ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Ρήματα
άπερ μοι φθέγγη Σεμνή, ο Άγγελος πάλιν βοά, συνήθους πέλει λοχείας ανθρώπων
θνητών. Τον όντως Θεόν σοι επαγγέλλομαι, Υπέρ λόγον τε και έννοιαν, σαρκούμενον
ως οίδεν εκ σου· διο και χαίρων βοώ· Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου τον
Κύριον.
Ερμηνεία.
Δια του
Τροπαρίου τούτου αποκρίνεται ο Άγγελος προς τα ανωτέρω λόγια της Θεοτόκου και
λέγει· ω σεμνοτάτη και Αειπάρθενε Μαριάμ, τα λόγια όπου λαλείς προς εμέ, αυτά
είναι ίδια και συνειθισμένα της φυσικής γεννήσεως των θνητών ανθρώπων, ήγουν το
να σμίγη ο ανήρ μετά της γυναικός, και να γεννώσι παιδίον· «Έσονται φησίν, οι
δύο εις σάρκα μίαν», ήτοι εις ένα παιδίον· ούτω γαρ ερμήνευσε το ρητόν ο θείος
Χρυσόστομος (Γέν. β΄ 24)· καθότι το παιδίον σαρξ μία των γονέων εστίν. Εγώ
όμως, ω Δέσποινα, δεν σοι λαλώ περί φυσικής γεννήσεως ανθρώπων, αλλά
επαγγέλλομαί σοι ότι θέλεις γεννήσει ως άνθρωπον τον όντως όντα Θεόν υπέρ φύσιν
και λόγον και έννοιαν, καθώς μόνος ηξεύρει αυτός· δια τούτο και χαίρων βοώ·
«Ευλογείτε πάντα» κτλ. Τα αυτά λέγει και ο θείος Ιεροσολύμων Σωφρόνιος εις την
εορτήν, από τον οποίον φαίνεται ότι ηρανίσθη το Τροπάριον τούτο ο Μελωδός. Τι
ουν εκείνος φησί; «Εγώ σοι τα τούτων υπέρτερα φθέγγομαι, συ μοι λέγεις φυσικά
και ανθρώπινα· ει των εμών εγνώκεις λόγων την δύναμιν, ουκ αν μοι γυναίων
συνηθείας παρέφερες· ουκ αν μοι λόγους ταπεινούς προσεκόμιζες· ουκ αν μοι
νόμους εκραύγαζες φύσεως, ων εκτός ουδέποτε τίκτει τα θήλεα. Οίδα και αυτός την
ανθρωπίνην συνήθειαν, καν άνθρωπος την φύσιν ου πέφυκα· οίδα καγώ ως ανδρός
ομιλία και θήλεος γεννάν είωθε τον τικτόμενον άνθρωπον· ουκ ειμί τούτων αγνώτης
την είδησιν, ει και τούτων ειμί την ενέργειαν άπειρος. Άφες μοι τα χαμηλά και
επίγεια, και βλέπε μοι τα υψηλά και ουράνια. Ου φυσικόν σοι τόκον ευαγγελίζομαι
σήμερον, τον εκ θελήματος ανδρός και σαρκός προερχόμενον, αλλά τόκον σοι τον
υπέρ φύσιν φημί και συνήθειαν. Οίδα ως ουδέ ποτε παρθένος, ω Παρθένε,
γεγέννηκεν, αλλά συ γεννήσεις, Παρθένος ορωμένη και μένουσα».
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 20 Οκτωβρίου 2014
Αρτεμίου, Γερασίμου Κεφαλληνίας, Ματρώνης.
Πολλὲς καὶ σοφὲς
ἅγιες μορφὲς παρελαύνουν ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς ἱστορίας τῆς μεγάλης μας
Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Μιὰ τέτοια μορφὴ καὶ ἐξαιρετικὴ προσωπικότητα εἶναι
κι ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρτέμιος ποὺ ἔζησε καὶ μαρτύρησε περὶ τὰ μέσα τοῦ
τέταρτου αἰώνα μ.Χ. (361 – 363). Γιὰ τὸν Μεγαλομάρτυρα τοῦτον Ἅγιον ἀξίζει νὰ
μιλήσουμε κάπως ἐκτενέστερα. Γι’ αὐτὸν λοιπὸν καὶ οἱ γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης : Οι φίλοι των ξένων σωβινιστών
Ο αλβανικός σοβινισμός, ο κατσαπλιάδικος τραμπουκισμός των οπαδών του δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι Ελληνες της εθνικής μειονότητας έχουν ζήσει τη μεγάλη νύχτα του Χότζα. Στο Σπατς και σε άλλα κολαστήρια του πρωτόγονου αλβανικού σταλινισμού χύθηκε αδερφικό αίμα, δικοί μας άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, την υγεία τους, τα λογικά τους. Κορμιά έπεσαν προσπαθώντας να περάσουν το σύνορο για να ξεφύγουν από το κράτος-φυλακή.
Σύμπασα η ελληνική Αριστερά έκανε την πάπια, υπερασπιζόταν ακόμη και με βία στο πεζοδρόμιο κατά των επικριτών του το καθεστώς του Χότζα. Εχει άραγε πιο χαμηλά στην ανθρώπινη υπόσταση, υπάρχει πιο αρρωστημένη, δουλόφρονη στάση από το να προτάσσεις τα συμφέροντα μιας ξένης στυγνής δικτατορίας πάνω από τα συμφέροντα του λαού σου, να γλείφεις και να υπερασπίζεσαι τον φονιά, τον βιαστή των αδελφών σου;
Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός :
Ένα επίκαιρο ερώτημα είναι: Η μέλλουσα να συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος τι θα κάνει; Ετοιμάζεται αυτή η Σύνοδος, για να μας οδηγήσει, όπως διαβάζουμε και όπως βλέπουμε, στην αποδοχή του παπισμού και του Προτεσταντισμού ως αυθεντικών χριστιανισμών. Αυτό είναι το τραγικό. Εύχομαι να μη γίνει ποτέ. Αλλά εκεί οδηγούνται τα πράγματα. Εάν, λοιπόν, συνέλθει η Πανορθόδοξος Σύνοδος, που θα έχει τον χαρακτήρα για μας Οικουμενικής Συνόδου, εάν συνέλθει και δεν δεχθεί μεταξύ των Οικουμενικών Συνόδων την 8η και την 9η, θα είναι ψευδοσύνοδος. Όπως η Σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας. Και τότε επεβλήθη από κάποιους δεσποτάδες Ανατολικούς και Δυτικούς, επεβλήθη η Σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας, αλλά ήταν αρκετή η αντίσταση εν Αγίω Πνεύματι κάποιων κορυφών της παραδόσεώς μας, όπως ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ώστε τελικά να χαρακτηριστεί ψευδοσύνοδος. Αιρετική Σύνοδος, αποτυχημένη Σύνοδος, η Σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας. Η μέλλουσα να συνέλθει, λοιπόν, Πανορθόδοξος Σύνοδος θα κριθεί σ’ αυτό το σημείο. Εάν παρακάμψει αυτές τις δύο Συνόδους που τοποθετούν την Ορθοδοξία απέναντι στον Δυτικό χριστιανισμό. Εκεί είναι το κρίσιμο ερώτημα. Αυτοί θέλουν να παρουσιάσουν την ενότητα, ότι ο Δυτικός Χριστιανισμός είναι παράλληλη μορφή της Ορθοδοξίας των Αγίων Πατέρων. Εκεί κάποιοι εργάζονται, προς τα εκεί κάποιοι θέλουν να οδηγήσουν. Ο Θεός όμως είναι πάνω από όλους μας.
Σχόλιο του αδελφού μας ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ :
Η Μέλλουσα " Πανορθόδοξος Σύνοδος " θα είναι σε μεγάλο βαθμό μία απάντηση της σύγχρονης εκκοσμικευμένης " Ορθοδοξίας" στην αντίστοιχη Β΄ Βατικάνειο Ψευδοσύνοδο των Παπικών. Εκείνη ανάμεσα στα άλλα νομιμοποίησε τον Παπικό Οικουμενισμό και το Παπικό άνοιγμα στην Πανθρησκεία. Τούτη εδώ, η Μέλλουσα, ανάμεσα στα άλλα προβλέπεται να νομιμοποιήσει και μάλιστα "Πανορθόδοξα" την αντίστοιχη συμμετοχή των " Ορθοδόξων " στην Οικουμενική Κίνηση, στους διαλόγους που εξυπηρετούν τελικά την σταδιακή Ψευδοένωση με τους Αιρετικούς, καθώς και το αντίστοιχο άνοιγμα στην Πανθρησκεία. Μία τέτοια όμως νομιμοποίηση και μάλιστα σε ανώτατο βαθμό ουσιαστικά καταργεί την Ορθοδοξία των Πατέρων και διακηρύσσει επισήμως μία νέα " Ορθοδοξία " φίλη του Κόσμου και αντίπαλο Του Θεού. Μήπως αδελφοί έφθασε ο καιρός να επαληθευθούν οι λόγοι του Οσιομάρτυρος Κοσμά του Φλαμιάτου στις ημέρες μας;
Η Μέλλουσα " Πανορθόδοξος Σύνοδος " θα είναι σε μεγάλο βαθμό μία απάντηση της σύγχρονης εκκοσμικευμένης " Ορθοδοξίας" στην αντίστοιχη Β΄ Βατικάνειο Ψευδοσύνοδο των Παπικών. Εκείνη ανάμεσα στα άλλα νομιμοποίησε τον Παπικό Οικουμενισμό και το Παπικό άνοιγμα στην Πανθρησκεία. Τούτη εδώ, η Μέλλουσα, ανάμεσα στα άλλα προβλέπεται να νομιμοποιήσει και μάλιστα "Πανορθόδοξα" την αντίστοιχη συμμετοχή των " Ορθοδόξων " στην Οικουμενική Κίνηση, στους διαλόγους που εξυπηρετούν τελικά την σταδιακή Ψευδοένωση με τους Αιρετικούς, καθώς και το αντίστοιχο άνοιγμα στην Πανθρησκεία. Μία τέτοια όμως νομιμοποίηση και μάλιστα σε ανώτατο βαθμό ουσιαστικά καταργεί την Ορθοδοξία των Πατέρων και διακηρύσσει επισήμως μία νέα " Ορθοδοξία " φίλη του Κόσμου και αντίπαλο Του Θεού. Μήπως αδελφοί έφθασε ο καιρός να επαληθευθούν οι λόγοι του Οσιομάρτυρος Κοσμά του Φλαμιάτου στις ημέρες μας;
Ο αδελφός μας Γεώργιος Γιαννόπουλος άφησε ένα σχόλιο:
Αδελφέ Ιωάννη στην Εκκλησιαστική ιστορία που μελετώ δεν έχω
δει ποτέ μου αποτειχισμένους επισκόπους να χειροτονούν πολλούς καινούργιους
επισκόπους και αυτοί με την σειρά τους να δημιουργούν καινούργια σύνοδο δίπλα
σε αυτή που υπήρχε της κανονικής τοπικής εκκλησίας. Έχεις δει πουθενά εσύ κάτι τέτοιο
? Δηλαδή
: υπήρξε ποτέ στο παρελθόν σε μια τοπική Ορθόδοξη εκκλησία πατριαρχείου η αρχιεπισκοπής
να έχουμε δεύτερη ιεραρχία και σύνοδο ? κτισμένη από αποτειχισμένους επισκόπους ?
διότι οι κανόνες μας δείχνουν τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε από την στιγμή που θα αποτειχιστούμε μέχρι να συνέλθει η Ορθόδοξη Σύνοδος που θα αποτελείται μόνο από αποτειχισμένους πατέρες που θα ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας και θα ξαναεπιβάλουν την νόμιμη τάξη στην Εκκλησία. Δεν έχω δει ποτέ στην ιστορία της Εκκλησίας οι αποτειχισμένοι επίσκοποι από τους αιρετικούς σε μια τοπική Ορθόδοξη εκκλησία να χειροτονούν άλλους τόσους επισκόπους όσοι είναι και οι αιρετικοί, και αφού δημιουργήσουν καινούργια δεύτερη σύνοδο δίπλα στην παλιά την κανονική, να καταδικάσουν μετά την πρώτη σύνοδο με τους αιρετικούς.
Δεν υπάρχει αυτή η παράνομη και αντικανονική πράξη στην ιστορία της Εκκλησίας διότι έτσι ακυρώνεται και καταστρέφεται η έννοια και ο θεσμός της αποτειχίσεως.
Δεν λένε οι Ιεροί Κανόνες πουθενά εάν ο επίσκοπος κηρύττει αίρεση δημόσια στην Εκκλησία χειροτονήστε καινούργιο επίσκοπο και αφήστε τον αιρετικό στην ησυχία του. Δεν γράφει τέτοια πράγματα στο Πηδάλιο. Μόνο για ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ γράφει στο Πηδάλιο ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΜΗΣ, τελεία και παύλα.
Οι επισκοπικές χειροτονίες είναι δουλειά της ενωμένης συνόδου μιας Ορθόδοξης τοπικής Εκκλησίας. Από την στιγμή που έχουμε σε μια τοπική Εκκλησία όπως στην Εκκλησία της Ελλάδος το 1935
από την μια Ορθοδόξους αποτειχισμένους επισκόπους και από την άλλη αιρετικούς επισκόπους δεν έχουμε ενωμένη σύνοδο για να χειροτονήσει επισκόπους.
Αλλά από την στιγμή που οι αποτειχισμένοι επίσκοποι στην Εκκλησία της Ελλάδος παράνομα και αντικανονικά χειροτόνησαν επισκόπους το 1935 έχουμε σήμερα την τραγική και διαστροφική κατάσταση να έχουμε το λιγότερο πέντε εκκλησίες της Ελλάδος με πέντε αρχιεπισκόπους Αθηνών και πέντε μητροπολίτες Θεσσαλονίκης, με πέντε ιεραρχίες και πέντε συνόδους.
Η ένωση της συνόδου λένε οι Ιεροί Κανόνες γίνεται όταν θα την συγκαλέσουν οι αποτειχισμένοι επίσκοποι ΠΡΟ-ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΩΣ.
Σε αυτή την διαδρομή που χάραξε το Πνεύμα το Άγιον κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει κάτι να προσθέσει και να αφαιρέσει, διότι θα καταστρέψει όλη την κατάσταση και το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα δηλ. Η αποτείχιση αντί να γίνεται προ και μέχρι συνοδικής καταδίκης να υποβαθμίζεται σε μορφή κατασκευής οργανωμένης παρασυναγωγής, με σκοπό να μένουν οι οικουμενιστές στην εκκλησία και να μην καταδικάζονται.
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες που καταδίκαζαν τους αιρετικούς στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους ήταν πρώτα αποτειχισμένοι, από αυτούς. Σήμερα το ότι δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη συνοδικώς οι οικουμενιστές από τους αποτειχισμένους πατέρες είναι διότι το εμπόδιο που δημιουργεί τα προβλήματα αυτά είναι οι διπλές-τριπλές τετραπλές και πενταπλές έως πολλές ιεραρχίες των συνόδων στις κανονικές ορθόδοξες τοπικές εκκλησίες.
διότι οι κανόνες μας δείχνουν τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε από την στιγμή που θα αποτειχιστούμε μέχρι να συνέλθει η Ορθόδοξη Σύνοδος που θα αποτελείται μόνο από αποτειχισμένους πατέρες που θα ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας και θα ξαναεπιβάλουν την νόμιμη τάξη στην Εκκλησία. Δεν έχω δει ποτέ στην ιστορία της Εκκλησίας οι αποτειχισμένοι επίσκοποι από τους αιρετικούς σε μια τοπική Ορθόδοξη εκκλησία να χειροτονούν άλλους τόσους επισκόπους όσοι είναι και οι αιρετικοί, και αφού δημιουργήσουν καινούργια δεύτερη σύνοδο δίπλα στην παλιά την κανονική, να καταδικάσουν μετά την πρώτη σύνοδο με τους αιρετικούς.
Δεν υπάρχει αυτή η παράνομη και αντικανονική πράξη στην ιστορία της Εκκλησίας διότι έτσι ακυρώνεται και καταστρέφεται η έννοια και ο θεσμός της αποτειχίσεως.
Δεν λένε οι Ιεροί Κανόνες πουθενά εάν ο επίσκοπος κηρύττει αίρεση δημόσια στην Εκκλησία χειροτονήστε καινούργιο επίσκοπο και αφήστε τον αιρετικό στην ησυχία του. Δεν γράφει τέτοια πράγματα στο Πηδάλιο. Μόνο για ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ γράφει στο Πηδάλιο ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΜΗΣ, τελεία και παύλα.
Οι επισκοπικές χειροτονίες είναι δουλειά της ενωμένης συνόδου μιας Ορθόδοξης τοπικής Εκκλησίας. Από την στιγμή που έχουμε σε μια τοπική Εκκλησία όπως στην Εκκλησία της Ελλάδος το 1935
από την μια Ορθοδόξους αποτειχισμένους επισκόπους και από την άλλη αιρετικούς επισκόπους δεν έχουμε ενωμένη σύνοδο για να χειροτονήσει επισκόπους.
Αλλά από την στιγμή που οι αποτειχισμένοι επίσκοποι στην Εκκλησία της Ελλάδος παράνομα και αντικανονικά χειροτόνησαν επισκόπους το 1935 έχουμε σήμερα την τραγική και διαστροφική κατάσταση να έχουμε το λιγότερο πέντε εκκλησίες της Ελλάδος με πέντε αρχιεπισκόπους Αθηνών και πέντε μητροπολίτες Θεσσαλονίκης, με πέντε ιεραρχίες και πέντε συνόδους.
Η ένωση της συνόδου λένε οι Ιεροί Κανόνες γίνεται όταν θα την συγκαλέσουν οι αποτειχισμένοι επίσκοποι ΠΡΟ-ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΩΣ.
Σε αυτή την διαδρομή που χάραξε το Πνεύμα το Άγιον κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει κάτι να προσθέσει και να αφαιρέσει, διότι θα καταστρέψει όλη την κατάσταση και το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα δηλ. Η αποτείχιση αντί να γίνεται προ και μέχρι συνοδικής καταδίκης να υποβαθμίζεται σε μορφή κατασκευής οργανωμένης παρασυναγωγής, με σκοπό να μένουν οι οικουμενιστές στην εκκλησία και να μην καταδικάζονται.
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες που καταδίκαζαν τους αιρετικούς στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους ήταν πρώτα αποτειχισμένοι, από αυτούς. Σήμερα το ότι δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη συνοδικώς οι οικουμενιστές από τους αποτειχισμένους πατέρες είναι διότι το εμπόδιο που δημιουργεί τα προβλήματα αυτά είναι οι διπλές-τριπλές τετραπλές και πενταπλές έως πολλές ιεραρχίες των συνόδων στις κανονικές ορθόδοξες τοπικές εκκλησίες.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Λίγοι κατάλαβαν ὅτι τὸ κέντρο βάρους τοῦ αντιρατσιστικού νόμου, ἡ βασικὴ ἐπιδίωξη, εἶναι νὰ φιμώσει τὸν ἐλεγκτικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας
….αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει τοὺς προσκυνημένους πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες δὲν εἶναι τόσο ἡ ἐλευθερία τοῦ πολιτικοῦ λόγου, ὅσο ἡ ἐλευθερία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου, διότι ἡ μόνη ἀκατανίκητη δύναμη εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ ἄξιοι ποιμένες της. Λίγοι κατάλαβαν ὅτι τὸ κέντρο βάρους τοῦ νόμου, ἡ βασικὴ ἐπιδίωξη, εἶναι νὰ φιμώσει τὸν ἐλεγκτικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας· αὐτὸν φοβοῦνται οἱ Ἑβραιομασόνοι· εἶναι οὐσιαστικὰ ρατσιστικὸς ὁ νόμος, γιατὶ στρέφεται ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου, ἐναντίον τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ζωῆς, στὴ θέση τῶν ὁποίων θέλουν νὰ βάλουν τὴν βρώμικη, τὴν σιχαμερὴ ζωὴ τῶν πόρνων, τῶν μοιχῶν, τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀλλὰ καὶ τὴν πλάνη τῆς πανθρησκείας τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς Μασονίας, ὅπου δικαιολογοῦνται καὶ ἐνθαρρύνονται οἱ ἠθικὲς παρεκτροπές.
Η Αγιότης του ιερού Αυγουστίνου.
Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα σχόλιο του «Ορθοδόξου Τύπου» (15/6/1979) αναφερόμενο στον ιερό Αυγουστίνο, «του οποίου τη μνήμη επιτελεί η αγία μας Εκκλησία» στις 15 Ιουνίου. Ο «Ο.Τ.» όμως τον Ιούνιο του 1967 είχε δημοσιεύσει άρθρον συνεργάτη του, ο οποίος πολύ σωστά υπεστήριζε πως «στη συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος. Απόδειξις ότι δεν αναφέρεται στα μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της Εκκλησίας». Είναι γνωστό, κ. Διευθυντά, πως το όνομα του ιερού Αυγουστίνου μπήκε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας επισήμως δια πρώτη φορά το έτος 1968 από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μέχρι το 1968 ποτέ και καμμιά Ορθόδοξος Εκκλησία δεν ετίμησε τον Αυγουστίνο ως άγιο και γι΄ αυτό ούτε ναοί του υπήρχον, ούτε εικόνες του, ούτε ανεφέρετο στα αγιολόγια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τούτο δε είναι φυσικό, διότι αν κάποιος σήμερα παραδέχεται π.χ. το «Φιλιόκβε», αυτό και μόνο τον καθιστά Φράγκο και όχι Ορθόδοξο. Ο Αυγουστίνος δυστυχώς υπήρξε, όπως πολύ σωστά παρατηρούν ο Ανδρούτσος, ο Τρεμπέλας, ο Καρμίρης, ο π. Μπιλάλης κ.ά., ο πατήρ του «Φιλιόκβε». Είναι δυνατόν επομένως ποτέ να είναι Ορθόδοξος; Και ένας μη Ορθόδοξος, είναι δυνατόν ποτέ να είναι άγιος; Εκείνοι ασφαλώς, οι οποίοι έχουν συμφέρον να αναγνωρισθούν ως άγιοι πρόσωπα όχι Ορθόδοξα, αλλά αιρετικοί είναι οι οικουμενισταί, διότι έτσι εξυπηρετείται καλλίτερα η παναίρεσις του Οικουμενισμού. Θέλω να ελπίζω ότι και σεις αλλά πολύ περισσότερο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώπιον της οποίας εκρεμεί σχετική αναφορά και υπόμνημα περί του θέματος της αγιοποιήσεως του ιερού Αυγουστίνου, θα ίδητε το σοβαρό τούτο θέμα με την προσήκουσα προσοχή και με αποκλειστικό γνώμονα την αγάπη και αφοσίωσι στην Ορθόδοξη Παράδοσι.
Μετά τιμής,
Ι. ΑΘΩΝΙΤΗΣ.
Σχόλιο του αδελφού μας Κυπριανού Χριστοδουλίδη:
Σχόλιο του αδελφού μας Κυπριανού Χριστοδουλίδη:
Ερώτηση : Μήπως είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το
"ξήλωμα" κάποιων ιερών πατέρων της Εκκλησίας - άσχετα αν αποκλήθηκαν
άγιοι - μας οδηγεί και στο "ξήλωμα" της Θεολογίας προς ώφελος της
σχεσιτικής, συναφειακής και μεταπατερικής, ακαδημαϊκής θεολογίας ;
Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τι γράφει εδώ, τι γράφει εκεί, τι γράφει παρ΄ εκεί, ο κάθε πατέρας τις Εκκλησίας, δεν θα δυσκολευτούμε να τους βγάλουμε όλους άχρηστους.
Αλλά το θέμα δεν είναι, τι γράφει ο ένας και τι γράφει ο άλλος, σε κάποιες υπο-παραγράφους. Είναι αν συμφωνούν εν συνόλω τα γραπτά τους α) με την Αγία Γραφή και β) με το Δόγμα της Α΄ και Β΄ Οικουμενικής, καθώς και των υπολοίπων.
Όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται σήμερα, είναι προκειμένου να φανεί ότι ο τάδε και ο δείνα άγιος, δεν ήταν και τόσο "άγιος" σύμφωνα με τα νεώτερα στοιχεία της εργαστηριακής θεολογίας. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι "Forget Church, Follow Jesus". Πάει και το Χριστός. Το κενό θα καλύψει ο απόλυτος ανθρωποκεντρικός Μονοφυσιτισμός (ανθρωπιά του ανθρώπου), που βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον απόλυτο θεοκεντρικό Μονοφυσιτισμό ( : "άπειρο το θείο και ακατάληπτο", αν θέλουμε να βγάλουμε άχρηστο, θεέ μου συγχώρα, και τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό).
Σε λίγο, καθόλου απίθανο, να δουν το φως της δημοσιότητας κρυμένες και απόκρυφες ερωτικές επιστολές των τιμωμένων, που είχαν ανταλλάξει στα νειάτα τους με φιλενάδες, ή δεν ξέρω τι άλλο θα ανακαλύψει το εργαστήριο.
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά ;
Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τι γράφει εδώ, τι γράφει εκεί, τι γράφει παρ΄ εκεί, ο κάθε πατέρας τις Εκκλησίας, δεν θα δυσκολευτούμε να τους βγάλουμε όλους άχρηστους.
Αλλά το θέμα δεν είναι, τι γράφει ο ένας και τι γράφει ο άλλος, σε κάποιες υπο-παραγράφους. Είναι αν συμφωνούν εν συνόλω τα γραπτά τους α) με την Αγία Γραφή και β) με το Δόγμα της Α΄ και Β΄ Οικουμενικής, καθώς και των υπολοίπων.
Όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται σήμερα, είναι προκειμένου να φανεί ότι ο τάδε και ο δείνα άγιος, δεν ήταν και τόσο "άγιος" σύμφωνα με τα νεώτερα στοιχεία της εργαστηριακής θεολογίας. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι "Forget Church, Follow Jesus". Πάει και το Χριστός. Το κενό θα καλύψει ο απόλυτος ανθρωποκεντρικός Μονοφυσιτισμός (ανθρωπιά του ανθρώπου), που βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον απόλυτο θεοκεντρικό Μονοφυσιτισμό ( : "άπειρο το θείο και ακατάληπτο", αν θέλουμε να βγάλουμε άχρηστο, θεέ μου συγχώρα, και τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό).
Σε λίγο, καθόλου απίθανο, να δουν το φως της δημοσιότητας κρυμένες και απόκρυφες ερωτικές επιστολές των τιμωμένων, που είχαν ανταλλάξει στα νειάτα τους με φιλενάδες, ή δεν ξέρω τι άλλο θα ανακαλύψει το εργαστήριο.
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά ;
Ο Άγιος Νικόδημος για την Υπεραγίαν Θεοτόκον : Είναι Θεός μετά τον Θεόν :
«Χωρίς την μεσιτείαν Αυτής κανένας ούτε άγγελος, ούτε
άνθρωπος, δύναται να πλησιάσει εις τον Θεόν. Επειδή και Αυτή μοναχή ευρίσκεται
μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως. Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος
μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του
Θεού και Αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος,
αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους, και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από
Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών
χαρισμάτων».
Η Βράβευσις του Κορανίου. Εβραβεύθη, λοιπόν, εν μέσαις Αθήναις και το Κοράνιον!
Υπό τα
εκτυφλωτικά φώτα μιας ασυνήθους μεγάλης δημοσιότητος, ο Φιλολογικός Σύλλογος
«Παρνασσός» ωργάνωσεν εκδήλωσιν, κατά την οποίαν εβραβεύθη η δαπάναις της
συζύγου του εφοπλιστού Λάτση γενομένη πολυτελής έκδοσις του Κορανίου εις την
Ελληνικήν και την Αραβικήν. Παρέστη εις αυτήν και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ
και ο Τύπος προέβαλε το γεγονός με περίεργον ζήλον και χωρίς καμμίαν διάθεσιν
κριτικής και ελέγχου. Ο κ. Λάτσης, όμως, είναι εφοπλιστής και αποβλέπει μετά
πάθους εις το υλικόν συμφέρον, χάριν του οποίου ημπορεί να καταδέχεται αθέμιτα
πολιτικά «ανοίγματα», τοσούτω μάλλον καθ΄ όσον οι Άραβες αποτελούν σήμερον δια
των πετρελαίων των ρυθμιστικήν οικονομικήν δύναμιν εις τον κόσμον. Αυτή όμως η
οσμή πετρελαίου, αυταί αι αναθυμιάσεις, αι οποίαι ανεδόθησαν εκ του «Παρνασού»,
ημάς μας πνίγουν. Πως εδέχθη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος να επευλογήση την
εξιδανίκευσιν του Κορανίου, εν ονόματι του οποίου τόσα υπέστη η Εκκλησία και η
Πατρίς μας; Ευστόχως εκκλησιαστική εφημερίς επεσήμανεν εν προκειμένω: «Ο
θρησκευτικός φανατισμός των Μουσουλμάνων εστοίχισεν εις το Ελληνικόν Έθνος
δουλείαν και μαρτύρια τεσσάρων αιώνων. Και προσφάτως στοιχίζει ταπεινώσεις και
βαρβαρότητας εις την Κωνσταντινούπολιν και την Κύπρον. Ο Αλλάχ είναι ψευδοθεός,
ο Μωάμεθ ψευδοπροφήτης και θηρίον της Αποκαλύψεως, το Κοράνιον βιβλίον ψεύδους
και διαστροφής και ο Μαμωνάς, τον οποίον υπηρετεί ο κ. Λάτσης, είναι άλλος
ψευδοθεός. Τι ήθελον λοιπόν εις τοιαύτην εκδήλωσιν οι Έλληνες Χριστιανοί; Και
προ πάντων τι ήθελεν ο Αρχιεπίσκοπος; Τον Αλλάχ εκπροσωπεί; Όσοι Χριστιανοί
μετέσχον εις την τελετήν της βραβεύσεως του Κορανίου, ηρνήθησαν τον Χριστόν και
έπτυσαν εις την ιεράν κολυμβήθραν της βαπτίσεώς των». Δυστυχώς αυτή είναι η
κατάστασις και δεν δύναται να την εξωραϊση και να την δικαιώση καμμία
διπλωματία και καμμία σκοπιμότης!
Παράκληση και Ομιλία στην Δάφνη
http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/2014/10/blog-post_19.html
Την προσεχή Τετάρτη 22 Οκτωβρίου, με το πολιτικό
ημερολόγιο, και ώρα 5 το απόγευμα θα τελεσθεί Παράκληση στην Παναγία την
Γοργοϋπήκοο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Δάφνης
(Αρτέμωνος 133). Θα ακολουθήσει ομιλία από τον εφημέριο του ναού π. Στυλιανό
Τομαή.