) και θα αρχίσουμε να μαντεύουμε τι γίνεται πίσω από την παγκόσμια οικονομική αναστάτωση. Η ενεργειακά εξαρτώμενη Ευρώπη έχει δυο επιλογές : από τη μια πλευρά τη Ρωσία του Πούτιν και από την άλλη τις κλειστές Λέσχες τύπου Μπίλτεμπεργκ των σιωνιστών Αγγλοαμερικανών. Η ισορροπία μάλλον δύσκολη. Η θρησκευτική μαούνα που μεταφέρει τον μελλοντικό επίδοξο παγκόσμιο "μεσσία", φαίνεται, δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του. Κάποιοι πρέπει να πέσουν στη θάλασσα. Ο Αλλάχ θα τους βοηθήσει.
